จะย่อให้คล่าวนะครับ จะได้ไม่เสียเวลา อายุ18ครับ
งานก่อนหน้านี้ที่ผมทำก็ได้ลาออกไปเพราะผมจำไม่ค่อยแม่นแล้วทั้งๆที่ทำงานเกือบครบ1เดือน และความกดดันเยอะเกินไปทำให้ผมลาออก
ตอนนี้ผมทำงานเป็นพาทไทล์ pizza อยู่ในครัวครับ(ที่ผมทำพาทไลน์ก็คิดว่าตัวเองไม่ไหวหรอกมั้ง) หน้าที่ตอนนี้คือฝึกปรุงหน้าพิซซ่าไปก่อน และมีเพื่อนอีก1คนก็โดนฝึกตำแหน่งเดียวกับผม
ปัญหาก็คือ ก่อนทำจริงคือต้องท่องก่อน แต่ผมท่องวิธีทำไปไม่ตํ่ากว่า3ชม. แค่5บรรทัดเอง ข้อ1-5มีส่วนประกอบอะไรบ้าง แต่พอพี่ที่เขาสอนถามผมกลับตอบไม่ได้สักที ประมาณ"ข้อ1มีไรบ้าง ผมก็บอกไปเท่าที่นึกได้ และพี่ก็บอกกับผมว่าอย่าพูดคำนี้นะให้พูดแบบนี้แทน" ถ้าพูดผิดๆก็คือเริ่มข้อ1ใหม่
สรุปคืออยู่อย่างนั้น ตอบข้อนี้ได้ พอเลื่อนข้อสัก3-5พูดผิดอีก ผิดอยู่อย่างนั้น จนพี่ที่นั้นก็บอกผมว่า "จะให้ออกเลยนะถ้ายังไม่ตั้งใจแล้วผิดอยู่อย่างนี้ ท่องตั้งนานยังจำไม่ได้อีกเหรอ?" (เขาพยายามพูดให้คนในนั้นได้ยินเพราะเขาคงมองว่าผมไม่ตั้งใจ) แต่เพื่อนคนนั้นท่องช้ากว่าผมแต่เขาได้ไปทำอย่างอื่นก่อนผมอีก และตอนพี่ฝึกงานให้ท่องเขาท่องได้ถึงจะมีขัดๆบ้างแต่ก็ได้ใจความ
พอเลิกงานผมก็คิดไม่ออกแล้วจะทำยังไงดี ลืมง่ายมากเลย อะไรที่ง่ายๆกลับยากสะงั้น จิตใจตอนนี้ก็คือโดนแผลเก่าจากงานก่อนหน้านี้ + งานนี้มาทับถมใจ นํ้าตาผมก็ไหลไม่ค่อยจะหยุดละเมื่อเจอแบบนี้ซํ้าแล้วซํ้าอีก ไม่รู้ว่าเป็นอะไรทำไมไม่เหมือนคนอื่นสักที
ผมอยากรู้ว่าจะเอายังไงต่อดี เพราะตัวผมตอนนี้เหมือนกับว่าไม่มีทางออกไหนเเล้ว แล้วทางออกคืออะไรละ (นั่งพิมยังนํ้าตาซึม เล่าความในใจทั้งหมด)
ผมรู้สึกว่าลืมง่ายกว่าคนปกติไปแล้วครับ +ระบาย
งานก่อนหน้านี้ที่ผมทำก็ได้ลาออกไปเพราะผมจำไม่ค่อยแม่นแล้วทั้งๆที่ทำงานเกือบครบ1เดือน และความกดดันเยอะเกินไปทำให้ผมลาออก
ตอนนี้ผมทำงานเป็นพาทไทล์ pizza อยู่ในครัวครับ(ที่ผมทำพาทไลน์ก็คิดว่าตัวเองไม่ไหวหรอกมั้ง) หน้าที่ตอนนี้คือฝึกปรุงหน้าพิซซ่าไปก่อน และมีเพื่อนอีก1คนก็โดนฝึกตำแหน่งเดียวกับผม
ปัญหาก็คือ ก่อนทำจริงคือต้องท่องก่อน แต่ผมท่องวิธีทำไปไม่ตํ่ากว่า3ชม. แค่5บรรทัดเอง ข้อ1-5มีส่วนประกอบอะไรบ้าง แต่พอพี่ที่เขาสอนถามผมกลับตอบไม่ได้สักที ประมาณ"ข้อ1มีไรบ้าง ผมก็บอกไปเท่าที่นึกได้ และพี่ก็บอกกับผมว่าอย่าพูดคำนี้นะให้พูดแบบนี้แทน" ถ้าพูดผิดๆก็คือเริ่มข้อ1ใหม่
สรุปคืออยู่อย่างนั้น ตอบข้อนี้ได้ พอเลื่อนข้อสัก3-5พูดผิดอีก ผิดอยู่อย่างนั้น จนพี่ที่นั้นก็บอกผมว่า "จะให้ออกเลยนะถ้ายังไม่ตั้งใจแล้วผิดอยู่อย่างนี้ ท่องตั้งนานยังจำไม่ได้อีกเหรอ?" (เขาพยายามพูดให้คนในนั้นได้ยินเพราะเขาคงมองว่าผมไม่ตั้งใจ) แต่เพื่อนคนนั้นท่องช้ากว่าผมแต่เขาได้ไปทำอย่างอื่นก่อนผมอีก และตอนพี่ฝึกงานให้ท่องเขาท่องได้ถึงจะมีขัดๆบ้างแต่ก็ได้ใจความ
พอเลิกงานผมก็คิดไม่ออกแล้วจะทำยังไงดี ลืมง่ายมากเลย อะไรที่ง่ายๆกลับยากสะงั้น จิตใจตอนนี้ก็คือโดนแผลเก่าจากงานก่อนหน้านี้ + งานนี้มาทับถมใจ นํ้าตาผมก็ไหลไม่ค่อยจะหยุดละเมื่อเจอแบบนี้ซํ้าแล้วซํ้าอีก ไม่รู้ว่าเป็นอะไรทำไมไม่เหมือนคนอื่นสักที
ผมอยากรู้ว่าจะเอายังไงต่อดี เพราะตัวผมตอนนี้เหมือนกับว่าไม่มีทางออกไหนเเล้ว แล้วทางออกคืออะไรละ (นั่งพิมยังนํ้าตาซึม เล่าความในใจทั้งหมด)