วันรุ่งขึ้นโจโฉได้ไปทำพิธีบวงสรวงคารวะป้ายวิญญาณของอ้วนเสี้ยว
ที่ศาลาบรรพชนของตระกูลอ้วน โจโฉได้ร้องไห้คร่ำครวญเป็นอันมาก บรรดา
นายทหารที่ติดตามโจโฉ ถามขึ้นว่าท่านอัครมหาเสนาบดีกับอ้วนเสี้ยวขับเคี่ยว
กรำศึกกันมาเป็นเป็นเวลาช้านาน เหตุไฉนท่านจึงร้องไห้คร่ำครวญถึงเพียงนี้ ?

          โจโฉได้ตอบว่า "เมื่อครั้งตั๋งโต๊ะตั้งตัวเป็นใหญ่นั้น เรากับอ้วนเสี้ยวและ
17 หัวเมืองได้ร่วมมือคิดอ่านกอบกู้ราชฮั่นด้วยกัน ถึงอ้วนเสี้ยวกับเราเป็นคู่ทำศึก
ขับเคี่ยวกันก็ดี แต่ได้เป็นเพื่อนกันมาแต่ก่อน เราจึงร้องไห้รักเพราะเหตุฉะนี้"

           ผู้คนทั้งปวงในที่นั้นฟังคำโจโฉแล้วเห็นว่าโจโฉนี้มิได้มีน้ำใจผูกพยาบาทกับ
อ้วนเสี้ยวจึงพากันสรรเสริญน้ำใจโจโฉเป็นอันมาก ว่าเป็นคนมีน้ำใจโอบอ้อมอารี ไม่
ผูกอาฆาตพยาบาทโจโฉนั้นรู้ว่าตนได้บุกมาถึงนี้เกรงว่าผู้คนจะไม่รักในตัวตน ตนต้อง
การให้ผู้คนนั้นมีความสามัคคีปรองดองกัน เผื่อไม่ให้ชาวภาคเหนือเป็นภัยแก่โจโฉ
โจโฉจึงต้องซื้อใจผู้คนไว้

          ทางด้านเขาฮิวหลังจากโจโฉยึดเมืองกิจิ๋วได้แล้วก็มีน้ำใจกำเริบขึ้นคุยโวโอ้อวด
ว่าการยึดเมืองกิจิ๋วได้ในครั้งนี้เป็นเพราะผลงานความคิดแลสติปัญญาที่คิดอ่านให้โจโฉดำเนินการ

          เคาทูได้ยินดังนั้นก็ไม่พอใจจึงตอบกลับไปว่า "ตัวเราเป็นทหารทำศึกมิได้เห็นแก่ชีวิต
เหตุใดจึงบังอาจอวดตัวว่าได้เพราะความคิดของตัวเอง "เขาฮิวได้ยินเคาทูว่าดังนั้นก็โกรธ "
ตัวเคาทูมีฝีมือก็จริง แต่กูคิดอ่านให้จึงได้ทำตาม อุปมาเหมือนกูเป็นนายเป็นบ่าวรับใช้"

          เคาทูได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกว่าถูกหมิ่นประมาทอย่างร้ายแรงก็โกรธ ชักกระบี่ฟันคอเขาฮิวหลุด
เขาฮิวถึงแก่ความตาย เคาทูก็ได้สติยั้งคิดจึงรีบไปสารภาพรับโทษกับโจโฉโจโฉเองก็ไม่ชอบเขาฮิว
เช่นกันแต่ก็รักษาฟอร์มตัวเองไว้และบอกกับเคาทูว่า "เขาฮิวนั้นเป็นเพื่อนกับเรามาแต่ก่อน ซึ่งพูดจา
ปากเสียบ้าง เหตุใดเจ้าจึงบังอาจฆ่าเขาฮิวเสียนั้นไม่ควร"

แต่โจโฉก็มิได้ลงโทษเคาทู เพียงแต่ให้คาดโทษไว้เท่านั้น เขาฮิวผู้ที่มีสติปัญญาเป็นอันมากแต่ก็ต้องตาย
เพราะปากที่คุยโวโอ้อวดตน ข่มผู้ร่วมงานคนอื่น ตอนนี้จึงเป็นนิทานสอนใจว่าดั่งสุภาษิตที่ว่า "ปลาหมอตายเพราะปาก"



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://isamkok.blogspot.com/2012/06/143.html