สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
ทุกเหตุการณ์คือความพังสำหรับอุบล
ถามอะไรโดนว่าหมด เจ้าไม่ต้องยุ่ง ให้อยู่บนเรือน แต่กับทิพ ... น้องทิพไปกับพี่
สั่งอุบลไม่ให้ออกจากเรือนไปที่วัด แต่พออุบลเอาข้าวเอาเสื้อผ้าหวังดีให้ไปเปลี่ยน เจอทิพยื่นขันน้ำให้ผัวตัวเอง
เจอทิพอยู่กับอุบล อุบลทักผัว ผัวกลับไปพูดกับทิพยื่นซองพู่กันให้ ไม่คุยกับตัวเอง
กำลังกินข้าวอยู่กับเมีย เจอทิพ บอกทิพมานี่ พี่อยากพูดกับเจ้าเป็นส่วนตัว ยิ้มกับทิพ ไม่เคยทำแบบนั้นกับอุบล
สร้างโรงละครให้อุบล แต่กลายเป็นเครื่องมือกลบเกลื่อนซ่อนแผนการของตัวเอง
พาลงเรือวันลอยกระทงแต่งลำนำให้คนขับให้ฟังเสียดิบดี แต่สุดท้ายบอกว่าทิพคงดีใจ ทิพแนะนำให้ทำ
คุณพระบาดเจ็บมา เมียทำแผลให้ น้ำตาร่วงเพราะห่วงผัว โดนตำหนิ ... อย่าร้องไห้ให้บ่าวไพร่เห็น
คุณพระเป็นไข้หน้าสงครามหาซื้อยาไม่ได้ อุบลถอดแหวนให้บ่าวเอาเข้าไปในวัง เจียดยามาให้คุณพระ
คุณพระกินยาไม่ได้ ก็อุตส่าห์หาวิธีป้อนให้จนได้
แต่ปรนนิบัตรพัดวีขนาดนี้ .... ทุกอย่างข้างต้นก็ยังเกิดขึ้น ก็ยังโดนฟันคอขาด ถ้าไม่รู้สึกอะไรคงเรียกว่าพระอิฐพระปูนแล้วค่ะ
นี่นึกถึงที่อุบลว่า "น้องขอฝากชีวิตที่เหลือของน้องไว้กับคุณพระ" แล้วต้องเจออะไรแบบนี้ ในสังคมที่ผู้หญิงไม่มีปากเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น มันจะต้องอยู่ยังไงแว้
#บทละครมีความขยี้ ขยี้ใจอุบลไม่ให้เหลือชิ้นดีจริง ๆ อ่านแล้วหัวใจวูบไหว เธอทนมาได้ขนาดนี้นับว่าสตรองเหลือขนาด
มาอีดิทเพิ่มเติมความขยี้ใจจากบทละคร
ขุนวิจิตรขอให้คุณพระรับทิพเป็นเมียรอง คุณพระบอกให้ท่านลุงคิดให้ดีก่อน ท่านขุนถามว่าหรือเกรงใจอุบล .... คุณพระตอบว่า "ไม่ใช่" (จินตนาการถึงคนฟัง คงเหมือนโดนมีดเสียบอก) คุณพระนอนคิดไปนอนคิดมาบอกว่าให้อุบลไปอยู่เมืองเพชรฯ กับญาติฝ่ายแม่ อุบลยิ่งเคว้งเพราะได้ยินได้เห็นสิ่งที่ขุนวิจิตรมาขอ และถึงกับบังคับให้อุบลลงเรือนไป คุณอุบลบอกว่าจะไม่ทิ้งเรือน เอาดาบมาจ่อคอตัวเอง คุณพระวิ่งมาแต่สิ่งที่ทำคือกดดาบลงไปแล้วบอกว่าอย่าท้าทาย อุบลบอกว่าหากหมดรักแล้วก็ขอให้บั่นคอน้องเสียเถิด ... คงไม่ต้องแปลกใจอีกแล้วว่าทำไมเชื่อนักแค้นนักว่าคุณพระไม่รักและทรยศ .... เพราะภาพสุดท้ายที่เห็น ก็ถูกบั่นคอจริง ๆ นั่นแหละ
ถามอะไรโดนว่าหมด เจ้าไม่ต้องยุ่ง ให้อยู่บนเรือน แต่กับทิพ ... น้องทิพไปกับพี่
สั่งอุบลไม่ให้ออกจากเรือนไปที่วัด แต่พออุบลเอาข้าวเอาเสื้อผ้าหวังดีให้ไปเปลี่ยน เจอทิพยื่นขันน้ำให้ผัวตัวเอง
