เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ มี.ค. 57 ค่ะ เราได้งานที่แห่งนึง แล้วมีหัวหน้าคนนึงจีบเรา ตอนนั้นเราอายุ 23 หัวหน้าคนนั้นอายุ 32 ปี เขาหล่อ ดูภายนอกเรียบร้อย ใส่แว่น แต่งตัวดี พูดจาดี อยู่เนี๊ยบ ปกติเราก็ชอบคนที่อายุมากกว่าอยู่แล้ว ชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่อยู่แล้ว ทำให้เราชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลย เขาเริ่มจีบเราเรื่อยๆ มีอะไรช่วยเราตลอด เราปรึกษาอะไรก็ให้คำแนะนำที่ดี ดีมากๆ แล้วเรามีอะไรหลายอย่างที่เหมือนกัน คุยกันรู้เรื่อง เวลาเราอยู่ด้วยแล้วเราเป็นตัวเองมากที่สุด ข้อเสียเราเขารับได้ทุกอย่าง เราอยู่ใกล้กันมากขึ้น ทำให้เราได้รู้ว่าจริงๆแล้วเขาเป็นคนสนุกๆเฮฮาภายนอกดูเป็นผู้ใหญ่ แต่ภายในแอบมีนิสัยเหมือนเด็ก เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น แต่พี่เขาสุภาพบุรุษมาก ไม่เคยล่วงเกินอะไรเราเลยแม้แต่จับมือ เราชอบพี่เค้ามากขึ้นทุกวัน พี่เขามารับเราที่บ้านบ่อยๆ มาขออนุญาติพ่อแม่เราพาเราไปกินข้าว เวลาเรามีเรื่องไม่สบายใจอะไร แค่ได้คุยได้ปรึกษาเขาก็หาย ที่ผ่านมาเราก็เคยมีความรักแต่เราไม่เคยมีความรู้สึกรักใครได้มากขนาดนี้ เราจริงจับกับเขามาก แต่เขาไม่เคยบอกชอบเราหรอก แค่แสดงทุกอย่างแต่ไม่พูด เราเองก็เป็นพวกไม่กล้าอะไรเท่าไหร่ ก็ไม่กล้าถาม แต่การกระทำเขาชัดเจนมาก แม่เราเคยถามเขาว่า โสดไหมมีแฟนหรือยัง เขาบอกว่ายัง เราก็เลยเชื่อแล้วก็ปล่อยใจรักเขาเต็มๆ เราเป็นคนแต่งตัวมิดชิดรักนวลสงวนตัว พี่เขาก็ไม่เคยล่วงเกินเราเลยตลอดเวลาที่อยู่ใกล้กันทั้งที่มีโอกาสตั้งหลายครั้ง จนวันเกิดเรา เขาพาไปเที่ยวทะเล ไปกินอะไรอร่อยๆริมทะเลสองคน กินเสร็จก็ไปเดินริมหาด แล้วเขาก็สารภาพว่าชอบเรา เราเขินมาก พี่เขาก็ถามว่าเราคิดยังไงกับเขา เราก็บอกว่าเดี๋ยวก็รู้เอง (เราเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจมากๆ)
2เดือนผ่านไป เขายังเสมอต้นเสมอปลาย อยู่ๆเราได้ยินคนที่ทำงานคุยกันว่าเขามีครอบครัวแล้ว มันช็อคมาก มือสั่น ทำอะไรไม่ถูก แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ ภาพทุกอย่างที่เรามีความสุขลอยเข้ามาในหัวเต็มไปหมด เราร้องไห้อยู่ในห้องน้ำเป็นชั่วโมง ทบทวนเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นว่าเขาโกหกเราได้ยังไง เขาทำแบบนี้ได้ยังไง เขาหลอกเราทำไม เมื่อลองลำดับเหตุการณ์แล้วก็ทำให้เห็นอะไรหลายอย่างที่เรามองข้าม ตั้งแต่คุยกันมา 2 เดือนเขาโทรหาเราน้อยมาก