โดนเท (ทิ้ง) ตอนอายุ 30+ มีวิธีปลอบใจตัวเองกันยังไงบ้างคะ

เจ้าของกระทู้เป็นสาวออฟฟิศหาเช้ากินค่ำทั่วๆไปค่ะ คบกับแฟนมาได้ 6 ปี คิดว่าคนนี้ใช่แน่ๆ (เสร็จชั้นละ เหอะๆ) คุยกันถึงเรื่องอนาคตมากมาย อยากมีลูก วางแผนซื้อบ้าน ซื้อรถ...แต่หนทางมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเนอะ วันนึงเจ้าของกระทู้มีปัญหาสุขภาพ ผ่าตัดมดลูกไปทำให้เหลือมดลูกอยู่ข้างเดียว และเป็นสาเหตุที่ทำให้มีบุตรยาก เขาพยายามพาเราไปหาหมอมาตลอด เราหมดกับค่ายาไปเยอะเหมือนกันค่ะ...แต่อีกนั่นแหละ นางเอกอย่างชั้น ก็ไม่สามารถมีได้ดั่งใจเขาสักที หลังๆมา เหมือนเขาอึดอัด ปรกติเราจะเจอกันทุกอาทิตย์ กินข้าวดูหนัง ช็อปปิ้ง ตามประสาค่ะ แต่สองอาทิตก่อนที่เขาจะบอกเลิกกับเราเขาเบี้ยวนัด เราก็แปลกๆนะ แต่ด้วยความไว้ใจ ไม่น่ามีอะไร เลยปล่อยๆไป จนเมื่อวาน เขาส่งไลน์มาบอกเลิกเรา เขาบอกว่าเขาเจอคนที่ใช่ เขาไม่อยากคบซ้อน เขากลัวเราเสียใจไปมากกว่านี้ อีกอย่างเขาคุยกับแม่เขาแล้วเราไม่เวิรค เรามีลูกยาก แม่อยากอุ้มหลาน บลาๆๆ.....คุณค่ะ วินาทีนั้น มนุษย์ออฟฟิศตัวควายๆอย่างดิฉันได้รับข้อความนี้ตอนอยู่บนรถไฟฟ้า และประจวบกับกำลังฟังเพลง ใครเจ็บกว่า ของ etc. อยู่พอดี๊ๆ พอดี ยังกะจัดฉากนี้มาเพื่อผู้หญิงที่กำลังโดนเท น้ำตาอิป้านิ ไหลมาเป็นปี๊บแบบ ไม่อายผู้คนบนรถไฟฟ้าเลยค่ะ  ...แล้วคิดดูนะคะ รถไฟฟ้าตอน 6โมงเย็นแน่นขนาดไหน ถามว่าอายไหม อายมาก แต่ห้ามไม่ได้ ร้องไห้จนตัวสั่น สมองมันบอกให้หยุด แต่น้ำตามันไม่หยุดตามเลย ต้องเดินออกมาจากขบวน ทั้งที่ยังไม่ถึงที่หมายเลยค่ะ (มาถึงตรงนี้บางคนอาจจะคิดว่านิยายพันทิพย์อีกละ ไม่จริงค่ะ ใครที่เห็นป้าร้องไห้บนรถไฟฟ้าตอนหกโมงครึ่ง น่าจะรู้ดี 55+ ) ........ผ่อนอารมณ์ก่อนไปต่อนะ จนถึงตอนนี้ วันนี้ไม่สามารถไปทำงานได้ ลางานสิคะ ตาบวม ไม่ได้นอน นอนไม่หลับ เสียใจ อ่านข้อความซ้ำไปมารอบที่ 108 ตลบ...อยากรู้ว่าพอจะมีข้อคิดอะไรก็ได้ที่ทำให้เรา ไม่รู้สึกแบกโลกไว้ทั้งใบแบบนี้ มันไม่มีอารมจะทำอะไรเลย เดินก็เหมือนลอยได้อยู่แล้ว เอาจริงๆเจ็บมากนะ แต่ที่เล่าให้มันขำเพราะอยากกลบเกลื่อนมันเท่านั้นเอง ยังไม่อยากจะเริ่มต้นกะใครใหม่เร็วๆนี้แน่ๆ เพราะรักมากจนมันฝังใจไปแล้ว  
..สุดท้ายนี้ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าหากยาวหรือเวิ่นเว้อไป เจ้าของกระทู้ไม่อยากพิมพ์ไปน้ำตาไหลไปด้วยเลยเล่าแบบออกขำหน่อยเนอะ^^