คือเรานัดกับเพื่อนจะไปเที่ยวกันค่ะ แล้วเราพลาดพูดว่าไปกับเพื่อนชื่อนี้ๆ
แม่ก็ตอบกลับมาทันทีเลยว่า "ไม่ให้ไปถ้าไปกับเพื่อนคนนี้ แม่ไม่ชอบ ถ้าไปกับเพื่อนคนอื่นแม่จะไม่ว่าเลย"
เราก็ถามเหตุผลว่าทำไม แม่ก็ร่ายยาวมาเลยค่ะว่า " เพื่อนคนนี้นิสัยไม่ดี บ้าผู้ชาย มีเล่ห์เหลี่ยม ชอบหลอกใช้ลูก คิดว่าลูกโง่ มันหัวดีจะตาย ลูกไม่ทันมันหรอก จำได้ไหมตอนลูกไปพักอยู่ด้วยกันกับมัน ค่าห้องค่าน้ำไฟน่ะ บิลมาเท่าไหร่ไม่เคยเอามาให้ดู แล้วมาสั่งเราว่าต้องจ่ายเงินเท่านั้นเท่านี้ ตอนนั้นลูกขอดูบิล มันก็ไม่ให้ดู อ้างโน้นนี่นั่น แม่ก็ต้องจ่ายตามที่มันบอก ราคาอะแม่รู้อยู่กัน4-5คน หารกันแล้วมันไม่เยอะขนาดนั้นหรอกลูก ลูกน่ะซื่อไม่ทันมันหรอก
แล้วจำได้ไหมตอนหนูไปเที่ยวกันกับมันแล้วนอนค้างบ้านเพื่อน ตื่นมาเงินหายหลายพันเหลือไม่กี่ร้อยพอเป็นค่าแท็กซี่กลับ หนูอยู่กับมันถ้าเพื่อนไม่เอาไป ใครเอาไปลูก ถ้ามีขโมย ขโมยมันไม่เหลือเศษเงินไว้หรอก พอหนูถามมันเรื่องเงินหายไปไหน มันก็น่าเสียบอกไม่รู้ไม่ชี้ หนูเล่าให้แม่ฟังเองนะ หนูร้องไห้แล้วโทรหาแม่เรื่องนี้นะ แม่โกรธลูกมากเลยนะที่ไม่ดูแลเงินดีๆ แต่แม่รู้ว่าลูกไม่ได้โกหก ถ้าโกหกแม่ก็รู้อยู่ดี แล้วครั้งนั้นขอที่อยู่บ้านเราจะให้คนอื่นส่งของมาบ้านเราแล้วมันค่อยมาเอา ทำไมต้องบ้านเราล่ะ บ้านเขาก็ส่งไปได้นิ แปลว่ามันต้องเป็นของไม่ดีแน่ๆ พอหนูเค้นถามมันว่าจะให้ส่งอะไรมา มันถึงจะยอมบอกว่าเป็นของใช้ทำเสน่ห์ โอ้โห่ !!! นี่สมมติถ้าเป็นยาบ้าล่ะลูก มันให้คนส่งยาบ้ามาบ้านเรา แล้วให้เราเอาไป
ให้มันทีหลัง แบบนี้ใครเสียหายล่ะ เรานะลูก เรากลายเป็นแพะรับบาปให้เขาเลยนะ เพื่อนของลูกคนนี้ไม่ธรรมดา มันฉลาดแกมโกง เห็นแก่ตัวเอาแต่ได้
ถ้าเพื่อนคนนี้ดีกับลูกนะ แม่จะไม่ห้ามเลย แม่รักลูกที่สุดแล้ว ไม่มีใครรักลูกเท่าแม่หรอกจำไว้"
เราก็เถียงแม่ค่ะ เถียงประมาณว่า ถึงเพื่อนหนูคนนี้จะเลวบ้าง แต่กับหนูเขาดีกับหนูมากนะแม่
เพื่อนคนนี้ไม่เคยทิ้งหนูเลยเวลาทุกข์ใจลำบากใจอะไร จะให้เล่าว่ามันดียังไงก็ยาวอะแม่ แต่หนูรู้ว่าเขารักและหวังดีกับหนู
คบกันมาจะ10ปีอยู่แล้ว ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ
