ทำไมคนอื่นถึงว่าเราเป็นคนที่อยู่ในโลกของตัวเองเกินไป

สวัสดีค่ะเราขอแนะนำตัวก่อนนะคะเราชื่อติ๋มคะ เราอายุ23ปี อยากรู้ว่ามีใครเคยรู้สึกเหมือนเราไหมคะเราชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวเวลาเครียดๆเบื่อๆเราไม่อยากให้ใครอยู่กับเราในเวลาที่เราเสียใจ เป็นเพราะว่าเราถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวมาตั้งแต่เด็กๆหรือเปล่าคะพ่อแม่เราแยกทางกันเราต้องถูกคนโน้นคนนี้เลี้ยงบ้างพอโตหน่อยให้ญาติพ่อเลี้ยง เราไม่เคยคิดว่าเราจะเป็นคนแบบนี้เลยคะเราอยากทิ้งทุกๆอย่างแล้วไปอยู่คนเดียว เราอยากเป็นคนไม่มีญาติไม่มีพี่น้อง
เราไม่ได้เนรคุณนะแต่เราทุกข์กับการที่ต้องอยู่แบบนี้ เราไม่เคยมีความคิดเป็นของตัวเองเลยเค้าจะบังคับเราให้คิดแบบเค้าเพราะเค้าเลี้ยงเรามาเราทรมารกับสิ่งที่ไม่ชอบมานานมากเลยคะ เมื่อก่อนเราเคยทำงานเราทนไม่ไหวกับการที่ต้องไปทำงานในเมืองรถติดเบื่อคนเบื่อสิ่งแวดล้อม
เราเคยคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้านะคะ ตอนนี้เราร้องไห้ไปพิมไป เหมือนว่าเราทนกับสิ่งแบบนี้มาตั้งแต่เด็กหรือเปล่าคะ เราทนไมไหว เราอยากปรึกษาใครก็ได้ที่เค้าไม่ใช่คนในครอบครัวหรือญาติพี่น้อง เค้าไม่เคยเข้าใจเราจริงๆเลย เราเคยคิดว่าเราจะตั้งใจเก็บเงินสักก้อนแล้วหนีไปอยู่คนเดียวแล้วอยู่คนเดียวตลอดชีวิตเราไม่อยากจดจำใครเลยไม่อยากมีความหลังแบบนี้ เพื่อนๆช่วยตักเตือนหรือแนะนำเราหน่อยได้ไหมคะว่าเราควรทำแบบนี้ไหมคะ