สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์จากชีวิตจริงๆของเราให้ฟัง มันอาจจะอ่านแล้วดูขัดๆว่าทำไมต้องทำขนาดนี้ ประมาณนั้น 555 แต่ความคิดแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันน่ะเนอะ ก็เป็นการเล่าสู่กันฟังละกันนะคะ ปล.ชื่อคนเป็นชื่อสมมตินะคะ ปลล. เราเขียนไม่ค่อยเก่งนะคะ เพราะตัวจริงก็คุยไม่ค่อยรู้เรื่อง ขออภัยล่วงหน้า ฮ่าา
ประวัติสั้นๆนะคะ เราชื่อ แพร ค่ะ เราเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง เราเป็นเด็กเนิร์ดเกียรตินิยมอันดับ1ที่ใครเห็นหน้าละไม่ค่อยเชื่อว่าได้จริงหรือเปล่า 55 ที่สำคัญเราเป็นเบี้ยนค่ะ 555 เพราะฉะนั้นคนที่เราจะพูดถึง คงไม่ใช่ผู้ชายแน่นอน แฮ่~ คนๆนั้นเขาห่างกว่าแพรถึง 6 ปี อาจจะไม่มากไปสำหรับเพื่อนๆพี่ๆบางคนนะ แต่มากสำหรับแพรเลยล่ะ ! เพราะแพรไม่เคยคิดจะมีแฟนเด็กเลยยย เพราะแพรมีความง๊องแง๊งอยู่แล้ว จะไปทำตัวเด็กแข่งกับเขาน่ะสิ 5555
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเนอะ
ย้อนกลับไปประมาณปีที่แล้วนู่นนนน.. แพรกำลังเรียนปี4เทอมสุดท้าย วันนั้นวันหยุด โปรเจคก็ยังไม่เสร็จ แต่ก็ขี้เกียจ นอนกลิ้งไปกลิ้งมา ตัดสินใจเปิดเว็บหาเพื่อนคุยไลน์ ทั้งๆที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะเข้าไป มือก็เลื่อนจอไปเรื่อยๆ กดแอดบ้าง กดผ่านๆบ้าง ไม่ได้คิดอะไร แอดได้4-5คน ก็กลับมาไลน์ตัวเอง ส่งติ้กเก้อทักทายไปครบทุกคน ใครตอบมา ก็คุย ผ่านไปสองวันก็เบื่อก็เลิกคุย ไม่ใช่แพรที่เบื่อนะ ฝั่งนู้นเขาไปเอง 555555 จะมีก็แต่น้องคนนึง ที่ยังคุยอยู่คนเดียว น้องคนนี้ชื่อ เอม .. เอมบอกว่าอยู่มอปลาย อายุ18 อยู่ต่างจังหวัด (มารู้ทีหลังว่าตอนนั้นนางอายุแค่16) ซึ่งบ้านน้องเขาห่างกว่าบ้านแพรประมาณ200กิโล ตอนแรกเอมเป็นคนเงียบๆ ดูหยิ่งๆ ตรงข้ามกับแพรที่คุยเก่งมาก เม้ามอยหอยกาบ คุยจนเอมบอกว่า พี่แพรเอาเรื่องอะไรมาคุยไม่ซ้ำกันเลย คุยเก่งไปไหน บางวันก็ร้องเพลงเล่นดนตรีให้ฟัง เพี้ยนบ้างอะไรบ้าง เอมก็ทนฟัง 555 เราคุยกันแบบพี่น้อง พี่น้องจริงๆเอมมีเพื่อนสนิทที่สุดคนนึง ส่วนแพรตอนนั้นก็มีเพื่อนสนิทที่สุดคนนึงเหมือนกัน แถมพ่วงตำแหน่งแฟนเก่าด้วย แต่เรื่องนี้เอมไม่รู้
แพรกับเอมคุยไลน์กันทุกวัน คุยกันแทบจะตลอดเวลา จากเรื่องเรียน เรื่องงาน ก็ลามมาเรื่องส่วนตัว แพรมีไรแพรก็เล่าให้เอมฟังหมด แต่เอมจะไม่ค่อยเล่า เพราะเอมบอกว่ายังไม่ค่อยสนิท 55 จนผ่านมา2-3เดือน ก็โทรไลน์คุยกัน ตอนนั้นตื่นเต้นมาก แหม่ พี่น้องงงงง ตื่นเต้นทำไมคะแพร 55555 เสียงเอมน่ารักมากกกกก กอไก่ล้านตัว เสียงเล็กๆใสๆ ละเอมก็บอกว่าเสียงแพรก็น่ารัก แพรนี่นอนเขินจนม้วนผ้าห่มเป็นหนอนแก้ว 55555 เออ ลืมบอกไปว่า คุยกันมา3เดือนนี่ยังไม่ได้เห็นหน้าเอมชัดๆนะ เอมเป็นผู้หญิงติสท์ๆ รูปโปร ครึ่งหน้าบ้าง กลับหัวบ้าง บางทีเอารูปไรขึ้นไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้าชัดๆสักที