สวัสดีครับชาวพันทิป ผมมีเรื่องมาเล่า+อยากรู้ อยากถาม นิดหน่อย
ตามหัวข้อกระทู้ เรื่องราวมันเกิดขึ้น สมัยผมยังเป็นเด็กหัวเกรียน ม.ต้น ณ วันที่ผมเข้าเรียนวันแรก ก็ได้เจอกับเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง เธอคนนั้นชื่อ บ (อักษร ย่อ) ครั้งแรกที่ได้เจอ เพราะความเฟรนลี่ หรือได้นั่งใกล้กัน มันทำให้ผมหลงร้กเทออย่างรวดเร็ว แต่ด้วยวัยนั้นผมคิดว่ามันคงเป็นแค่ความร้กเด็กๆ และด้วยเวลาไม่นานเธอก็ได้คบกับเพื่อนผมอย่างรวดเร็ว(อาจเพราะเป็นคนที่น่ารักสุดในห้องมั้ง ในความคิดผม ฮา) ตอนนั้นก็เฮิร์ทแบบเด็กน้อยไปต่างๆนาๆ จนผ่านไปก็เกิดเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตผม ช่วงประมาณกลางเทอมแรก แม่ผมได้เสีย ชีวิตไปด้วยโรคมะเร็ง มันมำให้ผมลืมเรื่องมุกอย่างไปพักนึง ทั้งการเรียน มั้งความรัก และก็เริ่มเหลวแหลก ไม่เข้าเรียน เกเร ต่างๆนาๆ และเพื่อนๆในห้อง ทั้งอาจาร และ บ. ก็ทำดีกับผมมากจนเริ่มสำนึกได้นิดๆ อาจเพราะช่วงนี้ มันยิ่งทำให้ผม ชอบ บ. มากขึ้น ชักจะพล่ามเรื่องชีวิตมากไปกลับมาที่เรื่อง บ. ตอนที่ผมเริ่มกลับมาเข้าเรียน(บ้าง) บ. ก็เลิกกับแฟนคนแรกไปแล้ว ตอนนั้นก็ไม่รุ้สึกอะไรเพราะเศร้าเรื่องแม่ เมื่อเริ่มเทอมสอง บ. ก็คบกับเพื่อนอีกคนของผมส่ะงั้น มาสวีทกันให้ เริ่มรู้สึก อิจฉา แอบชอบเพื่อนที่เป็นแฟนเพื่อน งงมั้ย ฮา ระหว่างนั้น ก็พยามไปจีบไปคบกับคนอื่น เพื่อให้ตัดใจจาก บ. แต่ก็พังไม่เป็นท่า พอขึ้นเทอม สาม บ. ก็เลิกกับแฟนคนนี้ และจังหวะนั้นผมก็เริ่มบุก โดยการเข้าไปตีสนิท ด้วยความเฟรนลี่และซกมก ของเรา ทั้งคู่ จนเริ่มตั้งฉายาให้กัน ช่วงนั้นมีความสุขมาก จนเริ่มเหตุการณ์ดราม่า ระหว่าง บ. กับแฟนเก่า เป็นครั้งที่ผมเห็น บ.ร้องไห้ ปกติ บ. จะร่าเริงและเปร่งประกายเสมอ ช่วงนั้นปวดใจมาก และด้วยความอึดอัดกำลังจบ ม.3 คิดว่าไหนๆก็ไหนๆแล้วเลย อาศัยจังหวะช่วง ที่ บ. เศร้าสารภาพรัก (ชั่วมาก) ผลที่ได้คือ บ. แทบจะไม่เห็นผมเป็นผู้ชายเลยด้วยซ้ำ โดนหักอก ไม่พอยังโดนซ้ำแผลด้วยการไปคบกับเพื่อนผมอีกคนนึง โอ้วแม่จ้าวว เจ็บหนักเลย แต่สองคนนี้ก็คบกันได้ไม่นานก็เลิกกัน ครั้งนี้ไม่สงสารแต่แอบสะใจ จบ ม.3. ก็แยกย้ายกัน ผมย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด