สวัสดีครับผมเป็นนักศึกษในวิทยาลัยหนึ่งในเชียงใหม่
พอดีผมมีเรื่องประสบการณ์ที่ ทำให้คิดว่ามันไม่น่าจะเกิดขึ้นกะตัวผม มันก็เป็นเรื่อง ความรักของวัยรุ่นๆ นี้เเหละครับ (มันอาจจะดูไรสาระ ในสายตาหลายๆคนนะครับก็ ขออภัยด้วย ) ผมมีความอยากระบายเพราะมันอึดอัดเเละรู้สึกว่าเจ็บใจมาก
เนื่องมาจาก ผมเรียนอยู่ชั้น ปวช 2 ที่เชียงใหม่ ผมก้อเป็นคน ตัวดำๆ ก้อไม่ได้ว่าดูไม่ดีเป็นคนเข้มๆ ก้อยอมรับว่ามี ผญ เข้ามาในชีวิตเยอะอยู่ เขาก็จะว่าผมเป็นคนหลายใจ หน้าม่ออะไรพวกนี้ ผมเป็นคนเฮฮาสนุกๆสนาน เเต่ในบางครั้งก้อเเอบ ร้องไห้คนเดียวก็มีบ้าง เข้าเรื่องเลยนะครับ
ผมเป็นรุ่นพี่ปีสอง ก้อเเน่อยู่เเล้วที่ผมจะดูน้องปีหนึ่งที่น่ารักๆ ก็ มีเยอะอยู่ที่น่ารัก เเต่เฉยๆหมด เเต่ผมมีคนที่รอดูอยู่เเล้ว น้องเขาชื่อ ด ผมเอาตัวย่อมานะครับ เทอเป็นสาว วอลเล่บอลน่ารักม๊ากกสำหรับผม ขาวตัวเล็ก น่ารัก เสป็คผมเลย เเต่น้องคนนี้ผมรุ้สักทางเฟส ก่อนน้องเขาจะมาเข้า วิลัยนี้เเล้วละ ผมก้อคุยๆ เฉยๆนะครับ เเต่ก้อเเอบๆชอบเห็นภาพในเฟสน่ารักๆดี พอเจอตัวจิงยิ้งน่ารักไปใหญ่ ก็คุยในฐานะพี่ชาย ผมก้อรุ้น้องเขาไม่มีเเฟนหรอกตอนคุยกันก็เหมือนน้องเขาอยากเห็นหน้าผมด้วย เเต่ผมรุ้สึกไม่กล้าเป็นเพราะไรไม่รุ้ไม่อยากให้เขาเห็น ( เพราะเเบบนี้เเหละ ผมจึงเกียจนิสัยผม มันทำให้ผมเสียใจจนถึงทุกวันนี้ ) ผมก็คุยกับน้องเขาปกตินะครับ บางครั้ง ยุวิลัย ก็เเอบเรียกบ้าง เเต่น้องเขาชอบบ่นว่าไม่ทันเห็น ตลอดเลย ผมนิก็ ใจสั่นๆมากๆเต้นเเรงมากไม่รุ้ทำไมถึงเป็นกะคนนี้ คนอื่นหลายคนๆ ผมก็ไม่เคยมีอาการเเบบนี้นะครับ ( พิมพ์ไปก็เศร้าไป555 ) ต่อนะครับ จนคุยกันได้ 3 4 เดือน ผมเริ่มรุ้สึก รักน้องเขา เเต่ก้อว่า ใครอยู่ดีๆจะกล้าบอกรักละ ( ผมยอมรับนะคับตั้งเเต่คุยมาผมไม่กล้าไปยืนคุยกะน้องเขาเยย ได้เเต่เเอบมองน้อง ด ฝึกวอลเล่บ้าง คือเหมือนเรามีจุดยืนของเราก็ควรอยู๋ตรงนี้ไม่น่าเข้าไปยุ้งเลย ) ผมก็ได้เเต่แแอบมองนะครับ จนอยู่ ดี น้องเขาเหมือนเริ่ม หาย ๆ จนสุดท้ายก็หายไป สองวัน เเต่เราเห็นน้องเขา ออน โพส หรืออ เเชร์ อยู่มันเจ็บนะครับ (เราเคยบอกชอบน้อง เเต่น้อง ด บอกว่า คุยๆกันดูนิสัยกันไปก่อน ผมก้อเข้าใจน้องเขานะ)
