สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ อ่านของพี่ๆเพื่อนๆมาเยอะแล้วเลยอยากตั้งกระทู้ของตัวเองสัก 1 กระทู้ ผมขอไม่เอ่ยนามนะครับ ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง) เข้าเรื่องกันเลยครับ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อประมานผมเรียนอยู่ ม.3 พี่สาวผมชื่อเพชรมีลูกชาย 1 คน แล้วกำลังตั้งท้องลูกอีก 1 คน ผมกับพี่เพชรเราสนิทกันมากเพราะว่าตอนเด็กๆอยู่บ้านเดียวกัน พอมีครอบครัวพี่เพชรก็ย้ายออกไป ก่อนคลอดลูกคนที่ 2 พี่เพชรกับสามีก็ได้ตัดสินใจซื้อบ้านใหม่ เพราะจากที่ย้ายออกไปจากบ้านผมพี่เพชรก็ไปเช่าคอนโดอยู่ ก็ตัดสินใจซื้อบ้านกันอยู่แถวๆร่มเกล้า ก็ไม่ไกลจากบ้านผมกับแม่เท่าไหร่ ก่อนซื้อพี่เพชรก็มาปรึกษากับแม่ผมว่า ซื้อดีหรือป่าว เพราะบ้านราคาไม่แพงมาก แถมเนื้อที่ก็พอสมควร สรุปก็ตกลงซื้อ
อยู่ได้ประมาน 4-5 เดือนหรือป่าวผมก็จำไม่ได้ พี่เพชรก็คลอดลูกคนที่ 2 พอคลอดเสดก็กลับมาพักฟื้นที่บ้าน เรื่องน่ากลัวก็เกิดจากจุดนี้แหละครับ แรกๆทุกอย่างก็ปกติ ผมก็ไปเยี่ยมพี่เพชรบ่อยๆ เพราะอยู่ไม่ไกลกันมาก แต่ที่ผมสังเกตุเห็นคือ พี่เพชรแกดูหน้าตาไม่สดชื่น หน้าซีด ผิดไปจากเดิมที่สวยๆ ผมชวนคุยแกก็ไม่ยอมคุย แต่ผมก็ไม่สงสัยอะไรเพราะตอนนั้นผมยังเด็ก เวลาผ่านไปเกือบปี ผมขึ้น ม.4 พี่เพชรก็ไปทำงานปกติ สามีเค้าทำงานอยุ่ต่างประเทศคนที่มาดูแลลูกของพี่เพชรก็คือแม่ของพี่เพชรนั่นเอง มีอยู่คืนหนึ่งแม่ของพี่เพชรก็โทรมาหาแม่ผมกลางดึกผมก็แอบฟัง ประมานว่าให้แม่ผมรีบไปหาที่บ้านพี่เพชร ผมก็ขับรถพาแม่ไป(แม่ผมขับรถไม่เป็น) พอไปถึงสิ่งที่ผมกับแม่เห็นก็คือ
พี่เพชรนั่งอยู่ในครัวของบ้านนุ่งผ้าถุงใส่เสื้อคอกระเช้ากินแกงส้มอย่างมูมมาม แม่พี่เพชรก็บอกว่าตั้งแต่กลับมาจากที่ทำงานอยู่ดีๆก็ไม่คุยกับใคร เข้าไปนั่งแอบกินข้าวอยู่ในครัว ผมก็สงสัยว่าพี่เพชรปกติแกกินข้าวยังกับแมวดม ทำไมวันนี้แกกินแกงส้มจากที่ผมเห็น 3-4 ถ้วยซึ่งผมว่าผิดปกติ แล้วหน้าแกที่ผมเห็นคือหน้าคยแก่ชัดๆ ผมเลยกระซิบแม่ว่าออกไปเอาของที่รถเป็นเพื่อนหน่อยสิ แม่ผมก็ออกมาพอถึงหน้าบ้านผมก็ถามแม่ว่า ''แม่เห็นหน้าพี่เพชรหรือป่าวทำไมหน้าพี่เพชรดูแก่ๆเหมือนไม่ใช่แกเลยอะ'' แม่ก็ก็ตอบว่า ''คิดเหมือนแม่เลย'' เสดจากคุยก็เข้าไปที่บ้านต่อซึ่งพี่เพชรก็ยังไม่หยุดกินแกงส้ม แม่ผมกับแม่พี่เพชรเลยตัดสินใจว่าจะพาไป รพ. ซึ่งผมเป็นคนขับพาไป ก่อนขึ้นรถนี่ก็ระทึกใช่เล่น รถผมมีพระหลวงพ่อโสธรตั้งอยู่หน้ารถ แม่นั่งเบาะหลัง ผมขับ พี่เพชรนั่งข้างๆผม ตลอดทางที่ขับรถไป รพ. พี่แกก็บอกว่า กูไม่ไปเอากูลงกูจะลง แล้วก็เอามือปัดพระที่ตั้งหน้ารถหล่นลงพื้นไม่รู้กี่รอบ แม่ผมก็หยิบขึ้นมาตั้งตลอด
พอมาถึง รพ. เวลาตอนนั้นน่าจะ ตี1 รพ. เงียบมาก ก็รอหมอที่ห้องฉุกเฉินอยู่ดีๆพี่เพชรบอกว่าปวดฉี่ พาไปเข้าห้องน้ำหน่อย แม่ผมก็พาไปห้องน้ำในห้องฉุกเฉินซึ่งไฟสว่าง แต่พี่เพชรบอกว่าไม่เอาไม่เข้าห้องนี้จะไปเข้าห้องนั้น แล้วเอามือชี้ไปทางที่มืดๆ แม่ก็หันมามองหน้าผมประมานว่าไปกับแม่หน่อยนะ 555 3 คนก็เดินไปห้องน้ำตรงที่พี่เพชรชี้ว่าจะไปเข้าซึ่งทางเดินไปห้องน้ำมืดมากจิงๆ พอถึงหน้าห้องน้ำผมก็บอกแม่ว่า ผมรอข้างหน้านะเพราะเป็นห้องน้ำผู้หญิง แต่ที่ผมชะงักคำพูดที่จะพูดต่อไปก็เพราะว่าอยู่ดีๆพี่เพชรพูดขึ้นมาว่า ''ช่วยประคองยายหน่อยระวังยายล้มนะ''แล้วก็ทำท่าทางเหมือนคนแก่ ผมกับแม่นี่หูตั้งเลยครัช พอเสดก็หาหมอทำอะไรเสดก็กลับบ้านทุกอย่างก็เหมือนจะเป็นปกติหน้าตาพี่เพชรเริ่มมีสีขึ้นมาบ้าง ตอนนั้นก็เกือบจะตี 5 แล้ว พอถึงบ้านพี่เพชรแม่ผมก็เอาสร้อยพระของแม่มาคล้องคอพี่เพชรพร้อมกับพูดว่า ''กลับมาบ้านนะเพชรนะ'' เสดแล้วผมกับแม่ก็เตรียมตัวกลับบ้าน ก่อนออกจากบ้านพี่เพชรหางตาผมไปสะดุดอยู่ที่บันไดขึ้นชั้น 2 เหมือนมีคนวิ่งขึ้นบ้านแบบเร็วมากซึ่งทุกคนอยู่ชั้นล่างหมด แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักเพราะง่วงเลยกลับบ้าน
ช่วงเวลา 3-4 เดือนต่อมาแม่พี่เพชรก็โทรมาเล่าให้แม่ผมฟังว่าเห็นเหมือนเงาคนวิ่งขึ้นวิ่งลงบันไดที่บ้านบ้าง เห็นเงาคนเดินในครัวบ้าง แล้วเวลาก็ผ่านมาจนถึงเหตุการณืที่ 2 แม่พี่เพชรโทรมาบอกให้ผมกับแม่รีบไปหาที่บ้าน ผมกับแม่ก็รีบขับรถไปหาพอไปถึงก็เห็นพี่เพชรนอนอยู่กลางบ้านกับแม่พี่เพชรที่นั่งเอายาดมให้ดม (ผมลืมบอกว่าช่วงระยะ 3-4 ที่ผ่านมาพี่เพชรโทรมลงจากเดิมมาก) ผมก็นั่งคอยช่วยหยิบนู่นหยิบนี่จนที่เพชรฟื้น
