**** รบกวน ปรึกษาเรื่องการฝึกปฏิบัติ จากผู้มีประสบการณ์จริง หน่อยครับ

คือ ศึกษาธรรมมาพอสมควร ปฏิบัติมาบ้างแต่ไม่ค่อยจะต่อเนื่อง  มีช่วงที่ทำได้ต่อเนื่อง แต่บางช่วงกะละทิ้งไปตามภาษาคนทั่วไปที่ใช้ชวิตทางโลกที่จะหันหาเข้าทางธรรมก้อต่อเมื่อทุกข์เข้ามาเยือน

ปรึกษาว่า
1. ผมค่อนข้างเป็นคนสมาธิสั้น คิดเยอะ บางช่วงเยอะจนฟุ้งซ่าน ขี้กังวล..... ตอนเด็กๆ เคยฝึกสมาธิด้วยวิธีอานาปราณสติแล้วได้ผลเป็นอย่างดี แต่ปัจจุบันพอโตขึ้นทำงานมีภาระนู่นนี่ มันทำไม่ค่อยได้เลยครับ ทำได้แปบเดียวก้อฟุ้งซ่าน ต้องคอยดึงใจกลับมาอยู่กับลมบ่อยมากๆ จนรู้สึกเหนื่อย ไม่ทราบว่าหาทางแก้ยังไงดีครับ
2. เคยได้ยินว่าการฝึกปฏิบัติมีหลายวิธี ควรเลือกวิธีที่เหมาะกับจริตของตนเอง ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง พอมีคำแนะนำให้ผมมั้ยครับ
3. เคยได้ยินว่าเราควรฝึกสมถะ และวิปัสสนาควบคู่กันไป สลับกัน   ในกรณีของผมตอนนี้รู้สึกสมถะยังอ่อนเลย แบบนี้ควรฝึกสมถะให้มีกำลังกว่านี้ก่อนแล้วค่อยเดินวิปัสสนามั้ยครับ หรือมีทางไหนรบกวนช่วยแนะนำด้วยครับ
                                          
ปล. ผมถือ ศีล 5 อยู่โดยปกติครับ แต่เรื่องกามราคะนี่ ยอมรับว่ามันละไม่ได้เลยครับ พอมีทางชี้แนะ ให้จิตได้พัฒนายิ่งๆขึ้นไปกว่านี้มั้ยครับ

......... ขอบคุณครับ