รบกวนอ่านเรื่องราวของผมให้จบ และช่วยตอบคำถามผมด้วยครับสำหรับผู้รู้ในเรื่องกฏหมาย

เรื่องมีอยู่ว่าผมแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีลูกชายติดมาด้วย1คน เราทั้งคู่จดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฏหมาย จนมีลูกสาวด้วยกันอีก1คน ระหว่างภรรยาตั้งครรภ์ เราทั้งคู่มีปัญหาระหองระแหงกัน เพราะฝ่ายภรรยากับแม่ยาย อยากหวนคืนกลับไปหาสามีเก่าซึ่งมีฐานะดีกว่าผม เพราะเค้าก็ยังแอบติดต่อกันอยู่เรื่อยๆแต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ง่ายๆว่าภรรยาผมเป็นอดีตเมียน้อยเขา ผมไม่สามารถให้ได้เยอะเท่าเขา ภรรยาและแม่ยายจึงแอบติดต่อกับทางสามีเก่าอยู่เรื่อยๆ โดยมีลูกชายเป็นข้อต่อรองเรียกร้องขอนั่นขอนี่ มันจึงกลายเป็นข้อเปรียบเทียบทางฐานะการเงินของผมและสามีเก่าเค้า สุดท้ายจึงจบด้วยการที่ภรรยาผมได้ชวนไปจดทะเบียนหย่าหลังจากคลอดลูกได้เพียง4เดือน โดยอ้างว่า ผมเอารัดเอาเปรียบทางบ้านเค้า ไม่เคยให้อะไรเค้าเลย ( คือกูแต่งกับ เพราะกูรักสงสารและลูก จากการสร้างภาพเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารโดนทับจนท้องแล้วถูกทิ้ง กูก็อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเมิง ช่วยกันสร้าง ช่วยกันหา กูทุ่มให้หมดทั้งใจโดยไม่แคร์สายตาและคำนินทาใคร ปกป้องป้องศักดิ์ศรีเมิงกับลูกกับทางบ้านเมิง ) สรุป เค้าจับปลาสองมือเค้าอยากได้เงินจากทั้งสองทาง มันเจ็บครับ เจ็บมากๆเสียใจอยู่เป็นปี เลี้ยงลูกเองตั้งแต่คลอด จนลูก4เดือน หย่าร้าง ทนอยู่บ้านภรรยากับลูกสาวไปอีกจนลูกอายุได้8เดือน จนได้มาเจอเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอีกรอบที่แสนจะเจ็บปวด เพราะอยู่ๆอดีตภรรยาได้บอกให้ผมและลูกย้ายออกจากบ้านเค้า โดยอ้างเหตุผลว่า แม่เค้าเกลียดผมและหลานสาวให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น ลูกจะได้ปลอดภัย บรรลัยสิครับคราวนี้ ผมกับลูกจะไปอยู่ไหน? เพราะระหว่างนั้นบ้านของพ่อแม่ผมได้ถูกรื้อออกไปหมดแล้วเพื่อที่จะสร้างใหม่ พ่อกับแม่และยายผมก็ได้ไปนอนเบียดกันบนบ้านไม้หลังเล็กๆพื้นที่30กว่าตารางเมตรพร้อมข้าวของอัดแน่นเต็มบ้าน แอร์ก็ไม่มี กลางวันแม่กับยายต้องมาอยู่ใต้ต้นไม้กัน แล้วผมกับลูกล่ะ จะต้องไปเบียดกระจุกอยู่ในนั้นเหรอ? ลำพังผมคนเดียวไม่มีปัญหาหรอก ไปนอนไหนก็ได้หน้าด้านเอา เพื่อนฝูงเยอะแยะ แต่ลูกผมนี้สิ 8เดือน แบเบาะ จะต้องไปอยู่ที่แคบๆร้อนๆฝุ่นเยอะ แถมหมาแมวเต็มบ้าน