เธออยากจะกลับบ้าน

#ต่อครับ#

พอกลับถึงบ้าน ผมพบว่าหน้าบ้านยังไม่ปิด ปกติ ดึกขนาดนี้พ่อแม่ผมต้องปิดบ้านนอนหมดแล้ว แต่เห็นพ่อกับแม่นั่งหน้าเครียดอยู่หน้าบ้าน “ไปไหนมา รู้ไหมว่าพ่อแม่เป็นห่วง บอกแล้วไงว่าก่อนจะบวชไม่ให้ไปเที่ยวไหน” ฉอดๆๆๆๆๆๆ โดนด่ายับ ก่อนบวช ฮ่าๆ แต่พอท่านเห็นผมกลับบ้านแล้วหลังจากด่าไปตามระเบียบแล้ว ท่านก้อขอตัวไปเข้านอน ผมไม่ได้เถียงอะไร เพราะถือว่าตัวเองผิดเองที่กลับบ้านผิดเวลา ตอนนั้น รู้สึกปวดฉี่มากเพราะดื่มน้ำอัดลมไปเยอะตอนนั้งเม้าส์กับเพื่อนเก่าที่นานๆเจอกันที เลยจะเดินไปเข้าห้องน้ำในบ้าน แต่ห้องน้ำไม่ว่าง เพราะติดมีน้องสาวคนเล็กกำลังเข้าอยู่(น้องผมคนนี้ก้อยังไม่เข้านอนทั้งๆที่ต้องเข้านอนตั้งแต่หัวต่ำแล้ว แต่ทุกคนมานั่งรอผมกลับบ้านนี่แหล่ะครับ) เอาไงดี ปวดฉิ่งฉ่องมาก ปวดจนขนลุก ห้องน้ำในบ้านก้อไม่ว่าง จริงๆห้องน้ำบ้านผมมีสองห้อง แต่อีกห้องมันอยู่ชั้น สาม
    ผมเลยขี้เกียจขึ้นไปเข้าห้องน้ำชั้นบน เลยเดินออกมา หาทำเลดี ฉิ่งฉ่องข้างๆบ้านนี่แหล่ะวะ ในใจคิดแบบนั้น ภาพ ผู้ชายยืนฉี่ตามข้างทาง ป่าหญ้า ผมว่าไม่น่าแปลกสำหรับคนตามบ้านนอกๆ ผมเลยไม่ถือสาอะไรที่จะไปยืนฉี่ข้างๆบ้านตัวเอง ที่ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับสุสานรถที่บุบ บี้ พังยับเยินจากอุบัติเหตุ ที่อู่ข้างบ้านผมเขายกมาจอดขนาบฝาบ้านผม เพื่อรออะไร(ไม่ได้ถามเขา) ดึกขนาดนั้น ใครจะมาเห็น บรรยากาศของถนนเส้นหลักมุ่งสู่ตัวจังหวัดนครสวรรค์หน้าบ้านผมมันเงียบมากครับ สมัยนั้นรถรามันน้อยมาก ไม่ได้เยอะแยะเหมือนสมัยนี้ ยิ่งเวลาสี่ทุ่มห้าทุ่ม ขนาดนี้ มันช่างเงียบเสียจริงๆ
     ผมเดินเข้าไปในซอยมืดๆข้างบ้าน ที่ตอนนี้ต้องอาศัยแสงจากไฟถนนหน้าบ้านกับแสงเดือน แสงดาว จากฟากฟ้า ให้ส่องสว่างนำทาง พอเห็นเป็นเงาตะคลุ่มๆ ของซากรถเก๋งคนหนึ่งที่น่าจะจอดสงบนิ่งข้างบ้านผมมาสักระยะแล้วเพราะเริ่มปกคลุมไปด้วยกอหญ้าเตี้ยๆที่สูงสักหัวเข่า ได้แล้วล่ะ ในความมืด ณ ตรงนั้น แสงลางๆ ทำให้ผมเดาได้จากรูปลักษณะว่ามันเป็นรถเก๋งคันหนึ่งที่สภาพหน้ายุบบี้ไปหมด แต่ ยี่ห้ออะไร สีอะไร รุ่นไหน อันนี้ดูไม่ออกครับเพราะมันมืดเห็นไม่ชัด
