สวัสดีครับ ขออนุญาตเกริ่นไว้เลยว่า จขกท เป็นเกย์นะครับ และเพิ่งจะเคยมีแฟนเป็นครั้งแรก คือตอนช่วงอยู่มหาลัยครับ ส่วนตัวแล้ว มองว่าการมีแฟนเป๋นสิ่งที่ดีนะครับ กับการที่เราจะไม่เหงา มีคนคุยด้วย มีคนคอยห่วงเรา แต่ตอนนี้ ผมกำลังคิดว่า ผมคิดผิดหรือเปล่า ที่ตัดสินใจมีแฟน?
ลักษณะนิสัยโดยทั่วไปของผม คือผมเรียนและทำงานเป็นฟรีแลนซ์ไปด้วย ค่อนข้างเป็นคนโลกส่วนตัวสูงสักนิดนึงครับ และมีพฤติกรรมหลายๆอย่างที่เข้ากันไม่ค่อยได้กับแฟน หลังจากที่คบกันมาสักพัก แฟนเค้าจะเริ่มง้องแง้งบ่อย ส่วนผมเนี่ยก็เป็นพวกที่ใจแข็ง ง้อไม่เป็น ทำให้เราเหมือนต่างคนต่างไม่ยอมกัน ทะเลาะ งอนกันบ่อย แป๊บๆก็คืนดีกัน แล้วก็ทะเลาะอีก วนไปวนมาเป็นวัฏจักรเลย บางครั้งมันก็เป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ก็ยังทะเลาะกันได้ บางครั้งผมก็ยอมอ่อนให้ จนบางทีก็เริ่มรู้สึกว่า มันมากไป กลายเป็นว่าทะเลาะกันหลายครั้ง กลายเป็นเราเองที่ต้องยอม และเข้าใจเขา แต่เขาดันไม่พยายามเข้าใจเราบ้างเลย บางทีเราก็รู้สึกเหนื่อย ถามว่ารักเขาไหม รักสิครับ
จนมีครั้งหนึ่ง ผมไม่ยอมมีอะไรกัน เพราะมันเหนื่อย อารมณ์แบบ อยากนอนแล้ว เรียนก็เรียน ทำงานก็ทำงานกลับมาก็เหนื่อย ไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนี้ครับ แล้วเขาก็งอน ดราม่าใส่ผมอีก ผมก็ไม่สนใจ เพราะผมเหนื่อยมาก แล้วอยู่ดีๆเขาก็เดินออกห้องไปเลย ผมก็อึ้งสิครับ 55 สุดท้ายผมก็ต้องง้อเขาอยู่ดี เขาดราม่าใส่ว่า เป็นแฟนกัน sex มันสำคัญนะ ผมก็งงสิครับ สำหรับผม sex ไม่ใช่เรื่องที่ต้องห้าม แต่ผมคิดว่า มันไม่ใช่เรื่องสำคัญขนาดนั้น ไลฟ์สไตล์ของผมคือ อยากได้แฟนที่เข้าใจ ห่วงกัน ไปไหนด้วยกัน อยู่ด้วยกันบ้าง ไม่ใช่เอา sex มาเป็นใหญ่ สำหรับผมมันแทบไม่จำเป็นเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ไม่เข้าใจผม ว่าผมต้องการอะไร อีกอย่าง ผมไม่ค่อยให้เขามาห้องผม ก็เพราะกลัวจะเกิดเหตุการณ์นี้ด้วย แล้วผมก็เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง มีงานฟรีแลนซ์ทำ บางครั้งก็ต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง เคยอธิบายกับเขาไป เขาก็หาว่าเราไล่เขา กีดกันเขา ดราม่าอีก สรุปแล้ว คือผมก็ผิดใช่ไหมครับ
อยากให้ลองแชร์กันหน่อยได้ไหม หรือผมอาจจะไม่เหมาะกับชีวิตคู่ครับ ผมรักเขานะ แต่ผมอยากมีช่องว่างของผมบ้าง ผมไม่อยากทะเลาะกับเขา ผมพร้อมจะเข้าใจเขาทุกอย่าง แต่เขาไม่ยอมเข้าใจผมเลยว่าผมเป็นคนแบบไหน ชอบอะไร ต้องการอะไร ผมไม่เคยกีดกันอะไรเขานะ แต่บางครั้งก็อยากมีช่องว่างให้ตัวเองบ้าง
