ติ๋ง...ติ๋ง...ติ๋ง...หยดน้ำตกลงกระทบผิวน้ำในแอ่ง
หยดน้ำหลายหยดรวมตัวกันในแอ่งน้ำจนเริ่มเอ่อล้นขันน้ำใบเล็กจากที่เคยลอยกระทบผนังคอนกรีตปูนกระเบื้องที่ก่อนเป็นแอ่งในห้องน้ำ บัดนี้น้ำในแอ่งเริ่มเอ่อล้นจนขันน้ำใบนั้นลอยหลุดออกจากแอ่ง หล่นไปอยู่ข้างส้วมซึมใกล้กับคอห่าน
เด็กน้อยคนหนึ่งนั่งชันเข่า หน้าตาดูเศร้าหมองและอิดโรยยิ่งนัก เขารู้สึกปวดท้องมวนๆ ชนิดที่ว่าจะถ่ายก็ไม่ออก จะออกจากห้องน้ำก็กลัวข้าศึกหัวเหลืองจะเล็ดลอดออกมาให้เขาต้องอับอายเพื่อนๆในห้อง ป.6/2
บัดนี้ก็ใกล้จะเลิกเรียนแล้ว จะเรียกว่าเลิกเรียนก็ไม่ถูกเท่าไหร่ ต้องบอกว่าใกล้เลิกเรียนพิเศษติวเข้มก่อนสอบไล่จึงจะถูก ตอนนี้เกือบหกโมงเย็นแล้ว แต่เขาก็ยังถ่ายไม่ออกอยุ่ดี เขาได้แต่นึกถึงหน้าครูสมศรีที่อยู่ในห้องเรียนยามนี้ เขาคิดว่าครูสมศรีจะต้องดุเขาแน่ที่เขาขอมาเข้าห้องน้ำร่วมเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว
ฟ้าเริ่มทอแสงสีส้มแค่ชั่วเขานั่งขมิบก้น ฟ้าก็เริ่มเทาๆ แดงๆ ส่อให้รู้ว่าเข้าเวลาโพล้เพล้ซะแล้ว ทุกคนในห้องเรียนเริ่มแยกย้ายกลับบ้าน หลายคนคิดว่าเขา ด.ช.สุเมธ ต้องหนีกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ จึงไม่มีใครรอเขา
ครูสมศรีก็เช่นเดียวกัน เธอคิดว่า ด.ช. สุเมธ ต้องหนีกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ ประจวบกะบเธอต้องรีบกลับบ้านไปทำกับข้าวให้สามีและลูกเพราะกำลังเห่อเตาอบไมโครเวฟเครื่องใหม่
ทว่าเด็กชายคนนั้นยังอยู่ในห้องน้ำ ขาเริ่มเหน็บชาเพราะนั่งยองๆมาเกือบชั่วโมง ไม่ออก..ไม่ว่าจะออกแรงเบ่งแค่ไหนก็ไม่ออก อาจเป็นเพราะความตะกละในช่วงพักกลางวันก็เป็นไปได้ เขาสวาปามทั้ง ข้าวเหนียว ก๋วยเตี๋ยว และส้มตำปู อาจเป็นอย่างหลังที่ทำให้เขาทรมานท้องในตอนนี้
เขาตัดสินใจยอมแพ้ เอาวะ...ต่อให้ขี้แตกบนรถเมล์ก็ช่างมัน เขาตัดพ้อในใจพลางตักน้ำมาล้างก้นช้าๆ
ระหว่างที่เขากำลังใส่กางเกง เขาก็เห็นเด็กผู้ชายอีกคนลุกลี้ลุกลนเข้าห้องน้ำ เขาเห็นเพราะห้องน้ำชั้นประถมนั้นประตูห้องน้ำจะยกลอยขึ้นมาจากพื้นประมาณนิ้วครึ่งถึงสองนิ้ว แถมเด็กคนนั้นเข้าห้องข้างๆเขาอีกด้วย
เสียงน้ำจสกก๊อกห้องข้างๆ ดังขึ้น เขา... ด.ช.สุเมธ ค่อยๆใส่กางเกงอน่างอุ่นใจเพราะมีเพื่อนอยู่มนห้องน้ำด้วย หลังจากที่เขาต้องเกร็งเพราะห้องน้ำชั้นนี้ร่ำลือกันว่ามีคนเคยเจอผี...