แพรคุยกับเอมถึงเดือนที่4 เราบอกเอมว่าเราชอบเอม ก็บอกตรงๆเลย 555 ไม่รู้จะอ้อมทำไม อายุก็ขนาดนี้แล้วเสียเวลา ฮ่าาาาๆ ตอนแรกเอมก็ไม่ได้ให้คำตอบ ว่าชอบแพรมั้ย แต่ตอนหลังก็บอกว่าชอบเหมือนกัน เอมถามแพรว่า ไม่เคยเห็นหน้ากันนะ อยู่ก็ตั้งไกล อายุก็ห่างกัน ทำไมต้องเป็นเอม แพรบอกเอมว่า เอมไม่ใช่คนที่ดีที่สุดหรอก แต่แพรคุยกับเอมแล้วแพรสบายใจ เราเข้ากันได้ เข้าใจกันก็พอแล้วนี่ แพรตัดสินใจขอเอมคบ เอมไม่ตกลง แพรถามเหตุผล เอมก็ไม่ตอบ แพรก็บอกว่าไม่เป็นไร แพรโอเค สถานะตอนนั้นยอมรับว่าเป็นมากกว่าเพื่อน จะเรียกว่าแฟนก็ได้ แต่เอมไม่ตกลง เราคุยกันมาเรื่อยๆทุกอย่างโดยรวมดูดี มีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่ไม่เคยทะเลาะกันแรงๆ เรามีเหตุผลกันทั้งคู่ จะผลัดกันงี่เง่าบ้าง แต่ก็นานๆที ... ทุกอย่างมันเป็นไปได้ด้วยดีละแหละค่ะ จนถึงวันนึง .. ที่เพื่อนของเอมขุดรูปแพรกับแฟนเก่าแพรขึ้นมา ซึ่งแฟนเก่าแพร ก็เพื่อนแพรคนปัจจุบันนี่แหละ ซึ่งก็เป็นเพื่อนกันจริงๆ แต่ประเด็นคือเอมไม่เชื่อ ว่าทำไมไม่บอกเอมตั้งแต่แรกว่าเป็นแฟนเก่า เพราะถ้ารู้ตั้งแต่แรกเอมก็จะไม่คุยด้วย (ก็เพราะงี้ไง ถึงไม่บอก) เรารู้ว่าเราผิดที่เราโกหก เรายอมรับทุกอย่าง แต่หลังจากนั้น เอมเปลี่ยนไปเลย เอมชวนเราทะเลาะบ่อยมาก แทบทุกวัน พูดประชดประชัด เหน็บแนม มาครบทุกเวอร์ชั่น แพรก็ทน มีเถียงบ้าง แต่แพรก็ง้อเอม เพราะแพรเป็นต้นเหตุที่ทำให้เอมเป็นแบบนี้ จนวันนึงที่แพรทนไม่ไหว เครียดมาก แพรไปเล่าให้เพื่อนสนิทที่เป็นแฟนเก่าฟัง ทีนี้ล่ะ ด้วยความที่แพรไม่ได้คิดให้ดีว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนใจร้อน ขี้โมโหแค่ไหน เพื่อนแพรวีนแตก ด่าแพรไม่พอ ไปด่าเอมด้วย จากเพื่อนคนนี้เคยคุยกับเอมดีๆก็บอกว่าเกลียดคนแบบเอม ให้แพรเลิกคบกับเอมไปซะ ให้เลือดเอาว่ากับเพื่อนที่คบกับมา7ปี กับ คนๆนั้นที่รู้จักกันมาไม่กี่เดือน ให้แพรเลือกว่าจะเลือกใคร แพรก็บอกว่า แพรเลือกไม่ได้ อีกคนก็เพื่อน อีกคนก็คนที่ชอบ เพื่อนแพรคนนี้ไม่ฟังค่ะ บอกว่าถ้ากลับไปหามัน(หมายถึงเอม) แพรกับเขาขาดกัน เพื่อนบอกว่า แพรคงคบกับเอมได้ไม่นาน เดี๋ยวก้คงเลิก ตัดใจซะเหอะ (แน่ะ มีรุ้ล่วงหน้าด้วย) ตอนนั้นแพรทะเลาะกับเอมหนักมาก ในหัวคิดอะไรไม่รู้ แพรตัดสินใจหายไปจากเอม ประมาณ7วัน วันที่7เอมทักไลน์มา ตอนที่แพรนั่งกินข้าวกับเพื่อนคนนี้ แต่แพรโกหกเพื่อนว่าไม่ได้กลับไปคุยกับเอม แต่แพรก็กลับไปง้อเอมละคุยกันเหมือนเดิม ดูแพรเลวใช่มั้ย มันไม่ใช่เรื่องดีหรอก แต่ตอนนั้นแพรไม่มีทางเลือก แพรไม่อยากเสียทั้งเพื่อนทั้งคนที่แพรชอบไป จนวันนึงแพรอึดอัด แพรตัดสินใจบอกเพื่อนเอง ว่าแพรเลือกเอม แพรไม่สนว่าจะคบกันนานแค่ไหน แพรขอลองเดินตามเส้นทางนี้ ถ้ามันจะเชี่ย ก้เชี่ยให้ถึงที่สุด ยังดีกว่าไม่ลองตัดสินใจอะไรเลย