ส่วนใหญ่จะทักมาแต่ทางไลน์ เราเคยถามว่าคุยกันนานขนาดนี้ทำไมไม่โทรคุยกันเขาบอกว่าโทรศัพท์ไม่ค่อยจะดี แล้วเวลาอยู่ด้วยกันบางครั้งก็มีสายเข้ามา แล้วเขาแอบไปคุยไกลๆไม่ให้เราได้ยิน พอถามว่าคุยกันใครมาหรอ เขาตอบว่าลูกน้องทุกที แล้วทุกเทศกาลต่างๆที่หยุดยาวๆ เขาจะหายตัวไปทุกครั้ง เขาบอกว่ากลับบ้าน แต่หายตัวแล้วยังไม่ทักมาอีกด้วย ไม่ทักไม่ตอบไม่โทร พอกลับมาก็อ้างว่าไม่ว่างบ้าง โทรศัพท์เสียบ้าง ลืมเอาชาจแบตกลับบ้าง ฯลฯ
หลังจากนั้นเราก็ไปถามเขาว่ามีครอบครัวอยู่แล้วจริงไหม เขาถามเราคำแรกว่ารู้ได้ยังไง เราก็บอกว่ามันไม่สำคัญ (เราพยายามกลั้นน้ำตาเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าเราเจ็บ) เขาก็ยอมรับว่าจริง แล้วก็ขอโทษ เขาก็เล่าทุกอย่างให้เราฟัง ว่าเขามาทำงานไกลจากภรรยา เขาบอกว่า เขายังไม่แต่งงานกับภรรยา แต่ภรรยาแค่ขอให้จดทะเบียนสมรสกันก่อนที่เขาจะมาได้งานทำที่นี่ เขาบอกว่าเขายังไม่เจอคนที่จะเป็นแม่ของลูกเขาได้เลย เขาบอกว่าเขายังมีสิทธิ์เลือกตราบใดที่เขายังไม่แต่งงาน เราฟังคำแก้ตัวเขาไม่ได้ก็ออกมาเลย และเราก็ให้เพื่อนเรา @เฟซไปหาภรรยาเขาไปคุยโดยไม่ให้รู้ว่าเป็นใคร ทำให้รู้ว่า ภรรยารักเขามาก รอวันที่เขากลับบ้าน ภรรยาคิดว่าสามีดีไม่นอกใจ
เราผิดหวังในตัวเขามาก ผู้ชายอบอุ่นแสนดีสุภาพบุรุษที่เราเคยคิดไว้จริงๆไม่ใช่เลย หลังจากนั้นเราก็ห่างๆจากเขา ไลน์ก็ไม่ตอบ โทรมาก็ไม่รับ เจอหน้าก็ถามคำตอบคำ เขาชวนไปไหนก็อ้างนู้นอ้างนี่ ผ่านมา 2 อาทิตย์ มันเจ็บมาก ที่ต้องเห็นหน้าเขา อยากลืมแต่ทำไม่ได้ที่ต้องเห็นอยู่ทุกวัน พยายามกลั้นน้ำตาไว้ เพราะเขายังไม่ได้ยินจากปากเราเลยว่าเราคิดยังไงกับเขา (แต่อาจดูพฤติกรรมเราออก) แล้วเราก็ทนไม่ได้ เรายอมลาออกจากที่ทำงานเมื่อทำงานครบ 3 เดือน โดยที่ไม่ลาเขาสักคำ แล้วเราก็บล็อคทุกสิ่งทุกอย่างหนีหายไป แต่มีพี่ที่ทำงานมาบอกว่า เขาตกใจมากที่รู้ว่าเราลาออก และพยายามติดต่อเราแต่ติดต่อไม่ได้ จะไปหาที่บ้านก็ไม่กล้าเพราะทำผิดไว้กลัวพ่อแม่เรา เราเจ็บมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เครียดมาก เสียใจจากความรักแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พยายามกินยานอนหลับเพื่อไม่ให้นึกถึงเขา พอตื่นมาหน้าเขาก็ลอยมาเรื่องราวแสนเจ็บช้ำก็ลอยมาทำให้ใจเต้นแปลกๆ มันเจ็บมาก ที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันกำลังสวยงามในสายตาเรา แต่อยู่ๆมันพลิกกลับหน้ามือเป็นหลังมือ เพียงข้ามวันทุกอย่างก็เปลี่ยนไป...
