สวัสดีครับ นี่ถือเป็นกระทู้แรกที่คิดจะเขียนขึ้นละไม่เคยคิดว่าจะได้เขียนในนี้ด้วยครับ แต่ด้วยคำแนะนำดีๆที่ให้ลองเขียนก็เลยลองสักหน่อยละกันและก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆด้วย นี้เป็นเรื่องจริงๆที่เกิดขึ้นกับผมและเธอ ในช่วงระยะเวลาเกือบ7ปี มาเล่าบางเรื่องบางตอนแบบกระชับ นี้ถือเป็นแชร์ประสบการณ์ดีๆว่ายังมีความรักในอีกแง่มุมหนึ่งที่ใครหลายคนไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริง
เข้าเรื่องเลยละกัน ผมกับแฟนตอนนี้เราได้คบกันเกือบจะ7ปีแล้วก็เหมือนคู่อื่นๆแต่พิเศษตรงที่ว่าเราคบกันโดยที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้เจอกัน และอยู่กันคนละภาคด้วยซ้ำไป ย้อนกลับไปเมื่อ 6ปีที่แล้วช่วงนั้นวัยรุ่นเขาฮิตที่จะเล่นแชทหาคนคุยแก้เหงากันไปวันๆ อิอิ ไปจนกระทั่งผมได้คุยกับเทอ เราได้คุยกันบ้าง หายไปบ้าง
แต่พอสักพักในช่วงที่ทำให้เราเริ่มคุยสนิทมากขึ้น จนเราสามารถคุยกันได้ทุกเรื่องและสบายใจที่ได้คุยกัน ช่วงนั้นผมได้เลิกแฟนคนก่อนพอเจอกับเทอผมรู้สึกดีที่คุยกัน จนนนนผมได้ขอเธอเป็นแฟนแต่เธอขอเวลาสักพักและตอบตกลงผมในที่สุด ครั้งแรกที่ผมเห็นรูปเธอก้เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไปแหละครับ แต่แปลกตรงที่ทำให้ความรู้สึกมันแปลกๆที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน มันรู้สึกดีและก้ทำให่ผมหวั่นไหวตั้งแต่วันนั้นเธอไม่รุ้หรอกครับว่าเผลอใจไปให้เธอแล้ว แฟนผมเป็นคนปากเก่งชอบพูดตรงๆจนบางทีผมก็ช็อคไป 5555 และก็ชอบปากแข็ง เย็นชาบ้าง บางทีก้ชอบหงุดหงิดใส่ผมแต่ผมก็รับได้ทุกอย่างไม่รุ้ทำไม นิสัยของเราสองคนบางทีก็เหมือนกันยังกะคนๆเดียวกัน แต่บางทีก้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เราสองคนได้คุยกัน ทะเลาะกันบ้าง เลิกกันไปบ้าง แต่สิ่งที่ทำให้เธอคงช้ำใจมากที่สุด คือ ผมได้แอบคุยกับผู้หญิงอื่นไประยะหนึ่งจนเธอจับได้ และเราก็เริ่มห่างกัน ผมก็ขอโทษในสิ่งที่ทำลงไปจริงๆและเธอก้ให้อภัยผมด้วย ในตอนนั้นผมเองก้ยอมรับว่าเป็นคนที่เจ้าชู้คนนึงแต่เป็นช่วงวัยรุ่นใครๆก็คงเป็น มั้งครับ 555 ผมไม่เคยสนใจเธอ ปล่อยละเลยเธอ เธอยอมรับในตัวผมได้ไม่ว่าจะเป็นยังไงก้ตาม แต่ตอนนี้ผมได้เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น และสามารถพูดได้เต็มปากว่าผมได้เลิกเจ้าชู้ไปแล้ว ยิ่งนับวันตอนนี้ผมก็ยิ่งหลงรักเธอเข้าไปใหญ่จนต้องเป็นแมวในกำมือแล้วครับ ฮ่าๆ
