สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เราเครียดมากเราไม่กล้าบอกแม่หรือคนในครอบครัวเลยว่าเรามีปัญหาเรื่องเพื่อน
เราอยู่ม.3ในกลุ่มมีเพื่อนอยู่5คน แต่ก่อนเพื่อนในกลุ่มชอบแกล้งเราแรงมาก แรงจนเราต้องกลับไปร้องไห้ที่บ้านทุกครั้ง ทั้งเอาปากกามาขีดเสื้อ เอาเศษขนมใส่ลงไปในข้าว เอาน้ำปลาใส่ลงไปในแก้วชา กีดกระเป๋าจนขาด แต่เราก็ทนมาตลอด มีแรงสุดเอากรรไกรมาตัดผมเราแหว่งไปข้างหนึงเลย คือเราก็เฟลนะตอนนั้นคือมันอยากร้องไห้มากแต่เราร้องไม่ได้ บางครั้งก็เอาเราไปนินทาแต่เราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เราคิดว่าเราเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน เราอยู่ด้วยกันมา3ปี ล่าสุดวันนี้วิชาการงานอาชีพอาจาร์ยให้เลือกผ้ามาคนละผืนมันมีให้เลือกอยู่2ลาย เพื่อนๆในกลุ่มเลือกลายเป็นสีเดียวกันหมดยกเว้นเรา เราก็เลยเปลี่ยนเพราะอยากใช้เหมือนเพื่อนในกลุ่ม พอเราเปลี่ยนผ้าเท่านั้นแหละ พวกนั้นก็เดินกลับไปที่นั่งของตัวเองแล้วซุบซิบกัน ตอนนั้นเรารู้เลยว่าเขาไม่อยากให้เราใช้ผ้าแบบเดียวกัน เราก็เลยเอาผ้าไปเปลี่ยนเป็นสีเดิม แล้วเพื่อนคนหนึงก็ตะโกนว่ารู้ตัวก็ดีหนิ ตอนนั้นบ่อน้ำตาเราแตกเลยเรารีบขอครูไปเข้าห้องน้ำแล้วก็นั่งร้องไห้อยู่ในนั้นจนหมดคาบ เราร้องไห้จนตาบวมเราไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับใครเลยแม้แต่พ่อแม่ เรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา รู้สึกเหมือนว่าเราเชื่อใจใครไม่ได้เลย ไม่มีใครต้องการเรา ควรทำยังไงถึงจะเอาความรู้สึกพวกนี้ออกไปได้คะ เราควรไปพบจิตแพทย์ดีไหม...
เราโดนเพื่อนแกล้ง เราเฟลมากขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ
เราอยู่ม.3ในกลุ่มมีเพื่อนอยู่5คน แต่ก่อนเพื่อนในกลุ่มชอบแกล้งเราแรงมาก แรงจนเราต้องกลับไปร้องไห้ที่บ้านทุกครั้ง ทั้งเอาปากกามาขีดเสื้อ เอาเศษขนมใส่ลงไปในข้าว เอาน้ำปลาใส่ลงไปในแก้วชา กีดกระเป๋าจนขาด แต่เราก็ทนมาตลอด มีแรงสุดเอากรรไกรมาตัดผมเราแหว่งไปข้างหนึงเลย คือเราก็เฟลนะตอนนั้นคือมันอยากร้องไห้มากแต่เราร้องไม่ได้ บางครั้งก็เอาเราไปนินทาแต่เราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เราคิดว่าเราเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน เราอยู่ด้วยกันมา3ปี ล่าสุดวันนี้วิชาการงานอาชีพอาจาร์ยให้เลือกผ้ามาคนละผืนมันมีให้เลือกอยู่2ลาย เพื่อนๆในกลุ่มเลือกลายเป็นสีเดียวกันหมดยกเว้นเรา เราก็เลยเปลี่ยนเพราะอยากใช้เหมือนเพื่อนในกลุ่ม พอเราเปลี่ยนผ้าเท่านั้นแหละ พวกนั้นก็เดินกลับไปที่นั่งของตัวเองแล้วซุบซิบกัน ตอนนั้นเรารู้เลยว่าเขาไม่อยากให้เราใช้ผ้าแบบเดียวกัน เราก็เลยเอาผ้าไปเปลี่ยนเป็นสีเดิม แล้วเพื่อนคนหนึงก็ตะโกนว่ารู้ตัวก็ดีหนิ ตอนนั้นบ่อน้ำตาเราแตกเลยเรารีบขอครูไปเข้าห้องน้ำแล้วก็นั่งร้องไห้อยู่ในนั้นจนหมดคาบ เราร้องไห้จนตาบวมเราไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับใครเลยแม้แต่พ่อแม่ เรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา รู้สึกเหมือนว่าเราเชื่อใจใครไม่ได้เลย ไม่มีใครต้องการเรา ควรทำยังไงถึงจะเอาความรู้สึกพวกนี้ออกไปได้คะ เราควรไปพบจิตแพทย์ดีไหม...