อีกแล้วค่ะ ... อกหักอีกแล้ว T_T ... สงสัยเราจะเกิดมาเพื่ออยู่คนเดียวจิงๆ
ก่อนหน้านี้เคยตั้งกระทู้ "อกหัก" ไปแล้วครั้งนึง ก็พยายามทำใจอยู่ระยะนึง จนเวลามันค่อยๆผ่านไป อย่างที่เค้าบอกแหละ เวลาจะช่วยรักษาเยียวยาให้เราดีขึ้น
เมื่อ 5 เดือนกว่าๆที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสคุยกับคนๆนึง เรารู้จักกันผ่าน BeeTalk ตอนแรกก็แค่คุยกันธรรมดานะ คุยไปคุยมาจนรู้ว่าบ้านเราอยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ แต่แปลกที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย ... ก็คุยกันทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน จนเรารู้สึกดีกับเค้ามากๆ เค้าดูแลเอาใจใส่เราดีแบบที่เราไม่เคยเจอมาก่อน ตัวเราก็ไม่เคยถามถึงความสัมพันธ์ของเราสองคนหรอก เพราะเราว่าคุยกัน รู้สึกดีต่อกัน ก็เพียงพอแล้ว ... แต่ไม่พออ่ะ มันค่อยๆก่อตัวกลายเป็น "ความรัก" ในใจเรา โดยที่เราเองก็แปลกใจเหมือนกันว่า มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?
เราไม่รู้หรอกว่า สำหรับเค้า มันมีความหมายขนาดไหน แต่สำหรับมันมีความหมายมากนะ ... วันไหนที่เค้าหายไป กลายเป็นเราอยู่ลำบาก เพราะเป็นห่วง คิดมากไปสารพัด (ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน) แต่บนความเป็นห่วงนี้ เราก็ไม่เคยทำอะไรเกินสถานะที่เรามีต่อกัน อย่างมากก็แค่ Line ไปถาม แล้วก็ได้แต่รอ .. รอ ... แล้วก็รอ ให้เค้าตอบกลับมา ... ความรู้สึกตอนรอมันทั้งอึดอัด ทรมานใจ และอีกมากมาย แต่เราก็ทำได้แค่นั้น
ประมาณกลางเดือนที่ผ่านมา เค้าป่วย ป่วยหนักเลยล่ะ เรามีโอกาสได้ไปดูแลเค้า แต่ก็ไม่ได้ดูแลอะไรมากมาย เพราะเราเองก็ต้องมาเปิดร้านกาแฟของเรา ทำได้แค่ส่งข้าว ส่งน้ำ และคอยโทรไปปลุกให้กินยาทุกๆ 4 ชั่วโมง ... จนวันนึง เค้าก็หายไป ... ค่ะ เค้าหายไปเลย เราติดต่อไม่ได้ โทรไปไม่รับสาย Line ไปไม่อ่าน Messeger ไปก็ไม่อ่าน ไปหาที่บ้านก็ไม่อยู่ ... คือพูดง่ายๆ เราไม่สามารถติดต่อเค้าทางไหนได้เลย ความรู้สึกคือเลวร้ายมากอ่ะ เป็นห่วงชนิดที่กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว คิดมากไปต่างๆนานา กลัวเค้าจะเป็นอะไรไป เค้าหายไปประมาณ 2 สัปดาห์ ... แล้ววันนึง ...
... เค้า Line มาหาเรา ด้วยประโยคนึงว่า ไม่ได้หายไปไหนนะ แต่ไม่อยากคุยแล้ว! ... ความรู้สึกเราเหมือนโดนน้ำเย็นสาดหน้า เหมือนโดนใครตบหน้าจังๆ เห้ย น้ำตาไหลไม่รู้ตัวเลย ... เราก็พยายามถามเค้านะ ว่าทำไม คุยกันก่อนได้มั้ย มีอะไรก็บอกกันดีๆ แต่เค้าก็เอาแต่หนีๆๆ ไม่คุยท่าเดียว ทำเอาเรามึนเลย ... จากที่เมื่อก่อน เค้าต้องมาหาเราที่ร้านทุกวัน มาช่วยเราเก็บร้าน ตอนนี้แม้แต่รับสายเรายังไม่ได้เลย เราไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะถามว่าเราทำไรผิด
เห้ย ... เจ็บหว่ะ
ทำให้รู้เลยว่า กลายเป็นเราฝ่ายเดียวที่รู้สึก กลายเป็นเราฝ่ายเดียวที่ "รัก" ... ทั้งๆที่เราคุยกันแบบ "ไม่มีสถานะ" แต่เราดันทำให้มันกลายเป็น มีสถานะในหัวใจเราเอง
ทุกวันนี้ก็ยังคงเจ็บวนไป ร้องไห้วนไป หากิจกรรมทำไปเรื่อย เพื่อจะได้ไม่ต้องคิดถึง ทั้งๆที่ใจไม่เคยลืม ไม่คิดว่าวันนี้ เจอสัมผัสที่เจ็บเหลือเกิน
แอบคิดเหมือนกันนะ หรือเราจะดีไม่พอให้ใครรักเลยหรือไง
คบกันแบบ "ไม่มีสถานะ" จบแล้ว แต่ทำไมเจ็บมาก
ก่อนหน้านี้เคยตั้งกระทู้ "อกหัก" ไปแล้วครั้งนึง ก็พยายามทำใจอยู่ระยะนึง จนเวลามันค่อยๆผ่านไป อย่างที่เค้าบอกแหละ เวลาจะช่วยรักษาเยียวยาให้เราดีขึ้น
เมื่อ 5 เดือนกว่าๆที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสคุยกับคนๆนึง เรารู้จักกันผ่าน BeeTalk ตอนแรกก็แค่คุยกันธรรมดานะ คุยไปคุยมาจนรู้ว่าบ้านเราอยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ แต่แปลกที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย ... ก็คุยกันทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน จนเรารู้สึกดีกับเค้ามากๆ เค้าดูแลเอาใจใส่เราดีแบบที่เราไม่เคยเจอมาก่อน ตัวเราก็ไม่เคยถามถึงความสัมพันธ์ของเราสองคนหรอก เพราะเราว่าคุยกัน รู้สึกดีต่อกัน ก็เพียงพอแล้ว ... แต่ไม่พออ่ะ มันค่อยๆก่อตัวกลายเป็น "ความรัก" ในใจเรา โดยที่เราเองก็แปลกใจเหมือนกันว่า มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?