จนน้องเขาหายไป ผมทักไปเห็นออน เเต่ไม่ตอบ เงียบ เเม่เเต่อ่านยังไม่มี ยาวเลย ในเเชทที่น้องเขาไม่ตอบ (จะใจร้ายไปไหน5555)
จนผมต้องไปลองทักเพื่อนน้องเขา เพื่อนน้อง ด ก้อบอกว่า น้องเขามีเเฟนเเล้ว คบกันไม่นานมานี้ ความรุ้สึกในตอนนั้น ตัวชาเลยครับ เหมือนจะร้อง เเต่ก้อร้องไม่ออก น้ำตาซึมๆ มันเจ็บจี๊ดดดดดด ที่สุดพึ่งเคยโดนอะ มันเเบบ คนคุยกัน ให้ความรุ้สึกดีต่อกัน( หรือผมคิดไปเอง ) เเล้วหายไป วู๊บบบบบบบ เจ็บ ทิ้งไว้ให้เเค่เรามองเขารักกัน บอกกันสักคำให้เตรียมใจกันน่อย ผมจะไม่ว่าอะไรเลย เเต่ก้อว่า เขารักกันเราไม่โทษใคร เเต่ผมโทษตัวเองที่ได้เเต่ยืนมองไม่ทำอะไร จนเจ็บใจมาถึงทุกวันนี้ ผมบอกชอบน้องเขาไปเเต่เขาให้รอ เเต่คนอื่นมาบอกรักนิดเดียว ทำไมน้องเขาไปรักคนนั้นมากขนาดนี้
ผมก็อยากจะบอกคนที่กำลังมีเหตุการณ์หรือความรุ้สึกคล้ายๆผมให้รีบทำสิ่งทำคุณควรทำเหอะครับ ดีกว่ามานั่งเสียใจทีหลัง เเบบนี้ มันไม่มีความสุขหรอกนะครับที่มานั่งดูเขารักกันเนี้ย เจ็บสุดอะๆ หรืออีกทางคือ คนมันไม่ใช้ ต่อให้เราทำให้เลิศขนาดไหนมันก็ไม่ใช้อยู่ดีเเหละครับ ขอบคุณครับ
( เรื่องนี้เป็นเหตุการณืที่ ผม อยากระบายนะครับ อาจจะเล่าไม่ค่อยเก่งเท่าไร )
TnD
ทำไมต้องบอกให้ รอ
พอดีผมมีเรื่องประสบการณ์ที่ ทำให้คิดว่ามันไม่น่าจะเกิดขึ้นกะตัวผม มันก็เป็นเรื่อง ความรักของวัยรุ่นๆ นี้เเหละครับ (มันอาจจะดูไรสาระ ในสายตาหลายๆคนนะครับก็ ขออภัยด้วย ) ผมมีความอยากระบายเพราะมันอึดอัดเเละรู้สึกว่าเจ็บใจมาก
เนื่องมาจาก ผมเรียนอยู่ชั้น ปวช 2 ที่เชียงใหม่ ผมก้อเป็นคน ตัวดำๆ ก้อไม่ได้ว่าดูไม่ดีเป็นคนเข้มๆ ก้อยอมรับว่ามี ผญ เข้ามาในชีวิตเยอะอยู่ เขาก็จะว่าผมเป็นคนหลายใจ หน้าม่ออะไรพวกนี้ ผมเป็นคนเฮฮาสนุกๆสนาน เเต่ในบางครั้งก้อเเอบ ร้องไห้คนเดียวก็มีบ้าง เข้าเรื่องเลยนะครับ
ผมเป็นรุ่นพี่ปีสอง ก้อเเน่อยู่เเล้วที่ผมจะดูน้องปีหนึ่งที่น่ารักๆ ก็ มีเยอะอยู่ที่น่ารัก เเต่เฉยๆหมด เเต่ผมมีคนที่รอดูอยู่เเล้ว น้องเขาชื่อ ด ผมเอาตัวย่อมานะครับ เทอเป็นสาว วอลเล่บอลน่ารักม๊ากกสำหรับผม ขาวตัวเล็ก น่ารัก เสป็คผมเลย เเต่น้องคนนี้ผมรุ้สักทางเฟส ก่อนน้องเขาจะมาเข้า วิลัยนี้เเล้วละ ผมก้อคุยๆ เฉยๆนะครับ เเต่ก้อเเอบๆชอบเห็นภาพในเฟสน่ารักๆดี พอเจอตัวจิงยิ้งน่ารักไปใหญ่ ก็คุยในฐานะพี่ชาย