สวัสดีค่ะ ไม่ขอเกริ่นอะไรยืดยาว แต่จะขอเล่าสิ่งที่พบเจอมาเลยละกันนะคะ
โดยตัว จขกท เองเป็นคนหันหลังให้กับความรักมานานมากๆ แล้ว
เนื่องด้วยสาเหตุที่เราสองคนต่างก็ไม่อยากให้พบเจอ ผ่านมาหลายปีเริ่มทำใจได้แล้วนะคะ
รวมๆ แล้วนับจากวันที่สูญเสียก็ 6 ปี จนมีความรักครั้งใหม่อีกครั้ง
ตอนนั้นเรียนค่ะ แล้วได้พบกับ ผช คนนึง
โดยเราเองก็ไม่กล้าที่จะเริ่มกับความรักครั้งนี้นะคะ
จนวันนึงเราใจอ่อน เค้าเป็นคนดีมากจริงๆ จนเรายอมใจ
แต่ที่แรกๆ ปฏิเสธความรักจากเค้าไม่ใช่เพราะเราไม่ชอบหรืออะไรนะคะ
แต่เป็นเพราะเค้าเป็นคนดีนี่แหละค่ะ ดีจนเราไม่อยากสานความสัมพันธ์ต่อ
เพราะกลัวว่าวันนึงเราจะขาดกัน จบกันแบบไม่ดี แล้วไม่เหลือความสัมพันธ์ดีๆ ให้กันอีก
แต่เราก็ใจอ่อนค่ะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มสนิทกับเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ
เวลาไปเที่ยว ไปหาเพื่อนของแต่ละฝ่าย เราก็จะไปด้วยกันค่ะ
ชีวิตช่วงนั้นดีมากๆ เลยนะคะ เหมือนเค้ามาเติมเต็มในส่วนที่เราขาดหาย
เค้าทำให้เรามีความสุขกับความรักอีกครั้ง
ตอนนั้นเราอยู่กันแบบไม่มีสถานะนะคะ แต่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตัวติดกันตลอด
ก็อยู่กันไปค่ะ เวลาไม่เจอก็บอกว่าไปไหน ทำอะไรบ้าง คือทำตัวเหมือนแฟนกันน่ะค่ะ
แต่เวลาคนถามก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ
ผิดที่เราเองค่ะที่ปิดตัวเอง ไม่ยอมให้เค้าเข้ามาในสถานะแฟน
จนวันนึงที่เราต้องแยกจากกัน เค้ายังอยู่ในสังคมเดิม ส่วนเราต้องออกมาหาสังคมใหม่ค่ะ
เรากับเค้าก็ยังคุยกันอยู่นะคะ แต่ไม่มีการโทรหากันค่ะ
แรกๆ เค้าก็บอกนะว่าไปไหน มาไหน แต่มีช่วงนึงทีเค้าเงียบไป วันนึงคุยกัน 1 ประโยค
เราก็โอเคค่ะ ไม่อะไรมาก จนวันนึงเริ่มมีปัญหากัน เป็นปัญหาทีซับซ้อนมากๆ
คือเค้าบอกว่าเราดีเกินไปค่ะ หลังๆ เค้าก็เริ่มทำตัวเหินห่าง
แล้วเค้าก็บอกให้เราตัดใจจากเค้าค่ะ!
เล่าจนถึงตอนนี้ทุกคนอาจงงๆ นะคะ มันซับซ้อนจริงๆ ค่ะ ตัว จขกท เองยังไม่เข้าใจเลย
สรุปง่ายๆ คือ พอเค้ากับเราไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน ไม่ได้เจอหน้ากันเหมือนเมื่อก่อน
เค้าก็แยกตัวห่างจากเราไปค่ะ ห่างแบบ ไม่อยากพบเจอ
เค้าบอกเองนะคะว่าเราไม่ผิด เค้าเป็นคนผิดเอง จะว่ามีคนอื่น เราว่าไม่น่าจะใช่
หรือเค้าอาจมีภาระหน้าที่ที่ต้องทำเยอะเกินไปจนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้
มันคิดได้หลายแง่มุมมากจริงๆ ค่ะ แต่ก็อย่างว่านะคะ
ความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียก เริ่มต้นก็ไม่ชัดเจนแล้ว ตอนจากไปยิ่งไม่ชัดเจนกว่า
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าบทสรุปสุดท้ายจะเป็นอย่างไร เราจะอยู่โดยไม่มีเค้าได้หรือไม่
แต่ท้ายที่สุดแล้วเราก็ต้องเคารพในการตัดสินใจของเค้าค่ะ
เพราะเราเองก็เป็นคนยอมรับเงื่อนไขขอความสัมพันธ์แบบนี้เอง
เราทำอะไรไม่ได้นอกจากตัดใจค่ะ!
