คือเรามีเพื่อนกลุ่มนึงเป็นกลุ่มสาวๆ คบกันมาตั้งแต่มอต้น จนจบมอปลาย ก็แยกย้ายกันไปเรียนมหาลัย แต่ก็ยังคงติดต่อกันอยู่บ้าง ยังนัดกันออกไปเที่ยวบ้าง ซึ่งมีอยู่คนนึงเรารู้สึกว่าบางครั้งไม่โอเคกับนิสัยของเขา คือบางครั้งเขาจะพูดดูถูกคนที่จนกว่าเขาหรือใช้ของถูกกว่าเขา ซึ่งเราก็ต้องโดนประจำ ซึ่งบุคลิกเราก็เป็นคนตลกๆขำๆ พอโดนคำพูดอะไร ก็จะขำกลบเกลื่อนหรือแกล้งด่าสวน แต่ในใจนี่สะอึกไปแล้ว เขาเป็นคนที่ติดแบรนด์เนมมาก ทุกอย่างในตัวต้องแบรนด์ แล้วพอคนอื่นใช้เหมือนกันก็จะจับผิดของคนอื่นว่าเป็นของปลอม คือไม่โอเคเลย ทำไมถึงคิดว่าคนอื่นไม่มีปัญญาซื้อมาใช้หรืออะไร แล้วเรื่องคะแนนสอบ ไม่รู้เพื่อนใครเป็นบ้าง พอใครในกลุ่มได้มากกว่าจะเกิดอาการงอน ไม่พูดด้วย พอคนที่ได้มากกว่าไปถามเรื่องที่เรียน เขาก็จะพูดว่า มาถามทำไมอ่ะ สอบได้เยอะไม่ใช่หรอ คือตอนนั้นแบบใครสอบได้มากกว่านี้ต้องมานั่งกลัวว่าเพื่อนจะโกรธ รู้สึกผิดไปอีก เวลานัดไปกินอะไรวันหยุดก็จะต้องแพง เขาจะจ่ายบัตรเครดิต แล้วเก็บตังสดที่เพื่อน แต่ถ้าหารค่าอะไรแล้วมีเศษเขาจะปัดขึ้นนะ งงกับความรวยของเขามาก นี่คือเบาๆในวัยมัธยม พอแยกย้ายมหาลัย ปิดเทอมทีก็ยังนัดเจอกันอยู่ ชวนไปกินแต่ของแพงๆ ไอ้เราก็ไม่ได้รวยล้นฟ้า แม่ให้แค่พอกินเหลือเก็บนิดหน่อย แต่ในใจก็คิดว่านายๆเจอกันที ไม่เป็นไร หลังๆมาเป็นนายๆเจอกันถี่ ก็เลยปฏิเสธไปบ้าง แต่ก็ยังถือว่าเจอกันบ่อยอยู่ดี แต่ครั้งล่าสุดนัดกันไปเที่ยวทะเล เราก็ไม่อยากไปเพราะรู้ว่าต้องใช้เงินเยอะ(มาก) เพราะเขาจะเป็นคนจัดการทุกอย่าง การเดินทาง(ต้องสะดวกรวดเร็วและส่วนตัว) ที่พัก(ต้องหรู) อาหาร(ต้องร้านดังและแพง) แต่ก็ยอมใจอ่อนไปเพราะการนัดเพื่อนให้ครบใครก็รู้ว่ามันยากมาก เตรียมใจไว้หนึ่งหมื่นบาทสำหรับ 6วัน 7คืน สำหรับเรามันเยอะมาก เพราะต้องเก็บจากที่แม่ให้แต่ละเดือนเอา เพราะถ้าขอก็คิดว่ามันไม่สมควร พ่อแม่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร พอไปถึงทุกอย่างเป็นอย่างที่คิดไว้ ทุกอย่างหรูหรา แต่ที่อึ้งสุดๆคือระหว่างทริป เขามีนิสัยที่เราแอบคิด ว่าเราทนคบกับคนๆนี้มาได้อย่างไงเกือบสิบปี เช่น ไม่เคยถามความคิดเห็น เรื่องนี้เราก็บ่นๆ เขาก็ถาม เราเสนอไป ก็โอเคในกลุ่มตกลง แต่พอถึงเวลา ก็เอาความคิดตัวเองเหมือนเดิม คำพูดดูถูกคนอื่นยังมีเหมือนเดิม ดูถูกนักท่องเที่ยวที่ไม่ใช่ฝรั่งผิวขาว ดูถูกคนพื้นเมือง ตอนนั้นรู้สึกไม่สนุกกับทริป แต่ก็ไม่อยากให้งานกร่อย เลยไม่แสดงอาการไม่พอใจ แต่เราเงียบไม่ค่ยพูด เพื่อนคนอื่นน่าจะรู้ว่าเราแปลกไป แต่ก็คงคิดเหมือนกันไม่อยากให้งานกร่อย เลยพยามชวนเล่นชวนคุย คือตลอดหกวันเรามีตารางที่แน่นมาก ออกตีสี่กลับเที่ยงคืนเกือบทุกวัน และที่ที่ไปก็ที่เดิมๆ บรรยากาศเดิมๆ เราเพลียมากเพราะไม่ได้นอน จนคืนสุดท้ายเรามีประจำเดือน ปวดท้องมาก เลยขอว่าพรุ่งนี้ไม่ออกเช้าได้มั้ย ออกประมาณ8โมงได้มั้ย เพื่อนคนอื่นก็เห็นใจเรา แต่เขาก็เหมือนไม่พอใจ บอกว่ามาเที่ยวทั้งทีจะมานอนทำไม เราก็เลยรู้เลยว่าอ๋อไม่ได้ แต่ในใจนี่คิดเพื่อนปวดท้องขนาดนี้ เห็นใจซักนิดยังไม่มี ก็พยามเข้าใจว่าเขาไม่มีมดลูกเหมือนเรา โอเคแต่พอตอนเช้าตื่นมาอาบน้ำ อาบไปร้องไห้ไป ท่องเอาไว้วันสุดท้าย วันสุดท้าย จะไม่มีอีกแล้ว  แล้วก็จบทริป พอกลับมาเราก็เริ่มถอยห่าง ไม่ค่อยติดต่อเหมือนเดิม แต่ล่าสุดมีการนัดกันอีก เราไม่อยากไปเจอเขาเพราะยังรู้สึกไม่ดี จะบอกไปตรงๆก็กลัวเขารู้สึกไม่ดี จะเลิกคบเลยก็รักเพื่อนคนอื่นในกลุ่มไม่อยากให้กลุ่มแตก เราควรทำอย่างไรดี