คบกับแฟนมาได้ 2 เดือนกว่าแล้ว เราเป็นเพื่อนกันมานานมากๆ เราตกลงคบกันครั้งที่2 (เคยคบกันตอนกลางปี58แล้วเลิกกันเพราะเขากลับไปคบกับแฟนเก่า) เรากลับมาคบกันอีกครั้ง เพราะเรากลับมาคุยกันใหม่หยอกล้อกันจนได้คบ เราจะเจอกันนานๆทีเพราะเราอยู่ไกลกันเรียนคนละที่ แต่ก็จังหวัดเดียวกัน นานๆเราจะไปหาเขาแต่ละครั้งที่เจอก็จะพากันกิน พากันเที่ยว ช่วงเวลาที่มีแต่ความทรง 2 เดือนกว่าๆ พักหลังเขาเปลี่ยนไปเริ่มห่างไม่ค่อยทักเรา เพื่อน ผช ก็มาเตือนเรานะว่า ถ้า ผช ทำแบบนี้คือเริ่มเบื่อเราก็มีเซ็นต์ของ ผญ อ้ะนะ เราก็ทักไปถามเขาในเฟส เรารอเขาตอบไม่ไหวเราเลยโทร เราถามว่าทำไมเปลี่ยนไป ตอบช้า ไม่ค่อยตอบ เขาบอกว่าเรื่องแค่นี้พิมคุยกันก็ได้จะโทรอะไรจัง และพอวางสายเขาก็บอก "เราเลิกกันเหอะ" ตอนนั้นชามากน้ำตาก็ไหลไม่หยุด เราผิดอะไร ทำไมต้องเลิก พอถามเหตุผลเขาบอกเบื่อ มันไม่ใช่ คบไปก็ไม่รู้สึกอะไร เขาบอกแรกๆก็รักพอหลังๆเริ่มรู้สึกเฉยๆรู้สึกชิน คือไรอ้ะ บอกรัก แต่นักแบบเพื่อน เราเสียใจมากเพราะเราไม่เคยคิดแบบเพื่อนเลย เราอ่อนแอมาก เราร้องไห้ง่ายนะเลยกลั้นน้ำตาไมอยู่ ร้องตั้งแต่เขาบอกเลิก ร้องทุกวัน มันพูดไม่ออก มันคิดถึงมีแต่ความทรงจำที่เราไม่ลืม แล้วเขาทำไมดูมีความสุข ไม่นึกถึงความทรงจำดีดีที่เคยมีให้กันเลยหรอ
ทำไมผู้ชายต้องเบื่อ ทั้งที่เราไม่ได้ผิดอะไรและก็ขอเลิก ทำไมไม่นึกถึงช่วงเวลาดีดีที่รักกัน