อยากฝากถึงทุกคนที่มีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือแบบนี้นะคะ
จงยอมรับกับผลลัพธ์สุดท้ายที่ตามมา ถ้าสุดท้ายคุณทั้งสองลงเอยกัน ถือว่าคุณโชคดี
แต่ถ้าสุดท้ายแล้วคุณทั้งสองต่างต้องแยกทางเดินกันไป อย่าโทษใครนะคะ
ความสัมพันธ์ของคนสองคน ก็เป็นเรื่องของคนสองคนค่ะ ไม่มีใครผิด เพราะคุณเป็นคนยอมให้มันเกิดเองตั้งแต่แรก
กับความสัมพันธ์ดีๆ ครั้งนี้ไม่เสียดายนะคะ ไม่เคยเสียดายเวลาที่ผ่านมาเลย
คิดว่าโชคดีที่อย่างน้อยก็ยังได้เจอใครซักคนที่เคยมีความรู้สึกดีๆ ให้เราได้มากขนาดนี้
แค่อยากให้ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อกันยังคงอยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนนะคะ
เพราะ จขกท เองเชื่อว่าปัจจุบันมีคนที่มีความสัมพันธ์แบบนี้เยอะแยะมากมาย
ความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียก ไม่มีสถานะ
ขอให้ตามหาจุดจบของความสัมพันธ์นี้เจอไวๆ นะคะ ^^
ตามหาจุดจบของความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียก
โดยตัว จขกท เองเป็นคนหันหลังให้กับความรักมานานมากๆ แล้ว
เนื่องด้วยสาเหตุที่เราสองคนต่างก็ไม่อยากให้พบเจอ ผ่านมาหลายปีเริ่มทำใจได้แล้วนะคะ
รวมๆ แล้วนับจากวันที่สูญเสียก็ 6 ปี จนมีความรักครั้งใหม่อีกครั้ง
ตอนนั้นเรียนค่ะ แล้วได้พบกับ ผช คนนึง
โดยเราเองก็ไม่กล้าที่จะเริ่มกับความรักครั้งนี้นะคะ
จนวันนึงเราใจอ่อน เค้าเป็นคนดีมากจริงๆ จนเรายอมใจ
แต่ที่แรกๆ ปฏิเสธความรักจากเค้าไม่ใช่เพราะเราไม่ชอบหรืออะไรนะคะ
แต่เป็นเพราะเค้าเป็นคนดีนี่แหละค่ะ ดีจนเราไม่อยากสานความสัมพันธ์ต่อ
เพราะกลัวว่าวันนึงเราจะขาดกัน จบกันแบบไม่ดี แล้วไม่เหลือความสัมพันธ์ดีๆ ให้กันอีก
แต่เราก็ใจอ่อนค่ะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มสนิทกับเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ
เวลาไปเที่ยว ไปหาเพื่อนของแต่ละฝ่าย เราก็จะไปด้วยกันค่ะ
ชีวิตช่วงนั้นดีมากๆ เลยนะคะ เหมือนเค้ามาเติมเต็มในส่วนที่เราขาดหาย
เค้าทำให้เรามีความสุขกับความรักอีกครั้ง
ตอนนั้นเราอยู่กันแบบไม่มีสถานะนะคะ แต่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตัวติดกันตลอด
ก็อยู่กันไปค่ะ เวลาไม่เจอก็บอกว่าไปไหน ทำอะไรบ้าง คือทำตัวเหมือนแฟนกันน่ะค่ะ
แต่เวลาคนถามก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ
ผิดที่เราเองค่ะที่ปิดตัวเอง ไม่ยอมให้เค้าเข้ามาในสถานะแฟน
จนวันนึงที่เราต้องแยกจากกัน เค้ายังอยู่ในสังคมเดิม ส่วนเราต้องออกมาหาสังคมใหม่ค่ะ
เรากับเค้าก็ยังคุยกันอยู่นะคะ แต่ไม่มีการโทรหากันค่ะ
แรกๆ เค้าก็บอกนะว่าไปไหน มาไหน แต่มีช่วงนึงทีเค้าเงียบไป วันนึงคุยกัน 1 ประโยค
เราก็โอเคค่ะ ไม่อะไรมาก จนวันนึงเริ่มมีปัญหากัน เป็นปัญหาทีซับซ้อนมากๆ
คือเค้าบอกว่าเราดีเกินไปค่ะ หลังๆ เค้าก็เริ่มทำตัวเหินห่าง
แล้วเค้าก็บอกให้เราตัดใจจากเค้าค่ะ!
