(ปัจเจกภาพส่วนบุคคล) --> (อัตตลักษณ์) --> (อนัตตา) --> (...)

ย้อนไปอ่านความเห็นของกระทู้ของเมื่อวานบอกว่า... คนนอกพระศาสนาเชื่อว่ามีตัวตน(อัตตา)(ที่เชื่อวว่ามีสถาวะเที่ยง เป็นสุข) ซึ่งตวามจริงไม่มีอยู่ พระนิพพาน มีสภาวะคงที่ สุข แต่ก็ไม่ใช่ตัวตน(อัตตา)ที่คนน

โดยอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี จากศีลไปสู่สมาธิแล้วปัญญา แล้วเมื่อมีปัญญานั้นจึงจะพบกับตน แล้วเมื่อพบกับตนจึงทำลายตนซึ่งเป็นอรรตลักษณ์หรือเป็นเอกลักษณ์ หรือว่าเป็นตัวตนนะไปสู่ความไม่มีตัวตน หมา

อัตตา ตัวตนมี คือความเห็นแก่ตัว อยากได้ อยากมี อยากเป็น ในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เย่อหยิ่ง จองหอง ถือตัว ถือตน เรื่องมาก อหังการ (ตัวกู ของกู) ฯลฯ อนัตตา ไม่สร้างตัวตน คือไม่เห็นแก่ตัว ไม่อยากได้ ไม่อยา

เราชาวพุทธเคยได้ยิน เราไม่มีตัวตนหรือเราไม่ใช่ตัวตน บางคนถึงกลับคิดไปว่า ร่างกายที่เกิดมานี้มันไม่ใช่ตัวตน ฟังแล้วรู้สึกมึนตึบมั้ย ก็มีนะว่าบางคนที่ไม่มึนแต่กลับเชื่อสนิทว่า อันตัวเราไม่ใช่ตัวตน เช

40. มิตฺตทุพฺโภ หิ ปาปโก ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลวแท้ เพื่อนดีมีค่าให้.................รักษา เป็นดั่งศรีกัลยา-...............ณมิตรแท้ ล้ำเลิศประเสริฐพา............เจริญกิจ เนืองนิตย์คราทุกข์แม้.