ละวันนั้นก็เป็นวันที่แพรกับเพื่อนเลิกติดต่อกัน แพรกับเอมก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม จนเข้าเดือนที่9 แพรขอนัดเจอเอม เอมบอกว่าเอมไม่พร้อม (พูดแบบนี้ครั้งที่29) เอมบอกว่าเอมอ้วน ดำ ขาเบียด เป็นสิว สูง160 แพรไม่สนใจค่ะ แพรตัดสินใจลางาน มัดมือชกจะไปเจอให้ได้ แพรขับรถไปเจอเอมที่วัดค่ะ ย้ำ!! ที่วัด 555 เพราะที่บ้านเอม พ่อแม่หวงเอมมาก ไม่ค่อยให้คนแปลกหน้าเข้าบ้าน เอมเลยออกมาเจอที่วัดใกล้ๆบ้าน วันนั้นแพรมาถึงก่อนเอม มีหลงทางด้วย เพราะไปครั้งแรก เปิดแผนที่ จีพีเอส แวะถามคนข้างทาง ถามพี่วิน ถามป้าขายไก่ โทรหาเอม คือทุกช่องทางมาก 5555 แพรรอเอมสักพักนึง เอมก็โทรหาว่าอยู่ไหน หาไม่เจอ เอมใส่เสื้อสีแดง มากับเพื่อน ประเด็นคือ แพรไม่รู้ว่าหน้าตาเอมเป็นยังไง แต่เอมรู้ว่าแพรหน้าตายังไง เพราะตอนวิดีโอคอล เอมไม่เปิดกล้อง (พีคไปอีก) แต่สุดท้าย ด้วยพรหมลิควิด 555555 เอมกับแพรก็เจอกันค่ะ แพรจำเพื่อนเอมได้ แพรตะโกนว่า เห้ยยยย!!! แพรอยู่นี่!!! หน้าตาแบบดีใจสุดขีด คนมองกันเต็ม เอมเหมือนจะตกใจเตรียมหันหลังกลับ แต่โดนเพื่อนดึงไว้ แพรรีบวิ่งไปหาเอม เอมตัวจริงน่ารักมากกกกก สูงประมาณ155 ขาว ตัวเล็ก หน้าเรียว จมูกโด่งมาก ตาคมๆ ขนตายาวๆ ผอม ตัวบางๆ น้ำหนักไม่ถึง45แน่ๆ คือเท่ากับว่าเอมโกหกหมดเลย 55 มารู้ทีหลังเอมบอกว่าเอมลองใจ วันนั้นเราแทบไม่ได้คุยกัน เหมือนแพรพูดอยู่คนเดียว มีถ่ายรูปด้วยกัน แต่เอมไม่พูด นึกว่าเป็นใบ้ เอมมาบอกทีหลังว่าเอมก้ตื่นเต้น ประมาณว่าเจอกันครั้งแรกก็เลยไม่รู้จะพูดยังไง หลังจากที่เจอกัน แพรก็ขอเอมเป็นแฟน เอมกลับบอกว่า ให้...ก่อนแล้วจะยอมเป็น ตอนนั้นแพรไม่โอเคนะ แพรบอกว่าไม่พร้อมหรอก เพราะแพรไม่เคย (22แล้วยังไม่เคย โอ้ววว 55555) แพรมีแฟนมาก่อนหน้าก็จริงแต่ไม่เคยโดน (คนเป็นเบี้ยนด้วยกันน่าจะพอเข้าใจ) เอมไม่สนใจที่เราอธิบาย แค่บอกว่าถ้ากล้าก็มาหาที่บ้าน แพรก็ เออ เอาวะ บ้าจี้ตามมัน ก็ไปหาเอมที่บ้าน ใส่ชุดนศไปด้วย แต่พลาดท่าเด็กมาก โดนเด็กล้วงจนต้องบอกว่า เอม พี่ขอร้อง พี่ยังไม่พร้อม 5555 เรานี่เหมือนเด็กน้อยมาก พอกลับบ้านไป เอมโกรธ แบบโกรธจริงจังอะ นาทีนั้นเลยรู้ว่าเอมเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ฟังเหตุผลใคร แต่แพรก็ยอมนะ ก็ไปหาที่บ้านใหม่ 555555 (ทำไมเป็นคนแบบนี้) คราวนี้ก็เรียบร้อยเลยจ้า แต่มันไม่ได้สวยงามแบบนั้นอะดิ พอกลับมาคุยกัน เอมดันแถนู่นนี่ทำนองว่าจะไม่ยอมคบกัน แพรมารู้ทีหลังว่าเอมก็คุยกับคนอื่น ถึงเอมบอกว่าเป็นเพื่อน แต่ดูจากแชทที่เอมแคปมา ยังไงก้จีบกันชัดๆ เราร้องไห้บ่อยมาก ตาบวมไปทำงานวันเว้นวัน เอมจะขอเลิกเราก็ไม่ยอมเลิก เอมบอกว่าก็จะทำตัวแบบนี้ จะคุยกับคนอื่นแบบนี้ แพรจะทำไม อย่ายุ่ง รับไม่ได้ก็เลิกคุย เราก็ยอมค่ะ ด่าควายยังสงสารควาย ตอนนั้นเราคุยกับเอมแบบสามวันดีสี่วันทะเลาะ ถึงอย่างนั้นก็เหอะ เราก็ไปเจอเอมที่บ้านทุกเดือน ไปบ่อยจนไปทำรถคว่ำที่นู่น จนต้องนั่งรถตู้มาหาแทน เรายอมเอมทุกอย่าง ยอมรับว่ายิ่งรู้จักยิ่งรักเอมมาก อย่างที่บอกว่าเอมไม่ใช่คนดีหรอก เอมเอาแต่ใจ ดื้อ งี่เง่า เจ้าชู้ ขี้เบื่อ ชอบด่าแรงๆ ทำร้ายจิตใจแพรเก่งมาก ถ้าเป็นผู้ชายคงเป็นพวกแบดบอย 55 แต่แพรก็รักเอมนะ ถึงเอมจะคุยกับคนอื่น แต่เอมจะคุยแบบนี้กับแพรคนเดียว เวลาทะเลาะกัน รู้ว่าเอมเป็นห่วงแพรแหละ แต่เอมเป็นคนปากแข็ง เอมจะกระหน่ำวิดิโอคอลมาหาเพราะอยากเห็นหน้าเราว่าสภาพเป็นยังไง แต่มันไม่พูด 555 เอมไม่เคยง้อเรา แต่การพูดการแสดงออกของเอม ทำให้เรารู้ว่าเอมแคร์เรามาก เรามีเวลาที่ตรงกันข้ามกันสุดขีด เอมเรียนมอปลาย แพรทำงานเลิกตี1 พอเลิกงานแพรจะนอนเล่นรอปลุกเอมตอน6โมงเช้าให้เอมตื่นไปโรงเรียน ละแพรจะนอนต่อจนถึง11โมง ตื่นมากินข้าว รอคุยกับเอมตอนพักเที่ยงแล้วค่อยไปทำงานตอนบ่าย เราจะได้คุยกันแบบครั้งละไม่กี่นาที เพราะแพรต้องทำงาน มีหลายครั้งที่เอมรีบนอนละตื่นมาตอนตี3เพื่อคุยกับแพร บางทีก็นอนฟังแพรพูดคนเดียวจนหลับคาโทรศัพท์ไป 5555 เนื่องจากเราอยู่ไกลกันพอสมควร แพรไม่เคยดูหนังหรือกินข้าวกับเอมสักครั้ง น่าเศร้านะ อิจฉาคนอื่น ฮ่าาาๆ เราจะผลัดกันส่งของหากันประจำ เอมชอบซื้อเสื้อผ้าให้แพร แพรก็ใส่จนครบ7วัน7สี 555 ส่วนแพรจะชอบส่งของใช้ให้เอม เช่นพวก นาฬิกา พาวเวอร์แบงค์ หนังสือเตรียมสอบ เพราะเอมอยู่มอ6แล้ว เวลาเราดีกันเราจะเป็นคู่ที่น่ารักมาก แต่ถ้าเราตีกัน จะนรกมาก เนื่องจากความห่างของวัย เราทะเลาะกันบ่อยค่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่ตอนแรกไม่เคยทะเลาะกัน พอคบกันปีกว่าๆก่เริ่มเพิ่มขึ้น แต่เราก็พยายามปรับเข้าหาตลอด เราเลิกกันบ่อยมาก แต่ก็กลับมาดีกันภายในไม่กี่ชม. ล่าสุดทะเลาะกันแรงมาก แพรเป็นคนบอกเลิกเองด้วย ละสุดท้ายคือคืนนั้นไม่ได้นอนทั้งคืน ตัดสินใจลุกไปอาบน้ำตี2 ออกจากบ้านตี4 นั่งรถตู้ไปหาเอม โดยไม่รู้ว่าตังค์พอมั้ย ไปถึงจะได้เจอมั้ย เพราะเอมบล็อคการติดต่อทุกช่องทาง ซึ่งสุดท้ายก็ได้เจอกัน
มีเพื่อนคนนึงเคยถามแพร ว่าทำไมแพรต้องยอม แพรเคยโดนเอมพูดแม้กระทั่งว่า จะไปก็ไป อายุแค่นี้ ยังเด็ก จะหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ ไม่จริงจัง แค่นี้นี่คือซอฟแล้ว มันมีแรงกว่านี้ที่ไม่ควรออกอากาศ แต่แพรก็ยอม แพรเข้าใจเอม แพรรู้ว่านิสัยเอมเป็นแบบนี้ และแพรรับข้อเสียของเขาได้ แพรไม่รู้ว่าเอมจะรับอะไรในตัวแพรได้บ้าง แต่สำหรับแพร เอม
เป็นทุกอย่างจริงๆ ถึงตอนนี้เอมจะดีขึ้นมากๆๆๆๆๆแล้ว เป็นแฟนที่น่ารักมาก แต่เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เจอกันทุกวันเหมือนคู่อื่นๆ แต่นี่