เล่าจนถึงตอนนี้ทุกคนอาจงงๆ นะคะ มันซับซ้อนจริงๆ ค่ะ ตัว จขกท เองยังไม่เข้าใจเลย
สรุปง่ายๆ คือ พอเค้ากับเราไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน ไม่ได้เจอหน้ากันเหมือนเมื่อก่อน
เค้าก็แยกตัวห่างจากเราไปค่ะ ห่างแบบ ไม่อยากพบเจอ
เค้าบอกเองนะคะว่าเราไม่ผิด เค้าเป็นคนผิดเอง จะว่ามีคนอื่น เราว่าไม่น่าจะใช่
หรือเค้าอาจมีภาระหน้าที่ที่ต้องทำเยอะเกินไปจนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้
มันคิดได้หลายแง่มุมมากจริงๆ ค่ะ แต่ก็อย่างว่านะคะ
ความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียก เริ่มต้นก็ไม่ชัดเจนแล้ว ตอนจากไปยิ่งไม่ชัดเจนกว่า
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าบทสรุปสุดท้ายจะเป็นอย่างไร เราจะอยู่โดยไม่มีเค้าได้หรือไม่
แต่ท้ายที่สุดแล้วเราก็ต้องเคารพในการตัดสินใจของเค้าค่ะ
เพราะเราเองก็เป็นคนยอมรับเงื่อนไขขอความสัมพันธ์แบบนี้เอง
เราทำอะไรไม่ได้นอกจากตัดใจค่ะ!
อยากฝากถึงทุกคนที่มีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือแบบนี้นะคะ
จงยอมรับกับผลลัพธ์สุดท้ายที่ตามมา ถ้าสุดท้ายคุณทั้งสองลงเอยกัน ถือว่าคุณโชคดี
แต่ถ้าสุดท้ายแล้วคุณทั้งสองต่างต้องแยกทางเดินกันไป อย่าโทษใครนะคะ
ความสัมพันธ์ของคนสองคน ก็เป็นเรื่องของคนสองคนค่ะ ไม่มีใครผิด เพราะคุณเป็นคนยอมให้มันเกิดเองตั้งแต่แรก
กับความสัมพันธ์ดีๆ ครั้งนี้ไม่เสียดายนะคะ ไม่เคยเสียดายเวลาที่ผ่านมาเลย
คิดว่าโชคดีที่อย่างน้อยก็ยังได้เจอใครซักคนที่เคยมีความรู้สึกดีๆ ให้เราได้มากขนาดนี้
แค่อยากให้ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อกันยังคงอยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนนะคะ
เพราะ จขกท เองเชื่อว่าปัจจุบันมีคนที่มีความสัมพันธ์แบบนี้เยอะแยะมากมาย
ความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียก ไม่มีสถานะ
ขอให้ตามหาจุดจบของความสัมพันธ์นี้เจอไวๆ นะคะ ^^