ตอนนั้นเวลาประมาน 3 ทุ่มแม่ผมก็ถามว่า ''เพชร เป็นอะไรไม่สบายหรือป่าว'' พี่เพชรก็เล่าว่า ''ตอนที่นั่งรถตู้กลับจากทำงานช่วง 1 ทุ่ม ในรถตู้คันนั้นพี่เพชรบอกว่า มีพระ มีผู้หญิงชุดขาว 1 ผู้หญิงชุดไทย 1 แล้วก็เด็ก พระนั่งหน้าสุด ในรถตู้บรรยากาศน่ากลัวบวกกับอึดอัดมากๆ ผู้หญิง 2 คนนั้นก็ชวนคุย แต่คุยอะไรจัลใจความไม่ได้ พอสักพักพระที่อยู่หน้ารถก็ตะคอกว่า โยมเพชรถึงบ้านโยมแล้ว ก็เลยตกใจลงจากรถตู้ แต่สิ่งที่เห็นตอนลงรถตู้คือซอยบ้านที่ต้องเดินเข้าไปอีกประมาน 500 เมตรวันนั้นมืด ไม่มีไฟแม้แต่ดวงเดียว แต่มีไปสว่างอยู่ไกลๆ พี่เพชรเห็นเลยรีบเดินไปหาแสงสว่างนั้นพอไปถึงก็เห็นว่าเป็นบ้านตัวเองกำลังจัดงานศพอยู่มีคนมางานศพหลายคน พี่เพชรก็ตกใจเดินเข้าบ้านแล้วไปส่งกระจก ในกระจกที่พี่เพชรส่งนั้นไม่ใช่หน้าของตัวเองแต่เป็นหน้าของยายแก่ๆคนนึงใส่เสื้อคอกระเช้าหน้าขาวซีดยิ้มกลับมา พร้อมพูดว่า''อีกไม่นานกูก็จะกินหมดแล้ว'' พี่เพชรตกใจเลยสลบไป ผมได้ฟังก็ตกใจว่าพี่เพชรโดนพี่ที่ไหนเข้า วันรุ่งขึ้นเลยพาไปทำบุญรดน้ำมน พระท่านก็พูดกับพี่เพชรว่า ''โยมช่วงนี้จิตตก เป็นเรื่องง่ายที่เขาจะมาเอาเราไปนะ ดูแลตัวเองดี'' พุดจบหลวงพ่อก็มัดสายสิญให้พี่เพชรเต็ม
บ้านมือสอง (ยาวหน่อยนะครับ)
อยู่ได้ประมาน 4-5 เดือนหรือป่าวผมก็จำไม่ได้ พี่เพชรก็คลอดลูกคนที่ 2 พอคลอดเสดก็กลับมาพักฟื้นที่บ้าน เรื่องน่ากลัวก็เกิดจากจุดนี้แหละครับ แรกๆทุกอย่างก็ปกติ ผมก็ไปเยี่ยมพี่เพชรบ่อยๆ เพราะอยู่ไม่ไกลกันมาก แต่ที่ผมสังเกตุเห็นคือ พี่เพชรแกดูหน้าตาไม่สดชื่น หน้าซีด ผิดไปจากเดิมที่สวยๆ ผมชวนคุยแกก็ไม่ยอมคุย แต่ผมก็ไม่สงสัยอะไรเพราะตอนนั้นผมยังเด็ก เวลาผ่านไปเกือบปี ผมขึ้น ม.4 พี่เพชรก็ไปทำงานปกติ สามีเค้าทำงานอยุ่ต่างประเทศคนที่มาดูแลลูกของพี่เพชรก็คือแม่ของพี่เพชรนั่นเอง มีอยู่คืนหนึ่งแม่ของพี่เพชรก็โทรมาหาแม่ผมกลางดึกผมก็แอบฟัง ประมานว่าให้แม่ผมรีบไปหาที่บ้านพี่เพชร ผมก็ขับรถพาแม่ไป(แม่ผมขับรถไม่เป็น) พอไปถึงสิ่งที่ผมกับแม่เห็นก็คือ
