ระหว่างแม่แท้และภรรยาที่มีลูก1คน คุณจะเลือกใคร

เราไม่ได้คิดว่าตัวเองจะดีเลิศเลอนะคะ เราเองก็เป็นเหมือนคนทั่วๆไปพ่อแม่บางครั้งอยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูกตัวเองเสมออยู่แล้ว  ครอบครัวเรากับเขาต่างกันมากค่ะ ครอบครัวเราสอนให้เราเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง แต่ครอบครัวเค้า เค้าเลี้ยงลูกให้สบาย จนกลายเป็นลูกที่ติดพ่อแม่ทำอะไรก็ต้องอยู่ในกรอบทุกอย่าง มาจนวันนึงค่ะ เค้าโดนบังคับให้ไปทำงานตามที่แม่ต้องการทั้งๆที่ตัวเค้าไม่อยากไปแต่โดนบังคับต้องไป ส่วนตัวเราอะหรอค่ะจะพูดอะไรได้ก็แค่คนนอกคนนึงขนาดลูกเค้าไม่อยากไปเค้ายังบังคับ เคยบอกกับสามีนะคะว่าให้โตได้แล้วเราเองก็มีครอบครัว เราสามารถเลือกทางเดินตัวเองได้  เราเองเป็นคนนึงที่เคยทิ้งพ่อและแม่มาอยู่กับคนที่เรารัก เราเลือกเค้า. แต่สิ่งที่เค้าเลือกมันไม่ใช่เราค่ะ เค้าเลือกครอบครัวของเค้า เรากับลูกก็คงเป็นหมาหัวเน่า เหมือนคนไร้ค่าเข้ามาทุกวัน ไม่มีใครเข้าใจ ในระยะเวลา4ปีนี้ต้องอดทนอดกลั้น เก็บกดเครียด  บางครั้งนอนร้องไห้คนเดียวยังมีเลยค่ะ เคยคิดอยากลาจากโลกนี้ไปแต่เรายังมีลูกให้ห่วง งานตอนนี้ก็หายากซะด้วยค่ะ ตัวเราเองช่วงนี้ขาดรายได้ต้องคอยอาศัยเขาอยู่ มันท้อในหลายๆอย่างเหนื่อยกายยังไม่เท่าเหนื่อยใจ เราต้องเจอกับกฎที่แม่เค้าบังคับให้ไปในรูปแบบตามที่แม่เค้าต้องการจนเราไม่เป็นตัวของเองแล้วค่ะ ทุกวันนี้อยากออกมาใช้ชีวิตเป็นของตัวเองมากๆ ถ้าใครไม่เคยมาเจอปัญหาแบบนี้ด้วยตัวเองก็คงไม่เข้าใจหรอกใช่ไหมค่ะ เราอดทนกับที่นี่มานานเราเจอเหตุการณหลายๆอย่างตั้งแต่แรกเริ่ม เราไม่ขอเล่าแล้วกันนะคะเพราะมันยาวมากๆและแต่ละปัญหามันก็ยากที่จะอธิบายให้ใครๆหลายคนได้รู้  อีกอย่างเรายังไม่พร้อมที่จะเล่าด้วย. ขอบคุณที่มาอ่านนะคะอย่างน้อยเราก็ได้ระบายออกมาบ้างหลังจากที่เก็บมานานอาจจะเล่าแค่ย่อๆเท่านั้นเราเจอมาเยอะค่ะบางเรื่องขอเก็บไว้ดีกว่า