ตอนนั้นผมไม่ได้เมานะครับ เพราะปกติไม่ใช่ขาดื่ม เรื่องเหล้ายาอันนี้ไม่ชอบเลย ยิ่งกำลังจะบวชด้วยยิ่งต้องขอห่างไว้ก่อน แต่คืนนั้นไปนั่งคุยกับเพื่อนเผลอดื่มน้ำอัดลมระหว่างสนทนามากไปหน่อย ไม่ได้เมาและมีสติทุกอย่าง แต่ด้วยความคิดไม่ถึง ผมจึงยืนฉี่ไปที่ล้อรถเก๋งคันนั้นคันที่มาจอดทิ้งตรงข้างบ้านผมไปเต็มๆ สงสัยดื่มน้ำไปเยอะเลยฉี่อยู่นาน จนเสร็จแล้วโล่งสบาย แบบไม่ได้คิดว่าจะมีอะไรจะเกิดขึ้นตามมา ฉี่เสร็จก้อหันหลังกลับจะเดินออกจากซอยข้างบ้านมาที่หน้าบ้าน
     จำได้ว่าเดินออกมาได้ไม่ถึง 5 ก้าว มีเสียงอะไรบางอย่างแว่วๆ ตามหลังมาอย่างน่าพิศวง เสียงเหมือนแมวครางตอนที่กำลังเจ็บปวดอ่ะครับ(เสียงวิญญาณจริงๆ จะไม่เหมือนในละครครับ) เสียงจะดังประมาณนี้ครับ แอ้วๆๆ สามครั้ง พอผมหันควับกลับไปมองที่ต้นเสียงด้านหลังตนอนนั้นยังไม่รู้ว่าเสียงมาจากตรงไหนแต่เสียงมันน่าจะมาจากตรง รถที่ผมไปยืนฉี่ใส่นะแหล่ะครับ พอผมจ้องมองผ่านความมืดไปที่ตรงซากรถดังกล่าว ในใจตอนนั้นไม่ได้คิดเรื่องผีสางอะไรเลยครับ(แบบคาดไม่ถึง) ผมคิดว่าเป็นเสีบงแมว คิดว่าคงมีแมวมาคลอดลูกในรถประมาณนั้นเพราะเสียงครางที่ว่าฟังเผินเหมือนเสียงแมวครางด้วยความเจ็บปวดมากเลย ครับ
    หลังจากเพ็งมองผ่านความมืดเพื่อจะมองหาต้นเสียง(คิดว่าแมว) คิดว่าจะเจอแมวสักตัวในความมืดแต่ไม่เห็นมีการสั่นไหวอะไรให้รู้ว่ามีแมวตรงนั้น ผมก้อไม่ได้คิดอะไร ดึกสงัดขนาดนี้บรรยากาศท้องถนน ทั้งเงียบทั้งวังเวง พ่อแม่ น้องเขาขึ้นบ้านปิดไฟนอนกันหมดแล้ว เลยตัดสินในหันหลังจะเดินเข้าบ้านอีกครั้ง พอจะเดินพ้นปากทาง เสียงคราง ด้วยความเจ็บปวดแบบนั้นดังตามหลังมาอีก คราวนี้ดังกว่าเดิมแบบเหมือนจะเจ็บปวดหนักกว่าเดิม ตอนนั้นผมรู้สึกถึงความประหลาดๆในน้ำเสียงนั้น พร้อม ขนแขนลุกซู่ เริ่มแน่นหน้าอก จนหูเริ่มร้อนผ่าว ตอนนั้นรู้แล้วล่ะครับว่า เสียงครางที่แทรกผ่านความมืดมิดในยามรัตติกาลเสียงนั้นคือเสียงของอะไร