หลังจากนั้นจนถึงตอนนี้ ก.ค.59 ระหว่างนี้เราคบแฟนมา 2 คน แต่เราไม่เคยลืมพี่เขาได้เลย พี่ทำหลอกเรา โกหกเรา ทำผิดกับเขา แต่เรายังไม่เคยลืมเขา แม้เราไม่ได้คุยกันเลยตลอดเวลา 2 ปีกว่าๆที่ผ่านมา ไม่ได้เจอกันเลย แต่เราแอบติดตามชีวิตพี่เขาตลอด ตั้งแต่พี่เขาแต่งงานกับภรรยาคนนั้น ภรรยาคนนั้นท้อง จนตอนนี้ลูกคลอดออกมาได้เดือนกว่าๆ เราก็ยังไม่ลืมผู้ชายคนนั้นเลย ทั้งที่แฟนเราทุกคนที่เราเพิ่งเลิกมาเราก็มีความทรงจำดีๆ มีเสียใจเหมือนกัน แต่ทำไมถึงลืมผู้ชายคนนั้นไม่ได้
ไม่เคยลืมเขาได้เลย
2เดือนผ่านไป เขายังเสมอต้นเสมอปลาย อยู่ๆเราได้ยินคนที่ทำงานคุยกันว่าเขามีครอบครัวแล้ว มันช็อคมาก มือสั่น ทำอะไรไม่ถูก แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ ภาพทุกอย่างที่เรามีความสุขลอยเข้ามาในหัวเต็มไปหมด เราร้องไห้อยู่ในห้องน้ำเป็นชั่วโมง ทบทวนเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นว่าเขาโกหกเราได้ยังไง เขาทำแบบนี้ได้ยังไง เขาหลอกเราทำไม เมื่อลองลำดับเหตุการณ์แล้วก็ทำให้เห็นอะไรหลายอย่างที่เรามองข้าม ตั้งแต่คุยกันมา 2 เดือนเขาโทรหาเราน้อยมาก ส่วนใหญ่จะทักมาแต่ทางไลน์ เราเคยถามว่าคุยกันนานขนาดนี้ทำไมไม่โทรคุยกันเขาบอกว่าโทรศัพท์ไม่ค่อยจะดี แล้วเวลาอยู่ด้วยกันบางครั้งก็มีสายเข้ามา แล้วเขาแอบไปคุยไกลๆไม่ให้เราได้ยิน พอถามว่าคุยกันใครมาหรอ เขาตอบว่าลูกน้องทุกที แล้วทุกเทศกาลต่างๆที่หยุดยาวๆ เขาจะหายตัวไปทุกครั้ง เขาบอกว่ากลับบ้าน แต่หายตัวแล้วยังไม่ทักมาอีกด้วย ไม่ทักไม่ตอบไม่โทร พอกลับมาก็อ้างว่าไม่ว่างบ้าง โทรศัพท์เสียบ้าง ลืมเอาชาจแบตกลับบ้าง ฯลฯ
หลังจากนั้นเราก็ไปถามเขาว่ามีครอบครัวอยู่แล้วจริงไหม เขาถามเราคำแรกว่ารู้ได้ยังไง เราก็บอกว่ามันไม่สำคัญ (เราพยายามกลั้นน้ำตาเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าเราเจ็บ) เขาก็ยอมรับว่าจริง แล้วก็ขอโทษ เขาก็เล่าทุกอย่างให้เราฟัง ว่าเขามาทำงานไกลจากภรรยา เขาบอกว่า เขายังไม่แต่งงานกับภรรยา แต่ภรรยาแค่ขอให้จดทะเบียนสมรสกันก่อนที่เขาจะมาได้งานทำที่นี่ เขาบอกว่าเขายังไม่เจอคนที่จะเป็นแม่ของลูกเขาได้เลย เขาบอกว่าเขายังมีสิทธิ์เลือกตราบใดที่เขายังไม่แต่งงาน เราฟังคำแก้ตัวเขาไม่ได้ก็ออกมาเลย และเราก็ให้เพื่อนเรา @เฟซไปหาภรรยาเขาไปคุยโดยไม่ให้รู้ว่าเป็นใคร ทำให้รู้ว่า ภรรยารักเขามาก รอวันที่เขากลับบ้าน ภรรยาคิดว่าสามีดีไม่นอกใจ
เราผิดหวังในตัวเขามาก ผู้ชายอบอุ่นแสนดีสุภาพบุรุษที่เราเคยคิดไว้จริงๆไม่ใช่เลย หลังจากนั้นเราก็ห่างๆจากเขา ไลน์ก็ไม่ตอบ โทรมาก็ไม่รับ เจอหน้าก็ถามคำตอบคำ เขาชวนไปไหนก็อ้างนู้นอ้างนี่ ผ่านมา 2 อาทิตย์ มันเจ็บมาก ที่ต้องเห็นหน้าเขา อยากลืมแต่ทำไม่ได้ที่ต้องเห็นอยู่ทุกวัน พยายามกลั้นน้ำตาไว้ เพราะเขายังไม่ได้ยินจากปากเราเลยว่าเราคิดยังไงกับเขา (แต่อาจดูพฤติกรรมเราออก) แล้วเราก็ทนไม่ได้ เรายอมลาออกจากที่ทำงานเมื่อทำงานครบ 3 เดือน โดยที่ไม่ลาเขาสักคำ แล้วเราก็บล็อคทุกสิ่งทุกอย่างหนีหายไป แต่มีพี่ที่ทำงานมาบอกว่า เขาตกใจมากที่รู้ว่าเราลาออก และพยายามติดต่อเราแต่ติดต่อไม่ได้ จะไปหาที่บ้านก็ไม่กล้าเพราะทำผิดไว้กลัวพ่อแม่เรา เราเจ็บมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เครียดมาก เสียใจจากความรักแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พยายามกินยานอนหลับเพื่อไม่ให้นึกถึงเขา พอตื่นมาหน้าเขาก็ลอยมาเรื่องราวแสนเจ็บช้ำก็ลอยมาทำให้ใจเต้นแปลกๆ มันเจ็บมาก ที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันกำลังสวยงามในสายตาเรา แต่อยู่ๆมันพลิกกลับหน้ามือเป็นหลังมือ เพียงข้ามวันทุกอย่างก็เปลี่ยนไป...
หลังจากนั้นจนถึงตอนนี้ ก.ค.59 ระหว่างนี้เราคบแฟนมา 2 คน แต่เราไม่เคยลืมพี่เขาได้เลย พี่ทำหลอกเรา โกหกเรา ทำผิดกับเขา แต่เรายังไม่เคยลืมเขา แม้เราไม่ได้คุยกันเลยตลอดเวลา 2 ปีกว่าๆที่ผ่านมา ไม่ได้เจอกันเลย แต่เราแอบติดตามชีวิตพี่เขาตลอด ตั้งแต่พี่เขาแต่งงานกับภรรยาคนนั้น ภรรยาคนนั้นท้อง จนตอนนี้ลูกคลอดออกมาได้เดือนกว่าๆ เราก็ยังไม่ลืมผู้ชายคนนั้นเลย ทั้งที่แฟนเราทุกคนที่เราเพิ่งเลิกมาเราก็มีความทรงจำดีๆ มีเสียใจเหมือนกัน แต่ทำไมถึงลืมผู้ชายคนนั้นไม่ได้