...บรรยากาศของตึกเรียนยามค่ำคืน เมื่อแสงจันทร์สาดทอมาที่ตัวตึกปรากฏเป็นภาพแลดูวังเวงพิกล ลุงเล็กภารโรงเก่าแก่ประจำโรงเรียน นั่งคิดถึงเรื่องเศร้าที่เคยเกิดขึ้นเมื่อมองไปยังตึกเรียนชั้นประถมศึกษา
ลุงเล็กไล่เปิดประตูห้องเรียนและห้องน้ำบนอาคารทีละชั้นปิดไล่จนมาถึงห้องน้ำของชั้นประถมปีที่หก บัดนี้เป็นเวลาทุ่มเศษ
ลุงเล็กไม่อยากจะเข้าไปในห้องน้ำนั้นสักเท่าไหร่ มันเป็นห้องน้ำที่มีโถปัสสาวะสามโถ มีห้องส้วมเล็กๆ อยู่สามห้อง แต่ใช้ได้สองห้องเพราะห้องสุดท้ายถูกปิดตายเอาไว้ด้วยมีเหตุจำเป็น
แหมะ...แหมะ...แหมะ...เสียงน้ำจากก๊อกน้ำในห้องน้ำบนตึกเรียนชั้นประถมปีที่หกดังขึ้น ลุงเล็กได้ยินเมื่อกำลังจะเข้าไปทำความสะอาดและปิดไฟ
จริงๆ แล้วลุงเล็กจะรีบปิดห้องน้ำชั้นนี้ก่อนชั้นอื่นๆ แต่เพราะมีการสอนพิเศษเกิดขึ้นจึงทำให้ต้องทำงานช้ากว่ากำหนดเดิม
ลุงเล็กไล่ทำความสะอาดห้องทีละห้อง เริ่มจากห้องแรกและเมื่อกำลังจะเข้าไปทำความสะอาดห้องต่อมาก็ตกใจเล็กน้อย เมื่อพบเด็กชายคนหนึ่งนั่งสั่นหลับตาปี๋ ปากบ่นพึมพำเบาๆ ไม่ได้ศัพท์
ลุงเล็กค่อยๆ สะกิดเขาช้าๆ เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็ถลาเข้ากอดลุงเล็ก ปากก็บอกช่วยด้วยๆ เด็กคนนั้นจะเอาผมไปอยู่ด้วย อย่าเปิดห้องน้ำห้องข้างๆนะ เดี๋ยวเขาออกมาอีก...
ลุงเล็กสะดุ้งเฮือกแล้วรีบพาเด็กคนนั้นคนที่ตัวสั่นเพราะขวัญผวาออกมานอกห้องน้ำ จากนั้นจึงปิดไฟแล้วรีบจนลนลานเพื่อจะล็อกห้องน้ำของชั้นประถมหก
ลุงเล็กเหลือบมองเด็กน้อยผู้น่าสงสารที่ยังสั่นเทาเพราะความตื่นกลัวสุดขีด เขารับรู้ว่าเด็กคนนี้ต้องเจอกับอะไร มันคงไม่ต่างจากที่เขาเคยเจอเมื่อหลายปีก่อนเป็นแน่ มันเป็นความผิดที่เขาไม่เคยลืม
เด็กน้อยที่ยังสั่นไม่หายคือเด็กชายสุเมธนั่นเอง ลุงเล็กพาเขาไปโทรศัพท์สาธารณะในโรงเรียนเพื่อให้เขาโทรบอกผู้ปกครองให้มารับกลับบ้าน
ที่ต้องโทรที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะก็เพราะสมัยนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ และเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว สมัยนั้นตู้โทรศัพท์สาธารณะยังเป็นสีแดง เหรียญบาทยังมีขนาดใหญ่กว่าปัจจุบัน เหรียญสิบยังไม่เกิดขึ้น
ขณะที่ ด.ช. สุเมธ กำลังรอผู้ปกครองก็เริ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ลุงเล็กฟัง
#เดี๋ยวมาต่อค่ะ
#ถ้าสนุกอย่าลืมคอมเม้นด้วยนะคะ
#เม้นให้กำลังใจด้วยนะคะ
#ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
สยองขวัญ ชีวิตวัยเรียน : ห้องน้ำ..ห้องสุดท้าย
หยดน้ำหลายหยดรวมตัวกันในแอ่งน้ำจนเริ่มเอ่อล้นขันน้ำใบเล็กจากที่เคยลอยกระทบผนังคอนกรีตปูนกระเบื้องที่ก่อนเป็นแอ่งในห้องน้ำ บัดนี้น้ำในแอ่งเริ่มเอ่อล้นจนขันน้ำใบนั้นลอยหลุดออกจากแอ่ง หล่นไปอยู่ข้างส้วมซึมใกล้กับคอห่าน
เด็กน้อยคนหนึ่งนั่งชันเข่า หน้าตาดูเศร้าหมองและอิดโรยยิ่งนัก เขารู้สึกปวดท้องมวนๆ ชนิดที่ว่าจะถ่ายก็ไม่ออก จะออกจากห้องน้ำก็กลัวข้าศึกหัวเหลืองจะเล็ดลอดออกมาให้เขาต้องอับอายเพื่อนๆในห้อง ป.6/2
บัดนี้ก็ใกล้จะเลิกเรียนแล้ว จะเรียกว่าเลิกเรียนก็ไม่ถูกเท่าไหร่ ต้องบอกว่าใกล้เลิกเรียนพิเศษติวเข้มก่อนสอบไล่จึงจะถูก ตอนนี้เกือบหกโมงเย็นแล้ว แต่เขาก็ยังถ่ายไม่ออกอยุ่ดี เขาได้แต่นึกถึงหน้าครูสมศรีที่อยู่ในห้องเรียนยามนี้ เขาคิดว่าครูสมศรีจะต้องดุเขาแน่ที่เขาขอมาเข้าห้องน้ำร่วมเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว
ฟ้าเริ่มทอแสงสีส้มแค่ชั่วเขานั่งขมิบก้น ฟ้าก็เริ่มเทาๆ แดงๆ ส่อให้รู้ว่าเข้าเวลาโพล้เพล้ซะแล้ว ทุกคนในห้องเรียนเริ่มแยกย้ายกลับบ้าน หลายคนคิดว่าเขา ด.ช.สุเมธ ต้องหนีกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ จึงไม่มีใครรอเขา
ครูสมศรีก็เช่นเดียวกัน เธอคิดว่า ด.ช. สุเมธ ต้องหนีกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ ประจวบกะบเธอต้องรีบกลับบ้านไปทำกับข้าวให้สามีและลูกเพราะกำลังเห่อเตาอบไมโครเวฟเครื่องใหม่
ทว่าเด็กชายคนนั้นยังอยู่ในห้องน้ำ ขาเริ่มเหน็บชาเพราะนั่งยองๆมาเกือบชั่วโมง ไม่ออก..ไม่ว่าจะออกแรงเบ่งแค่ไหนก็ไม่ออก อาจเป็นเพราะความตะกละในช่วงพักกลางวันก็เป็นไปได้ เขาสวาปามทั้ง ข้าวเหนียว ก๋วยเตี๋ยว และส้มตำปู อาจเป็นอย่างหลังที่ทำให้เขาทรมานท้องในตอนนี้
เขาตัดสินใจยอมแพ้ เอาวะ...ต่อให้ขี้แตกบนรถเมล์ก็ช่างมัน เขาตัดพ้อในใจพลางตักน้ำมาล้างก้นช้าๆ
ระหว่างที่เขากำลังใส่กางเกง เขาก็เห็นเด็กผู้ชายอีกคนลุกลี้ลุกลนเข้าห้องน้ำ เขาเห็นเพราะห้องน้ำชั้นประถมนั้นประตูห้องน้ำจะยกลอยขึ้นมาจากพื้นประมาณนิ้วครึ่งถึงสองนิ้ว แถมเด็กคนนั้นเข้าห้องข้างๆเขาอีกด้วย
เสียงน้ำจสกก๊อกห้องข้างๆ ดังขึ้น เขา... ด.ช.สุเมธ ค่อยๆใส่กางเกงอน่างอุ่นใจเพราะมีเพื่อนอยู่มนห้องน้ำด้วย หลังจากที่เขาต้องเกร็งเพราะห้องน้ำชั้นนี้ร่ำลือกันว่ามีคนเคยเจอผี...
