มีใครกำลังปฏิบัติกรรมฐาน เพ่งอาโลกสิณ หรือกสิณแสงสว่างอยู่หรือเปล่าครับ เชิญเข้ามาห้องนี้หน่อย

คือแบบนี้ครับ ผมเป็นผู้เริ่มต้นฝึกกสินกองนี้ และเชื่อว่าอีกหลายๆท่าน ก็คงประสบปัญหาเดียวกัน คือคิดว่าหลงทาง หรือปฏิบัติผิดวิธี
ที่นี้ผมอยากจะขอเชิญทุกๆท่าน เข้ามารวมกันที่เฟสบุ๊คแฟนเพจ เพื่อร่วมให้คำปรึกษากับเพื่อนๆ น้องๆ ที่กำลังสนใจการปฏิบัติธรรม รวมถึงการพบปะพูดคุยกัน และการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่างๆ ทั้งนี้เพื่อจะได้เป็นกำลังใจแก่ผู้ปฏิบัติ แต่ผมไม่มีอะไรจะให้เป็นการตอบแทนท่านครับ มีเพียงกุศลที่ท่านจะสร้างเองในครั้งนี้
    ทั้งหมดที่พิมพ์มาข้างต้น ตัวผมเองได้ฝึกกสิณกองนี้มาประมาณ 7 ปี เริ่มต้นจากการมองแสงเพียงครั้งเดียว(มองครั้งแรกครั้งเดียว ก็จำได้จนทุกวันนี้) แล้วจำมา สร้างเป็นนิมิตในการนั่ง แรกๆก็เป็นแสง คล้ายๆภาพที่จำมา หลังจากนั้น 2 ปี แสงที่ดูเหมือนรูปเริ่มเปลี่ยนสีได้ และผมสามารถควาบคุมสีได้ แต่หลังจากนั้นอีกไม่นาน สีที่เคยเปลี่ยนได้มันกลายเป็นสีขาวสว่าง ผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไร จนวันหนึ่งผมเกิดสงสัย ว่าแสงมาจากไหน เลยเพ่งเข้าไปในแสง กลายเป็นว่า ตรงแกนกลางที่เป็นแก่นของแสง มันเป็นลูกแก้วใส มีลาย (ลักษณะคล้ายลูกโป่งฟองสบู่) ซึ่งไม่คงที่
    ก็เลยสังเกตว่าลายที่ลูกแก้วนั้นมีผลมาจากอะไร ก็ได้พบว่า เมื่อจิตรเราฟุ้งซ้าน ลายจะมีเส้นที่ซ้อนทับกัน ดูซับซ้อน แต่เมื่อจิตรเราสงบลงระดับหนึ่ง ลายจะค่อยๆลดความซํบซ้อนไป จะกระทั้งลายทั้งหายไป ผมเพ่งลูกแก้วต่อจนกระทั่งจิตรปลอยวาง ไม่ได้คิดอะไร แล้วลูกแก้วก็หายไป นิมิตรหายไป เหลือเพียงแค่ความมืดมิด (มืดมากๆ) แต่มองเห็นได้ (เห็นได้ไกลด้วย) ในนั้นเหมือนเราไปอยู่อีกที่หนึ่ง มั้นเงียบ สงบ ไม่กลัว ไม่กังวลอะไร แต่ไม่ได้รู้สึกปิติ

***สรุปคือ ในแสงมีลูกแก้ว ในลูกแก้วมีลาย ลายหายกลายเป็นความมืดที่สงบ***
*** นี่แหละครับ สุดทางผมแล้ว แล้วจะทำยังไง จะเดินต่อยังไง ****
ผมเชื่อว่ามีอีกหลายๆท่านที่ประสบปัญหาประมาณนี้
เรียนเชิญที่เฟสบุ๊คแฟนเพจครับ https://www.facebook.com/%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%93-626830937486138