สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 13
แม่ถามเรื่องหลานก็ไม่พอใจแล้ว ใจร้ายจังเลยค่ะ ปกติในสายตาคุณ แม่ของคุณเลี้ยงหลานได้ดีมากมั้ยคะ บกพร่องตรงไหนมั้ย ถ้าไม่ แฟนคุณต่างหากที่ต้องปรับตัว แต่ถ้าทัศนคติ วิธีการเลี้ยงแตกต่างกันตามยุคสมัย คุณก็ต้องเป็นตัวกลางที่จูนสองคนเข้าหากัน
ขอย้ำเลยค่ะว่า แม่เป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตเรา อย่าทำให้ท่านต้องน้ำตาไหล เสียใจเด็ดขาด บางครอบครัวอาจมีปัญหาแม่สามีลูกสะใภ้ ซึ่งคุณก็คงเป็นหนึ่งในนั้น ถ้าแม่ไม่ผิด อย่าเข้าข้างภรรยาในทางที่ผิด แต่ถ้าแม่คุณเป็นเหมือนเคสที่แม่จู้จี้จุกจิกเกินไป ทำลายความสัมพันธ์ชีวิตคู่ของคุณ หวงคุณมากเกินไป การแยกบ้านกันอยู่ ก็คงเป็นทางออกที่ดี แต่คุณต้องไม่ทำให้ท่านรู้สึกถูกทิ้งนะคะ เวลามันย้อนกลับมาไม่ได้จริงๆค่ะ
ขอย้ำเลยค่ะว่า แม่เป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตเรา อย่าทำให้ท่านต้องน้ำตาไหล เสียใจเด็ดขาด บางครอบครัวอาจมีปัญหาแม่สามีลูกสะใภ้ ซึ่งคุณก็คงเป็นหนึ่งในนั้น ถ้าแม่ไม่ผิด อย่าเข้าข้างภรรยาในทางที่ผิด แต่ถ้าแม่คุณเป็นเหมือนเคสที่แม่จู้จี้จุกจิกเกินไป ทำลายความสัมพันธ์ชีวิตคู่ของคุณ หวงคุณมากเกินไป การแยกบ้านกันอยู่ ก็คงเป็นทางออกที่ดี แต่คุณต้องไม่ทำให้ท่านรู้สึกถูกทิ้งนะคะ เวลามันย้อนกลับมาไม่ได้จริงๆค่ะ
ความคิดเห็นที่ 16
แม่กับภรรยาผมก็เป็นครับ จะเล่าให้ฟัง
ผมกับภรรยาแต่งงานกันแล้วอยู่ที่บ้านแม่กับพ่อ พ่อผมไม่มีปัญหาอะไรส่วนใหญ่จะเกิดกับแม่
แม่ผมเป็นอาจารย์เกษียรแล้วค่อนข้างจะเจ้ากี้เจ้าการเป็นพิเศษ ผมเฉยๆเพราะรู้จักนิสัยแม่ดีแต่ภรรยาผมนี่รับไม่ได้เลย
ในความรู้สึกส่วนตัวผมก็คิดว่าแม่ผมมีความลำเอียงอย่างชัดเจนถ้าเปรียบเทียบระหว่างลูกสะใภ้กับลูกเขย
ลูกเขยทั้ง2คนค่อนข้างมีฐานะ คนนึงทำงานดีมีเงินเดือนหลักแสน ส่วนอีกคนเป็นเจ้าของกิจการอยู่ต่างจังหวัดเข้าขั้นเศรษฐีเลย
ส่วนภรรยาผมเป็นคนต่างจังหวัด ฐานะปานกลาง ทำงานบริษัทเอกชนเล็กๆ เงินเดือนหลักหมื่นต้นๆ
อีกอย่างที่ผมเห็นคือเรื่อง ลูกของผมกับลูกของพี่สาวน้องสาว การแสดงออกยิ่งชัดเจน
กับลูกพี่สาวน้องสาวนี่แม่ผม จะตามใจ อยากกินอะไรบอกทำให้ทาน แต่กับลูกผมนี่ห้ามเล่นนั่นเล่นนี่ บ่นตลอด
สุดท้ายผมจึงตัดสินใจแยกออกมาอยู่ข้างนอก แต่ก็เป็นหมู่บ้านใกล้ๆกันเดินทาง 10 นาทีก็ไปหาพ่อแม่ผมได้
ทุกอย่างดีขึ้น ภรรยาก็สภาพจิตใจดี ลูกๆผมเวลากลับไปหาแม่ก็จะหาอะไรให้กิน
คล้ายๆคนอยู่บ้านเดียวกันจะไม่ค่อยเห็นความสำคัญเท่าไหร่
อันดับแรกต้องเข้าใจทั้งแม่และภรรยา ทั้งคู่มีความสำคัญกับเรา อย่าทำให้ใครเสียใจ
เอาใจช่วยครับ
ผมกับภรรยาแต่งงานกันแล้วอยู่ที่บ้านแม่กับพ่อ พ่อผมไม่มีปัญหาอะไรส่วนใหญ่จะเกิดกับแม่
แม่ผมเป็นอาจารย์เกษียรแล้วค่อนข้างจะเจ้ากี้เจ้าการเป็นพิเศษ ผมเฉยๆเพราะรู้จักนิสัยแม่ดีแต่ภรรยาผมนี่รับไม่ได้เลย
ในความรู้สึกส่วนตัวผมก็คิดว่าแม่ผมมีความลำเอียงอย่างชัดเจนถ้าเปรียบเทียบระหว่างลูกสะใภ้กับลูกเขย
ลูกเขยทั้ง2คนค่อนข้างมีฐานะ คนนึงทำงานดีมีเงินเดือนหลักแสน ส่วนอีกคนเป็นเจ้าของกิจการอยู่ต่างจังหวัดเข้าขั้นเศรษฐีเลย
ส่วนภรรยาผมเป็นคนต่างจังหวัด ฐานะปานกลาง ทำงานบริษัทเอกชนเล็กๆ เงินเดือนหลักหมื่นต้นๆ
อีกอย่างที่ผมเห็นคือเรื่อง ลูกของผมกับลูกของพี่สาวน้องสาว การแสดงออกยิ่งชัดเจน
กับลูกพี่สาวน้องสาวนี่แม่ผม จะตามใจ อยากกินอะไรบอกทำให้ทาน แต่กับลูกผมนี่ห้ามเล่นนั่นเล่นนี่ บ่นตลอด
สุดท้ายผมจึงตัดสินใจแยกออกมาอยู่ข้างนอก แต่ก็เป็นหมู่บ้านใกล้ๆกันเดินทาง 10 นาทีก็ไปหาพ่อแม่ผมได้
ทุกอย่างดีขึ้น ภรรยาก็สภาพจิตใจดี ลูกๆผมเวลากลับไปหาแม่ก็จะหาอะไรให้กิน
คล้ายๆคนอยู่บ้านเดียวกันจะไม่ค่อยเห็นความสำคัญเท่าไหร่
อันดับแรกต้องเข้าใจทั้งแม่และภรรยา ทั้งคู่มีความสำคัญกับเรา อย่าทำให้ใครเสียใจ
เอาใจช่วยครับ
แสดงความคิดเห็น
ภรรยาของเรามีปัญหากับแม่ของเรา
ช่วง 2 เดือนแรก เป็นช่วงอยู่ไฟ แฟนจะไปอยู่กับแม่ เพราะแม่แฟนทำประคบเป็น ทำอาหารเป็น ลูกก็ไปอยู่ด้วย ส่วนผมก็ไปหาศุกร์เสาร์อาทิตย์ ทุกอย่างเป็นไปอย่างปกติ จนกระทั่งเมื่อครบ 3 เดือน กลับมาบ้านของเรา ซึ่งเราอยู่กับแม่สองคน แฟนเกิดไม่พอใจ มาบอกเราว่า แม่เราชอบถามโน่นนี่นั่น ซึ่งมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวลูกของเราล้วน ประกอบกับเป็นบ้านของแม่เรา ตอนนี้เรากับแฟนทำงานมาได้ประมาณ 2 ปีแล้ว ค่อนข้างลงตัวกับงาน แฟนพยายามบอกให้ผมหาบ้านใหม่เร็วๆ ถ้าผมไม่รีบหา ถ้าแฟนมีตัง จะหาเองและพาลูกไปอยู่ด้วย ผมไม่สบายใจมากๆ และจุดพีคของเรื่องคือ ผมเห็นแฟนส่งไลน์ไปบอกแม่ของเขาว่า "ไม่ชอบอยู่บ้านนี้ อึดอัด แม่ของผมเจ้ากี้เจ้าการ" ผมเห็นคำนี้ผมเสียใจมาก ไม่คิดเลยจริงๆ แต่ผมก็ต้องหาบ้านให้เร็วที่สุด คุณคิดว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุดมั้ยครับ เพราะถึงย้ายบ้านใหม่ยังไง แม่ผมก็ต้องเป็นคนไปดูแลลูกผมอยู่ดี เพราะแม่แฟนทำงาน หรือแฟนผมจะคิดอย่างอื่น หรืออยากมีบ้านเป็นของตัวเองจริงๆ จะได้ตัดสินใจทำอะไรเกี่ยวกับบ้านได้อย่างเต็มที่