อืม ...
ประมาณ 10 ปีที่แล้ว
ย้อนไปตอนเรา ปูจ๋า ส้ม แอร์ อยู่ ม.6
มีเด็กนักเรียนชั้น ม.2 เข้ามากลางเทอม ชื่อภีม
ภีมเด็กผู้ชายผิวขาว ตัวสูง ผอมๆ บางๆ ตาโตๆ หน่อย
หน้านิ่ง เงียบ ดูไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
มองผ่านๆ นี้นึกว่า พี่เจ มณฑล จิรา สมัยเด็กๆ
(แต่เป็นเวอร์ชั่นหัวเกรียน และไม่เข้มเท่า 55555)
เดินๆ ในโรงเรียนนี้นึกว่าพี่เจมาเอง คือหน้าเหมือนมาก
คุณครูที่เป็นคนปกครองหอใน
ฝากฝังให้แอร์ซึ่งเป็นพี่ใหญ่ในบรรดาเด็กหอ ช่วยดูแลน้อง
พวกเรา 4 คนเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน สนิทกัน
ก็อาสาช่วยดูแลเจ้าภีมด้วย คุณครูไว้ใจพวกเรา
จึงเล่าเรื่องครอบครัวน้องให้ฟังคร่าวๆ ว่าน้องครอบครัวน้องค่อนข้างซับซ้อน
แม่(ซึ่งเป็นเพื่อนของครู) อยู่ต่างประเทศ พ่ออยู่เมืองไทย แต่แต่งงานใหม่
มีพี่ชาย(ต่างพ่อ) แต่รู้สึกว่าจะไม่ค่อยสนิทกัน
ตอนนั้นแอร์กับปูจ๋าก็พยายามช่วยน้องเรื่องเรียน
ชวนคุย พยายามให้น้องรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม
ผ่านไปสักสองสัปดาห์ น้องก็เริ่มมีเพื่อนในชั้นเรียน
แต่พอวันเสาร์ อาทิตย์ น้องก็ไม่ค่อยออกไปไหน
(โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนไปกลับ
แต่มีหอพักให้เด็กบางคน กับเด็กที่เป็นจะเป็นซิสเตอร์ในอนาคต
ไม่รู้ว่าจริงๆ ต้องเรียกว่าอะไร
แต่พวกเราเรียกกันว่าเด็กใน ซึ่งมีแต่ผู้หญิง)
แอร์ซึ่งไม่ได้เป็นเด็กใน ที่จำเป็นต้องอยู่ประจำที่โรงเรียน
ก็มักจะออกมาทำงานกลุ่ม ทำการบ้านที่บ้านเพื่อนๆ ก็เวียนกันไป
พอมีภีมมา ก็จะชวนออกมาด้วยเสมอ
เจ้าภีมก็มาบ้าง ไม่มาบ้าง
พอรู้จักกัน ปรากฎว่าจริงๆ เจ้าภีมนี้ก็กวนติงใช้ได้
ที่สำคัญ เรียนเก่งอย่างไม่น่าเชื่อ
แต่บทจะเงียบ ก็เงียบทั้งวัน บทจะพูด ก็ต้องกราบขอร้องให้ช่วยเงียบ
ความสัมพันธ์ในกลุ่ม พวกเรา 4 คน ก็เหมือนเป็นพี่สาวของเจ้าภีมดีๆ นี้แหละ
ปูจ๋า กับส้ม จะเป็นพี่คนดี อ่อนโยน รักน้อง พูดเพราะ
แอร์ก็จะดูแลให้คำปรึกษาเรื่องการใช้ชีวิตที่โรงเรียน
ส่วนเรา นัท ก็จะออกแนวสั่งสอน สายโหด (เรียกง่ายๆ ว่าจอมบงการนั่นเอง)
เราเป็นลูกคนเดียว แต่มีลูกพี่ลูกน้องเยอะมาก
พอมีเจ้าภีม ที่เหมือนเป็นน้องชาย
ก็ชอบเผลอไปควบคุม ไปแกล้ง ตามประสาลูกโทน
แต่ก็เป็นไปเพราะความหวังดีนะ
เราเองเป็นคนขี้แกล้ง มุกเยอะ ชอบทำให้คนอื่นหัวเราะ
แต่บางทีก็แกล้งแรงไป พูดแรงไป ไม่ค่อยนึกถึงหัวใจคนอื่นเท่าไหร่
อยู่ไปนานวันเข้า ปูจ๋าดูจะกลายเป็นพี่สาวที่เจ้าภีมสนิทด้วยมากที่สุด
