โอบฟ้ากอดดิน (21)

หญิงสาวกลางสายหมอกยืนเงียบงัน ก้าวพ้นวันคืนเหงาสู่แดนลึกลับ ดวงตาพร่าเลือนรางไร้ชีวาวับ กระซิบกับความตายมาเยือนกาย สายลมเย็นพัดผ่านสะท้านทรวง จิตยังห่วงคนรักไม่สร่างหาย แม้ไร้ซึ่งวิญญาณยังย่างกราย วน

"ทะเลกว้างใหญ่เหมือนความฝันของเรา ที่ ไม่มีขอบเขต ไม่มีจุดสิ้นสุด แค่เรากล้าที่จะเปิดใจ ความสำเร็จก็อยู่ไม่ไกล" "ชีวิตก็เหมือนทะเล... วันฟ้าหม่น อย่าเพิ่งทำอะไร... จงรอ... รอวันฟ้าใส.