ผมก้อรุ้น้องเขาไม่มีเเฟนหรอกตอนคุยกันก็เหมือนน้องเขาอยากเห็นหน้าผมด้วย เเต่ผมรุ้สึกไม่กล้าเป็นเพราะไรไม่รุ้ไม่อยากให้เขาเห็น ( เพราะเเบบนี้เเหละ ผมจึงเกียจนิสัยผม มันทำให้ผมเสียใจจนถึงทุกวันนี้ ) ผมก็คุยกับน้องเขาปกตินะครับ บางครั้ง ยุวิลัย ก็เเอบเรียกบ้าง เเต่น้องเขาชอบบ่นว่าไม่ทันเห็น ตลอดเลย ผมนิก็ ใจสั่นๆมากๆเต้นเเรงมากไม่รุ้ทำไมถึงเป็นกะคนนี้ คนอื่นหลายคนๆ ผมก็ไม่เคยมีอาการเเบบนี้นะครับ ( พิมพ์ไปก็เศร้าไป555 ) ต่อนะครับ จนคุยกันได้ 3 4 เดือน ผมเริ่มรุ้สึก รักน้องเขา เเต่ก้อว่า ใครอยู่ดีๆจะกล้าบอกรักละ ( ผมยอมรับนะคับตั้งเเต่คุยมาผมไม่กล้าไปยืนคุยกะน้องเขาเยย ได้เเต่เเอบมองน้อง ด ฝึกวอลเล่บ้าง คือเหมือนเรามีจุดยืนของเราก็ควรอยู๋ตรงนี้ไม่น่าเข้าไปยุ้งเลย ) ผมก็ได้เเต่แแอบมองนะครับ จนอยู่ ดี น้องเขาเหมือนเริ่ม หาย ๆ จนสุดท้ายก็หายไป สองวัน เเต่เราเห็นน้องเขา ออน โพส หรืออ เเชร์ อยู่มันเจ็บนะครับ (เราเคยบอกชอบน้อง เเต่น้อง ด บอกว่า คุยๆกันดูนิสัยกันไปก่อน ผมก้อเข้าใจน้องเขานะ)
จนน้องเขาหายไป ผมทักไปเห็นออน เเต่ไม่ตอบ เงียบ เเม่เเต่อ่านยังไม่มี ยาวเลย ในเเชทที่น้องเขาไม่ตอบ (จะใจร้ายไปไหน5555)
จนผมต้องไปลองทักเพื่อนน้องเขา เพื่อนน้อง ด ก้อบอกว่า น้องเขามีเเฟนเเล้ว คบกันไม่นานมานี้ ความรุ้สึกในตอนนั้น ตัวชาเลยครับ เหมือนจะร้อง เเต่ก้อร้องไม่ออก น้ำตาซึมๆ มันเจ็บจี๊ดดดดดด ที่สุดพึ่งเคยโดนอะ มันเเบบ คนคุยกัน ให้ความรุ้สึกดีต่อกัน( หรือผมคิดไปเอง ) เเล้วหายไป วู๊บบบบบบบ เจ็บ ทิ้งไว้ให้เเค่เรามองเขารักกัน บอกกันสักคำให้เตรียมใจกันน่อย ผมจะไม่ว่าอะไรเลย เเต่ก้อว่า เขารักกันเราไม่โทษใคร เเต่ผมโทษตัวเองที่ได้เเต่ยืนมองไม่ทำอะไร จนเจ็บใจมาถึงทุกวันนี้ ผมบอกชอบน้องเขาไปเเต่เขาให้รอ เเต่คนอื่นมาบอกรักนิดเดียว ทำไมน้องเขาไปรักคนนั้นมากขนาดนี้
ผมก็อยากจะบอกคนที่กำลังมีเหตุการณ์หรือความรุ้สึกคล้ายๆผมให้รีบทำสิ่งทำคุณควรทำเหอะครับ ดีกว่ามานั่งเสียใจทีหลัง เเบบนี้ มันไม่มีความสุขหรอกนะครับที่มานั่งดูเขารักกันเนี้ย เจ็บสุดอะๆ หรืออีกทางคือ คนมันไม่ใช้ ต่อให้เราทำให้เลิศขนาดไหนมันก็ไม่ใช้อยู่ดีเเหละครับ ขอบคุณครับ
( เรื่องนี้เป็นเหตุการณืที่ ผม อยากระบายนะครับ อาจจะเล่าไม่ค่อยเก่งเท่าไร )
TnD