สุดท้ายผมก็ต้องพาแม่กับลูกสาว และยาย ซัดเซพเนจรไปนอนตามบ้านญาติ สลับไปมา ช่วงไหนอากาศไม่ร้อนก็ขนกันกลับมานอนบ้านไม้ที่พ่ออยู่ เพราะเกรงใจญาติๆ ตลอด6เดือนที่ทำบ้าน มันเป็นชีวิตที่แสนลำบากมาก ทำบ้านไปร้องไห้ไป เจ็บใจเมียกับแม่ยาย สงสารลูกสาวกับแม่และยาย นอนเท้าก่ายหน้าผากคิดทุกคืนว่าอดีตเมียนอนสบายกับลูกชาย2คนในห้องแอร์ บนบ้านขนาด145ตารางเมตร 3ห้องนอน2ห้องน้ำอย่างสบาย ส่วนอดีตผัวกับลูกสาวในไส้ของเค้า นอนเบียดเสียดในห้องแคบๆร้อนก็ร้อน จนผมต้องออกไปหานอนบ้านเพื่อน มันจะคิดถึงมั้ยว่าลูกสาวตัวน้อยๆอายุไม่ถึงขวบจะลำบากแค่ไหน นั่งพิมพ์ไปก็อยากร้องไห้กับอดีต  แต่มันก็ผ่านไปแล้วล่ะครับ ตอนนี้บ้านผมสร้างเสร็จแล้ว ลูกผมอายุได้1ปี3เดือนกำลังซนน่ารัก ผมทำใจได้และปล่อยวางกับอดีตได้แล้ว แต่พักหลังอดีตภรรยาผมก็ไม่รู้ว่าอารมไหนอยู่ดีๆทำมาเป็นคิดถึงลูกมาเล่นกับลูกซื้อนั่นซื้อนี่ให้ลูก ไม่รู้สร้างภาพรึป่าว เพราะตั้งแต่ผมออกจากบ้านเค้า ผมก็ไม่ติดต่อเลย เค้าก็เฉย นานๆจะไลน์มาถามถึงลูกทีนึง แต่หลังจากบ้านเสร็จก็ดันโผล่มา ก่อนหน้านี้ที่ลูกผัวอยู่กันอย่างลำบากทำไมไม่โผล่หน้ามาดูดำดูดีบ้าง แต่ก็ช่างเถอะมันผ่านไปแล้วเพราะยังไงเค้าก็คือแม่ของลูกผม เราก็คุยกันธรรมดาปกติเหมือนเพื่อนกันนั่นล่ะครับ เพียงแต่ว่าผมจะไม่แสดงออกในความเป็นห่วงถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเหมือนแต่ก่อนก็แค่นั้น นิ่งเฉย ใช้ชีวิตแบบมีความสุขกับลูก พูดมาซะยาว เข้าเรื่องดีกว่าครับ

** ถ้าผมอยากจะคบหาดูใจกับคนใหม่และแต่งงานใหม่ อาจต้องดูกันนานหน่อยจนกว่าลูกสาวอยู่ชั้นประถม หรืออย่างช้าก็มัธยม พอรู้เรื่องและรับได้ แต่ผู้หญิงที่ผมจะใช้ชีวิตด้วยจะเป็นคนที่มีลูกแล้วเหมือนกัน หรือไม่ก็เป็นผู้หญิงที่ไม่สามารถมีลูกได้ เพราะผมคงไม่อาจมีลูกคนใหม่ได้เพราะผมรักลูกคนนี้ที่สุดและผมจะมีเค้าเพียงคนเดียว ก็แค่อยากมีคู่ชีวิตที่มาอยู่ด้วยกันดูแลกันยามแก่เฒ่า ^^ จะเป็นไปได้มั้ยที่ผมจะไม่ยอมให้ลูกสาวผมกลับไปอยู่กับแม่เค้า เพราะเค้าเคยพูดกับผมไว้ว่าถ้าผมจะมีใหม่ให้เอาลูกมาคืน แต่ในทะเบียนหย่าได้ระบุไว้แล้วว่าผมมีสิทธิและอำนาจในการเลี้ยงดู ผมจะเอาตรงนี้อ้างอิงได้มั้ยครับ เค้าก็อยู่กับลูกชายและสามีเก่า(พ่อของลูกชาย) ส่วนผมก็อยู่กับลูกสาวผมและภรรยาใหม่ที่จะไม่มีลูกด้วยกัน ส่วนความเป็นแม่ก็ยังคงเดิม ไปมาหาสู่กันได้ปกติ คิดว่าแบบนี้ แฟร์ๆมั้ยครับ ขอความเห็นด้วยครับ ขอบคุณครับ