ตัวผมเองตอนนี้อายุ 19ปีครับ ฐานะการเงินที่บ้านค่อนข้างมีปัญหา พ่อกับเเม่เลยไม่มีเงินพอที่จะส่งผมเรียนต่อในระดับปริญญาตรี
เขาจะกู้เงินนอกระบบเพื่อส่งผมเรียน ผมไม่เห็นด้วยที่ตัวเองจะต้องมาเป็นภาระทำให้พ่อกับเเม่ต้องลำบากมากกว่าเดิม
ผมเลยตัดสินใจที่จะทำงานหลังเรียนจบ
พอเรียนจบปวช.ปุ๊บ ผมก็มาทำงานที่กรุงเทพกับบริษัทที่เคยไปฝึกงานเลยทันที ยังจำได้ก่อนที่จะขึ้นรถกอดลาเเม่ทั้งน้ำตา พร้อมกับเงินในมือที่เเม่ให้ติดตัว 3พันบาท (เงิน 3พัน ผมต้องประหยัดใช้ให้มันหมดใกล้ปลายเดือนมากที่สุด)
ตอนนี้ผมทำงานเกือบจะ 6 เดือนเเล้ว เป็นผู้ช่วยเเอดมินฝ่ายปฎิบัติการ ทำเอกสาร ช่วยซัพพอร์ตทีมช่าง เเละดูเเลน้องๆนศ.ฝึกงาน
วันนี้ผมพอมีเงินเก็บบ้างเเล้ว เเต่การใช้จ่ายก็ยังต้องประหยัด เพราะเป้าหมายคือเก็บตังค์ไว้ส่งตัวเองเรียนปีหน้า
สังคมการทำงานที่นี้อบอุ่นมาก พี่ๆที่ทำงานทุกคนก็ใจดี อาจจะมีท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง(หรือแอบร้องไห้บ้างเวลาที่คิดถึงบ้าน) ไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างที่ควรจะเป็น เเต่ผมก็ยังคงจะสู้ต่อ เพื่ออนาคตตัวเอง เเละเพื่อพ่อกับเเม่ที่ท่านรอผมอยู่ที่บ้าน
วัยรุ่นคนไหน ที่ต้องทำงานเพื่อส่งตัวเองเรียน มาเเชร์ประสบการณ์กันครับ
เขาจะกู้เงินนอกระบบเพื่อส่งผมเรียน ผมไม่เห็นด้วยที่ตัวเองจะต้องมาเป็นภาระทำให้พ่อกับเเม่ต้องลำบากมากกว่าเดิม
ผมเลยตัดสินใจที่จะทำงานหลังเรียนจบ
พอเรียนจบปวช.ปุ๊บ ผมก็มาทำงานที่กรุงเทพกับบริษัทที่เคยไปฝึกงานเลยทันที ยังจำได้ก่อนที่จะขึ้นรถกอดลาเเม่ทั้งน้ำตา พร้อมกับเงินในมือที่เเม่ให้ติดตัว 3พันบาท (เงิน 3พัน ผมต้องประหยัดใช้ให้มันหมดใกล้ปลายเดือนมากที่สุด)
ตอนนี้ผมทำงานเกือบจะ 6 เดือนเเล้ว เป็นผู้ช่วยเเอดมินฝ่ายปฎิบัติการ ทำเอกสาร ช่วยซัพพอร์ตทีมช่าง เเละดูเเลน้องๆนศ.ฝึกงาน
วันนี้ผมพอมีเงินเก็บบ้างเเล้ว เเต่การใช้จ่ายก็ยังต้องประหยัด เพราะเป้าหมายคือเก็บตังค์ไว้ส่งตัวเองเรียนปีหน้า
สังคมการทำงานที่นี้อบอุ่นมาก พี่ๆที่ทำงานทุกคนก็ใจดี อาจจะมีท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง(หรือแอบร้องไห้บ้างเวลาที่คิดถึงบ้าน) ไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างที่ควรจะเป็น เเต่ผมก็ยังคงจะสู้ต่อ เพื่ออนาคตตัวเอง เเละเพื่อพ่อกับเเม่ที่ท่านรอผมอยู่ที่บ้าน