สวัสดีครับ ผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง ใครอ่านก็คงจะบอกว่าน้ำเน่า แต่มันคือเรื่องจริงครับ
ผมเคยคบกับแฟนคนนึง แบบผมรักมากแล้ววันนึงเขามาบอกกับผมว่าผมยังไม่ใช่คนที่จะอยู่กับเขา สุดท้ายแล้วผมก็โดนทิ้ง
หลังจากนั้นผมตัดสินใจจะอยู่คนเดียว แต่มีผญ.คนนึงเข้ามาตอนที่ผมกำลังเสียใจ เขามาปลอบมาคอยคุยเป็นเพื่อน ผมก็สบายใจขึ้น
พอคุยไปคุยมาวันนึงผมก็แกล้งหยอกเขาเล่น ว่าเป็นแฟนไม๊ เขาตอบมาแบบไม่ต้องคิดเลย ว่าเอาไหมหละ ซึ่งตอนนั้นไม่รู้ผมคิดอะไร
เขาไม่ใช่ผญ.ในสเปกของผม แต่ผมก็คบกับเขาแรกๆผมก็คิดว่าคงคบกันได้ไม่นานหรอก แล้วมันก็เป็นจริง ผมเลิกกับเขา ในตอนนั้น
ในความคิดผมผมไม่อยากจะมีใครแล้วหลังจากที่เลิกแฟนเก่าผมทักผมมาผมก็คุยปรกติแต่ผมตอบแบบคนรู้จักที่ไม่อยากคุย เพราะผมไม่อยาก
ให้ความรู้สึกกลับมาผมเลือกที่จะไม่กลับไปหาใคร ความคิดของผมอยู๋แบบนี้ได้ประมาณ3วัน แล้วก็ถึงจุดเปลี่ยน เพราะผญ.ที่ผมบอกว่าไม่ใช่สเปกผมเลย
แต่ผมแพ้ใจเธอ จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ยอมมาง้อผช.ยอมเป็นฝ่ายเข้าหาผู้ชายทั้งๆที่ผู้ชายทำตัวเหมือนไม่สนใจ ผมแพ้ใจเธอ ผมเลยกลับมาคบกับเธอต่อ
แต่มันไม่เหมือนเดิมตรงที่ว่า ผมรู้สึกกับเธอมากขึ้น ไม่อยากให้เธอหายไปไหน อยากให้เธออยู่กับผม ความคิดในตอนแรกที่ว่าอยู่ด้วยกันได้ไม่นาน มันหายไปหมด ผมยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อผญ.คนนี้ทั้งๆที่ไม่เคยคิดว่าจะมาถึงจุดนี้ ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่ารักหรือป่าว เพราะผมกับเธอคบกันมาได้ไม่ถึงเดือน แต่ความรู้สึกเหมือนอยู่ด้วยกันมานานแล้ว ผมไม่รู้ว่ามันใช่รักมั้ย แต่ผมอยากอยู่กับเธอไม่อยากให้เธอหายไป
ทุกคนอ่านมาจนถึงตรงนี้คงจะบอกว่าน้ำเน่า แต่ที่ผมบอกเล่าไปทั้งหมดคือความจริงครับ ผมแค่อยากจะบอกให้ใครสักคนได้รับฟังอาจจะบอกว่าผมเพ้อก็ไม่เป็นไรครับ
เราสามารถหลงรักใครภายในเวลาไม่ถึงเดือนได้ไหม?
ผมเคยคบกับแฟนคนนึง แบบผมรักมากแล้ววันนึงเขามาบอกกับผมว่าผมยังไม่ใช่คนที่จะอยู่กับเขา สุดท้ายแล้วผมก็โดนทิ้ง
หลังจากนั้นผมตัดสินใจจะอยู่คนเดียว แต่มีผญ.คนนึงเข้ามาตอนที่ผมกำลังเสียใจ เขามาปลอบมาคอยคุยเป็นเพื่อน ผมก็สบายใจขึ้น
พอคุยไปคุยมาวันนึงผมก็แกล้งหยอกเขาเล่น ว่าเป็นแฟนไม๊ เขาตอบมาแบบไม่ต้องคิดเลย ว่าเอาไหมหละ ซึ่งตอนนั้นไม่รู้ผมคิดอะไร
เขาไม่ใช่ผญ.ในสเปกของผม แต่ผมก็คบกับเขาแรกๆผมก็คิดว่าคงคบกันได้ไม่นานหรอก แล้วมันก็เป็นจริง ผมเลิกกับเขา ในตอนนั้น
ในความคิดผมผมไม่อยากจะมีใครแล้วหลังจากที่เลิกแฟนเก่าผมทักผมมาผมก็คุยปรกติแต่ผมตอบแบบคนรู้จักที่ไม่อยากคุย เพราะผมไม่อยาก
ให้ความรู้สึกกลับมาผมเลือกที่จะไม่กลับไปหาใคร ความคิดของผมอยู๋แบบนี้ได้ประมาณ3วัน แล้วก็ถึงจุดเปลี่ยน เพราะผญ.ที่ผมบอกว่าไม่ใช่สเปกผมเลย
แต่ผมแพ้ใจเธอ จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ยอมมาง้อผช.ยอมเป็นฝ่ายเข้าหาผู้ชายทั้งๆที่ผู้ชายทำตัวเหมือนไม่สนใจ ผมแพ้ใจเธอ ผมเลยกลับมาคบกับเธอต่อ
แต่มันไม่เหมือนเดิมตรงที่ว่า ผมรู้สึกกับเธอมากขึ้น ไม่อยากให้เธอหายไปไหน อยากให้เธออยู่กับผม ความคิดในตอนแรกที่ว่าอยู่ด้วยกันได้ไม่นาน มันหายไปหมด ผมยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อผญ.คนนี้ทั้งๆที่ไม่เคยคิดว่าจะมาถึงจุดนี้ ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่ารักหรือป่าว เพราะผมกับเธอคบกันมาได้ไม่ถึงเดือน แต่ความรู้สึกเหมือนอยู่ด้วยกันมานานแล้ว ผมไม่รู้ว่ามันใช่รักมั้ย แต่ผมอยากอยู่กับเธอไม่อยากให้เธอหายไป
ทุกคนอ่านมาจนถึงตรงนี้คงจะบอกว่าน้ำเน่า แต่ที่ผมบอกเล่าไปทั้งหมดคือความจริงครับ ผมแค่อยากจะบอกให้ใครสักคนได้รับฟังอาจจะบอกว่าผมเพ้อก็ไม่เป็นไรครับ