บางคนก็อาจจะไม่เชื่อว่าความรักของเราจะดำเนินไปได้ยังไงอยู่ไกลขนาดนี้ แต่ก้นั่นแหละครับความรักเกิดขึ้นจากคน2คนที่เข้าใจกัน ทำให้รับรู้ว่ายังมีอีกฝ่ายที่คิดถึง คอยอยู่กำลังใจให้กัน ไม่เคยทิ้งกันไปไหน ปัจจุบันเราสองคนได้เข้ามหาวิทยาลัยแล้วแต่อยู่คนละมหาลัยครับที่อยู่ติดทะเลทั้งคู่ อิอิ แฟนผมเรียนสายแพทย์ส่วนผมเองก้เรียนสายศิลป์ และผมก็กำลังเรียนจบด้วยส่วนแฟนผมก้เพิ่งจะเข้ามหาลัยเองครับ เมื่ออยู่จุดๆนี้แล้วเราสองคนก็ให้กำลังใจในการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดและให้ความรักมันดำเนินต่อไป ค่อยๆเรียนรู้ไปกับมัน เรานับถอยหลังที่เราจะได้เจอกัน ผมไม่รู้หรอกครับว่าอนาคตเราจะเป็นยังไงแต่ตอนนี้ผมรู้หัวใจของผมและผมจะดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ บางช่วงเวลาคนอื่นไม่อาจจะรับรู้ได้ว่าเราสองคนจะต้องฝ่าฝันเรื่องร้ายๆมามากแค่ไหนก็มีแต่เราสองคนที่รู้กันดีกับเรื่องที่ผ่านมาและจับมือต่อสู้กับอุปสรรคที่เกิดขึ้นมันกว่าจะถึงจุดๆนี้ได้ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต ขอบคุณที่ทำให้เรารู้จักกัน และขอบคุณที่ทำให้เรารักกัน
สุดท้ายท้ายสุดก็จบแล้วครับ อิๆ ชีวิตคนเรายังต้องดำเนินต่อไปครับ และการมีความรักดีๆก้ไม่ผิดหรอกครับถึงแม้จะเป็นความรักที่ไม่เหมือนคู่อื่นๆก็ตามแต่เธอทำให้ผมมีความสุข
ถ้าหากมีเรื่องดีๆที่อยากแชร์ประสบการณ์ก็จะมาเขียนให้อีกครับ ขอบคุณที่สละเวลาอันมีค่าที่อ่านกระทู้นี้ครับ (((หวังเล็กๆว่าเธอจะเปิดอ่านเจอกระทู้นี้ครับ เพราะเธอก็ชอบสิงกระทู้พันทิปแต่เธอเองก็คงไม่เชื่อครับ ว่าผมจะมีความพยายามเขียนและทำแบบนี้ให้เธอ 555)))))
เมื่อรักของเราที่ไม่เหมือนใคร
เข้าเรื่องเลยละกัน ผมกับแฟนตอนนี้เราได้คบกันเกือบจะ7ปีแล้วก็เหมือนคู่อื่นๆแต่พิเศษตรงที่ว่าเราคบกันโดยที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้เจอกัน และอยู่กันคนละภาคด้วยซ้ำไป ย้อนกลับไปเมื่อ 6ปีที่แล้วช่วงนั้นวัยรุ่นเขาฮิตที่จะเล่นแชทหาคนคุยแก้เหงากันไปวันๆ อิอิ ไปจนกระทั่งผมได้คุยกับเทอ เราได้คุยกันบ้าง หายไปบ้าง
แต่พอสักพักในช่วงที่ทำให้เราเริ่มคุยสนิทมากขึ้น จนเราสามารถคุยกันได้ทุกเรื่องและสบายใจที่ได้คุยกัน ช่วงนั้นผมได้เลิกแฟนคนก่อนพอเจอกับเทอผมรู้สึกดีที่คุยกัน จนนนนผมได้ขอเธอเป็นแฟนแต่เธอขอเวลาสักพักและตอบตกลงผมในที่สุด ครั้งแรกที่ผมเห็นรูปเธอก้เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไปแหละครับ แต่แปลกตรงที่ทำให้ความรู้สึกมันแปลกๆที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน มันรู้สึกดีและก้ทำให่ผมหวั่นไหวตั้งแต่วันนั้นเธอไม่รุ้หรอกครับว่าเผลอใจไปให้เธอแล้ว แฟนผมเป็นคนปากเก่งชอบพูดตรงๆจนบางทีผมก็ช็อคไป 5555 และก็ชอบปากแข็ง เย็นชาบ้าง บางทีก้ชอบหงุดหงิดใส่ผมแต่ผมก็รับได้ทุกอย่างไม่รุ้ทำไม นิสัยของเราสองคนบางทีก็เหมือนกันยังกะคนๆเดียวกัน แต่บางทีก้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เราสองคนได้คุยกัน ทะเลาะกันบ้าง เลิกกันไปบ้าง แต่สิ่งที่ทำให้เธอคงช้ำใจมากที่สุด คือ ผมได้แอบคุยกับผู้หญิงอื่นไประยะหนึ่งจนเธอจับได้ และเราก็เริ่มห่างกัน ผมก็ขอโทษในสิ่งที่ทำลงไปจริงๆและเธอก้ให้อภัยผมด้วย ในตอนนั้นผมเองก้ยอมรับว่าเป็นคนที่เจ้าชู้คนนึงแต่เป็นช่วงวัยรุ่นใครๆก็คงเป็น มั้งครับ 555 ผมไม่เคยสนใจเธอ ปล่อยละเลยเธอ เธอยอมรับในตัวผมได้ไม่ว่าจะเป็นยังไงก้ตาม แต่ตอนนี้ผมได้เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น และสามารถพูดได้เต็มปากว่าผมได้เลิกเจ้าชู้ไปแล้ว ยิ่งนับวันตอนนี้ผมก็ยิ่งหลงรักเธอเข้าไปใหญ่จนต้องเป็นแมวในกำมือแล้วครับ ฮ่าๆ
บางคนก็อาจจะไม่เชื่อว่าความรักของเราจะดำเนินไปได้ยังไงอยู่ไกลขนาดนี้ แต่ก้นั่นแหละครับความรักเกิดขึ้นจากคน2คนที่เข้าใจกัน ทำให้รับรู้ว่ายังมีอีกฝ่ายที่คิดถึง คอยอยู่กำลังใจให้กัน ไม่เคยทิ้งกันไปไหน ปัจจุบันเราสองคนได้เข้ามหาวิทยาลัยแล้วแต่อยู่คนละมหาลัยครับที่อยู่ติดทะเลทั้งคู่ อิอิ แฟนผมเรียนสายแพทย์ส่วนผมเองก้เรียนสายศิลป์ และผมก็กำลังเรียนจบด้วยส่วนแฟนผมก้เพิ่งจะเข้ามหาลัยเองครับ เมื่ออยู่จุดๆนี้แล้วเราสองคนก็ให้กำลังใจในการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดและให้ความรักมันดำเนินต่อไป ค่อยๆเรียนรู้ไปกับมัน เรานับถอยหลังที่เราจะได้เจอกัน ผมไม่รู้หรอกครับว่าอนาคตเราจะเป็นยังไงแต่ตอนนี้ผมรู้หัวใจของผมและผมจะดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ บางช่วงเวลาคนอื่นไม่อาจจะรับรู้ได้ว่าเราสองคนจะต้องฝ่าฝันเรื่องร้ายๆมามากแค่ไหนก็มีแต่เราสองคนที่รู้กันดีกับเรื่องที่ผ่านมาและจับมือต่อสู้กับอุปสรรคที่เกิดขึ้นมันกว่าจะถึงจุดๆนี้ได้ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต ขอบคุณที่ทำให้เรารู้จักกัน และขอบคุณที่ทำให้เรารักกัน
สุดท้ายท้ายสุดก็จบแล้วครับ อิๆ ชีวิตคนเรายังต้องดำเนินต่อไปครับ และการมีความรักดีๆก้ไม่ผิดหรอกครับถึงแม้จะเป็นความรักที่ไม่เหมือนคู่อื่นๆก็ตามแต่เธอทำให้ผมมีความสุข