เรื่องมีอย่างนี้นะคะเราถูกชาวบ้านหลายๆคนนินทาว่าเราอ่านหนังสือไม่ออก และที้สำคัญเวลาเราอ่านหนังสือคุณแม่มักหาว่าเราไม่ได้อ่านจริงๆเราเลยตัดสินใจนับจากวันนั้นเราเลยต่อไมค์เชื่อมกับลำโพงเปิดเสียงดังที่สุดโดยไม่อายใครเลยอ่านหนังสือเพื่อพิสูจน์ความจริงว่าเราอ่านได้และเราก็เขียนได้ด้วย เราอายนะคะที่ถูกนินทาแบบนี้แระเด็นเราอยู่ม.6แล้ว แล้วข่าวแบบนี้ออกไปทั้งๆที่มันไม่ใช่ความจริงเลยเราอ่านคล่อง และอ่านได้ เราก็ไม่รู้เกมือนกันว่าข่าวแบบนี้มันออกไปได้อย่างไร เราอ่านออกคล่องตั้งแต่ป.2 แหม่เห็นว่าหน้าตาเราบ๊องๆซือๆหน้าตาไร้สมอง ใช่ว่าจะอ่านหนังสือไม่ออกนะ ยอมรับไม่เก่งคำนวน แต่เรายอมรับเลย เราเก่ง อิ้ง กับ จีน ภาษาไทยเรายิ่งชอบแล้วมีอะไรแบบนี้ออกไปเราเสียความรู้สึกมากๆเราเลยตัดสินใจท่อง ทำนองเสนาะขุนช้างขุนแผนให้ฟัง แล้วอ่านหลักการใช้ภาษาให้ทุกคนฟัง ให้แม่เรารู้ด้วยว่าเราอ่านหนังสือจริงๆและแต่ละครั้งที่เราอ่านหนังสือในตอนกลางวันเรามักจะอ่านใส่ไมค์เสมอเพื่อจะให้ชาวบ้านได้ยินด้วย เราอยู่บ้านนอกค่ะ อยู่ ขอนแก่น มันจะเป็นหมู่บ้าน บ้านเราอยู่บ้านนอกไม่ใช่ในเมือง
และเราไม่ต้องห่วงนะคะว่าเราจะสร้างความหนวกหูให้คนอื่นที่ดขาไม่เกี่ยวแน่นอน พวกที่ว่าๆเราเขาอยู่บ้านใกล้เราทั้งนั้น ส่วนแม่จะได้ไม่ต้องกังวล ว่าหนูอ่านหนังสือจริงๆ.
โดนชาวบ้านนินทาว่าอ่านหนังสือไม่ออกเราเลยตัดสินใจต่อไมค์เชื่อมลำโพงแล้วอ่านหนังสือออกเสียงดังๆให้ถึงบ้านคนว่า
และเราไม่ต้องห่วงนะคะว่าเราจะสร้างความหนวกหูให้คนอื่นที่ดขาไม่เกี่ยวแน่นอน พวกที่ว่าๆเราเขาอยู่บ้านใกล้เราทั้งนั้น ส่วนแม่จะได้ไม่ต้องกังวล ว่าหนูอ่านหนังสือจริงๆ.