เรื่องราวแอบหลอนของคนกลัวผี ที่ต้องอยู่บ้านกับสิ่งที่มองไม่เห็น!!

ช่วงแรกๆนึกว่าคิดไปเองค่ะ เพราะ เมื่อก่อนนอนกับน้องชายอายุแค่3ขวบ แล้วน้องชอบหัวเราะคนเดียว ชอบลุกขึ้นไปส่องหน้าต่างฝั่งซ้ายของตัวบ้านตอนดึกแล้วหัวเราะเหมือนเล่นกับไคบางคน จนคืนนึงที่เรานั่งคุยโทรศัพท์อยู่หน้าบ้าน น้องชายเราก็เดินออกจากตัวบ้าน ไปฝั่งซ้ายของบ้าน  น้องก็นั่งลงแล้วพูดคนเดียวค่ะ หัวเราะคิกคัก ? เราเดินตามไปถาม แต่น้องก็เอาแต่หัวเราะและชี้ไปทางต้นกล้วยค่ะ เราเลยแกล้งถามไปอีก "อะไรหัวเราพระจันทร์หรอ" น้องหยุดแล้วพูดว่า "หมอลำ" (คือเราเป็นคนอีสานค่ะ) แล้วก็พูดซ้ำๆ "หมอลำๆๆๆ" สลับกับหัวเราะ พร้อมกับชี้นิ้วไปทางต้นกล้วยหลังบ้าน "นั่นไง เดินมาแล้วๆ" เรานี่รีบคว้าแขนน้องกลับเข้าบ้าน คืนนั้นเราฝันว่าโดนแมวดำกัดเลือดอาบทั้งตัวเลย พอสะดุ้งตื่นก็เจอ ผญ.คนนั้นแก่ยืนอยู่ปลายเตียงแล้วก็หายไปต่อหน้าต่อตาเลยค่ะ (สาบานว่าไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ) แต่ที่ทำให้มั่นใจว่ามีจิงๆ คือเราได้ยินเสียงเหมือนใครมาเขย่าประตูตู้เสื้อผ้า เพราะมีเสียงสั่นของกุญแจที่เสียบอยู่หน้าตู้อ่ะค่ะ พอพลิกตัวไปมอง เราเจอเป็นเงาคนนั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆตู้เลย #นี่แค่ช้วงแรกที่เจอยังใม่รวมถึงคนอื่นมาค้างที่บ้านแล้วเจอนะคะ