         ผมทำเป็นไม่สนใจครับ เดินเข้าบ้าน ปิดประตู ใส่กลอน แล้วอาบน้ำขึ้นนอนไปอย่างทองไม่รู้ร้อนเพราะในชีวิตเราเจอเรื่องเสียงประหลาดแบบนี้มาหหลายหนแต่หนนี้เสียงมันดูแปลกไปตรงที่มันครวญครางแบบเจ็บปวดที่กำลังใกล้จะตาย ไม่ใช่เสียงครวญครางที่โหยหวญเหมือนกับที่ผมเคยได้ยินตอนคืนก่อนวันพระใหญ่ตอนเด็กๆ

      พออาบน้ำเสร็จผมขึ้นห้องนอน ซึ่งห้องนอนผมจะอยู่ชั้นสอง สมัยนั้นห้องไม่ได้ติดแอร์ พอขึ้นห้องเสร็จต้องเปิดหน้าต่างเพื่อระบายลม ซากรถเก๋งเจ้ากรรมที่เป็นโจทย์ของผมในคืนนี้ดันมาอยู่ด้านล่างห้องนอนผมอีกตะหาก นึกภาพตามนะครับ ถ้าชะโงกหน้าลงมาเห็นหลังคารถคันนั้นเลย  บ้านเป็นตึก 3 ชั้น ผมนอนชั้น 2 แนวห้องนอนอยู่ฝั่งที่ผนังตึกติดซอยเปลี่ยวข้างบ้านที่ อู่ ซ่อมรถมันเอาซากรถที่ชนกันมาจอดชิดผนังข้างบ้าน (ผนังบ้านเขาเองจอดจนเต็มเลยมาฝากจอดข้างบ้านผม)ด้วยถนนซอยข้างบ้านเป็นสาธารณะเลย ไปว่าเขาไม่ได้
     ทุกคืนหลังจากที่กลับมาบ้านเพื่อรอบรรพชา ด้วยความที่การบวชสมัยนั้น หลวงพ่อของวัดที่ผมจะบวชท่าเคร่งครรัดมาก ท่านขู่ว่าใครท่องขานนาคไม่ได้ แกจะไม่ให้บวช(เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า ตอนเข้าโบสน์ขอบวชคนที่ท่องขานนาคไม่ผ่านโดนไล่กลับบ้านจริงๆ)
      

      ตอนนั้น ผมกลัวมากกลัวจะท่องไม่ผ่าน แล้วหลวงพ่อไม่ให้บวช เลยก่อนนอนผมจะต้องเอาหนังสือ มนต์พีธีเล่มเหลืองๆ(คนเคยบวชจะรู้ดี)จะต้องมาเปิดท่องขานนาค ทุกคืนก่อนบวช ผมท่องเสียงไม่ดังครับ กลัวพ่อแม่หนวกหูตื่น คืนนั้นเริ่มจะลืมเสียงครางปริศนาเสียงนั้นแล้วด้วยซ้ำ ท่องขานนาคไปจนถึง ตี 2 แล้วเสียงที่ผมไม่อยากได้ยินในคืนนั้นก้อมาอีก คราวนี้ผมว่ามาดังกว่าเดิม แบบผมอยู่ชั้นสองได้ยินชัดเลย เสียงไม่เหมือนเดิมครับ เสียงคราง ปานสะอึกสะอื้น (ลืมบอกเสียงที่ว่าเป็นเสียงผู้หญิงครับ) ร้องแบบ เจ็บปวด ทรมาน แอ้วๆๆๆ ฮึก ฮือๆๆๆ ด้วยความที่ก่อนจะขึ้นนอนรู้แล้ว ทำใจแล้วว่า คืนนี้กำลังเจออะไร คิดว่ายังไงๆ ต้องเจออีกแน่ เพียงแต่มาแค่เสียง เลยไม่ได้ตกใจอะไร เนื่องจากเรากำลังอ่านหนังสือมนต์พิธี เพื่อ ท่องขานนาค พอดี ผมเลยเปิดไปหน้าที่เป็นบทสวดมนต์แผ่เมตตาดู พอท่องบทแผ่ให้เสียงๆ  (ผมท่องเสียงดังเลยงานนี้) เสียงนั้นแทนที่จะเงียบกลับเริ่มดังขี้นๆ จนผมเริ่มรู้สึกกล้วว่าคนในบ้านผมจะตื่น เลยหยุดท่องบทสวดมนต์นั้น แล้วเดินไปเปิด มุ้งลวดหน้า แล้ว ชะโหงกหน้าลงไปที่รถพยายามจะเพ็งมองให้เห็นเธอผู้เป็นเจ้าของเสียงนั้นให้ได้ ด้วยความตอนนั้นผมแน่นหน้าอกมากจนน้ำหูน้ำตาไหลแต่ไม่เห็นตัวของเจ้าของเสียงร้องให้นะ
       ผมเลยเอามือทุบไปที่ขอบหน้าต่าง สามครั้ง ตึ้งๆๆๆ แล้วพูดออกไปว่า เธอต้องการอะไร อยากให้ช่วยอะไร ยังไงมาเข้าฝันแล้วกันนะ คืนนี้ ผมจะนอนแล้ว ง่วงแล้ว  คืนนั้นหลังปิดไฟห้องนอนแล้วพยายามจะนอนฟังเสียงร้องให้ปริศนาที่ว่าอีก แต่เงียบสงัด ไม่มีแม้แต่เสียงจิ้งหรีด เรไร ให้รบกวนหู แม้แต่เสียงรถยนต์ที่จะวิ่งผ่านถนนหน้าบ้านสักคันยังไม่มี
      มันไม่แปลกหลอกครับ สมัยนั้นรถยนต์มันไม่ได้มีเยอะแยะมากมายเหมือนทุกวันนี้ ในเวลาตีสองตีสามแบบนี้ ผู้คนตามชนบท เขาเข้าบ้านหลับนอนกัน ผมคิดว่าเธอจะรู้ตัวแล้วล่ะว่าผมสัมผัสการสื่อของเธอได้ เสียงเธอเลยเงียบไป พร้อมกับผมที่เผลอหลับไปเพราะความอ่อนเพลียมาทั้งวัน
      คืนนั้น ค่อนแจ้ง ในความฝัน ที่แปลกๆของผม ผมฝันแบบลางๆว่า ผมหลงเข้าไปในป่าอะไรสักอย่าง ระหว่างที่ผมกำลังหลงทางในป่าแห่งนั้น พลันสายตาผมได้เห็นทางที่สว่างๆ ออกจากป่า ผมเดินไปที่ทางนั้น ปรากฏว่าพออกจากทางตรงนั้น มันเป็นทางเนิน ขึ้นเขาครับ ภาพที่เห็น มีคนทั้งชาย หญิง คนแก่ หนุ่ม สาว หัวหงอกหัวดำ นุ่งขาวห่มขาวเหมือนคนไปถือศีลที่วัดประมาณนั้นเลย กำลังเดิน ก้มหน้าก้มตาต่อแถวยาว เดินเท้า ต่อคิวกันขึ้นเขา ในฝันผมสงสัยมากกว่าพวกเขาจะไปไหนกัน เลยเดินเข้าไปถามยายคนหนึ่งที่กำลังเดินก้มหน้าก้มตา ผมถามว่า ยายๆกำลังจะเดินไปไหนกัน แต่ไม่มีเสียงตอบ ทุกคนก้มหน้าก้มตาเดินแถวยาวห่มขาวขึ้นเขาเขากัน แบบไม่มีใครคุยอะไรกัน