Sex สำคัญสำหรับคนที่เป็นแฟนกันมากขนาดนั้นเลยหรอ
ลักษณะนิสัยโดยทั่วไปของผม คือผมเรียนและทำงานเป็นฟรีแลนซ์ไปด้วย ค่อนข้างเป็นคนโลกส่วนตัวสูงสักนิดนึงครับ และมีพฤติกรรมหลายๆอย่างที่เข้ากันไม่ค่อยได้กับแฟน หลังจากที่คบกันมาสักพัก แฟนเค้าจะเริ่มง้องแง้งบ่อย ส่วนผมเนี่ยก็เป็นพวกที่ใจแข็ง ง้อไม่เป็น ทำให้เราเหมือนต่างคนต่างไม่ยอมกัน ทะเลาะ งอนกันบ่อย แป๊บๆก็คืนดีกัน แล้วก็ทะเลาะอีก วนไปวนมาเป็นวัฏจักรเลย บางครั้งมันก็เป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ก็ยังทะเลาะกันได้ บางครั้งผมก็ยอมอ่อนให้ จนบางทีก็เริ่มรู้สึกว่า มันมากไป กลายเป็นว่าทะเลาะกันหลายครั้ง กลายเป็นเราเองที่ต้องยอม และเข้าใจเขา แต่เขาดันไม่พยายามเข้าใจเราบ้างเลย บางทีเราก็รู้สึกเหนื่อย ถามว่ารักเขาไหม รักสิครับ
จนมีครั้งหนึ่ง ผมไม่ยอมมีอะไรกัน เพราะมันเหนื่อย อารมณ์แบบ อยากนอนแล้ว เรียนก็เรียน ทำงานก็ทำงานกลับมาก็เหนื่อย ไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนี้ครับ แล้วเขาก็งอน ดราม่าใส่ผมอีก ผมก็ไม่สนใจ เพราะผมเหนื่อยมาก แล้วอยู่ดีๆเขาก็เดินออกห้องไปเลย ผมก็อึ้งสิครับ 55 สุดท้ายผมก็ต้องง้อเขาอยู่ดี เขาดราม่าใส่ว่า เป็นแฟนกัน sex มันสำคัญนะ ผมก็งงสิครับ สำหรับผม sex ไม่ใช่เรื่องที่ต้องห้าม แต่ผมคิดว่า มันไม่ใช่เรื่องสำคัญขนาดนั้น ไลฟ์สไตล์ของผมคือ อยากได้แฟนที่เข้าใจ ห่วงกัน ไปไหนด้วยกัน อยู่ด้วยกันบ้าง ไม่ใช่เอา sex มาเป็นใหญ่ สำหรับผมมันแทบไม่จำเป็นเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ไม่เข้าใจผม ว่าผมต้องการอะไร อีกอย่าง ผมไม่ค่อยให้เขามาห้องผม ก็เพราะกลัวจะเกิดเหตุการณ์นี้ด้วย แล้วผมก็เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง มีงานฟรีแลนซ์ทำ บางครั้งก็ต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง เคยอธิบายกับเขาไป เขาก็หาว่าเราไล่เขา กีดกันเขา ดราม่าอีก สรุปแล้ว คือผมก็ผิดใช่ไหมครับ
อยากให้ลองแชร์กันหน่อยได้ไหม หรือผมอาจจะไม่เหมาะกับชีวิตคู่ครับ ผมรักเขานะ แต่ผมอยากมีช่องว่างของผมบ้าง ผมไม่อยากทะเลาะกับเขา ผมพร้อมจะเข้าใจเขาทุกอย่าง แต่เขาไม่ยอมเข้าใจผมเลยว่าผมเป็นคนแบบไหน ชอบอะไร ต้องการอะไร ผมไม่เคยกีดกันอะไรเขานะ แต่บางครั้งก็อยากมีช่องว่างให้ตัวเองบ้าง