เรียกว่าคนที่โดนออดอ้อน ออเซาะที่สุด ก็พี่ปูจ๋านี้แหละ รองลงมาก็พี่ส้ม
ส่วนเรา กลายเป็นพี่ดุ (พี่นะ ไม่ใช่ผี 55555)
เจ้าภีมจะดูเกร็ง ดูไม่ค่อยอยากอยู่ใกล้เรา
เวลานั่งกิน หรือนั่งอ่านหนังสือ
ถ้าเหลือที่โต๊ะกันสองคน เจ้านี้จะลุกลี้ลุกลนเป็นพิเศษ
เข้าใจนะ ว่าเราเป็นจอมบงการ คงไม่อยากอยู่ใกล้เราสักเท่าไหร่
วัย ม.6 เป็นวัยที่มักจะคุยเรื่องความรัก เรื่องแฟน
พวกเราก็มักจะแซวปูจ๋ากับเจ้าภีมบ่อยๆ
แต่ก็แซวแบบขำๆ เพราะอยู่กลุ่มเดียวกันอยู่แล้ว
แต่ในใจเราลึกๆ ก็คิดว่าสองคนนี้อาจจะมีความรู้สึกดีๆ ให้กันจริงๆ
สำหรับเรา... ตอนนั้นไม่รู้ว่าเราชอบเจ้าภีม หรือหวงเพื่อน
แต่เวลาเห็นสองคนนี้งุ้งงิ้งใส่กัน ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
หลายครั้งที่เวลาเจ้าภีมไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วย
พวกเราจะชอบแซวปูจ๋าอย่าง ไหนแฟนล่ะ/ แฟนเด็กนี่หว่า/ ลูกชายไปไหนวะ/ แหม่ มีแฟนหล่อนะ
สิ่งที่ปูจ๋าแสดงกลับมา ก็จะหัวเราะ บ้าาา (คำด่าแรงสุดของปูจ๋า)
แล้วก็จ้องหน้าเรา และอมยิ้ม
เราคิดว่าปูจ๋าคงเขิน เลยจ้องหน้าเราแบบขำๆ
ตอนนั้นเราไม่รู้เลยว่า ปูจ๋ากับเจ้าภีมมีความลับเรื่องของเราเก็บไว้อยู่
เธอ ฉัน และ เงิน 2 บาท ของเรา
ประมาณ 10 ปีที่แล้ว
ย้อนไปตอนเรา ปูจ๋า ส้ม แอร์ อยู่ ม.6
มีเด็กนักเรียนชั้น ม.2 เข้ามากลางเทอม ชื่อภีม
ภีมเด็กผู้ชายผิวขาว ตัวสูง ผอมๆ บางๆ ตาโตๆ หน่อย
หน้านิ่ง เงียบ ดูไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
มองผ่านๆ นี้นึกว่า พี่เจ มณฑล จิรา สมัยเด็กๆ
(แต่เป็นเวอร์ชั่นหัวเกรียน และไม่เข้มเท่า 55555)
เดินๆ ในโรงเรียนนี้นึกว่าพี่เจมาเอง คือหน้าเหมือนมาก
คุณครูที่เป็นคนปกครองหอใน
ฝากฝังให้แอร์ซึ่งเป็นพี่ใหญ่ในบรรดาเด็กหอ ช่วยดูแลน้อง
พวกเรา 4 คนเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน สนิทกัน
ก็อาสาช่วยดูแลเจ้าภีมด้วย คุณครูไว้ใจพวกเรา
จึงเล่าเรื่องครอบครัวน้องให้ฟังคร่าวๆ ว่าน้องครอบครัวน้องค่อนข้างซับซ้อน
แม่(ซึ่งเป็นเพื่อนของครู) อยู่ต่างประเทศ พ่ออยู่เมืองไทย แต่แต่งงานใหม่
มีพี่ชาย(ต่างพ่อ) แต่รู้สึกว่าจะไม่ค่อยสนิทกัน
ตอนนั้นแอร์กับปูจ๋าก็พยายามช่วยน้องเรื่องเรียน
ชวนคุย พยายามให้น้องรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม
ผ่านไปสักสองสัปดาห์ น้องก็เริ่มมีเพื่อนในชั้นเรียน
แต่พอวันเสาร์ อาทิตย์ น้องก็ไม่ค่อยออกไปไหน
(โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนไปกลับ
แต่มีหอพักให้เด็กบางคน กับเด็กที่เป็นจะเป็นซิสเตอร์ในอนาคต
ไม่รู้ว่าจริงๆ ต้องเรียกว่าอะไร
แต่พวกเราเรียกกันว่าเด็กใน ซึ่งมีแต่ผู้หญิง)
แอร์ซึ่งไม่ได้เป็นเด็กใน ที่จำเป็นต้องอยู่ประจำที่โรงเรียน
ก็มักจะออกมาทำงานกลุ่ม ทำการบ้านที่บ้านเพื่อนๆ ก็เวียนกันไป
พอมีภีมมา ก็จะชวนออกมาด้วยเสมอ
เจ้าภีมก็มาบ้าง ไม่มาบ้าง
พอรู้จักกัน ปรากฎว่าจริงๆ เจ้าภีมนี้ก็กวนติงใช้ได้
ที่สำคัญ เรียนเก่งอย่างไม่น่าเชื่อ
แต่บทจะเงียบ ก็เงียบทั้งวัน บทจะพูด ก็ต้องกราบขอร้องให้ช่วยเงียบ
ความสัมพันธ์ในกลุ่ม พวกเรา 4 คน ก็เหมือนเป็นพี่สาวของเจ้าภีมดีๆ นี้แหละ
ปูจ๋า กับส้ม จะเป็นพี่คนดี อ่อนโยน รักน้อง พูดเพราะ
แอร์ก็จะดูแลให้คำปรึกษาเรื่องการใช้ชีวิตที่โรงเรียน
ส่วนเรา นัท ก็จะออกแนวสั่งสอน สายโหด (เรียกง่ายๆ ว่าจอมบงการนั่นเอง)
เราเป็นลูกคนเดียว แต่มีลูกพี่ลูกน้องเยอะมาก
พอมีเจ้าภีม ที่เหมือนเป็นน้องชาย
ก็ชอบเผลอไปควบคุม ไปแกล้ง ตามประสาลูกโทน
แต่ก็เป็นไปเพราะความหวังดีนะ
เราเองเป็นคนขี้แกล้ง มุกเยอะ ชอบทำให้คนอื่นหัวเราะ
แต่บางทีก็แกล้งแรงไป พูดแรงไป ไม่ค่อยนึกถึงหัวใจคนอื่นเท่าไหร่
อยู่ไปนานวันเข้า ปูจ๋าดูจะกลายเป็นพี่สาวที่เจ้าภีมสนิทด้วยมากที่สุด
เรียกว่าคนที่โดนออดอ้อน ออเซาะที่สุด ก็พี่ปูจ๋านี้แหละ รองลงมาก็พี่ส้ม
ส่วนเรา กลายเป็นพี่ดุ (พี่นะ ไม่ใช่ผี 55555)
เจ้าภีมจะดูเกร็ง ดูไม่ค่อยอยากอยู่ใกล้เรา
เวลานั่งกิน หรือนั่งอ่านหนังสือ
ถ้าเหลือที่โต๊ะกันสองคน เจ้านี้จะลุกลี้ลุกลนเป็นพิเศษ
เข้าใจนะ ว่าเราเป็นจอมบงการ คงไม่อยากอยู่ใกล้เราสักเท่าไหร่
วัย ม.6 เป็นวัยที่มักจะคุยเรื่องความรัก เรื่องแฟน
พวกเราก็มักจะแซวปูจ๋ากับเจ้าภีมบ่อยๆ
แต่ก็แซวแบบขำๆ เพราะอยู่กลุ่มเดียวกันอยู่แล้ว
แต่ในใจเราลึกๆ ก็คิดว่าสองคนนี้อาจจะมีความรู้สึกดีๆ ให้กันจริงๆ
สำหรับเรา... ตอนนั้นไม่รู้ว่าเราชอบเจ้าภีม หรือหวงเพื่อน
แต่เวลาเห็นสองคนนี้งุ้งงิ้งใส่กัน ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
หลายครั้งที่เวลาเจ้าภีมไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วย
พวกเราจะชอบแซวปูจ๋าอย่าง ไหนแฟนล่ะ/ แฟนเด็กนี่หว่า/ ลูกชายไปไหนวะ/ แหม่ มีแฟนหล่อนะ
สิ่งที่ปูจ๋าแสดงกลับมา ก็จะหัวเราะ บ้าาา (คำด่าแรงสุดของปูจ๋า)
แล้วก็จ้องหน้าเรา และอมยิ้ม
เราคิดว่าปูจ๋าคงเขิน เลยจ้องหน้าเราแบบขำๆ
ตอนนั้นเราไม่รู้เลยว่า ปูจ๋ากับเจ้าภีมมีความลับเรื่องของเราเก็บไว้อยู่