ให้ปฏิบัติ ทาน ศีล ภาวนา ระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ระลึกถึงกุศลที่ตนได้ทำไว้ดีแล้ว  ตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้ผู้ที่มีบุญบารมีที่ถึงเวลาที่จะมาเกิดในภพภูมิมนุษย์ และมาเพื่อปฏิบัติให้เป็นชาติสุดท้าย คือถึงที่สุดแห่งทุกข์ เพื่อให้ได้ดวงตาเห็นธรรม เป็นเนื้อนาบุญของโลกแล้ว ขอให้มาเกิดกับตน ตนพร้อมที่จะให้การสงเคราะห์และสนับสนุนให้ได้รับความสะดวกในกิจนั้น...(ลองค้นหาที่พระมารดาของพระพุทธเจ้าตั้งจิตอธิษฐานไว้ก็ได้ค่ะ)

แต่การที่ท่านจะมาเกิดกับเราหรือไม่นั้นเป็นสิ่งที่เราบังคับไม่ได้นะคะ เพียงแต่เราตั้งจิตมั่นไว้แบบนั้นนั่นเอง แล้วแต่บุญแต่กรรมอีกที

จากบารมี๑๐ อันได้แก่ ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา อุเบกขา

จากประสบการณ์ของตัวเอง คือ ทั้ง ๑๐ ข้อ เว้นข้ออธิษฐาน ได้ทำ ได้ปฏิบัติ ในช่วงของการศึกษาและปฏิบัติที่เข้มงวด แต่เหมือนมันติดมันขัดอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควร เหตุที่ตนเองเว้นข้ออธิษฐานไว้ ก็ด้วยอคติ หรือ ความที่รู้ไม่ถ้วนทั่วของการอธิษฐาน ซึ่งจะกระทำไปด้วยโลภะก็ได้ ด้วยการตั้งใจมั่นที่จะกระทำการที่เป็นกุศลให้สำเร็จก็ได้ พอระลึกได้ว่าเรายังขาดข้ออธิษฐานบารมี ก็ได้ศึกษาและวางใจของตนใหม่ แล้วตั้งจิตอธิษฐาน ขอถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ขอให้ปฏิบัติได้ตรง ให้ถึงพระนิพพานในชาตินี้ ขอชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย...