BlogGang Hang Girls EP2 :: เปิดตัว! 3 พี่น้อง 3 สไตล์ ในครอบครัวตัว อ. ที่ไม่รู้จักไม่ได้แล้ว! ::

สวัสดีค่ะสมาชิกชาว Pantip และ BlogGang กลับมาพบกันอีกครั้งกับรายการ "BlogGang Hang Girls" ค่า

อากาศร้อนๆ ดวงอาทิตย์สาดแสงร้อนแรงแบบนี้ มาคลายร้อนด้วยการชิมเค้กอร่อยๆ จิบเครื่องดื่มเย็นๆสักแก้ว กันดีไหมเอ่ย? แต่ช้าก่อน...จะให้ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวก็คงจะไม่ได้อรรถรสใดๆ เราจึงได้นัดกับสามสาวพี่น้อง ที่ถ้าชาวบล็อกท่านใดไม่รู้จัก บอกได้เลยว่า คุณจะคุยกับใครไม่รู้เรื่อง!  มาร่วมเปิดโปง เอ๊ย...เม้าท์มอยพูดคุยเล่าเรื่องราวต่างๆกันในวันนี้ค่ะ ตื่นเต้นเนอะ

ตามเวลาที่นัดหมาย ทั้งสามก็มาพร้อมหน้าพร้อมตากันทีเดียวเชียว พกกล้องแล้วถ่ายรูปกันรัวๆ แอบสังเกตว่าทั้งสามสาวเป็นนางแบบได้เลยนะคะเนี่ย เพราะเมื่อช่างภาพของเราเริ่มแชะๆ แต่ละท่านก็โพสท่ากันอย่างแข็งขัน หยิบพร็อบจัดสรรท่ากันอย่างชำนาญไม่แพ้พิธีกรทั้งสามของเราเลย แหม...แซ่บกันจริงๆ



แต่ก่อนจะไปพูดคุย เราขอพาทุกท่านมาทำความรู้จักครอบครัวตัว อ. กันก่อนเลยค่า










และแล้วก็ได้เวลาฤกษ์งามยามดี...เชิญพี่น้องชาวบล็อกแก๊งมาปูเสื่อต้มน้ำรอฟังรอชมกันเลยจ้า



พิธีกร : คุณอุ้มเขียนบล็อกมา 10 ปีแล้วใช่ไหมคะ?
คุณอุ้ม : ปีนี้เป็นปีที่ 12 แล้วค่ะ

พิธีกร : ทั้ง 3 คนเลยเหรอคะ!
คุณอุ้ม : พี่ก่อนค่ะ จริงๆใน Pantip ตั้งแต่ปี 43 แล้วนะ ใช้ชื่อว่าอุ้ม เล่นบ้างไม่เล่นบ้าง แล้วก็ลืมไปเลย ช่วงนั้นทำงานเยอะ คราวนี้เข้ามาเล่นจริงๆ พอเข้า Pantip ก็เล่นไม่ได้ เพราะเราจำ Login ตัวเองไม่ได้ แต่ก็ต้องขอบคุณห้องเพลงเพื่อชีวิตของ Pantip ต้องขอบคุณน้องๆทุกคน ในห้องนั้นเค้าจะมีบล็อกกันทุกคน มีเราคนเดียวที่ไม่มี น้องๆก็ทักว่า 'เอ๊ะ...ทำไมพี่อุ้มไม่มีบล็อก' เราก็ไม่รู้จะเขียนอะไร คุยไม่ค่อยเก่ง จากเริ่ม Pantip ปี 43 น้องก็มากระตุ้นตอนปี 45 มาเริ่มจริงๆ ปี 47 จริงๆ เริ่มวันที่ 19 แต่ทำโค้ดไม่เป็น จนอัพได้จริงๆคือ วันที่ 21 มกราคม 2547

พิธีกร : โห จำแม่นมาก เป๊ะ!!!
พิธีกร : มาถึงคิวพี่อ้อมแอ้ม ทางเราเพิ่งรู้ว่าเป็นพยาบาลใช่ไหมคะ ซึ่งไม่ค่อยจะมีเวลาเท่าไหร่ แต่เขียน Blog ค่อนข้างเยอะ และเห็นแอบไปทักทายบ้าง
คุณอ้อมแอ้ม : หลังๆเริ่มเขียนเยอะแล้วล่ะค่ะ
พิธีกร : ปีที่ Bloggang จัดกิจกรรม พี่อ้อมแอ้มก็ไม่ได้ไปใช่ไหมคะ
คุณอ้อมแอ้ม : ใช่ค่ะ เสียดายมากเลย

