เรื่องระหว่างเรา ที่มีผลแค่เราคนเดียว
เรื่องมันเริ่มจากที่เรา รู้จักคนในโลกออนไลน์คนนึง...
เค้าเป็นคนน่ารักมาก เราหลงรักเค้าผ่านตัวหนังสือ ไม่เคยเห็นหน้าตากันด้วยซ้ำ
แค่เรื่องเล่าของเค้า นำมาสู่ การตามหาเค้า และเราก็ตามหาเค้าเจอ
เราคุยกับเค้าเยอะมากๆ เหมือนเนื้อเพลงท่อนแรกเลย
"ได้ฟังเรื่องราวของเธอ กับความรักที่กำลังจะจบลง คงมีแค่ความเป็นห่วง อย่างคนที่เป็นเพียงเพื่อนจะเหมาะสม"

เค้าวางเราเป็นแค่ที่ปรึกษา เป็นเพื่อนสนิท(แม้ไม่เคยเจอหน้ากัน) ได้แค่ฟังเรื่องราวต่างๆที่แลกเปลี่ยนกัน
เราก็ทำหน้าที่เพื่อนที่ปรึกษามาตลอด เราเคยจะบอกความรู้สึกกับเค้าด้วยนะ แต่แค่เริ่ม เค้าก็ตัดช่องทางทุกอย่าง

เราเลยทำได้แค่ เก็บความรู้สึกนั้น เราคิดว่าเค้ารู้ความรู้สึกเราแหละ แต่เค้าคงอยากรักษาความเป็นเพื่อนไว้มากกว่า
พอเรารู้แบบนั้น เราก็พยายามรักษาความเป็นเพื่อนให้ได้แบบเค้า พยายามรู้ขอบเขตตัวเองว่าได้แค่ไหน
มีอยู่ครั้งนึงที่เราอยากจะหายไปจากชีวิตเค้า แต่สุดท้ายแล้ว เป็นเราต่างหาก ที่ยังวนเวียนคิดถึงแต่เค้า
จากเรื่องวันนั้น เราได้แต่บอกตัวเองว่า เราเป็นอะไรสำหรับเค้าก็ได้ ขอแค่เค้าอย่าหายไปก็พอ

มีคนบอกว่า ที่เหนื่อยเพราะยังคาดหวัง แต่ที่ไม่เหนื่อยเพราะหมดหวังไปตั้งนานแล้ว
ประโยคนึงที่เค้าพูดกับเรา ที่ทำให้เราหมดหวัง คือเค้าบอกกับเราว่า

"เราคือคนที่ทำให้เค้าสบายใจได้ แต่ไม่ใช่คนที่ทำให้เค้าอยากจะพัฒนาตัวเองให้ดีพอ"
เราก็คิดนะ ที่เค้าเป็นอยู่มันก็ดีแล้ว ไม่งั้นเราไม่ชอบหรอก แล้วไม่ต้องพัฒนาอะไรทั้งนั้น ถ้ามันใช่
อะไรๆมันก็พัฒนาไปตามกาลเวลาเองแหละ แต่ก็นั่นแหละ ประโยคนั้นฟังแล้วเหมือนเจ็บเนอะ
แต่เราฟังแล้วไม่เจ็บนะ แต่มันทำให้เรารู้ตัวเองเลยว่าเราได้แค่ไหน  

พอเรามาฟังเพลงนี้ มันรู้สึกหน่วงมากๆ เหมือนเพลงนี้ มันปลุกความรู้สึกที่เราเก็บไว้ ให้กลับมารู้สึกอีกครั้ง
แต่เราก็ยังคิดอยู่นะว่าการที่เรารู้สึกแบบนี้ มันเป็นเรื่องของความรู้สึกเรา เราจะจัดการมันเอง เค้าไม่ชอบเราก็ไม่เป็นไร
เราก็คิดอยู่ว่าถ้าสมมติเราได้คบกัน แล้วเราต้องเลิกกัน เราจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม เราไม่รู้ว่าอนาคตเป็นไง
แต่ที่มันเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็ดีมากๆแล้ว ขอบคุณช่วงเวลานั้น ที่ทำให้เราได้รู้จักกัน ได้มีความรู้สึกดีๆให้นึกถึง

อาจเป็นฉันที่คิดเกินไป อ่อนไหวเพราะเพียงแค่คำว่าใกล้ชิด ที่ปรึกษาแค่เพื่อนสนิท เธออาจไม่คิดมากเกินจนเลยไปอย่างฉัน