พี่เพชรนั่งอยู่ในครัวของบ้านนุ่งผ้าถุงใส่เสื้อคอกระเช้ากินแกงส้มอย่างมูมมาม แม่พี่เพชรก็บอกว่าตั้งแต่กลับมาจากที่ทำงานอยู่ดีๆก็ไม่คุยกับใคร เข้าไปนั่งแอบกินข้าวอยู่ในครัว ผมก็สงสัยว่าพี่เพชรปกติแกกินข้าวยังกับแมวดม ทำไมวันนี้แกกินแกงส้มจากที่ผมเห็น 3-4 ถ้วยซึ่งผมว่าผิดปกติ แล้วหน้าแกที่ผมเห็นคือหน้าคยแก่ชัดๆ ผมเลยกระซิบแม่ว่าออกไปเอาของที่รถเป็นเพื่อนหน่อยสิ แม่ผมก็ออกมาพอถึงหน้าบ้านผมก็ถามแม่ว่า ''แม่เห็นหน้าพี่เพชรหรือป่าวทำไมหน้าพี่เพชรดูแก่ๆเหมือนไม่ใช่แกเลยอะ'' แม่ก็ก็ตอบว่า ''คิดเหมือนแม่เลย'' เสดจากคุยก็เข้าไปที่บ้านต่อซึ่งพี่เพชรก็ยังไม่หยุดกินแกงส้ม แม่ผมกับแม่พี่เพชรเลยตัดสินใจว่าจะพาไป รพ. ซึ่งผมเป็นคนขับพาไป ก่อนขึ้นรถนี่ก็ระทึกใช่เล่น รถผมมีพระหลวงพ่อโสธรตั้งอยู่หน้ารถ แม่นั่งเบาะหลัง ผมขับ พี่เพชรนั่งข้างๆผม ตลอดทางที่ขับรถไป รพ. พี่แกก็บอกว่า กูไม่ไปเอากูลงกูจะลง แล้วก็เอามือปัดพระที่ตั้งหน้ารถหล่นลงพื้นไม่รู้กี่รอบ แม่ผมก็หยิบขึ้นมาตั้งตลอด
พอมาถึง รพ. เวลาตอนนั้นน่าจะ ตี1 รพ. เงียบมาก ก็รอหมอที่ห้องฉุกเฉินอยู่ดีๆพี่เพชรบอกว่าปวดฉี่ พาไปเข้าห้องน้ำหน่อย แม่ผมก็พาไปห้องน้ำในห้องฉุกเฉินซึ่งไฟสว่าง แต่พี่เพชรบอกว่าไม่เอาไม่เข้าห้องนี้จะไปเข้าห้องนั้น แล้วเอามือชี้ไปทางที่มืดๆ แม่ก็หันมามองหน้าผมประมานว่าไปกับแม่หน่อยนะ 555 3 คนก็เดินไปห้องน้ำตรงที่พี่เพชรชี้ว่าจะไปเข้าซึ่งทางเดินไปห้องน้ำมืดมากจิงๆ พอถึงหน้าห้องน้ำผมก็บอกแม่ว่า ผมรอข้างหน้านะเพราะเป็นห้องน้ำผู้หญิง แต่ที่ผมชะงักคำพูดที่จะพูดต่อไปก็เพราะว่าอยู่ดีๆพี่เพชรพูดขึ้นมาว่า ''ช่วยประคองยายหน่อยระวังยายล้มนะ''แล้วก็ทำท่าทางเหมือนคนแก่ ผมกับแม่นี่หูตั้งเลยครัช พอเสดก็หาหมอทำอะไรเสดก็กลับบ้านทุกอย่างก็เหมือนจะเป็นปกติหน้าตาพี่เพชรเริ่มมีสีขึ้นมาบ้าง ตอนนั้นก็เกือบจะตี 5 แล้ว