พิธีกร : มาถึงพี่อ้อ ดูเป็นสาวลุย เขียนบล็อกเกี่ยวกับกีฬา สปอร์ตๆ พี่อ้อใช้ชื่อบล็อกว่า...?
คุณอ้อ : เริงฤดีนะ ค่ะ
พิธีกร : ทำไมต้องมี 'นะ' เหรอคะ?
คุณอ้อ : จริงๆ แล้วมาจากอุ้มสีค่ะ

และแล้วก็สายตาก็เพ่งกลับไปยังคุณอุ้มค่ะ จึงต้องเป็นหน้าที่ของคุณอุ้มในการอธิบายที่มาของชื่ออีกสองท่าน

คุณอุ้ม : หลังจากวันที่ 21 มกราคม 2547 เราก็มีความรู้สึกว่าเริ่มเขียนสนุก มีความสุขกับการเขียน ถ้าวันไหนเราเครียดเราจะไม่แตะบล็อกเลย เพราะเราไม่อยากเอาความทุกข์มาลงที่บล็อก สังเกตได้เลยว่าบล็อกพี่จะไม่เครียด พอเห็นพี่ๆเค้าว่าง ช่วงนั้นรู้สึกว่าไปทำบุญ 9 วัดที่นครสวรรค์ ช่วงนั้นเป็นวันเกิดพี่อ้อ เลยจะทำบล็อกให้ ช่วงนั้นมึนตึบ คิดชื่อไม่ออก พอดีชื่อพี่เค้าก็เท่อยู่แล้ว คือเริงฤดี แล้วมีคำว่า นะจะบอกให้ ก็เลยเป็นเริงฤดีนะ เราก็ทำให้เค้าทุกอย่าง จริงๆพี่อ้อกับพี่อ้อมจะพร้อมกัน แต่พี่อ้อมงานยุ่ง ก็ทิ้งร้างไปนาน ชื่อพี่อ้อมคือ คนผ่านทางมาเจอ เราก็นั่งนึกว่าพี่อ้อมเป็นคนหวาน ตอนนั้นนึกชื่ออ้อมแอ้มไม่ออก เราก็ว่าคนผ่านทางมาเจอดูหวาน แต่พี่อ้อมไม่ค่อยเขียน มาเริ่มเขียนหลังจากพี่อ้อ 2 ปี

และคุณอุ้มก็ยังแอบกระซิบย้ำด้วยนะคะว่า "ทำให้ทุกอย่างจริงๆ" ดูเป็นพี่น้องที่เอาใจใส่กันมากเลยทีเดียว


พิธีกร : แต่พี่อ้อจะเขียนเรื่องกีฬาใช่ไหมคะ?
คุณอ้อ : ยังๆ พี่อ้อจะเขียนเรื่องทั่วไป
พิธีกร : แล้วมันเข้ามากีฬาได้ยังไงคะ
คุณอ้อ : สามถึงสี่ห้าปี มั้งคะที่เขียนเรื่องกีฬาที่ทำหลักๆ
พิธีกร : รู้สึกว่าบล็อกของพี่อ้อจะหลากหลายมาก
คุณอ้อ : ยังหาตัวตนไม่เจอมั้งคะ

อ้าว...เดี๋ยวนะ

พิธีกร : ไม่สิ เพราะว่าพี่อ้อได้รางวัล
คุณอ้อ : ตอนแรกได้ Tropical Blog ที่ 3 ก่อน
พิธีกร : แต่ปีล่าสุดได้รางวัล Sport Movie 3 ปีติด

พิธีกร : พี่อุ้มจะเขียนสบายๆ ไม่เครียด ให้กำลังใจมากกว่า
คุณอุ้ม : จริงๆ ทุกวันนี้เรารู้ว่าเราเครียด พอดีต้องขอบคุณ BlogGang เพลงก็ฟังได้ เขียนไปบางทีเข้าบล็อกนี้มีเพลงให้ฟังด้วย ได้อ่านไดอารี่ของเค้าแต่ละคน บางทีต่างประเทศเราไม่เคยไป อย่าง รัสเซีย ยูเครน อะไรงี้ อย่างน้องกาบริเอล ที่ไปอินเดีย ไปนู่นไปนี่ เราได้ความรู้ เราต้องไปต่อรถที่ไหนขึ้นรถยังไง อย่างบล็อกพี่อ้อ ผู้หญิงเขียนกีฬาได้ยังไง บล็อกแก๊งจะเป็นเรื่องที่ใกล้ๆตัว มีเพลงฟัง มีหนังให้ดู หลากหลายมาก อย่างตื่นเช้ามาถ้ามีเวลาจริงๆ จะเปิดหน้าเมนู ดูว่าหัวข้อไหนน่าสนใจ ก็จะลิสต์ไป ยิ่งบล็อกใหม่ๆ มีความรู้สึกเหมือนเรามาใหม่ๆ เหมือนที่พี่อ้อบอกว่ากว่าจะได้เม้นนึงสักเม้น ทำไมเราได้แค่เม้นเดียว เราก็จะบอกกับทุกคนว่า ไม่ใช่เขียนปุ๊บแล้วจบ เราต้องไปทักคนนั้นคนนี้ด้วย

