เราเรียนรู้อะไรได้บ้างจากกรณีต้องห้าม ของเมย์ รัชนก อินทนนท์

- การกรอกแบบฟอร์มสำแดงยารักษา (Therapeutic Use Exemption Form) -TUE Form

คำถามคือ แบบฟอร์มนี้ต้องกรอกในกรณีใดบ้าง สมาคมฯ ผิดพลาดจริงหรือไม่
ถ้าผิดจริง สมาคมต้องสรุปบทเรียน และแก้ไขอุดช่องโหว่ตรงนี้ ห้ามเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก
ถ้าไม่ผิด หมายความว่าไม่มีข้อบังคับว่าต้องกรอกแบบฟอร์มในกรณีเช่นนี้
คำถามคือถึงไม่บังคับ แต่ตอนหลังกลับมีปัญหา แปลว่ายังไงก็ต้องกรอกอยู่ดีหรือไม่ (กันไว้ดีกว่าแก้ เหลือดีกว่าขาด)

อย่างไรก็ตาม ในเอกสารคำตัดสินของ bwf และการแถลงของสมาคม ไม่ปรากฎคำนี้อยู่เลย
ดังนั้น ประเด็นนี้อาจไม่ใช่สาระในการพิจารณา และอาจไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลยก็ได้

- ข่าวหลุด ข่าวมั่ว ข่าวซ้ำเติม และการหวังดีประสงค์(อะไร)

10 ก.ค. สมาคมได้รับแจ้งจาก bwf พร้อมคำสั่ง ห้ามพูด
13 ก.ค. ข่าวหลุดสู่สาธารณะ, รัชนก ได้รับคำสั่ง แบน จาก bwf
16 ก.ค. การสอบสวนผ่าน video conference
17 ก.ค. bwf ส่งคำตัดสินมาที่สมาคมฯ รัชนก พ้นโทษแบน
18 ก.ค. แถลงข่าว พูดได้

1. ข่าวหลุดมาจากไหน หลุดเพื่ออะไร ต้องหาให้เจอ ครั้งนี้ยังโชคดีที่ bwf ไม่โกรธเรากรณีนี้

2. ข่าวมั่วทั้งหลาย ออกมาเพื่ออะไร เป็นผลดีหรือผลเสีย
เช่น
บอกว่าเกิดจากการฉีดยารักษาเข่า (ทั้งที่ความจริงเมย์เจ็บหลัง และข้อศอก ไม่เกี่ยวกับเข่า)
บอกว่ากำลังรอการตรวจ sample B (เมื่อเรายอมรับใน sample A การตรวจซ้ำก็ไม่จำเป็น สิ่งที่ทำคือมุ่งสู้ประเด็นใช้สารไม่ผิด)
บอกว่าเกิดจากหมอที่ไม่มีความรู้ ไม่เข้าใจกฎ (ความจริงคือ การรักษาของเราเป๊ะตามกฎทุกประการ)
ฯลฯ

3. การหวังดีประสงค์(อะไร) จากผู้ไม่รู้จริง(แต่คิดว่ารู้)
เช่น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เมื่อ bwf รู้เรื่องตั้งแต่ต้น คำแนะนำ(หรือติเตียน)นี้ ก็ไร้ความหมาย ไม่สร้างประโยชน์เหลือแต่ความรู้สึกที่ไม่ดี

มีอะไรอีกที่เราสามารถเรียนรู้ได้จากกรณีนี้?