โคตรวัดใจกันเลยนะว่า เราจะต้องเชื่อใจกัน ซื่อสัตย์ต่อกัน ละพอถึงวันที่เอมเข้ามหาลัย เราจะเจอกันทุกวัน ถึงเวลานั้นเราจะรู้ว่าช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันมันมีคุณค่าแค่ไหน ตอนนี้ก็ให้ความคิดถึงทำงานไปก่อนนะ ถึงแกจะบอกเลิกเราทุกวัน เราก็ไม่เลิกหรอก เราสตรองมาก จำไว้ 5555 ปัจจุบัน เราตัดสินใจบอกคนที่บ้านว่าเราชอบผู้หญิง จากที่คิดจะบอกตั้งแต่มอ1 555 แม่ก็โอเค แม่บอกว่า แม่อยากเจอเอมมากกกก แม่จะทำอาหารให้ชิม 55
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนขอโทษด้วยน้า เราตาลายหิวข้าว เราแค่อยากแชร์เรื่องราว มีทั้งดีแหละไม่ดี อาจจะไม่มีสาระอะไรเลย แต่ถ้าใครมีโมเม้นที่เหมือนกับเรา มาจับมือกันนะคะ 55
แชร์ประสบการณ์ส่วนตัว มีแฟนเด็ก ห่างกัน 6 ปี
ประวัติสั้นๆนะคะ เราชื่อ แพร ค่ะ เราเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง เราเป็นเด็กเนิร์ดเกียรตินิยมอันดับ1ที่ใครเห็นหน้าละไม่ค่อยเชื่อว่าได้จริงหรือเปล่า 55 ที่สำคัญเราเป็นเบี้ยนค่ะ 555 เพราะฉะนั้นคนที่เราจะพูดถึง คงไม่ใช่ผู้ชายแน่นอน แฮ่~ คนๆนั้นเขาห่างกว่าแพรถึง 6 ปี อาจจะไม่มากไปสำหรับเพื่อนๆพี่ๆบางคนนะ แต่มากสำหรับแพรเลยล่ะ ! เพราะแพรไม่เคยคิดจะมีแฟนเด็กเลยยย เพราะแพรมีความง๊องแง๊งอยู่แล้ว จะไปทำตัวเด็กแข่งกับเขาน่ะสิ 5555
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเนอะ
ย้อนกลับไปประมาณปีที่แล้วนู่นนนน.. แพรกำลังเรียนปี4เทอมสุดท้าย วันนั้นวันหยุด โปรเจคก็ยังไม่เสร็จ แต่ก็ขี้เกียจ นอนกลิ้งไปกลิ้งมา ตัดสินใจเปิดเว็บหาเพื่อนคุยไลน์ ทั้งๆที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะเข้าไป มือก็เลื่อนจอไปเรื่อยๆ กดแอดบ้าง กดผ่านๆบ้าง ไม่ได้คิดอะไร แอดได้4-5คน ก็กลับมาไลน์ตัวเอง ส่งติ้กเก้อทักทายไปครบทุกคน ใครตอบมา ก็คุย ผ่านไปสองวันก็เบื่อก็เลิกคุย ไม่ใช่แพรที่เบื่อนะ ฝั่งนู้นเขาไปเอง 555555 จะมีก็แต่น้องคนนึง ที่ยังคุยอยู่คนเดียว น้องคนนี้ชื่อ เอม .. เอมบอกว่าอยู่มอปลาย อายุ18 อยู่ต่างจังหวัด (มารู้ทีหลังว่าตอนนั้นนางอายุแค่16) ซึ่งบ้านน้องเขาห่างกว่าบ้านแพรประมาณ200กิโล ตอนแรกเอมเป็นคนเงียบๆ ดูหยิ่งๆ ตรงข้ามกับแพรที่คุยเก่งมาก เม้ามอยหอยกาบ คุยจนเอมบอกว่า พี่แพรเอาเรื่องอะไรมาคุยไม่ซ้ำกันเลย คุยเก่งไปไหน บางวันก็ร้องเพลงเล่นดนตรีให้ฟัง เพี้ยนบ้างอะไรบ้าง เอมก็ทนฟัง 555 เราคุยกันแบบพี่น้อง พี่น้องจริงๆเอมมีเพื่อนสนิทที่สุดคนนึง ส่วนแพรตอนนั้นก็มีเพื่อนสนิทที่สุดคนนึงเหมือนกัน แถมพ่วงตำแหน่งแฟนเก่าด้วย แต่เรื่องนี้เอมไม่รู้
แพรกับเอมคุยไลน์กันทุกวัน คุยกันแทบจะตลอดเวลา จากเรื่องเรียน เรื่องงาน ก็ลามมาเรื่องส่วนตัว แพรมีไรแพรก็เล่าให้เอมฟังหมด แต่เอมจะไม่ค่อยเล่า เพราะเอมบอกว่ายังไม่ค่อยสนิท 55 จนผ่านมา2-3เดือน ก็โทรไลน์คุยกัน ตอนนั้นตื่นเต้นมาก แหม่ พี่น้องงงงง ตื่นเต้นทำไมคะแพร 55555 เสียงเอมน่ารักมากกกกก กอไก่ล้านตัว เสียงเล็กๆใสๆ ละเอมก็บอกว่าเสียงแพรก็น่ารัก แพรนี่นอนเขินจนม้วนผ้าห่มเป็นหนอนแก้ว 55555 เออ ลืมบอกไปว่า