    แต่ในฝันฉับพลันผมต้องตกใจสุดขีดเมื่อจู่ มีใครไม่รู้มาจับแขนผมแล้วดึงตัวผมจนแทบล้ม พอผมหันไป ผมยังจำหน้าเธอได้ไม่เคยลืม ผู้หญิงผมยาวร่างท้วมๆผิวดำแดง ใส่ชดขาวที่เปื้อนไปด้วยเลือดทั้งชุด มาดึงแขนผมในฝัน พร้อมทำท่าหวาดกลัวอะไรบางอย่าง เธอร้องให้ผมช่วยด้วยใบหน้าเปื้อนเลือด ช่วยฉันด้วย พาฉันกลับบ้านด้วย ๆ ๆ ๆ เธอพูดแบบนี้ย้ำหลายครั้ง ก่อนที่(ไม่รู้จากตรงไหน)จะมีชายสองคนใส่ชุดดำ เหมือนลอยมาอ่ะ มาฉุดกระชากร่างของเธอไป ก่อนที่เธอจะส่งเสียงร้องกรี๊ดลั่นหูผม แล้วผมก้อตกใจตื่น (พอตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาในห้องนอน หกโมงเช้าแล้ว )อ้าวนี้เราฝันอะไรวะเนี่ยะ ในใจคิด
    
     เช้าในวันนั้นหลังจากไปธุระที่วัดที่จะบวช  พอสายๆ เริ่มมีแดดสว่างๆ (ช่วงนั้นหน้าฝนวันนั้นฝนครึ้มๆ) พอกลับบ้าน ผมไม่รอรีเลยที่รีบไปที่ซากรถ ที่ทำให้ผมเจอเรื่องประหลาดมาทั้งคืนเมื่อวาน รีบไปดูที่รถคันนั้นคันที่ผมฉิ่งฉ่องใส่เมื่อคืน(ตอนหลังผมขอขมาเธอด้วยที่ไปฉี่ใส่รถ) พอผมแหวกพงหญ้าออก(น่าจะมาจอดที้งไว้นานพอสมควร) ผมถึงบางอ้อเลย เพราะพอมองผ่านประตูรถเข้าไป(กระจกข้าง กระจกหน้ามันแตกหมดแล้ว) ภายในห้องโดยสารรถ ตรงเบาะคนขับ มีคราบเลือดที่แห้งกรังเต็มเบาะไปหมด  พวงมาลัยยุบบี้มาถึงเบาะคนขับรถ  ที่พวงมาลัยมีเศษเส้นผมเป็นกระจุกๆ ที่ปลายโคนผมมีเศษ(น่าจะเป็นหนังหัว)ติดอยู่แบบ เริ่มแห้งกรังแล้ว สภาพหน้ารถยับมาก มันเป็นรถ เก๋ง มิตซู แลนเซอร์ สีเลือดหมู ผมจำไม่เคยลืม หน้ารถยุบมาจนถึงห้องโดยสาร สภาพเละขนาดนี้ คนขับคงไม่เหลือ ซึ่ง ก้อเป็นอย่างที่ผมคาดการณ์ไว้

