ทุกวันนี้ผมอยู่กับครอบครัว ส่วนมากผมจะชอบยอกล้อกับคนในครอบครัว แต่หลังๆมา ผมรู้สึกว่า คนในครอบครัว จะเกลียดผม!
ทุกวันนี้ ทะเลาะกับพ่อแม่ พ่อแม่ก็ชอบพูดอยู่ 2 คำ 1.ออกจากบ้านไปเลย! 2.ไปตายไหนก็ไป! เนื่องจากผมเป็นลูกไง พอได้ยินแบบนี้
ผมก็น้อยใจเป็นนะ การที่มีข่าว ลูกหนีออกจากบ้าน ก็เพราะ แบบนี้ไหมอ่ะ ถึงผมจะเคย เกเร เรียนไม่จบ ชอบมีเรื่อง ชกต่อยกัน
แต่อยู่ในบ้านผมไม่เกเร ทุกวันนี้ แค่นั่งหายใจยังโดนด่า ชีวิตผมก็เหมือน วัยรุ่นทั่วไป ทุกวันนี้ จะเข้าบ้านผมยังไม่อยากเข้า
รู้สึกเหมือนไม่ใช่บ้าน ผมรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว ไม่มีใครสนใจ เหมือนไม่มีตัวตน ทุกวันผมนอนร้องไห้ คิดว่าผมทำไรผิด ผมเหมือนตัวประหลาดรึ
ทุกวันเหมือนผมไม่ใช่คนในครอบครัว พ่อแม่คนอื่นเขาดูอบอุ่น ดูมีความสุข ผมโครตอิจฉา ผมอยากร็ การเป็นลูกคนโต ต้องโดนด่าแบบนี้รึ โดนกดดันแบบนี้รึ
ใครที่ว่าเป็นลูกคนโตแล้วดีนะ คุณคิดผิด! ถ้าคุณเป็นผมคุณจะรู้
เป็นลูกคนโตนี่มันเศร้านะ!
ทุกวันนี้ ทะเลาะกับพ่อแม่ พ่อแม่ก็ชอบพูดอยู่ 2 คำ 1.ออกจากบ้านไปเลย! 2.ไปตายไหนก็ไป! เนื่องจากผมเป็นลูกไง พอได้ยินแบบนี้
ผมก็น้อยใจเป็นนะ การที่มีข่าว ลูกหนีออกจากบ้าน ก็เพราะ แบบนี้ไหมอ่ะ ถึงผมจะเคย เกเร เรียนไม่จบ ชอบมีเรื่อง ชกต่อยกัน
แต่อยู่ในบ้านผมไม่เกเร ทุกวันนี้ แค่นั่งหายใจยังโดนด่า ชีวิตผมก็เหมือน วัยรุ่นทั่วไป ทุกวันนี้ จะเข้าบ้านผมยังไม่อยากเข้า
รู้สึกเหมือนไม่ใช่บ้าน ผมรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว ไม่มีใครสนใจ เหมือนไม่มีตัวตน ทุกวันผมนอนร้องไห้ คิดว่าผมทำไรผิด ผมเหมือนตัวประหลาดรึ
ทุกวันเหมือนผมไม่ใช่คนในครอบครัว พ่อแม่คนอื่นเขาดูอบอุ่น ดูมีความสุข ผมโครตอิจฉา ผมอยากร็ การเป็นลูกคนโต ต้องโดนด่าแบบนี้รึ โดนกดดันแบบนี้รึ
ใครที่ว่าเป็นลูกคนโตแล้วดีนะ คุณคิดผิด! ถ้าคุณเป็นผมคุณจะรู้