มอรีนที่รัก...
“กลับบ้านเรา” คำๆนี้ปกป้องผมเสมอมา
แน่นอนผมรู้ว่ามวยคือ “ธุรกิจ”
แต่คุณรู้ว่า มันเป็นธุรกิจที่ผมต้องเอาตัวเองเข้าแลก
มันเป็นธุรกิจที่ทำให้ผมน๊อตหลุด
และเมื่อผมยังขาดสติ มันก็พรากคุณไปจากผม
*********************************************************************************
ผมรู้สึกอ้างว้างเมื่อไม่มีคุณ
ผมรู้สึกอ่อนแอเมื่อไม่มีคำพูดของคุณ
ผมอยากโทษโชคชะตาในวันที่ผมหมดตัว มันน่าตลกสิ้นดี
ไอ้พวกแมลงสาบที่กัดแทะผมก็หายไปหมด
“ผมอยากไปหาคุณ...”
*********************************************************************************
โอ้.. แต่ผมคงลืมอะไรไป เด็กหญิงตัวน้อยของผม
ลูกสาวที่ต้องรับกรรมเมื่อผมจมอยู่กับตัวเอง
สถานสงเคราะห์เด็กกำลังพรากลูกจากผม
ถ้าขืนเป็นอย่างนี้อยู่ คุณคงไม่ให้อภัยผมแน่
เพื่อลูก.. ผมต้องพยายาม
*********************************************************************************
สิ่งที่ผมทำตลอดมาคือการชกมวย ผมต้องเริ่มต้นอีกครั้ง
มิตรแท้ที่ผมเคยขับไล่ ยังคงไม่ทิ้งผม
ผมต้องหาที่สำหรับฝึกซ้อม
ในเมื่อพวกแมลงสาบก็ย้ายข้างหนีผมไป
คงไม่แปลกอะไรถ้าผมจะไปหาเทรนเนอร์ของคู่ชกที่เคยชนะผมบ้าง
*********************************************************************************
แต่มันไม่ง่ายนัก เพราะเมื่อผมเคยเป็นแชมป์ “ผมย่อมมีอีโก้”
บางครั้งคนอื่นยังมองผมได้ดีกว่าผมมองตัวเองเสียอีก
เทรนเนอร์ให้ผมเริ่มจากจุดนี้ ให้ผมเปลี่ยนวิธีการชก
ผมต้องรู้จักป้องกันตัวเอง ผมต้องไม่เอาตัวเข้าแลก
และที่สำคัญ “ผมต้องไม่น๊อตหลุด”
*********************************************************************************
ทุกอย่างเริ่มจะเข้าที่เข้าทางแล้วละ
จริงๆแล้วมันต้องเริ่มที่ตัวผมก่อน
ผมไปเยี่ยมลูกทุกครั้ง เมื่อเสร็จจากการฝึกซ้อม
น้ำตา ,ความโกรธ รวมถึงคำต่อว่าจากลูก
ทำให้ผมรู้ว่า “ผมต้องพยายามมากขึ้นกว่าเดิม”
*********************************************************************************
เมื่อผมแสดงให้ลูกเห็นว่า “ผมดีขึ้น”
ลูกอยากให้เราไปเยี่ยมคุณที่สุสาน
ตอนนี้ธุรกิจให้โอกาสสำคัญกับผมแล้ว
เพื่อเรา ผมจะคว้ามันไว้ให้ได้
ถึงคุณ..มอรีนที่รัก “ผมจะพาลูกกลับบ้านเรา”
*********************************************************************************
มอรีนที่รัก.. southpaw(2015)