     จากข้อมูลที่เจ้าของอู่ข้างบ้านผมบอกมา  คนขับเป็นผู้หญิงมาคนเดียวขับรถกลับจากทำงาน(เป็นข้าราชการครูครับ) จะกลับบ้าน เธอประสบอุบัติเหตุรถไปชนท้ายรถสิบล้อเสียชีวิตคาที่ในรถในขณะที่ยังใส่ชุดราชการอยู่  พอทราบข้อมูล ชื่อที่อยู่ ของคนที่เสียชีวิต บ่ายวันนั้น ผมขับรถไปที่บ้านของเธอทันที(เราไปยุ่งอะไรกับเขาวะเนี่ยะ)  เป็นบ้านที่อยู่เขตนอกๆอำเภอครับ   พอไปถึงเราไปบอกเรื่องทั้งหมดที่เราเจอมาเมื่อคืนให้พ่อเขาฟัง พ่อเขา ทำหน้า งงๆนะ ปรากฏว่างานศพเขาจัดเสร็จไปร่วมเดือนแล้ว ครับ พอผมเข้าไปในบ้าน รูปหน้าศพเขาตอนใส่ชุดขาราชการแขวนอยู่ ไม่ต้องบอกเลยว่าคนไหนเพราะเขาคือคนที่มาเกาะแขนผมในฝันแล้วบอกให้ พาเขากลับบ้านเมื่อคืน ทีแรกทางบ้านเขาไม่ค่อยเชื่อ แต่พอผมอธิบายเหตุผลต่างๆ
    
   เช้าวันรุ่งขึ้น ครอบครัวเขา พร้อมใจกันใส่ชุดดำ นิมนต์พระมา หนึ่งรูป เดินถือสายสิญคล้องรูปเธอมา โดยที่แม่ของเธอเดินถือรูปหน้าศพตามพระมา  ก่อนที่พระจะมาถามผมว่ารถที่เจอเสียงเธอร้องให้คันไหน ขนาดที่บ้านเขายังจำรถของเธอไม่ได้ครับเพราะมันยับเยินจนไม่เหลือสภาพ ผมเลยต้องไปเป็นธุระช่วยเขาทำพิธีเชิญวิญญาณ เพื่อจะให้ เธอกลับได้บ้าน อย่างที่เธอมาสื่อบอกผม หลังจากนั้นผมได้ใช้เวลาสวดมนต์พิธีก่อนเข้านอนอีกสามคืนก่อนจะบวช พร้อมแผ่เมตตาให้กับ เธอ โดยที่ไม่เคยได้ยินเสียงร้องครวญครางของเธออีกเลย นับแต่คืนนั้น จนผมได้ไปเข้าบรรพชาตามที่ใจหมาย ก่อนที่จะบวชผมได้ถามที่บ้านผมว่าตลอดเวลาที่รถคันนี้มาจอดข้างบ้านมีใครเคยได้ยินเสียงผู้หญิงร้องให้ไหม ทุกคนส่ายหัว อ้าวแสดงว่า ผมได้ยินคนเดียวสิ แล้วนี่ถ้าผมไม่ได้กลับบ้านมาบวช วิญญาณของเธอคงไม่รู้จะไปสื่อกับใคร เธอคงจะต้องสิงสถิตอยู่กับซากรถที่กำลังจะผุพังไปตามกาลเวลาสินะ
      หลังจากผมไปบวชที่วัดนานพอสมควร พอวันผมสึกกลับมาที่บ้าน ซากรถคันนั้น เขายกออกไปแล้ว แล้วผมก้อไม่เคยได้ยินเสียงเธอร้องให้หรือเธอมาเข้าฝันผมอีกเลยนับแต่นั้นมา  ผมได้แต่หวังว่า   สิ่งที่ผมได้ทำ ในวันนั้น คงจะทำให้เธอสาวน้อยคนนั้น ได้กลับบ้านสมปราฤนา ไปอยู่กับคนที่เธอรัก ครอบครัวที่รักเธอ ตามจิตสุดท้ายของวิญญาณที่เขาตายในขณะที่กำลังจะกลับบ้าน ด้วยนะครับ…….จบ  .(เรื่องที่เล่ามาใครจะเชื่อหรือไม่แล้วแต่วิจารณณาณนะครับ ขอบคุณครับ)