คุยกันมา3เดือนนี่ยังไม่ได้เห็นหน้าเอมชัดๆนะ เอมเป็นผู้หญิงติสท์ๆ รูปโปร ครึ่งหน้าบ้าง กลับหัวบ้าง บางทีเอารูปไรขึ้นไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้าชัดๆสักที แพรคุยกับเอมถึงเดือนที่4 เราบอกเอมว่าเราชอบเอม ก็บอกตรงๆเลย 555 ไม่รู้จะอ้อมทำไม อายุก็ขนาดนี้แล้วเสียเวลา ฮ่าาาาๆ ตอนแรกเอมก็ไม่ได้ให้คำตอบ ว่าชอบแพรมั้ย แต่ตอนหลังก็บอกว่าชอบเหมือนกัน เอมถามแพรว่า ไม่เคยเห็นหน้ากันนะ อยู่ก็ตั้งไกล อายุก็ห่างกัน ทำไมต้องเป็นเอม แพรบอกเอมว่า เอมไม่ใช่คนที่ดีที่สุดหรอก แต่แพรคุยกับเอมแล้วแพรสบายใจ เราเข้ากันได้ เข้าใจกันก็พอแล้วนี่ แพรตัดสินใจขอเอมคบ เอมไม่ตกลง แพรถามเหตุผล เอมก็ไม่ตอบ แพรก็บอกว่าไม่เป็นไร แพรโอเค สถานะตอนนั้นยอมรับว่าเป็นมากกว่าเพื่อน จะเรียกว่าแฟนก็ได้ แต่เอมไม่ตกลง เราคุยกันมาเรื่อยๆทุกอย่างโดยรวมดูดี มีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่ไม่เคยทะเลาะกันแรงๆ เรามีเหตุผลกันทั้งคู่ จะผลัดกันงี่เง่าบ้าง แต่ก็นานๆที ... ทุกอย่างมันเป็นไปได้ด้วยดีละแหละค่ะ จนถึงวันนึง .. ที่เพื่อนของเอมขุดรูปแพรกับแฟนเก่าแพรขึ้นมา ซึ่งแฟนเก่าแพร ก็เพื่อนแพรคนปัจจุบันนี่แหละ ซึ่งก็เป็นเพื่อนกันจริงๆ แต่ประเด็นคือเอมไม่เชื่อ ว่าทำไมไม่บอกเอมตั้งแต่แรกว่าเป็นแฟนเก่า เพราะถ้ารู้ตั้งแต่แรกเอมก็จะไม่คุยด้วย (ก็เพราะงี้ไง ถึงไม่บอก) เรารู้ว่าเราผิดที่เราโกหก เรายอมรับทุกอย่าง แต่หลังจากนั้น เอมเปลี่ยนไปเลย เอมชวนเราทะเลาะบ่อยมาก แทบทุกวัน พูดประชดประชัด เหน็บแนม มาครบทุกเวอร์ชั่น แพรก็ทน มีเถียงบ้าง แต่แพรก็ง้อเอม เพราะแพรเป็นต้นเหตุที่ทำให้เอมเป็นแบบนี้ จนวันนึงที่แพรทนไม่ไหว เครียดมาก แพรไปเล่าให้เพื่อนสนิทที่เป็นแฟนเก่าฟัง ทีนี้ล่ะ ด้วยความที่แพรไม่ได้คิดให้ดีว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนใจร้อน ขี้โมโหแค่ไหน เพื่อนแพรวีนแตก ด่าแพรไม่พอ ไปด่าเอมด้วย จากเพื่อนคนนี้เคยคุยกับเอมดีๆก็บอกว่าเกลียดคนแบบเอม ให้แพรเลิกคบกับเอมไปซะ ให้เลือดเอาว่ากับเพื่อนที่คบกับมา7ปี กับ คนๆนั้นที่รู้จักกันมาไม่กี่เดือน ให้แพรเลือกว่าจะเลือกใคร แพรก็บอกว่า แพรเลือกไม่ได้ อีกคนก็เพื่อน อีกคนก็คนที่ชอบ เพื่อนแพรคนนี้ไม่ฟังค่ะ บอกว่าถ้ากลับไปหามัน(หมายถึงเอม) แพรกับเขาขาดกัน เพื่อนบอกว่า แพรคงคบกับเอมได้ไม่นาน เดี๋ยวก้คงเลิก ตัดใจซะเหอะ (แน่ะ มีรุ้ล่วงหน้าด้วย) ตอนนั้นแพรทะเลาะกับเอมหนักมาก ในหัวคิดอะไรไม่รู้ แพรตัดสินใจหายไปจากเอม ประมาณ7วัน วันที่7เอมทักไลน์มา ตอนที่แพรนั่งกินข้าวกับเพื่อนคนนี้ แต่แพรโกหกเพื่อนว่าไม่ได้กลับไปคุยกับเอม แต่แพรก็กลับไปง้อเอมละคุยกันเหมือนเดิม ดูแพรเลวใช่มั้ย มันไม่ใช่เรื่องดีหรอก แต่ตอนนั้นแพรไม่มีทางเลือก แพรไม่อยากเสียทั้งเพื่อนทั้งคนที่แพรชอบไป จนวันนึงแพรอึดอัด แพรตัดสินใจบอกเพื่อนเอง