เราไม่รู้หรอกว่า สำหรับเค้า มันมีความหมายขนาดไหน แต่สำหรับมันมีความหมายมากนะ ... วันไหนที่เค้าหายไป กลายเป็นเราอยู่ลำบาก เพราะเป็นห่วง คิดมากไปสารพัด (ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน) แต่บนความเป็นห่วงนี้ เราก็ไม่เคยทำอะไรเกินสถานะที่เรามีต่อกัน อย่างมากก็แค่ Line ไปถาม แล้วก็ได้แต่รอ .. รอ ... แล้วก็รอ ให้เค้าตอบกลับมา ... ความรู้สึกตอนรอมันทั้งอึดอัด ทรมานใจ และอีกมากมาย แต่เราก็ทำได้แค่นั้น
ประมาณกลางเดือนที่ผ่านมา เค้าป่วย ป่วยหนักเลยล่ะ เรามีโอกาสได้ไปดูแลเค้า แต่ก็ไม่ได้ดูแลอะไรมากมาย เพราะเราเองก็ต้องมาเปิดร้านกาแฟของเรา ทำได้แค่ส่งข้าว ส่งน้ำ และคอยโทรไปปลุกให้กินยาทุกๆ 4 ชั่วโมง ... จนวันนึง เค้าก็หายไป ... ค่ะ เค้าหายไปเลย เราติดต่อไม่ได้ โทรไปไม่รับสาย Line ไปไม่อ่าน Messeger ไปก็ไม่อ่าน ไปหาที่บ้านก็ไม่อยู่ ... คือพูดง่ายๆ เราไม่สามารถติดต่อเค้าทางไหนได้เลย ความรู้สึกคือเลวร้ายมากอ่ะ เป็นห่วงชนิดที่กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว คิดมากไปต่างๆนานา กลัวเค้าจะเป็นอะไรไป เค้าหายไปประมาณ 2 สัปดาห์ ... แล้ววันนึง ...
... เค้า Line มาหาเรา ด้วยประโยคนึงว่า ไม่ได้หายไปไหนนะ แต่ไม่อยากคุยแล้ว! ... ความรู้สึกเราเหมือนโดนน้ำเย็นสาดหน้า เหมือนโดนใครตบหน้าจังๆ เห้ย น้ำตาไหลไม่รู้ตัวเลย ... เราก็พยายามถามเค้านะ ว่าทำไม คุยกันก่อนได้มั้ย มีอะไรก็บอกกันดีๆ แต่เค้าก็เอาแต่หนีๆๆ ไม่คุยท่าเดียว ทำเอาเรามึนเลย ... จากที่เมื่อก่อน เค้าต้องมาหาเราที่ร้านทุกวัน มาช่วยเราเก็บร้าน ตอนนี้แม้แต่รับสายเรายังไม่ได้เลย เราไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะถามว่าเราทำไรผิด
เห้ย ... เจ็บหว่ะ
ทำให้รู้เลยว่า กลายเป็นเราฝ่ายเดียวที่รู้สึก กลายเป็นเราฝ่ายเดียวที่ "รัก" ... ทั้งๆที่เราคุยกันแบบ "ไม่มีสถานะ" แต่เราดันทำให้มันกลายเป็น มีสถานะในหัวใจเราเอง
ทุกวันนี้ก็ยังคงเจ็บวนไป ร้องไห้วนไป หากิจกรรมทำไปเรื่อย เพื่อจะได้ไม่ต้องคิดถึง ทั้งๆที่ใจไม่เคยลืม ไม่คิดว่าวันนี้ เจอสัมผัสที่เจ็บเหลือเกิน
แอบคิดเหมือนกันนะ หรือเราจะดีไม่พอให้ใครรักเลยหรือไง