ลุยเลยครู เอ้า! ลุยเลยครู

แค่เปิดชื่อกระทู้มาก็ยังงงๆกับตัวเองว่า
เอ๋...ควรจะเริ่มต้นเขียนกระทู้นี้ยังไงดีนะ อมยิ้ม02




ก่อนอื่นต้องกล่าวทักทายพี่น้องชาวพันธ์ทิพย์ที่เผลอกดเข้ามาด้วยคำว่า “ ซาหวัดดีจ้าววว”อมยิ้ม17
วันนี้นอนอมีประสบการณ์สดๆร้อนๆจากการขึ้นไปเป็นครูอาสาบนดอยที่อมก๋อยมาแบ่งปัน
ให้หลายๆท่านที่มีความใฝ่ฝันอยากขึ้นไปเป็นครูอาสาบนดอย นอนอขอบอกเลยค่ะว่า ชีวิตหนึ่งต้องลอง!!!


เอ้า!! ลุยเลยครู เริ่ม...เลยครูเริ่มมมมม  

จุดเริ่มต้นของประสบการณ์ครั้งนี้มาจาก “ เพจ ลุยเลยครู ” ประกาศรับสมัครครูอาสารุ่น9 ที่โรงเรียนแมะแตะแหละกุย ต.แม่ตื่น อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่ โอกาสมาแล้ว รอช้าอยู่ใย รีบสมัครแล้วเตรียมเก็บกระเป๋ากันเลยจ้าวววววว เม่าติดดอย


*จุดนัดพบของอาสาสมัคร

เวลา 7โมงเช้าโดยประมาณ ครูอาสานัดพบกันที่สถานีขนส่งช้างเผือก จังหวัดเชียงใหม่ เป็นการเจอกันครั้งแรกที่ทำให้รู้สึกเหมือนไม่ใช่ครั้งแรก ฮ่าๆๆ
-    อาสาสมัครคนแรกส่งตรงมาจากเอลเอเลยค่ะ (แฮร่!!! มุขเก่าก็ยังจะเล่น ฮ่าๆๆ)
-    อาสาสมัครคนที่สองมาจากภูเก็ตค่ะ
-    อาสาสมัครคนที่สามบินตรงมาจากต่างแดน
-    ส่วนคนที่สี่ก็ นอนอ เอง ไร้ซึ่งสังกัดค่ะ
นี่มันแก็งค์ สาว! สาว!! สาว!!! แล้วก็สาว!!!! ชัดๆเลยกลายเป็นสี่สาวเพาเวอร์เกิร์ล โหดไปอีก
เริ่มนอกเรื่อง...กลับมาต่อเรื่องการเดินทางกันค่ะ พวกเราสี่สาวเพาเวอร์เกิร์ล จะเดินทางด้วยรถประจำทางสีฟ้าคันนี้เพื่อไปรีสอทในอำเภออมก๋อย (ข้อมูล: รถประจำทางสีฟ้าต่อวันจะมีเข้าไปที่อมก๋อย 2 รอบ คือ รอบเช้า เวลา 07.00น.โดยประมาณ ส่วนรอบบ่าย เวลา 14.00น.โดยประมาณค่ะ )

พวกเราใช้เวลา 5 ชั่วโมงโดยประมาณในการเดินทางมายังอำเภออมก๋อย คืนนี้แวะพักที่นี่ 1 คืนค่ะ


ร้านม่วนใจ๋ หมูกะทะร้อนๆ อากาศเย็นกำลังดี





**ขึ้นดอยกัน



เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น วันนี้พวกเราจะเดินทางขึ้นที่หมู่บ้านแมะแตะแหละกุยกัน ต.แม่ตื่น เวลา1ชั่วโมงกว่าๆ พวกเราเดินทางมาถึงตำบลแม่ตื่น ซึ่งเป็นเขตพื้นที่สิ้นสุดของถนนลาดยาง

จากนั้นรถวิ่งลัดเลาะไปเรื่อยๆตามไหล่เขา สภาพอากาศโดยรอบเริ่มสัมผัสได้ถึงความชื่นและหมอก ส่วนสภาพถนนนั้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่

วิ่งมาสักระยะฝนโปรยลงมา ฝนยังคงตกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด พวกเราที่อยู่ท้ายกะบะรถเริ่มนั่งตัวสั่น ตากฝนกันหลายชั่วโมงหนาวมากกกก ใช้วิธีร้องเพลงแก้หนาวมันซะเลย ระหว่างทางมองหน้ากันไปมา ส่วนมือ แขน ขา เท้า ก็ทำหน้าจับ! ยึด! เกาะ! คว้าอะไรได้ก็คว้าเอาไว้ก่อน เพื่อไม่ให้เสียหลักในการทรงตัว ความรู้สึกเหมือนอยู่ในแผ่นดินไหวมันเป็นแบบนี้นี่เอง
...อีก2 ชั่วโมงเราเดินทางมาถึงหมู่บ้านแมะแตะแหละกุย เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ซึ่งมีชาวเขาเผ่ากระเหรี่ยง (สะกอ)อาศัยอยู่ มีจำนวน 13 หลังคาเรือน ส่วนโรงเรียนเป็นอาคารไม้โทรมๆ

แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่