ว่าแพรเลือกเอม แพรไม่สนว่าจะคบกันนานแค่ไหน แพรขอลองเดินตามเส้นทางนี้ ถ้ามันจะเชี่ย ก้เชี่ยให้ถึงที่สุด ยังดีกว่าไม่ลองตัดสินใจอะไรเลย ละวันนั้นก็เป็นวันที่แพรกับเพื่อนเลิกติดต่อกัน แพรกับเอมก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม จนเข้าเดือนที่9 แพรขอนัดเจอเอม เอมบอกว่าเอมไม่พร้อม (พูดแบบนี้ครั้งที่29) เอมบอกว่าเอมอ้วน ดำ ขาเบียด เป็นสิว สูง160 แพรไม่สนใจค่ะ แพรตัดสินใจลางาน มัดมือชกจะไปเจอให้ได้ แพรขับรถไปเจอเอมที่วัดค่ะ ย้ำ!! ที่วัด 555 เพราะที่บ้านเอม พ่อแม่หวงเอมมาก ไม่ค่อยให้คนแปลกหน้าเข้าบ้าน เอมเลยออกมาเจอที่วัดใกล้ๆบ้าน วันนั้นแพรมาถึงก่อนเอม มีหลงทางด้วย เพราะไปครั้งแรก เปิดแผนที่ จีพีเอส แวะถามคนข้างทาง ถามพี่วิน ถามป้าขายไก่ โทรหาเอม คือทุกช่องทางมาก 5555 แพรรอเอมสักพักนึง เอมก็โทรหาว่าอยู่ไหน หาไม่เจอ เอมใส่เสื้อสีแดง มากับเพื่อน ประเด็นคือ แพรไม่รู้ว่าหน้าตาเอมเป็นยังไง แต่เอมรู้ว่าแพรหน้าตายังไง เพราะตอนวิดีโอคอล เอมไม่เปิดกล้อง (พีคไปอีก) แต่สุดท้าย ด้วยพรหมลิควิด 555555 เอมกับแพรก็เจอกันค่ะ แพรจำเพื่อนเอมได้ แพรตะโกนว่า เห้ยยยย!!! แพรอยู่นี่!!! หน้าตาแบบดีใจสุดขีด คนมองกันเต็ม เอมเหมือนจะตกใจเตรียมหันหลังกลับ แต่โดนเพื่อนดึงไว้ แพรรีบวิ่งไปหาเอม เอมตัวจริงน่ารักมากกกกก สูงประมาณ155 ขาว ตัวเล็ก หน้าเรียว จมูกโด่งมาก ตาคมๆ ขนตายาวๆ ผอม ตัวบางๆ น้ำหนักไม่ถึง45แน่ๆ คือเท่ากับว่าเอมโกหกหมดเลย 55 มารู้ทีหลังเอมบอกว่าเอมลองใจ วันนั้นเราแทบไม่ได้คุยกัน เหมือนแพรพูดอยู่คนเดียว มีถ่ายรูปด้วยกัน แต่เอมไม่พูด นึกว่าเป็นใบ้ เอมมาบอกทีหลังว่าเอมก้ตื่นเต้น ประมาณว่าเจอกันครั้งแรกก็เลยไม่รู้จะพูดยังไง หลังจากที่เจอกัน แพรก็ขอเอมเป็นแฟน เอมกลับบอกว่า ให้...ก่อนแล้วจะยอมเป็น ตอนนั้นแพรไม่โอเคนะ แพรบอกว่าไม่พร้อมหรอก เพราะแพรไม่เคย (22แล้วยังไม่เคย โอ้ววว 55555) แพรมีแฟนมาก่อนหน้าก็จริงแต่ไม่เคยโดน (คนเป็นเบี้ยนด้วยกันน่าจะพอเข้าใจ) เอมไม่สนใจที่เราอธิบาย แค่บอกว่าถ้ากล้าก็มาหาที่บ้าน แพรก็ เออ เอาวะ บ้าจี้ตามมัน ก็ไปหาเอมที่บ้าน ใส่ชุดนศไปด้วย แต่พลาดท่าเด็กมาก โดนเด็กล้วงจนต้องบอกว่า เอม พี่ขอร้อง พี่ยังไม่พร้อม 5555 เรานี่เหมือนเด็กน้อยมาก พอกลับบ้านไป เอมโกรธ แบบโกรธจริงจังอะ นาทีนั้นเลยรู้ว่าเอมเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ฟังเหตุผลใคร แต่แพรก็ยอมนะ ก็ไปหาที่บ้านใหม่ 555555 (ทำไมเป็นคนแบบนี้) คราวนี้ก็เรียบร้อยเลยจ้า แต่มันไม่ได้สวยงามแบบนั้นอะดิ พอกลับมาคุยกัน เอมดันแถนู่นนี่ทำนองว่าจะไม่ยอมคบกัน แพรมารู้ทีหลังว่าเอมก็คุยกับคนอื่น ถึงเอมบอกว่าเป็นเพื่อน แต่ดูจากแชทที่เอมแคปมา ยังไงก้จีบกันชัดๆ เราร้องไห้บ่อยมาก ตาบวมไปทำงานวันเว้นวัน เอมจะขอเลิกเราก็ไม่ยอมเลิก เอมบอกว่าก็จะทำตัวแบบนี้ จะคุยกับคนอื่นแบบนี้ แพรจะทำไม อย่ายุ่ง รับไม่ได้ก็เลิกคุย เราก็ยอมค่ะ ด่าควายยังสงสารควาย ตอนนั้นเราคุยกับเอมแบบสามวันดีสี่วันทะเลาะ ถึงอย่างนั้นก็เหอะ เราก็ไปเจอเอมที่บ้านทุกเดือน ไปบ่อยจนไปทำรถคว่ำที่นู่น จนต้องนั่งรถตู้มาหาแทน เรายอมเอมทุกอย่าง ยอมรับว่ายิ่งรู้จักยิ่งรักเอมมาก อย่างที่บอกว่าเอมไม่ใช่คนดีหรอก เอมเอาแต่ใจ ดื้อ งี่เง่า เจ้าชู้ ขี้เบื่อ ชอบด่าแรงๆ ทำร้ายจิตใจแพรเก่งมาก ถ้าเป็นผู้ชายคงเป็นพวกแบดบอย 55 แต่แพรก็รักเอมนะ ถึงเอมจะคุยกับคนอื่น แต่เอมจะคุยแบบนี้กับแพรคนเดียว เวลาทะเลาะกัน รู้ว่าเอมเป็นห่วงแพรแหละ แต่เอมเป็นคนปากแข็ง เอมจะกระหน่ำวิดิโอคอลมาหาเพราะอยากเห็นหน้าเราว่าสภาพเป็นยังไง แต่มันไม่พูด 555 เอมไม่เคยง้อเรา แต่การพูดการแสดงออกของเอม ทำให้เรารู้ว่าเอมแคร์เรามาก เรามีเวลาที่ตรงกันข้ามกันสุดขีด เอมเรียนมอปลาย แพรทำงานเลิกตี1 พอเลิกงานแพรจะนอนเล่นรอปลุกเอมตอน6โมงเช้าให้เอมตื่นไปโรงเรียน ละแพรจะนอนต่อจนถึง11โมง ตื่นมากินข้าว รอคุยกับเอมตอนพักเที่ยงแล้วค่อยไปทำงานตอนบ่าย เราจะได้คุยกันแบบครั้งละไม่กี่นาที เพราะแพรต้องทำงาน มีหลายครั้งที่เอมรีบนอนละตื่นมาตอนตี3เพื่อคุยกับแพร บางทีก็นอนฟังแพรพูดคนเดียวจนหลับคาโทรศัพท์ไป 5555 เนื่องจากเราอยู่ไกลกันพอสมควร แพรไม่เคยดูหนังหรือกินข้าวกับเอมสักครั้ง น่าเศร้านะ อิจฉาคนอื่น ฮ่าาาๆ เราจะผลัดกันส่งของหากันประจำ เอมชอบซื้อเสื้อผ้าให้แพร แพรก็ใส่จนครบ7วัน7สี 555 ส่วนแพรจะชอบส่งของใช้ให้เอม เช่นพวก นาฬิกา พาวเวอร์แบงค์ หนังสือเตรียมสอบ เพราะเอมอยู่มอ6แล้ว เวลาเราดีกันเราจะเป็นคู่ที่น่ารักมาก แต่ถ้าเราตีกัน จะนรกมาก เนื่องจากความห่างของวัย เราทะเลาะกันบ่อยค่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่ตอนแรกไม่เคยทะเลาะกัน พอคบกันปีกว่าๆก่เริ่มเพิ่มขึ้น แต่เราก็พยายามปรับเข้าหาตลอด เราเลิกกันบ่อยมาก แต่ก็กลับมาดีกันภายในไม่กี่ชม. ล่าสุดทะเลาะกันแรงมาก แพรเป็นคนบอกเลิกเองด้วย ละสุดท้ายคือคืนนั้นไม่ได้นอนทั้งคืน ตัดสินใจลุกไปอาบน้ำตี2 ออกจากบ้านตี4 นั่งรถตู้ไปหาเอม โดยไม่รู้ว่าตังค์พอมั้ย ไปถึงจะได้เจอมั้ย เพราะเอมบล็อคการติดต่อทุกช่องทาง ซึ่งสุดท้ายก็ได้เจอกัน
มีเพื่อนคนนึงเคยถามแพร ว่าทำไมแพรต้องยอม แพรเคยโดนเอมพูดแม้กระทั่งว่า จะไปก็ไป อายุแค่นี้ ยังเด็ก จะหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ ไม่จริงจัง แค่นี้นี่คือซอฟแล้ว มันมีแรงกว่านี้ที่ไม่ควรออกอากาศ แต่แพรก็ยอม แพรเข้าใจเอม แพรรู้ว่านิสัยเอมเป็นแบบนี้ และแพรรับข้อเสียของเขาได้ แพรไม่รู้ว่าเอมจะรับอะไรในตัวแพรได้บ้าง แต่สำหรับแพร เอม
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนขอโทษด้วยน้า เราตาลายหิวข้าว เราแค่อยากแชร์เรื่องราว มีทั้งดีแหละไม่ดี อาจจะไม่มีสาระอะไรเลย แต่ถ้าใครมีโมเม้นที่เหมือนกับเรา มาจับมือกันนะคะ 55