พิธีกร : บล็อกแก๊งของเราจะเป็นในลักษณะที่ว่าทุกคนมีห้องรับแขกของตัวเอง มีแขกมาบ้าน เสร็จ...เจ้าบ้านก็จะกลับไปเยี่ยมของแต่ละคนด้วย
คุณอุ้ม : จริงๆมันมีเสน่ห์ของมันนะ เพราะว่าคนใหม่ๆมา เราก็อ้อ...คนนี้ เราก็จะได้รู้เรื่องใหม่ๆขึ้นมาอีก
พิธีกร : เป็นที่มาของรางวัลมิสมิตรภาพ เฮ...


พิธีกร : ลองไปอ่านบล็อกเก่าๆ จะเห็นพี่อุ้มตอบเกือบทุกบล็อก ตอบคอมเม้นท์ตลอดเลย
คุณอุ้ม : ย้อนกลับไปว่าที่เราเป็นคนเขียนบทเบื้องหลัง ถ้าว่างก็ว่างจริงๆ ถ้าไม่ว่างคือไม่ว่างเลย ถ้าว่างก็จะไปตอบ เรารู้สึกว่าถ้าเราไปเขียนบล็อกแล้วไม่มีคนตอบเลย จะรู้สึกวูบวาบ อย่างน้อยก็มีเราคนหนึ่งนี่แหละที่เข้าไปนั่งอ่าน ถ้าไม่ยาวมากเกินไป บางทีถ้าไม่ซีเรียสเกินไป ก็จะเขียนขำๆทักทาย แต่จะไม่แบบทักทายปกติอย่างเช่น ยินดีที่ได้รู้จัก มันก็จะดูเชยๆ เกินไป หาดูโปรไฟล์ หาดูนู่นนี่นั่น

คุณอุ้ม : พี่อ้อมก็เหมือนกัน บางทีนางไปเที่ยวกลับมา บล็อกวันต่อวัน ภาพเก่ายังไม่ทันไปดูเลย ภาพใหม่นางขึ้นมาอีกแล้ว บางวันสามวันสี่วัน นางอัพ 5-6 บล็อก คนอื่นยังไม่ทันดูรูปตัวเองเลย ตัวนางไปตอนที่ 6 แล้ว ตอนที่ 1 เรายังไม่เห็นเลย

อ้าวๆ เดี๋ยวนะ...คุยกันไปคุยกันมา ทำไมเริ่มเผากันเองแล้วล่ะ อิอิ


พิธีกร : แสดงว่ามีวัตถุดิบเยอะ
คุณอุ้ม : นางเป็นคนช่างเที่ยว เรื่องเที่ยวกับเรื่องกิน นางอัพเองนางตอบเองเรียบร้อย สังเกตนะคอมเม้นท์แรกนางตอบเองเรียบร้อย มันเป็นเทคนิคของเรา เวลาเราเข้าห้องไหนเราจะมีความรู้สึกว่า ฉันอยากเป็นบล็อกแรก เข้าทีไรไม่เคยได้เจิม นางเจิมเองเลย

พิธีกร : บล็อกที่ได้เจอได้อ่านมา เอาเวลาตรงไหนคะเนี่ย อย่างกลางวันเข้ากะ กลางคืนด้วยไหมคะ?
คุณอ้อมแอ้ม : ใช่ค่ะ บางทีถ้าสมมุติอยู่เวรดึก จะเห็นคอมเม้นท์ตอนตีสองตีสาม เพราะเราจะไม่ค่อยเป็นเวลา

พิธีกร : หมายถึงว่าเวลาที่ว่างจากการทำงาน ก็จะเข้ามาในบล็อกใช่ไหมคะ แบบนี้ใช้เวลาในบล็อกอย่างต่ำแวะเข้ามาหรือผ่านทางเข้ามา ประมาณเท่าไหร่คะ?
คุณอ้อมแอ้ม : อย่างเริ่มเขียนบล็อกเลยจะใช้เวลาเยอะ เพราะต้องทำให้มันเสร็จ พอเราเสร็จเราก็เยี่ยมคนนู้นคนนี้ ประมาณสักสองชั่วโมง พอเสร็จเราก็ว่างไป ถ้าว่างจากเวร ก็จะอ่านหน่อยหรือบางทีจะคอมเม้นท์จากมือถือ เพราะสะดวกกว่า ส่วนใหญ่จะคอมเม้นท์คนที่ลำดับแรกๆก่อน