...บรรยากาศของตึกเรียนยามค่ำคืน เมื่อแสงจันทร์สาดทอมาที่ตัวตึกปรากฏเป็นภาพแลดูวังเวงพิกล ลุงเล็กภารโรงเก่าแก่ประจำโรงเรียน นั่งคิดถึงเรื่องเศร้าที่เคยเกิดขึ้นเมื่อมองไปยังตึกเรียนชั้นประถมศึกษา
ลุงเล็กไล่เปิดประตูห้องเรียนและห้องน้ำบนอาคารทีละชั้นปิดไล่จนมาถึงห้องน้ำของชั้นประถมปีที่หก บัดนี้เป็นเวลาทุ่มเศษ
ลุงเล็กไม่อยากจะเข้าไปในห้องน้ำนั้นสักเท่าไหร่ มันเป็นห้องน้ำที่มีโถปัสสาวะสามโถ มีห้องส้วมเล็กๆ อยู่สามห้อง แต่ใช้ได้สองห้องเพราะห้องสุดท้ายถูกปิดตายเอาไว้ด้วยมีเหตุจำเป็น
แหมะ...แหมะ...แหมะ...เสียงน้ำจากก๊อกน้ำในห้องน้ำบนตึกเรียนชั้นประถมปีที่หกดังขึ้น ลุงเล็กได้ยินเมื่อกำลังจะเข้าไปทำความสะอาดและปิดไฟ
จริงๆ แล้วลุงเล็กจะรีบปิดห้องน้ำชั้นนี้ก่อนชั้นอื่นๆ แต่เพราะมีการสอนพิเศษเกิดขึ้นจึงทำให้ต้องทำงานช้ากว่ากำหนดเดิม
ลุงเล็กไล่ทำความสะอาดห้องทีละห้อง เริ่มจากห้องแรกและเมื่อกำลังจะเข้าไปทำความสะอาดห้องต่อมาก็ตกใจเล็กน้อย เมื่อพบเด็กชายคนหนึ่งนั่งสั่นหลับตาปี๋ ปากบ่นพึมพำเบาๆ ไม่ได้ศัพท์
ลุงเล็กค่อยๆ สะกิดเขาช้าๆ เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็ถลาเข้ากอดลุงเล็ก ปากก็บอกช่วยด้วยๆ เด็กคนนั้นจะเอาผมไปอยู่ด้วย อย่าเปิดห้องน้ำห้องข้างๆนะ เดี๋ยวเขาออกมาอีก...
ลุงเล็กสะดุ้งเฮือกแล้วรีบพาเด็กคนนั้นคนที่ตัวสั่นเพราะขวัญผวาออกมานอกห้องน้ำ จากนั้นจึงปิดไฟแล้วรีบจนลนลานเพื่อจะล็อกห้องน้ำของชั้นประถมหก
ลุงเล็กเหลือบมองเด็กน้อยผู้น่าสงสารที่ยังสั่นเทาเพราะความตื่นกลัวสุดขีด เขารับรู้ว่าเด็กคนนี้ต้องเจอกับอะไร มันคงไม่ต่างจากที่เขาเคยเจอเมื่อหลายปีก่อนเป็นแน่ มันเป็นความผิดที่เขาไม่เคยลืม
เด็กน้อยที่ยังสั่นไม่หายคือเด็กชายสุเมธนั่นเอง ลุงเล็กพาเขาไปโทรศัพท์สาธารณะในโรงเรียนเพื่อให้เขาโทรบอกผู้ปกครองให้มารับกลับบ้าน
ที่ต้องโทรที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะก็เพราะสมัยนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ และเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว สมัยนั้นตู้โทรศัพท์สาธารณะยังเป็นสีแดง เหรียญบาทยังมีขนาดใหญ่กว่าปัจจุบัน เหรียญสิบยังไม่เกิดขึ้น
ขณะที่ ด.ช. สุเมธ กำลังรอผู้ปกครองก็เริ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ลุงเล็กฟัง
#เดี๋ยวมาต่อค่ะ
#ถ้าสนุกอย่าลืมคอมเม้นด้วยนะคะ
#เม้นให้กำลังใจด้วยนะคะ
#ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