เจอทิพอยู่กับอุบล อุบลทักผัว ผัวกลับไปพูดกับทิพยื่นซองพู่กันให้ ไม่คุยกับตัวเอง
กำลังกินข้าวอยู่กับเมีย เจอทิพ บอกทิพมานี่ พี่อยากพูดกับเจ้าเป็นส่วนตัว ยิ้มกับทิพ ไม่เคยทำแบบนั้นกับอุบล
สร้างโรงละครให้อุบล แต่กลายเป็นเครื่องมือกลบเกลื่อนซ่อนแผนการของตัวเอง
พาลงเรือวันลอยกระทงแต่งลำนำให้คนขับให้ฟังเสียดิบดี แต่สุดท้ายบอกว่าทิพคงดีใจ ทิพแนะนำให้ทำ
คุณพระบาดเจ็บมา เมียทำแผลให้ น้ำตาร่วงเพราะห่วงผัว โดนตำหนิ ... อย่าร้องไห้ให้บ่าวไพร่เห็น
คุณพระเป็นไข้หน้าสงครามหาซื้อยาไม่ได้ อุบลถอดแหวนให้บ่าวเอาเข้าไปในวัง เจียดยามาให้คุณพระ
คุณพระกินยาไม่ได้ ก็อุตส่าห์หาวิธีป้อนให้จนได้
แต่ปรนนิบัตรพัดวีขนาดนี้ .... ทุกอย่างข้างต้นก็ยังเกิดขึ้น ก็ยังโดนฟันคอขาด ถ้าไม่รู้สึกอะไรคงเรียกว่าพระอิฐพระปูนแล้วค่ะ
นี่นึกถึงที่อุบลว่า "น้องขอฝากชีวิตที่เหลือของน้องไว้กับคุณพระ" แล้วต้องเจออะไรแบบนี้ ในสังคมที่ผู้หญิงไม่มีปากเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น มันจะต้องอยู่ยังไงแว้
#บทละครมีความขยี้ ขยี้ใจอุบลไม่ให้เหลือชิ้นดีจริง ๆ อ่านแล้วหัวใจวูบไหว เธอทนมาได้ขนาดนี้นับว่าสตรองเหลือขนาด
มาอีดิทเพิ่มเติมความขยี้ใจจากบทละคร
ขุนวิจิตรขอให้คุณพระรับทิพเป็นเมียรอง คุณพระบอกให้ท่านลุงคิดให้ดีก่อน ท่านขุนถามว่าหรือเกรงใจอุบล .... คุณพระตอบว่า "ไม่ใช่" (จินตนาการถึงคนฟัง คงเหมือนโดนมีดเสียบอก) คุณพระนอนคิดไปนอนคิดมาบอกว่าให้อุบลไปอยู่เมืองเพชรฯ กับญาติฝ่ายแม่ อุบลยิ่งเคว้งเพราะได้ยินได้เห็นสิ่งที่ขุนวิจิตรมาขอ และถึงกับบังคับให้อุบลลงเรือนไป คุณอุบลบอกว่าจะไม่ทิ้งเรือน เอาดาบมาจ่อคอตัวเอง คุณพระวิ่งมาแต่สิ่งที่ทำคือกดดาบลงไปแล้วบอกว่าอย่าท้าทาย อุบลบอกว่าหากหมดรักแล้วก็ขอให้บั่นคอน้องเสียเถิด ... คงไม่ต้องแปลกใจอีกแล้วว่าทำไมเชื่อนักแค้นนักว่าคุณพระไม่รักและทรยศ .... เพราะภาพสุดท้ายที่เห็น ก็ถูกบั่นคอจริง ๆ นั่นแหละ
แสดงความคิดเห็น
สงสัย(พิษสวาท)พระเอกได้รักทิพย์ไหม (SPOIL)
จากการอ่านเรื่องย่อเป็นตอนๆตอนนี้มี11ตอน เราอาจจะอ่านข้ามไปบ้าง ช่วงเเรกๆก็ยังไม่ได้อ่านไปอ่านหลังๆ รู้สึกว่าในชาติปัจจุบันพระเอกก็ดูรักทิพย์อยู่นะ ตอนเเม่ทิพย์จะให้เลิกกับทิพย์ก็ไม่ยอมเเถมบอกว่ารัก? (ถ้าจำไม่ผิด) ตอนวิ่งตามทิพย์ไปเเม้จะหันมองสโรชินีอยู่นิดนึง // ยิ่งอ่านย้อนอดีตชาติก็ยิ่งเริ่มไม่ชอบพระเอกดูทำอะไรไม่คิดถึงใจเมียเลยเรียกทิพย์ไปคุยสองต่อสอง(ซื้อพู่กันให้)อื่นๆอีกหลายเหตุการณ์ ทิ้งเมียให้น้ำตาตกใน ไม่ปลื้ม โกรธเเทนคุณอุบล