ผมมีโอกาสได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงครับ เธอเข้าคณะเดียวกับผม(กำลังขึ้นปี1) เรารู้จักกันผ่านไลน์กลุ่มคณะครับ
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรกะแค่คุยขำๆ แต่คุยไปคุยมาเราชอบอะไรตรงกันหลายอย่างบวกกับนิสัยน่ารักๆของเธอ
ทำให้ผมเริ่มชอบเธอขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายผมเลยตัดสินใจจีบครับ
คุยกันมาเรื่อยๆต่างคนก็ต่างรู้สึกดี(ผมค่อนข้างมั่นใจมากว่าเธอก็รู้สึก) เรื่องก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดูแฮปปี้ด้วยซ้ำ
แต่สุดท้ายมันก็มีจนได้ครับ มีอยู่วันนึงอยู่ดีๆเธอก็ถามผมว่า
เธอ :ชอบเค้าจริงๆดิ?
ผม :อื้อ จริงดิ
เธอ :ละคิดที่จะคุยแบบนี้ไปเรื่อยๆอ่ะนะ อึดอัดไหม? แบบ..ที่เค้าก็คุยกับแกแบบเพื่อนงี้อ่ะ
ผม :ทำไมถามงี้อ่ะ
เธอ :ก็เค้ากลัวจะไปให้ความหวังแกอ่ะ แต่เค้าอ่ะคุยได้เรื่อยๆแหละก้เพื่อนกันงี้ละแกก้นิสัยดี
ผม :เค้าไม่คิดไรอยู่ละะ ไม่เป็นไร ไม่ได้ให้ความหวังหรอก
เธอ :เเต่เราก้ยังเป็นเพื่อนกันเเบบนี้ไปเรื่อยๆใช่ป้ะ
ผม :อื้อ
ตอบไปงั้นแหละครับ ลึกๆในใจโคตรเจ็บ
หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ตอบแบบไม่อยากคุย,ตอบช้า แทบไม่ตอบเลยจะดีกว่า
แล้วคืนวันนั้นเธอก็บอกผมว่า 'อยากคุยแบบปกติเหมือนเดิมนะ ทำอะไรไปก็ขอโทษ'
ไอเราก็ไม่อยากให้เธอคิดมากว่าทำร้ายเรารึเปล่า วันถัดมาเลยคุยปกติเหมือนไม่มีอะไรครับ
แต่คุยได้ไม่นาน สุดท้ายก็ทนไม่ไหว เลยโทรไปถามเธอว่าเมื่อวานที่บอกมาแบบนั้นเธอต้องการอะไร จะปฏิเสธผมใช่ไหม
เธอเลยเล่าความจริงให้ฟังครับ
เธอบอกว่า ก่อนหน้าที่ผมจะเข้ามาคุยกับเธอ มีผู้ชายคนนึงคุยกับเธอมาก่อน และเธอก็รู้สึกดีด้วย
คุยกับผู้ชายคนนั้นมาสักพักเธอก็เริ่มสงสัยว่า ทำไมถึงยังไม่ยอมขอเธอเป็นแฟน ทั้งๆที่ต่างคนต่างรู้สึกดีด้วย
สุดท้ายเธอมารู้ความจริงครับ ความจริงที่ว่าผู้ชายคนนั้นมีแฟนอยู่แล้ว แต่อยู่ไกลกัน เลยมาคุยกับเธอ
เธอบอกว่าตอนที่รู้เธอเสียความรู้สึกมากจนเลิกคุยกัน แต่เธอก็ยังรู้สึกดีกับเขาอยู่ดี ที่เธอบอกผมเมื่อวานก็เพราะกลัวให้ความหวังผม
กลัวว่าถ้าคุยกันไปเรื่อยๆแล้วผู้ชายคนนั้นกลับมาหาเธอจะทำให้ผมเสียใจ
พอผมรู้แบบนั้นแล้วผมเลยตัดสินใจคุยต่อครับ เพราะผมมั่นใจว่าความจริงใจของผมจะเอาชนะคนในใจของเธอได้
แต่ผมคิดผิดเต็มๆ
หลังจากวันนั้นก็เหมือนเดิมครับ คุยกันมาเรื่อยๆ อะไรๆก็ดูแฮปปี้ดี จนมาพักหลังๆผมเริ่มสังเกตว่าเธอดูแปลกไป(นิดๆ)
แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร คุยไปเหมือนเดิม สุดท้ายเมื่อเย็นวันนี้เหตุการณ์คล้ายๆแบบวันนั้นก็กลับมา
