มาอยู่มหาลัยได้1เดือน5วุ่นวาย
เลยว่ะถ้าชีวิตมหาลัยมันจะเหนื่อยจะท้อขนาดนี้มันจะมีมาเพื่ออะไรว่ะ
นี่เป็นโรคจิตหรือเปล่ายังไม่รู้เลยอยากอยู่คนเดียวเงียบๆไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งในชีวิตไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเพราะมนุษย์มันไม่มีใครสามารถใช้ชีวิตคนเดียวได้ แต่ตอนนี้เบื่อมากรำคาญมากแต่เพราะคำว่าโตแล้วเลยต้องเก็บทุกความรู้สึกเอาไว้ข้างใน จัดการกับอารมณ์ตัวเองให้เป็น ต้องรู้จักฉลาดเอาตัวรอด ไหนยังจะต้องเข้มแข็งทั้งๆที่ไม่เคยมีใครเข้าใจอีก ตอนนี้เพื่อนที่จริงใจก็ไม่มี มีผู้ชายเข้ามาคุยก็รำคาญเค้าไปหมด
คิดถึงแม่ คิดถึงป๊ะ คิดถึงบ้าน มันคงยากมากเลยกว่าจะปรับตัวได้แต่นี่คิดเสมออ่ะว่าถ้าผ่านอะไรแบบนี้ไปได้มันก็จะก้าวเข้าสู่ปัญหาใหญ่กว่านี้ขึ้นอีกมากแต่อย่างน้อยก็ยังดีที่เรามีพื้นฐานเคยเจอปัญหาที่ทำให้เราท้อที่ทำให้เราร้องไห้แล้วเผชิญมันอยู่คนเดียวมาได้ครั้งนึงแล้วไม่ว่าจะเจอปัญหาที่ใหญ่มากกว่านี้แค่ไหนมันก็ต้องผ่านไปได้เหมือนที่เคยผ่านมาอยู่แล้ว
วันนี้ก็ท้อก็เหนื่อยเหมือนทุกวันอยากงี่เง่าอยากตะโกนใส่หน้าใครแรงๆสักคนแต่ถ้าเราทำแบบนั้นมันก็จะสบายใจได้แค่แปปเดียวผลที่ตามมาคือความรู้สึกของคนนั้นจะไม่เหมือนเดิมกับเราอีกเลย
ให้กำลังใจตัวเองจ้าทำได้อย่างเดียวเลยสู้ๆนะอีผีบ้าบางคนสู้ชีวิตมากกว่านี้อีกยังผ่านมาได้เลยทำไมแค่นี้จะทำไม่ได้ว่ะนี่ต้องให้กำลังใจตัวเองทุกวัน วันไหนท้อวันไหนเหนื่อยก็มาเขียนระบายเอาลงกับตัวอักษรก็ดีกว่าไปลงกับคนอื่นแล้วส่งผลเสียกับเรา
อยู่มหาลัยเอาตัวรอดให้เป็นจ้าชีวิตการทำงานมันก็คงกว้างและหนักกว่านี้เยอะมันคงเหมือนกับตอนที่อยู่มอปลายแล้วต้องเปลี่ยนมาเรียนมหาลัยนั่นแหละ
...ทำได้อยู่แล้ว...
ชีวิตมันก็แบบนี้
นี่เป็นโรคจิตหรือเปล่ายังไม่รู้เลยอยากอยู่คนเดียวเงียบๆไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งในชีวิตไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเพราะมนุษย์มันไม่มีใครสามารถใช้ชีวิตคนเดียวได้ แต่ตอนนี้เบื่อมากรำคาญมากแต่เพราะคำว่าโตแล้วเลยต้องเก็บทุกความรู้สึกเอาไว้ข้างใน จัดการกับอารมณ์ตัวเองให้เป็น ต้องรู้จักฉลาดเอาตัวรอด ไหนยังจะต้องเข้มแข็งทั้งๆที่ไม่เคยมีใครเข้าใจอีก ตอนนี้เพื่อนที่จริงใจก็ไม่มี มีผู้ชายเข้ามาคุยก็รำคาญเค้าไปหมด
คิดถึงแม่ คิดถึงป๊ะ คิดถึงบ้าน มันคงยากมากเลยกว่าจะปรับตัวได้แต่นี่คิดเสมออ่ะว่าถ้าผ่านอะไรแบบนี้ไปได้มันก็จะก้าวเข้าสู่ปัญหาใหญ่กว่านี้ขึ้นอีกมากแต่อย่างน้อยก็ยังดีที่เรามีพื้นฐานเคยเจอปัญหาที่ทำให้เราท้อที่ทำให้เราร้องไห้แล้วเผชิญมันอยู่คนเดียวมาได้ครั้งนึงแล้วไม่ว่าจะเจอปัญหาที่ใหญ่มากกว่านี้แค่ไหนมันก็ต้องผ่านไปได้เหมือนที่เคยผ่านมาอยู่แล้ว
วันนี้ก็ท้อก็เหนื่อยเหมือนทุกวันอยากงี่เง่าอยากตะโกนใส่หน้าใครแรงๆสักคนแต่ถ้าเราทำแบบนั้นมันก็จะสบายใจได้แค่แปปเดียวผลที่ตามมาคือความรู้สึกของคนนั้นจะไม่เหมือนเดิมกับเราอีกเลย
ให้กำลังใจตัวเองจ้าทำได้อย่างเดียวเลยสู้ๆนะอีผีบ้าบางคนสู้ชีวิตมากกว่านี้อีกยังผ่านมาได้เลยทำไมแค่นี้จะทำไม่ได้ว่ะนี่ต้องให้กำลังใจตัวเองทุกวัน วันไหนท้อวันไหนเหนื่อยก็มาเขียนระบายเอาลงกับตัวอักษรก็ดีกว่าไปลงกับคนอื่นแล้วส่งผลเสียกับเรา
อยู่มหาลัยเอาตัวรอดให้เป็นจ้าชีวิตการทำงานมันก็คงกว้างและหนักกว่านี้เยอะมันคงเหมือนกับตอนที่อยู่มอปลายแล้วต้องเปลี่ยนมาเรียนมหาลัยนั่นแหละ
...ทำได้อยู่แล้ว...