แต่ก็ยังติดตามเธอผ่าน FB ยุสม่ำเสมอ ก็เห็นเธอมีแฟนใหม่เลิกคบไปตามประสาวัยรุ่น เกิดเหตุช้ำใจอีกครั้งเมื่อเห็น บ. ไปคบกับเพื่อนผมอีกแล้ว ผมคงไม่ยุในสายตาเธอเลย ฮา ครั้งตัดสินใจว่าจะตัดใจให้ได้จริงๆ โดยการเลิกติดต่อกับ บ. ส่ะแล้วหาแฟนคบจริงจังๆ เหมือนจะไปได้สวย แต่นิสัยชั่วช้ารักษาไม่หาย ผมพยามยัดเยียดความเป็น บ. ให้กับแฟนผม พยามยามให้เธอเป็นเหมือน บ. จนสำนึกได้ว่าไม่ควร เลยบอกเลิกกับแฟนไป แต่ก็หนังม้วนเดิมแบบนี้วนๆซ้ำๆไปตลอด 3 ปี จนตอนนี้เข้าปีที่ 7 แล้ว ผมก็เริ่มกลับไปคุยกับ บ. อีกครั้ง และก็บอกกับ บ. ว่ารักรักเธอเหมือนเดิม บ.ก็ตอบผมเหมือนเดิม ว่าคิดได้แค่เพื่อน จนมาคิดว่ามันนานไปรึป่าว สำหรับความรักเด็กน้อย ล่าสุดผมได้ไปเจอกับ บ. พอได้คุยได้หัวเราะด้วยกัน มันยิ่งย้ำ ว่าลืมความรู้สึกนี้ไม่ได้จริงๆ พล่ามซะเยอะ ขอโทษนะครับ อยากรู้ว่าชาวพันทิปรักข้างเดียวนานแบบนี้มันแปลกมั้ย มีวิธีเริ่มต้นใหม่โดยที่เก็บความรู้สึกรักนี้ไว้ยังไงเพราะผมลืมไม่ได้จริงๆ ตอนนี้ผมพยายามโฟกัสไป ที่การฝึกงานแต่ ก็ยังนอนคิดถึงแต่เรื่องนี้แทบทุกคืน ขอคำปรึกษาหน่อยครับ
7 ปีกับการักเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง
ตามหัวข้อกระทู้ เรื่องราวมันเกิดขึ้น สมัยผมยังเป็นเด็กหัวเกรียน ม.ต้น ณ วันที่ผมเข้าเรียนวันแรก ก็ได้เจอกับเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง เธอคนนั้นชื่อ บ (อักษร ย่อ) ครั้งแรกที่ได้เจอ เพราะความเฟรนลี่ หรือได้นั่งใกล้กัน มันทำให้ผมหลงร้กเทออย่างรวดเร็ว แต่ด้วยวัยนั้นผมคิดว่ามันคงเป็นแค่ความร้กเด็กๆ และด้วยเวลาไม่นานเธอก็ได้คบกับเพื่อนผมอย่างรวดเร็ว(อาจเพราะเป็นคนที่น่ารักสุดในห้องมั้ง ในความคิดผม ฮา) ตอนนั้นก็เฮิร์ทแบบเด็กน้อยไปต่างๆนาๆ จนผ่านไปก็เกิดเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตผม ช่วงประมาณกลางเทอมแรก แม่ผมได้เสีย ชีวิตไปด้วยโรคมะเร็ง มันมำให้ผมลืมเรื่องมุกอย่างไปพักนึง ทั้งการเรียน มั้งความรัก และก็เริ่มเหลวแหลก ไม่เข้าเรียน เกเร ต่างๆนาๆ และเพื่อนๆในห้อง ทั้งอาจาร และ บ. ก็ทำดีกับผมมากจนเริ่มสำนึกได้นิดๆ อาจเพราะช่วงนี้ มันยิ่งทำให้ผม ชอบ บ. มากขึ้น ชักจะพล่ามเรื่องชีวิตมากไปกลับมาที่เรื่อง บ. ตอนที่ผมเริ่มกลับมาเข้าเรียน(บ้าง) บ. ก็เลิกกับแฟนคนแรกไปแล้ว ตอนนั้นก็ไม่รุ้สึกอะไรเพราะเศร้าเรื่องแม่ เมื่อเริ่มเทอมสอง บ. ก็คบกับเพื่อนอีกคนของผมส่ะงั้น มาสวีทกันให้ เริ่มรู้สึก อิจฉา แอบชอบเพื่อนที่เป็นแฟนเพื่อน งงมั้ย ฮา ระหว่างนั้น ก็พยามไปจีบไปคบกับคนอื่น เพื่อให้ตัดใจจาก บ. แต่ก็พังไม่เป็นท่า พอขึ้นเทอม สาม บ. ก็เลิกกับแฟนคนนี้ และจังหวะนั้นผมก็เริ่มบุก โดยการเข้าไปตีสนิท ด้วยความเฟรนลี่และซกมก ของเรา ทั้งคู่ จนเริ่มตั้งฉายาให้กัน ช่วงนั้นมีความสุขมาก จนเริ่มเหตุการณ์ดราม่า ระหว่าง บ. กับแฟนเก่า เป็นครั้งที่ผมเห็น บ.ร้องไห้ ปกติ บ. จะร่าเริงและเปร่งประกายเสมอ ช่วงนั้นปวดใจมาก และด้วยความอึดอัดกำลังจบ ม.3 คิดว่าไหนๆก็ไหนๆแล้วเลย อาศัยจังหวะช่วง ที่ บ. เศร้าสารภาพรัก (ชั่วมาก) ผลที่ได้คือ บ. แทบจะไม่เห็นผมเป็นผู้ชายเลยด้วยซ้ำ โดนหักอก ไม่พอยังโดนซ้ำแผลด้วยการไปคบกับเพื่อนผมอีกคนนึง โอ้วแม่จ้าวว เจ็บหนักเลย แต่สองคนนี้ก็คบกันได้ไม่นานก็เลิกกัน ครั้งนี้ไม่สงสารแต่แอบสะใจ จบ ม.3. ก็แยกย้ายกัน ผมย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด แต่ก็ยังติดตามเธอผ่าน FB ยุสม่ำเสมอ ก็เห็นเธอมีแฟนใหม่เลิกคบไปตามประสาวัยรุ่น เกิดเหตุช้ำใจอีกครั้งเมื่อเห็น บ. ไปคบกับเพื่อนผมอีกแล้ว ผมคงไม่ยุในสายตาเธอเลย ฮา ครั้งตัดสินใจว่าจะตัดใจให้ได้จริงๆ โดยการเลิกติดต่อกับ บ. ส่ะแล้วหาแฟนคบจริงจังๆ เหมือนจะไปได้สวย แต่นิสัยชั่วช้ารักษาไม่หาย ผมพยามยัดเยียดความเป็น บ. ให้กับแฟนผม พยามยามให้เธอเป็นเหมือน บ. จนสำนึกได้ว่าไม่ควร เลยบอกเลิกกับแฟนไป แต่ก็หนังม้วนเดิมแบบนี้วนๆซ้ำๆไปตลอด 3 ปี จนตอนนี้เข้าปีที่ 7 แล้ว ผมก็เริ่มกลับไปคุยกับ บ. อีกครั้ง และก็บอกกับ บ. ว่ารักรักเธอเหมือนเดิม บ.ก็ตอบผมเหมือนเดิม ว่าคิดได้แค่เพื่อน จนมาคิดว่ามันนานไปรึป่าว สำหรับความรักเด็กน้อย ล่าสุดผมได้ไปเจอกับ บ. พอได้คุยได้หัวเราะด้วยกัน มันยิ่งย้ำ ว่าลืมความรู้สึกนี้ไม่ได้จริงๆ พล่ามซะเยอะ ขอโทษนะครับ อยากรู้ว่าชาวพันทิปรักข้างเดียวนานแบบนี้มันแปลกมั้ย มีวิธีเริ่มต้นใหม่โดยที่เก็บความรู้สึกรักนี้ไว้ยังไงเพราะผมลืมไม่ได้จริงๆ ตอนนี้ผมพยายามโฟกัสไป ที่การฝึกงานแต่ ก็ยังนอนคิดถึงแต่เรื่องนี้แทบทุกคืน ขอคำปรึกษาหน่อยครับ