รอบนี้เธอบอกผมประมาณนี้ครับ 'ขอโทษ' 'ทำให้รู้สึกไม่ดีมากป่าว' 'อย่าเหนื่อยกับเค้ามากเลย'
รอบนี้ผมร้องเลยครับ ร้องจนตาบวม สุดท้ายคิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่โอเคแน่ๆ เลยโทรคุยกัน แล้วผมก็ได้รู้ว่า
หลังจากวันนั้นผู้ชายคนนั้นก็คุยกับเธอมาตลอด แล้วเขาก็เลิกกับแฟนแล้วด้วย แน่นอนว่าใจเธอมันไปทางเค้ามากกว่าอยู่แล้ว
เธอบอกว่าเธอรู้สึกไม่ดีที่มันเป็นแบบนี้ ไม่อยากเสียเพื่อน(ผม)ไป แต่ก็กลัวผมจะอึดอัด //เธอบอกผมอีกว่าจริงๆก็รู้สึกดีกับผม(นิดๆแหละมั้ง)
พอรู้แบบนั้นแล้วผมก็ไม่รู้จะทำไงครับ ตอนนี้ให้ถอยก็ไม่ทันแล้ว เลยตัดสินใจคุยต่อทั้งๆทีรู้ว่ายังไงก็คงแพ้เขา
ตอนนี้เหนื่อยมากๆครับ แต่ก็ต้องยอมรับว่าผิดเองที่ไม่ถอยตั้งแต่ครั้งแรก พอเรื่องมาเป็นแบบนี้ก็ทำอะไรไม่ถูก
รบกวนแนะนำผมหน่อยครับ ว่าผมควรทำยังไงต่อไปดี อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เลิกคุย ขอบคุณครับ
ปล. สาเหตุที่เลิกคุยไม่ได้เพราะกลุ่มเพื่อนในมหาลัยเธอคือกลุ่มเดียวกับผม และเธอเป็นคนที่เข้าหาคนยากมากๆ(กลุ่มนี้ผมเป็นคนลากเธอเข้ามาทำความรู้จัก) ผมเลยกลัวว่า ถ้าเลิกคุยกันไปเธอจะออกจากกลุ่ม และจะต้องไปหาเพื่อนใหม่ซึ่งเธอหาไม่ได้แน่ๆ
ปล.2 ผู้ชายคนนั้นอยู่มหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะครับ
ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับคุณ คุณจะทำยังไงครับ?
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรกะแค่คุยขำๆ แต่คุยไปคุยมาเราชอบอะไรตรงกันหลายอย่างบวกกับนิสัยน่ารักๆของเธอ
ทำให้ผมเริ่มชอบเธอขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายผมเลยตัดสินใจจีบครับ
คุยกันมาเรื่อยๆต่างคนก็ต่างรู้สึกดี(ผมค่อนข้างมั่นใจมากว่าเธอก็รู้สึก) เรื่องก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดูแฮปปี้ด้วยซ้ำ
แต่สุดท้ายมันก็มีจนได้ครับ มีอยู่วันนึงอยู่ดีๆเธอก็ถามผมว่า
ผม :อื้อ จริงดิ
เธอ :ละคิดที่จะคุยแบบนี้ไปเรื่อยๆอ่ะนะ อึดอัดไหม? แบบ..ที่เค้าก็คุยกับแกแบบเพื่อนงี้อ่ะ
ผม :ทำไมถามงี้อ่ะ
เธอ :ก็เค้ากลัวจะไปให้ความหวังแกอ่ะ แต่เค้าอ่ะคุยได้เรื่อยๆแหละก้เพื่อนกันงี้ละแกก้นิสัยดี
ผม :เค้าไม่คิดไรอยู่ละะ ไม่เป็นไร ไม่ได้ให้ความหวังหรอก
เธอ :เเต่เราก้ยังเป็นเพื่อนกันเเบบนี้ไปเรื่อยๆใช่ป้ะ
ผม :อื้อ
ตอบไปงั้นแหละครับ ลึกๆในใจโคตรเจ็บ
หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ตอบแบบไม่อยากคุย,ตอบช้า แทบไม่ตอบเลยจะดีกว่า
แล้วคืนวันนั้นเธอก็บอกผมว่า 'อยากคุยแบบปกติเหมือนเดิมนะ ทำอะไรไปก็ขอโทษ'
