คือแบบว่าผมกับแฟนเรารักกันมากครับ แต่เป็นเพราะเราห่างกันเลยทำให้เวลาของเราและเค้าไม่ตรงกัน นานๆทีเจอกัน เราเพิ่งเลิกกันเมื่อปลายปีที่แล้วโดยที่ผมเป็นฝ่ายบอกเลิกตอนที่บอกก็คิดอยู่ว่าจะเลิกดีไหม รึจะปล่อยให้เป็นแบบนี้แล้วเราไม่พูดอะไร เพราะแฟนผมคุยกับคนอื่น ช่วงแรกผมก็เฉยๆ เพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วครั้งนึงเรื่องแบบนี้ ครั้งนี้ผมเลยไม่ได้แสดงอาการเจ็บปวดอะไรมากแต่ยอมรับน้ำตาตกในทุกวัน เวลาผ่านไปเราต่างมีคนเข้ามาคุยเค้าก็คุยกับคนนั้นคนที่ทำให้ผมบอกเลิกเค้า ส่วนผมก็คุยกับคนใหม่มีความรู้สึกดีๆจนเกือบจะเริ่มใหม่กับคนนั้นได้แล้วแต่เราทั้งสองตกลงกันไว้ว่าจะคุยกันไปเรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่ก็กลับมาเป็นเพื่อนกันได้ (ในความรู้สึกผมมันเป็นไปไม่ได้หรอกผมรู้ดี) ในระหว่างนั้นผมกับแฟนเก่าก็กลับมาคุยด้วย เราคุยกันเรื่อยๆ ทุกวันๆ จนความรู้สึกเดิมๆของผมมันเริ่มกลับมาและแฟนเก่าก้เหมือนจะอยากกลับ (ปล.ในความคิดผมนะ) ผมเคยถามเรื่องแฟนใหม่เค้า เค้าก็บอกตลอดว่าไม่ได้เป็นแฟนกัน ตอนนี้เค้าไม่ได้คุยกับใครเลย คุยแค่กับผมคนเดียวบางครั้งเค้าก็บอกให้ผมรอเค้า และเค้าก็จะรอผมกลับไป ส่วนคนที่ผมคุยด้วยเราก็เริ่มห่างกันมาสักพักแล้วซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมควรจะทำยังไงครับ?
กลับไม่กลับ ? หรือ คุยกับคนนั้นต่อไปเรื่อยๆจนขอคบ (ผมเคยคิดแล้วหลายครั้งว่าจะขอเค้าคบแต่สุดท้ายผมก็ขอดูใจกันไปก่อนตลอด)
บอกเลิกแฟนทั้งๆที่ยังรัก อยากกลับแต่ก็ไม่กล้ากลับไปเพราะกลัวว่าจะเป็นแบบเดิม?
กลับไม่กลับ ? หรือ คุยกับคนนั้นต่อไปเรื่อยๆจนขอคบ (ผมเคยคิดแล้วหลายครั้งว่าจะขอเค้าคบแต่สุดท้ายผมก็ขอดูใจกันไปก่อนตลอด)