ถ้าหนูผิดนัดกับเพื่อนกลุ่มนี้อีก เขาต้องด่าหนูนินทาหนู โกรธหนูและแบนออกจากกลุ่มแน่ เพราะหนูสัญญาเขาแล้วว่าไป
แล้วเขาก็จ่ายค่ามัดจำหารหนูไปละด้วย
เขาเป็นเพื่อนเก่าที่ดีที่ยังคบกันอยู่ เพื่อนมันตัดกันยากนะแม่ ถ้าไม่คบกลุ่มนี้ หนูก็จะไม่เหลือใครเลย แม่ไม่เข้าใจหนูเลย
แล้วแม่ก็ตอบกลับมาว่า "ยังไงก็ไม่ให้ไป ถ้ามันไปด้วยแม่ไม่ให้ไป เลิกคบกันไปซะ ไม่ต้องมานึกถึงความดีอะไรหรอก เรียนจบกันแล้วก็คือจบกันแค่นั้น
หนูเป็นคว_ายให้เขาจูงจมูกหรอลูก เขาสั่งให้ไปก็ต้องไปหรอ เขาสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำหรอ
คนเป็นแม่น่ะสัมผัสได้หมดแหละว่าใครดีกับลูกไม่ดีกับลูก เพื่อนอะแม่ไม่ได้ห้ามคบ แฟนก็ไม่ได้ห้ามคบ แต่ถ้าเพื่อนคนไหนไม่ดี แฟนคนไหนไม่ดี
แม่ก็ไม่อยากให้คบ เพื่อนน่ะไม่ต้องคบเยอะ เลือกคบคนดีๆก็พอ เพื่อนน่ะจะจนหรือรวยแม่ไม่สน หนูคบได้หมด แม่ขอให้นิสัยดีก็พอ นิสัยดีแบบไม่ต้องคบ กับเพื่อนคนนี้แม่ไม่โอเคด้วยจริงๆ เรื่องเงินถ้ามันหารแล้วเราก็โอนให้มันให้ส่วนของเราซะ เงินน่ะไม่ใช่ปัญหา แม่จ่ายได้ แต่ห้ามให้ลูกไป
แม่ไม่ได้ห้ามเราเที่ยว แม่อนุญาตให้ไปกับเพื่อนทุกคน ยกเว้นคนนี้เพื่อนรักเพื่อนร้ายลูกนี่แหละ แม่เกลียด
ก็เลือกเอานะว่าจะเลือกเพื่อนหรือเลือกแม่ ถ้าหนูยังแอบไปกับเพื่อนคนนี้ ก็ตัดขาดแม่ลูกกันซะ
แม่ไม่ได้ว่าลูกของแม่ดีนะ แต่เชื่อแม่เถอะ เพื่อนของลูกคนนี้เลว เลิกคบเดี๋ยวนี้ เพื่อนไม่ได้มีคนเดียวนะลูก"
เราก็เลยตอบแม่ว่าไม่ไปก็ได้
คือเราไม่อยากโกหกแม่ว่าไปกับใครบ้าง เราไม่เคยโกหกแม่เลยค่ะ ถ้าโกหกเราจะรู้สึกผิด
และเราเป็นคนโกหกไม่เนียน ทุกคนจับผิดได้ตลอด เราเลยเป็นคนพูดความจริงตลอดมา
ปัญหาคือ เราไม่ได้เกลียดเพื่อนเรา และเขาคือเพื่อนสนิท เราจึงเกรงใจเขาที่สุด
ถ้าชั่งน้ำหนักแล้วความดีเขาก็ชนะค่ะ เราสัญญากับเขาว่าจะไม่ทิ้งเขา
เราก็โกรธเขานะคะตอนเขาคิดว่าเราโง่แล้วหลอกใช้เรา แต่มันก็หายโกรธภายหลัง
เราเครียดมาสักพักละค่ะ แม่บอกว่าเราเป็นคนปฏิเสธคนไม่เป็น
แล้วอีกอย่าง พูดไปแล้วว่าจะไป แล้วก็ผิดคำพูดทุกครั้ง
เราทำให้ทริปล่มตลอด และทุกครั้งที่ล่มคือแม่ไม่ให้ไปกับเพื่อนคนนี้
แก้ปัญหายังไงให้เจ็บน้อยที่สุดดีค่ะ
ปล.ยืมไอดีเพื่อนมาตั้ง
แม่เกลียดเพื่อนสนิทของเรา แก้ปัญหายังไงดีคะ :/
แม่ก็ตอบกลับมาทันทีเลยว่า "ไม่ให้ไปถ้าไปกับเพื่อนคนนี้ แม่ไม่ชอบ ถ้าไปกับเพื่อนคนอื่นแม่จะไม่ว่าเลย"
เราก็ถามเหตุผลว่าทำไม แม่ก็ร่ายยาวมาเลยค่ะว่า " เพื่อนคนนี้นิสัยไม่ดี บ้าผู้ชาย มีเล่ห์เหลี่ยม ชอบหลอกใช้ลูก คิดว่าลูกโง่ มันหัวดีจะตาย ลูกไม่ทันมันหรอก จำได้ไหมตอนลูกไปพักอยู่ด้วยกันกับมัน ค่าห้องค่าน้ำไฟน่ะ บิลมาเท่าไหร่ไม่เคยเอามาให้ดู แล้วมาสั่งเราว่าต้องจ่ายเงินเท่านั้นเท่านี้ ตอนนั้นลูกขอดูบิล มันก็ไม่ให้ดู อ้างโน้นนี่นั่น แม่ก็ต้องจ่ายตามที่มันบอก ราคาอะแม่รู้อยู่กัน4-5คน หารกันแล้วมันไม่เยอะขนาดนั้นหรอกลูก ลูกน่ะซื่อไม่ทันมันหรอก
แล้วจำได้ไหมตอนหนูไปเที่ยวกันกับมันแล้วนอนค้างบ้านเพื่อน ตื่นมาเงินหายหลายพันเหลือไม่กี่ร้อยพอเป็นค่าแท็กซี่กลับ หนูอยู่กับมันถ้าเพื่อนไม่เอาไป ใครเอาไปลูก ถ้ามีขโมย ขโมยมันไม่เหลือเศษเงินไว้หรอก พอหนูถามมันเรื่องเงินหายไปไหน มันก็น่าเสียบอกไม่รู้ไม่ชี้ หนูเล่าให้แม่ฟังเองนะ หนูร้องไห้แล้วโทรหาแม่เรื่องนี้นะ แม่โกรธลูกมากเลยนะที่ไม่ดูแลเงินดีๆ แต่แม่รู้ว่าลูกไม่ได้โกหก ถ้าโกหกแม่ก็รู้อยู่ดี แล้วครั้งนั้นขอที่อยู่บ้านเราจะให้คนอื่นส่งของมาบ้านเราแล้วมันค่อยมาเอา ทำไมต้องบ้านเราล่ะ บ้านเขาก็ส่งไปได้นิ แปลว่ามันต้องเป็นของไม่ดีแน่ๆ พอหนูเค้นถามมันว่าจะให้ส่งอะไรมา มันถึงจะยอมบอกว่าเป็นของใช้ทำเสน่ห์ โอ้โห่ !!! นี่สมมติถ้าเป็นยาบ้าล่ะลูก มันให้คนส่งยาบ้ามาบ้านเรา แล้วให้เราเอาไป
ให้มันทีหลัง แบบนี้ใครเสียหายล่ะ เรานะลูก เรากลายเป็นแพะรับบาปให้เขาเลยนะ เพื่อนของลูกคนนี้ไม่ธรรมดา มันฉลาดแกมโกง เห็นแก่ตัวเอาแต่ได้
ถ้าเพื่อนคนนี้ดีกับลูกนะ แม่จะไม่ห้ามเลย แม่รักลูกที่สุดแล้ว ไม่มีใครรักลูกเท่าแม่หรอกจำไว้"
เราก็เถียงแม่ค่ะ เถียงประมาณว่า ถึงเพื่อนหนูคนนี้จะเลวบ้าง แต่กับหนูเขาดีกับหนูมากนะแม่
เพื่อนคนนี้ไม่เคยทิ้งหนูเลยเวลาทุกข์ใจลำบากใจอะไร จะให้เล่าว่ามันดียังไงก็ยาวอะแม่ แต่หนูรู้ว่าเขารักและหวังดีกับหนู
คบกันมาจะ10ปีอยู่แล้ว ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ
ถ้าหนูผิดนัดกับเพื่อนกลุ่มนี้อีก เขาต้องด่าหนูนินทาหนู โกรธหนูและแบนออกจากกลุ่มแน่ เพราะหนูสัญญาเขาแล้วว่าไป
แล้วเขาก็จ่ายค่ามัดจำหารหนูไปละด้วย
เขาเป็นเพื่อนเก่าที่ดีที่ยังคบกันอยู่ เพื่อนมันตัดกันยากนะแม่ ถ้าไม่คบกลุ่มนี้ หนูก็จะไม่เหลือใครเลย แม่ไม่เข้าใจหนูเลย
แล้วแม่ก็ตอบกลับมาว่า "ยังไงก็ไม่ให้ไป ถ้ามันไปด้วยแม่ไม่ให้ไป เลิกคบกันไปซะ ไม่ต้องมานึกถึงความดีอะไรหรอก เรียนจบกันแล้วก็คือจบกันแค่นั้น
หนูเป็นคว_ายให้เขาจูงจมูกหรอลูก เขาสั่งให้ไปก็ต้องไปหรอ เขาสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำหรอ
คนเป็นแม่น่ะสัมผัสได้หมดแหละว่าใครดีกับลูกไม่ดีกับลูก เพื่อนอะแม่ไม่ได้ห้ามคบ แฟนก็ไม่ได้ห้ามคบ แต่ถ้าเพื่อนคนไหนไม่ดี แฟนคนไหนไม่ดี
แม่ก็ไม่อยากให้คบ เพื่อนน่ะไม่ต้องคบเยอะ เลือกคบคนดีๆก็พอ เพื่อนน่ะจะจนหรือรวยแม่ไม่สน หนูคบได้หมด แม่ขอให้นิสัยดีก็พอ นิสัยดีแบบไม่ต้องคบ กับเพื่อนคนนี้แม่ไม่โอเคด้วยจริงๆ เรื่องเงินถ้ามันหารแล้วเราก็โอนให้มันให้ส่วนของเราซะ เงินน่ะไม่ใช่ปัญหา แม่จ่ายได้ แต่ห้ามให้ลูกไป
แม่ไม่ได้ห้ามเราเที่ยว แม่อนุญาตให้ไปกับเพื่อนทุกคน ยกเว้นคนนี้เพื่อนรักเพื่อนร้ายลูกนี่แหละ แม่เกลียด
ก็เลือกเอานะว่าจะเลือกเพื่อนหรือเลือกแม่ ถ้าหนูยังแอบไปกับเพื่อนคนนี้ ก็ตัดขาดแม่ลูกกันซะ
แม่ไม่ได้ว่าลูกของแม่ดีนะ แต่เชื่อแม่เถอะ เพื่อนของลูกคนนี้เลว เลิกคบเดี๋ยวนี้ เพื่อนไม่ได้มีคนเดียวนะลูก"
เราก็เลยตอบแม่ว่าไม่ไปก็ได้
คือเราไม่อยากโกหกแม่ว่าไปกับใครบ้าง เราไม่เคยโกหกแม่เลยค่ะ ถ้าโกหกเราจะรู้สึกผิด
และเราเป็นคนโกหกไม่เนียน ทุกคนจับผิดได้ตลอด เราเลยเป็นคนพูดความจริงตลอดมา
ปัญหาคือ เราไม่ได้เกลียดเพื่อนเรา และเขาคือเพื่อนสนิท เราจึงเกรงใจเขาที่สุด
ถ้าชั่งน้ำหนักแล้วความดีเขาก็ชนะค่ะ เราสัญญากับเขาว่าจะไม่ทิ้งเขา
เราก็โกรธเขานะคะตอนเขาคิดว่าเราโง่แล้วหลอกใช้เรา แต่มันก็หายโกรธภายหลัง
เราเครียดมาสักพักละค่ะ แม่บอกว่าเราเป็นคนปฏิเสธคนไม่เป็น
แล้วอีกอย่าง พูดไปแล้วว่าจะไป แล้วก็ผิดคำพูดทุกครั้ง
เราทำให้ทริปล่มตลอด และทุกครั้งที่ล่มคือแม่ไม่ให้ไปกับเพื่อนคนนี้
แก้ปัญหายังไงให้เจ็บน้อยที่สุดดีค่ะ
ปล.ยืมไอดีเพื่อนมาตั้ง