ไอเราก็ไม่อยากให้เธอคิดมากว่าทำร้ายเรารึเปล่า วันถัดมาเลยคุยปกติเหมือนไม่มีอะไรครับ
แต่คุยได้ไม่นาน สุดท้ายก็ทนไม่ไหว เลยโทรไปถามเธอว่าเมื่อวานที่บอกมาแบบนั้นเธอต้องการอะไร จะปฏิเสธผมใช่ไหม
เธอเลยเล่าความจริงให้ฟังครับ
เธอบอกว่า ก่อนหน้าที่ผมจะเข้ามาคุยกับเธอ มีผู้ชายคนนึงคุยกับเธอมาก่อน และเธอก็รู้สึกดีด้วย
คุยกับผู้ชายคนนั้นมาสักพักเธอก็เริ่มสงสัยว่า ทำไมถึงยังไม่ยอมขอเธอเป็นแฟน ทั้งๆที่ต่างคนต่างรู้สึกดีด้วย
สุดท้ายเธอมารู้ความจริงครับ ความจริงที่ว่าผู้ชายคนนั้นมีแฟนอยู่แล้ว แต่อยู่ไกลกัน เลยมาคุยกับเธอ
เธอบอกว่าตอนที่รู้เธอเสียความรู้สึกมากจนเลิกคุยกัน แต่เธอก็ยังรู้สึกดีกับเขาอยู่ดี ที่เธอบอกผมเมื่อวานก็เพราะกลัวให้ความหวังผม
กลัวว่าถ้าคุยกันไปเรื่อยๆแล้วผู้ชายคนนั้นกลับมาหาเธอจะทำให้ผมเสียใจ
พอผมรู้แบบนั้นแล้วผมเลยตัดสินใจคุยต่อครับ เพราะผมมั่นใจว่าความจริงใจของผมจะเอาชนะคนในใจของเธอได้
แต่ผมคิดผิดเต็มๆ
หลังจากวันนั้นก็เหมือนเดิมครับ คุยกันมาเรื่อยๆ อะไรๆก็ดูแฮปปี้ดี จนมาพักหลังๆผมเริ่มสังเกตว่าเธอดูแปลกไป(นิดๆ)
แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร คุยไปเหมือนเดิม สุดท้ายเมื่อเย็นวันนี้เหตุการณ์คล้ายๆแบบวันนั้นก็กลับมา
รอบนี้เธอบอกผมประมาณนี้ครับ 'ขอโทษ' 'ทำให้รู้สึกไม่ดีมากป่าว' 'อย่าเหนื่อยกับเค้ามากเลย'
รอบนี้ผมร้องเลยครับ ร้องจนตาบวม สุดท้ายคิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่โอเคแน่ๆ เลยโทรคุยกัน แล้วผมก็ได้รู้ว่า
หลังจากวันนั้นผู้ชายคนนั้นก็คุยกับเธอมาตลอด แล้วเขาก็เลิกกับแฟนแล้วด้วย แน่นอนว่าใจเธอมันไปทางเค้ามากกว่าอยู่แล้ว
เธอบอกว่าเธอรู้สึกไม่ดีที่มันเป็นแบบนี้ ไม่อยากเสียเพื่อน(ผม)ไป แต่ก็กลัวผมจะอึดอัด //เธอบอกผมอีกว่าจริงๆก็รู้สึกดีกับผม(นิดๆแหละมั้ง)
พอรู้แบบนั้นแล้วผมก็ไม่รู้จะทำไงครับ ตอนนี้ให้ถอยก็ไม่ทันแล้ว เลยตัดสินใจคุยต่อทั้งๆทีรู้ว่ายังไงก็คงแพ้เขา
ตอนนี้เหนื่อยมากๆครับ แต่ก็ต้องยอมรับว่าผิดเองที่ไม่ถอยตั้งแต่ครั้งแรก พอเรื่องมาเป็นแบบนี้ก็ทำอะไรไม่ถูก
รบกวนแนะนำผมหน่อยครับ ว่าผมควรทำยังไงต่อไปดี อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เลิกคุย ขอบคุณครับ
ปล. สาเหตุที่เลิกคุยไม่ได้เพราะกลุ่มเพื่อนในมหาลัยเธอคือกลุ่มเดียวกับผม และเธอเป็นคนที่เข้าหาคนยากมากๆ(กลุ่มนี้ผมเป็นคนลากเธอเข้ามาทำความรู้จัก) ผมเลยกลัวว่า ถ้าเลิกคุยกันไปเธอจะออกจากกลุ่ม และจะต้องไปหาเพื่อนใหม่ซึ่งเธอหาไม่ได้แน่ๆ
ปล.2 ผู้ชายคนนั้นอยู่มหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะครับ