[CR] การเดินทางของกูเกิ้ล 19 กค. 2559 (พาป๊าเที่ยว)

พร้อมแล้วไปกันเลยครับ

ก่อนวันเดินทาง วางแผนเอาไว้คร่าวๆก่อนแล้ว  รายละเอียดามแผนที่ครับ


เริ่มกันที่ป้ายรถเมล์นะครับ นั่งรอรถเมล์สาย 7 ครับ เพื่อไปที่หัวลำโพง


บรรยากาศบนรถครับ ขึ้นมาก็ได้นั่งเลยครับ สบายๆ


สบายจนเคลิ้มหลับเลยทีเดียวครับ


รถเมล์สาย 7 วิ่งสุดสายที่หัวลำโพงนะครับเวลาลง ไม่ต้องรีบ รอให้รถจอดสนิทแล้วลงทีหลังก็ได้ครับ


landmark ซักใบ


ออกมาดูบรรยากาศรอบๆ หัวลำโพงซักหน่อย สวยงามครับ



รอต่อไป เริ่มเซ็งนิดๆล่ะ อากาศก็ร้อนด้วย


ระหว่างที่รอเวลา มีลุงขับแท๊กซี่แถวๆนั้นเข้ามาคุยด้วยครับ ลุงบอกว่าเห็นเกิ้ลรุ่นเดียวกับลูกของลุง(ลุงมีลูกเด็กจัง!!)  เลยทำให้คิดถึงลูก ลุงเปิดภาพถ่ายของลูกชายให้ดู พร้อมพูดไปว่าลูกลุงเก่งมากนะ เต้นเก่ง พูดเก่ง  อื่นๆอีกมากมาย และบทสนทนาสุดท้ายของคุณลุงขับแท๊กซี่ก็คือ "อวดอะไรไม่สนุกเท่าอวดลูก" พูดจบก็หัวเราะชอบใจ 555


ได้ตั๋วรถไฟแล้วคร้าบ  บริเวณที่รอซื้อตั๋วมีแอร์ครับ เย็นสบาย และวันนี้ คนก็ไม่พลุกพล่านด้วย


ลุงคนขับแท๊กซี่คนเดิม ใช้เวลาว่างกับกิจกรรมยอดนิยม


G=Google  Captain= ผู้กอง, K=KLA Private= พลทหาร  วันนี้แอบพาพลทหารมาเที่ยว เพราะทั่น ผบ. ไม่อยู่ 55


บริเวณนี้ เป็นพื้นที่เปิด อากาศจะร้อนและเสียงดังหน่อย เพราะรถไฟจะเข้าเทียบชานชาลาบริเวณนี้


ที่เห็นนี่ไม่ใช่รถไฟที่เกิ้ลจะไปนะครับ แค่ขึ้นมาศึกษาดูก่อนว่า ภายในรถไฟเป็นอย่างไร


หงุดหงิดเล็กน้อยครับ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเอาหินก้อนใหญ่ๆมาโรยไว้ด้วย มันเดินลำบากครับ
: หินก้อนใหญ่ที่ว่านี้ เป็นส่วนประกอบหนึ่งของทางรถไฟนะครับ รายละเอียดตามข้อความที่ซ่อนนะครับ



เดินสำรวจจนหมดแรง ขอเติมพลังหน่อยนะครับ


ขบวนนี้ล่ะครับ ว่าแล้วก็ขึ้นไปเลยครับ
มาๆ ป๊าอย่าช้า ให้ไวเลย เด่วที่เต็ม



พนง. ขอตั๋วด้วยครับ
เกิ้ล นี่ครับ
พนง. แก๊บ..ๆ นี่ครับ
เกิ้ล ขอบคุณครับ


ไกล้ถึงที่หมายแล้วครับ ต้องเดินมาเตรียมตัวให้พร้อมก่อนลงนะครับ
: เห็นพี่สาว 2 คนไม๊ครับ ข้างๆอ่ะ (ที่เห็นแต่ขาอ่ะ) นอกจากจะสวยแล้ว ยังใจดี มีน้ำใจด้วยนะครับ เห็นเกิ้ลเดินมา นึกว่าไม่มีที่นั่ง ชวนให้เกิลนั่งตักด้วยล่ะ อิอิ เสียดาย ป๊าถ่ายไม่เห็นหน้า สวยน่ารักจริมๆ เกิ้ลพูดเลออ!


หลังจากที่เราลงรถไฟที่ป้ายหยุดรถอโศก เราก็เดินข้ามถนนมา ไม่ไกลครับ ก็จะถึง สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน MRT (เพชรบุรี)


พักซักครู่


ไปต่อกันเลยครับ นี่ก็ครั้งแรกกับ MRT ครับ


ลงไปลุยกันเล้ยยย


หยุด  อ่านทำความเข้าใจก่อน ว่าต้องทำอย่างไรบ้าง


เข้าใจแล้วก็ไปต่อกันเลยครับ


ซื้อตั๋วครับ เกิ้ลเลือกซื้อกับ จนท. ดีกว่าครับ เพราะเป็นครั้งแรก เผื่อมีข้อซักถามอะไร


จากชั้นขายตั๋ว เราต้องลงไปอีกชั้นนะครับ เพื่อไปชั้นชานชาลา ที่จะรอรถไฟ
: รูปแบบและโครงสร้างของแต่ละสถานี MRT ไม่เหมือนกันนะครับ มีหลายแบบ ถ้าจำไม่ผิด ที่บริเวณสถานี หัวลำโพงจะมีข้อมูลต่างๆและภาพบางส่วน ของ MRT ให้เราศึกษาอยู่ ตามทางเดินนะครับ


รอรถบริเวณนี้นะครับ สังเกตดูลูกศรที่พื้นด้วยนะครับ ยืนให้ถูกที่ เพื่อความรวดเร็วและปลอดภัยนะครับ


เมื่อย นั่งที่พื้นเลยล่ะกัน


ขึ้นมาแล้วครับ เรากำลังจะไป สถานีหัวลำโพง ซึ่งเป็นสถานีปลายทาง


ต้องยืนให้มั่นคง และให้โอนเอนไปตามจังหวะของรถไฟ


โตแล้วยืนได้!!


เมื่อยแล้วนั่งได้ วันนี้วันหยุด คนน้อย ถ้าเป้นวันทำงานเราคงไม่ได้ มายืน/นั่งชิลแบบนี้หรอก


เตรียมตัวลงครับ ไม่ต้องรีบนะครับ เราเป็นเด็ก ลงทีหลัง จะได้ไม่เบียด


ตามมาครับ!! หลังจากที่เราผ่านประตูทางออกมาแล้ว เราก็เดินไปที่ทางออกหัวลำโพงนะครับ ซึ่งระยะทางถือว่าค่อนข้างไกลครับ สังเกตเห็นข้างๆผนังไม๊ครับ ที่เคยบอกไว้ว่า บริเวณสถานี หัวลำโพงจะมีข้อมูลต่างๆและภาพบางส่วน ของ MRT ให้เราศึกษาอยู่ นี่ล่ะครับ


นี่เลยครับ ตุ๊กตุ๊ก หลังจากที่ขึ้นมาจาก MRT เราก็จะเดินทางกันต่อโดย รถตุ๊กตุ๊ก นี่ก็ครั้งแรกสำหรับเกิ้ลครับ เราจะนั่งไปที่วัดโพธิ์(วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม)


ขึ้นรถตุ๊กๆ  ทั้งแขนทั้งขาต้องแข็งแรงนะครับ แขนต้องจับให้แน่น ขาก็ต้องยันให้มั่น เกิ้ลเจอ ตุ๊กตุ๊กสายซิ่งซะด้วย สมใจอยากเลย เลื้อยเป็นงูเลยคร้าบ 55



ก่อนถึงวัดซัก 15 นาที เกิ้ลเคลิ้มหลับไป ป๊าเลยอุ้มกระเตงเดินเข้ามาหาที่ที่คิดว่าเหมาะสมที่จะนอน และที่สุดป๊าก็เอาเกิ้ลมาทิ้ง!ไว้ตรงนี้ ณ จุดนี้ ต้องใช้คำว่าทิ้ง!ครับ ก็ดูสภาพซิ พื้น! คนขวักไขว่! ดีไม่เหยียบหัวเอา  ปล. ป๊าบอกว่า #อย่าเรื่องมาก #ง่วงที่ไหนก็นอนที่นั่น #จบนะ!!


ได้นอนไป ชั่วโมงกว่าๆ ก็พอมีแรงขึ้นมาหน่อยแล้วครับ เราไปต่อกันเลยครับ เดินดู/ถ่ายรูปภายในวัดกันไปเรื่อยๆคับ แต่ไม่ได้เดินทั่ว เพราะว่า อากาศร้อน แดดอำมหิตมากครับ แล้วคนก็เยอะมาก ผิดจากที่คาดเอาไว้ เกิ้ลลืมไปว่าวันนี้เป็นวันสำคัญทางศาสนา คนเลยเข้าวัดกันเยอะ


ถ่ายคู่กับยักษ์วัดโพธิ ซักใบครับ  ป๊าบอกมีตำนาน เกี่ยวกับยักษ์วัดแจ้ง(หรือวัดอรุณนั่นเอง)และวัดพโพธิ์สู้กัน ส่วนฤทธิ์จากการสู้รบของยักษ์ทั้งคู่ที่ทำชุมชนละแวกนี้ราบเรียบเป็นหน้ากลอง ทำให้ชาวบ้านพากันเรียกว่า “ท่าเตียน” เรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้ ป๊าเล่าคร่าวๆแค่นี้ ส่วนใครอยากรู้รายละเอียดตามลิ้งค์ไปเลยครับ
http://www.watpho.com/historical.php?id=12


ออกมาจากวัดเราก็ข้ามมาอีกฝาก หาข้าวกลางวันกินก่อน เดินมาเจอร้านข้าวแกง น่ากิน เลยจัดมาซะหนึ่งชุดพอ เกิ้ลกินไม่เยอะ ที่เหลือ ให้ป๊ารับผิดชอบไป 5555 ปล: ป๊าบอกว่าร้านนี้เป็นร้านประจำที่ป๊าชอบมากินตอนมารับแม่สมัยที่แม่เรียนอยู่ที่ พ.ต.พ. (วิทยาลัยเทคโนโลยีตั้งตรงจิตรพณิชยการ)


อิ่มแล้ว ก็ไปต่อกันเลยครับ เดินเลาะมาเรื่อยๆ ไม่ไกลนัก ก็จะเจอท่าเรือข้ามฟาก "ท่าเตียน"   ท่าเตียน ใช่ครับ บริเวณนี้ล่ะครับที่ ยักษ์วัดแจ้งและวัดโพธิ์สู้กัน แต่เด่วนี้ไม่เตียนแล้วนะครับ 5555


จ่ายค่าโดยสารแล้วก็เดินลงมาที่โป๊ะได้เลยครับ เพื่อขึ้นเรือข้ามฟาก.. แต่กว่าจะได้มาถึงณจุดนี้ได้ บอกเลยครับว่า เหนื่อย! เพราะคนเยอะมากกกกก ต้องต่อคิวกันมาตั้งแต่ปากทางเข้านู้นนเลยนะครับ


อย่างที่บอกครับ วันนี้ คนค่อนข้างเยอะมากครับ เกิ้ลลงเรือมาที่นั่งก็เต็มหมดแล้ว เดินไป มองซ้ายทีขวาที มีพี่ชายใจดีลุกให้นั่งครับ ลักษณะเป็นเด็กช่างกลมากับกลุ่มเพื่อนๆ หล่อแล้วยังใจดีอีก ตอนแรกก็ไม่หล่อเท่าไหร่หรอกครับ พอลุกให้เกิ้ลเท่านั้นล่ะ หล่อเลยยยย!! 5555…  เห็นพี่สาวผมดำ ข้างขวาไม๊ครับ (ขวาเกิ้ลนะ) คอยทัก/คอยเตือนตลอดเลยครับว่า หลับป่ะเนี่ย จะหลับแล้ว ง่วงเหรอ  สงสัยกลัวหลับยาวหรือไม่ก็กลัวว่าเกิ้ลจะพลัดตกเรือไป 5555555


เรือข้ามฟากนี่ก็เป็นครั้งแรกของเกิ้ลนะครับ เรือข้ามฝากใช้เวลาไม่นานประมาณซัก 3-4 นาที ก็จะถึงอีกฟากแล้วครับ ได้รับลมเย็นๆแป๊บเดียวเองอ่ะ ซึ่งตอนนี้เรากำลังข้ามไปที่ท่าวัดอรุณ ซึ่งอยู่ติดกับวัดอรุณเลยนะครับ


วิวระหว่างทาง


ไกล้จะถึงแล้ว


เรือเข้าเทียบท่าที่วัดอรุณแล้วครับ เตรียมตัวลงครับ


ตอนจะลงก็ไม่ต้องรีบครับ ให้เรือเทียบท่าให้นิ่ง แล้วให้พี่ๆเค้าลงกันไปก่อน เราจะได้ไม่ต้องไปเบียดกันมาก ตอนเกิ้ลจะลง เกิ้ลจะเดินไปไกล้ๆ จนท. ที่ดูแลตอนเรือทียบท่า เพราะว่าพี่เค้าจะได้คอยดูแลและคอยจับเกิ้ลไว้ด้วยครับ อิอิ


ขึ้นจากเรือมาแล้วก็รอก่อนก็ได้ครับ ให้พี่ๆเค้าขึ้นไปกันก่อนเลย