พอถึงบ้านพี่เพชรแม่ผมก็เอาสร้อยพระของแม่มาคล้องคอพี่เพชรพร้อมกับพูดว่า ''กลับมาบ้านนะเพชรนะ'' เสดแล้วผมกับแม่ก็เตรียมตัวกลับบ้าน ก่อนออกจากบ้านพี่เพชรหางตาผมไปสะดุดอยู่ที่บันไดขึ้นชั้น 2 เหมือนมีคนวิ่งขึ้นบ้านแบบเร็วมากซึ่งทุกคนอยู่ชั้นล่างหมด แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักเพราะง่วงเลยกลับบ้าน
ช่วงเวลา 3-4 เดือนต่อมาแม่พี่เพชรก็โทรมาเล่าให้แม่ผมฟังว่าเห็นเหมือนเงาคนวิ่งขึ้นวิ่งลงบันไดที่บ้านบ้าง เห็นเงาคนเดินในครัวบ้าง แล้วเวลาก็ผ่านมาจนถึงเหตุการณืที่ 2 แม่พี่เพชรโทรมาบอกให้ผมกับแม่รีบไปหาที่บ้าน ผมกับแม่ก็รีบขับรถไปหาพอไปถึงก็เห็นพี่เพชรนอนอยู่กลางบ้านกับแม่พี่เพชรที่นั่งเอายาดมให้ดม (ผมลืมบอกว่าช่วงระยะ 3-4 ที่ผ่านมาพี่เพชรโทรมลงจากเดิมมาก) ผมก็นั่งคอยช่วยหยิบนู่นหยิบนี่จนที่เพชรฟื้น
ตอนนั้นเวลาประมาน 3 ทุ่มแม่ผมก็ถามว่า ''เพชร เป็นอะไรไม่สบายหรือป่าว'' พี่เพชรก็เล่าว่า ''ตอนที่นั่งรถตู้กลับจากทำงานช่วง 1 ทุ่ม ในรถตู้คันนั้นพี่เพชรบอกว่า มีพระ มีผู้หญิงชุดขาว 1 ผู้หญิงชุดไทย 1 แล้วก็เด็ก พระนั่งหน้าสุด ในรถตู้บรรยากาศน่ากลัวบวกกับอึดอัดมากๆ ผู้หญิง 2 คนนั้นก็ชวนคุย แต่คุยอะไรจัลใจความไม่ได้ พอสักพักพระที่อยู่หน้ารถก็ตะคอกว่า โยมเพชรถึงบ้านโยมแล้ว ก็เลยตกใจลงจากรถตู้ แต่สิ่งที่เห็นตอนลงรถตู้คือซอยบ้านที่ต้องเดินเข้าไปอีกประมาน 500 เมตรวันนั้นมืด ไม่มีไฟแม้แต่ดวงเดียว แต่มีไปสว่างอยู่ไกลๆ พี่เพชรเห็นเลยรีบเดินไปหาแสงสว่างนั้นพอไปถึงก็เห็นว่าเป็นบ้านตัวเองกำลังจัดงานศพอยู่มีคนมางานศพหลายคน พี่เพชรก็ตกใจเดินเข้าบ้านแล้วไปส่งกระจก ในกระจกที่พี่เพชรส่งนั้นไม่ใช่หน้าของตัวเองแต่เป็นหน้าของยายแก่ๆคนนึงใส่เสื้อคอกระเช้าหน้าขาวซีดยิ้มกลับมา พร้อมพูดว่า''อีกไม่นานกูก็จะกินหมดแล้ว'' พี่เพชรตกใจเลยสลบไป ผมได้ฟังก็ตกใจว่าพี่เพชรโดนพี่ที่ไหนเข้า วันรุ่งขึ้นเลยพาไปทำบุญรดน้ำมน พระท่านก็พูดกับพี่เพชรว่า ''โยมช่วงนี้จิตตก เป็นเรื่องง่ายที่เขาจะมาเอาเราไปนะ ดูแลตัวเองดี'' พุดจบหลวงพ่อก็มัดสายสิญให้พี่เพชรเต็ม