พิธีกร : เหมือนกับ welcome คนใหม่ๆตลอดเวลา พอคนใหม่มาจะได้ไม่กลัวเหงา อันนี้ต้องเรียกว่าพี่ๆศิษย์เก่ารอต้อนรับอยู่ พอคนใหม่มาไม่ต้องห่วงหรือกลัวเหงาเลย เพราะยังไงก็จะมีคนแวะเข้ามาทักทาย
พิธีกร : เป็นความภาคภูมิใจของบล็อกแก๊งมากๆที่มีครอบครัวตัวอ. ค่ะ



พิธีกร : ให้พี่ๆ ฝากถึงคนที่ไม่ค่อยได้เข้ามาเขียน หรือกำลังจะเข้ามาเขียนค่ะ
คุณอ้อ : บล็อกก็เป็นความผูกพันนะคะ เป็นความจริงใจถ้าเทียบกับอันอื่น ถ้าคนมีเวลาก็เหมือนเป็นบันทึกที่น่าจดจำ บล็อกแก๊งเป็นอะไรที่คนไม่เคยเข้ามา ลองเข้ามาแล้วจะติดใจจริงๆ
พิธีกร : กรี๊ด ขายของให้เราด้วย!!


คุณอ้อมแอ้ม : บล็อกแก๊งให้มิตรภาพ ให้อะไรเยอะแยะเลย อย่างคนไม่สบายอย่างคุณปู ที่ประสบอุบัติเหตุ เราก็ไปเยี่ยมเยียนและนำเงินส่วนหนึ่งที่จัดงานนำไปช่วยคุณปูด้วย มันก็เป็นมิตรภาพดีๆอย่างหนึ่ง นึกถึงบล็อกแก๊งทีไรก็นึกถึงแต่สิ่งดีๆทั้งนั้น

คุณอุ้ม : หลายคนเค้าบอกว่าบล็อกหรือโลกไซเบอร์ เป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้ ไร้ตัวตน แต่สำหรับบล็อกแก๊งจับต้องได้ และมีตัวตน สังเกตว่าทุกคนจะถามว่าทำไมพวกพี่ๆคุยกันสนุกสนาน จริงๆ ทุกคนไม่รู้กันมาก่อนเลย แต่มารู้จักกันในนี้ อย่างคุณปูก็เพิ่งมาเจอกันในงานบล็อกแก๊งที่ประดิพัทธ์ เพิ่งเจอกันครั้งแรก พอเค้าไม่สบายเราก็เลยรีบโทรถามน้องก๋าเรื่องเงิน นี่แหละเป็นสิ่งที่จับต้องได้ ใครบอกว่าโลกไซเบอร์น่ากลัว แต่สำหรับบล็อกแก๊งโอเคเลย จับต้องได้แล้วก็อีกอย่างหนึ่ง พอคุณเขียนบล็อกเสร็จปุ๊บ หลายคนไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนกัน แต่ก็มาเจอกันได้ ด้วยมิตรภาพของบล็อกแก๊ง บอกแล้วว่ามิตรภาพดีๆ มีในบล็อกแก๊งเสมอค่ะ

พิธีกร : ทุกคนเป็นพี่น้องที่คนละสไตล์ ไม่เหมือนกัน แต่ทุกคนใช้บล็อกแก๊งเชื่อมโยงกันอีก กลายเป็นว่านอกจากเป็นพี่น้องก็ยังเป็นเพื่อนกันด้วย แต่เวลาจะรู้จักใครคนใดคนหนึ่งก็จะได้เพิ่มมาอีกสามคน ต้องขอขอบคุณพี่ๆตัวอ. ทั้งสามคนมากๆนะคะ


โถ่...จบซะแล้ว ไม่อยากให้จบเลย สามสาวครอบครัวตัวอ. อารมณ์ดีและคุยสนุกกันมากๆทั้งสามท่านเลยค่ะ
แล้วท่านผู้ชมล่ะคะ สนุกกันไหมเอ่ย? นอกจากความสนุกสนานแล้วยังได้รู้จักกันมากขึ้น และแง่คิดดีๆจากบล็อกเกอร์ทั้งสามอีกด้วย

ติดตามทั้งสามสาวได้ที่บล็อกแก๊ง ที่นี่ที่เดียวเลยนะคะ

คุณอ้อ : http://www.rudee.bloggang.com
คุณอ้อมแอ้ม : http://www.rujakorn.bloggang.com
คุณอุ้ม : http://www.aumteerama.bloggang.com

ครั้งหน้าจะเป็น Blogger ท่านใด ติดตามชมกันด้วยค่า