สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ
ผิดพลาดยังไง ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ตามชื่อหัวกระทู้เลยค่ะ เรามาตามหาผู้ชายคนนึง
ก่อนอื่นเลยชาวพันทิปเชื่อเรื่องรักแรกพบมั้ยคะ
เรื่องมีอยู่ว่าตอนนั้นเราเป็นเด็กม.ต้นต้องไปรรเอง
แล้วต้องขึ้นรถเมล์สาย 82 ไปรร จุดเริ่มต้นของรักแรกพบคือบนรถเมล์ค่ะ555555
จากป้ายรถเมล์บ้านเราไปถึงป้ายบางปะแก้วไม่กี่ป้ายก็ถึงค่ะ พอถึงป้ายบางปะแก้ว
ก็มีผู้ชายคนนึงเรียนอยู่ร.บ. เค้าคือคนที่เราแอบชอบเองค่ะ เค้าอายุมากกว่าเราน่าจะ2-3ปี
เราเจอกันบนรถเมล์ทุกวันจ-ศ แต่สิ่งที่ทำได้คือยืนมองตากันตลอด
แต่ไม่มีใครกล้าทัก เราเคยอยากจะเข้าไปทัก แต่ไม่กล้าพอค่ะ
คงจะสงสัยกันใช่มั้ยคะ ว่ามองตากันได้ยังไงทั้งๆที่อยู่บนรถเมล์
ที่เรามองตากันได้เพราะว่า เป็นแผ่นเหล็กติดอยู่ตรงบนกระจกรถค่ะ
เรายืนมองกันทุกวันตอนเช้า แต่แล้ววันนึงโชคชะตาเห็นใจเรามั้งคะ
เราได้ยืนข้างกันบนรถเมล์ตอนเช้าแล้วเราก็ยืนมองตากันผ่านเหล็กแบบเดิมค่ะ
แต่ว่าตอนรถเบรกกะทันหันพี่เค้าคว้าเราไว้ค่ะ คือแบบดีใจมากทำอะไรไม่ถูก
ได้แต่ทำหน้าเหวอใส่พี่เค้าค่ะ555555 ทุกครั้งที่พี่เค้าลงรถตรงปากคลองตลาด
เค้าก็มองขึ้นมาบนรถเมล์ทุกวัน เรายืนเขินทุกวันเลยจ้า
แต่แล้วต่อมาพอพี่เค้าจบม.6เราก็ไม่ได้เจอพี่เค้าอีกเลย
ลักษณะของพี่เค้า สูง ขาว หน้าหวาน คิ้วเข้ม
ใครเจอบอกจขกทด้วยได้โปรดดดดด
ตอนนั้นเราหน้าปลวกมากๆค่ะ ตัวดำ สิวเยอะ
แต่ตอนนี้เป็นคนละคนแล้วค่ะ ไปรักษาสิว กินกลูต้า บลาๆๆๆๆ หวังว่าจะเจอพี่เค้าอีกสักครั้ง
มาตอนนี้เราอยู่ปี2แล้วนะคะ เราอยากจะเจอพี่เค้าอีกสักครั้ง
ถ้าครั้งนี้ได้เจอเราจะรีบเข้าไปทักเลย เวลาเรานั่งรถผ่านตรงบางปะแก้ว
ใจนี่คิดถึงแต่เรื่องพี่เค้าเลยค่ะ
#อยากให้ชาวพันทิปช่วยจขกทให้ได้เจอพี่เค้าอีกสักครั้งด้วยนะคะ
ตามหาผู้ชายคนนั้นให้ทีค่ะ
ผิดพลาดยังไง ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ตามชื่อหัวกระทู้เลยค่ะ เรามาตามหาผู้ชายคนนึง
ก่อนอื่นเลยชาวพันทิปเชื่อเรื่องรักแรกพบมั้ยคะ
เรื่องมีอยู่ว่าตอนนั้นเราเป็นเด็กม.ต้นต้องไปรรเอง
แล้วต้องขึ้นรถเมล์สาย 82 ไปรร จุดเริ่มต้นของรักแรกพบคือบนรถเมล์ค่ะ555555
จากป้ายรถเมล์บ้านเราไปถึงป้ายบางปะแก้วไม่กี่ป้ายก็ถึงค่ะ พอถึงป้ายบางปะแก้ว
ก็มีผู้ชายคนนึงเรียนอยู่ร.บ. เค้าคือคนที่เราแอบชอบเองค่ะ เค้าอายุมากกว่าเราน่าจะ2-3ปี
เราเจอกันบนรถเมล์ทุกวันจ-ศ แต่สิ่งที่ทำได้คือยืนมองตากันตลอด
แต่ไม่มีใครกล้าทัก เราเคยอยากจะเข้าไปทัก แต่ไม่กล้าพอค่ะ
คงจะสงสัยกันใช่มั้ยคะ ว่ามองตากันได้ยังไงทั้งๆที่อยู่บนรถเมล์
ที่เรามองตากันได้เพราะว่า เป็นแผ่นเหล็กติดอยู่ตรงบนกระจกรถค่ะ
เรายืนมองกันทุกวันตอนเช้า แต่แล้ววันนึงโชคชะตาเห็นใจเรามั้งคะ
เราได้ยืนข้างกันบนรถเมล์ตอนเช้าแล้วเราก็ยืนมองตากันผ่านเหล็กแบบเดิมค่ะ
แต่ว่าตอนรถเบรกกะทันหันพี่เค้าคว้าเราไว้ค่ะ คือแบบดีใจมากทำอะไรไม่ถูก
ได้แต่ทำหน้าเหวอใส่พี่เค้าค่ะ555555 ทุกครั้งที่พี่เค้าลงรถตรงปากคลองตลาด
เค้าก็มองขึ้นมาบนรถเมล์ทุกวัน เรายืนเขินทุกวันเลยจ้า
แต่แล้วต่อมาพอพี่เค้าจบม.6เราก็ไม่ได้เจอพี่เค้าอีกเลย
ลักษณะของพี่เค้า สูง ขาว หน้าหวาน คิ้วเข้ม
ใครเจอบอกจขกทด้วยได้โปรดดดดด
ตอนนั้นเราหน้าปลวกมากๆค่ะ ตัวดำ สิวเยอะ
แต่ตอนนี้เป็นคนละคนแล้วค่ะ ไปรักษาสิว กินกลูต้า บลาๆๆๆๆ หวังว่าจะเจอพี่เค้าอีกสักครั้ง
มาตอนนี้เราอยู่ปี2แล้วนะคะ เราอยากจะเจอพี่เค้าอีกสักครั้ง
ถ้าครั้งนี้ได้เจอเราจะรีบเข้าไปทักเลย เวลาเรานั่งรถผ่านตรงบางปะแก้ว
ใจนี่คิดถึงแต่เรื่องพี่เค้าเลยค่ะ
#อยากให้ชาวพันทิปช่วยจขกทให้ได้เจอพี่เค้าอีกสักครั้งด้วยนะคะ