รู้สึกไปต่อไม่ได้ เดินกลับก็ไม่ได้ อ่อนแอแบบบอกไม่ถูกไม่รู้จะพูดอะไร
เริ่มจากเราเลิกกับแฟนที่คบกันมา6ปี เพราะเขามีคนใหม่ เขาเลือกคนนั้นที่เพิ่งคุยกัน2เดือนให้เหตุผลว่านิสัยเหมือนเรา
เราเสียใจอยู่หลายเดือนเพราะเรามีเพื่อนดีๆที่คอยอยู่ข้างเราจนทำใจได้ เลยเปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาคุย
พอเจอคนที่คุยกันถูกคอเราเริ่มมองโลกสดใสขึ้น happyมีความสุขดีคิดว่าจะจริงจังกับคนนี้ละ เริ่มมอใอนาคตด้วยกันเป้นความรู้สึกที่ดีมาก
สุดท้ายทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีแต่ก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง โดนเทแบบไม่ทันได้ตั้งตัว (ไม่ทันจริงๆค่ะ ไม่มีการเตรียมใจอะไรเลย)
พยายามเข้าใจเขาเพราะทุกคนมีเหตุผล อาจจะรู้สึกผิดหวังมากๆๆๆเพราะคาดหวังไว้ อีกทั้งต้องเลิกคุยกันทั้งๆที่ยังรู้สึกดีต่อกัน(แต่ทุกคนมีหน้าที่)
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เปิดใจใหม่คิดซะว่าเราอายุเท่านี้เอง(ยี่สิบต้นๆ) ยังเจอคนอีกเยอะ ยอมรับค่ะว่าแอบคุยหลายคน555
แล้วก็มาเจอคนใหม่ เค้าดีกับเรามากชอบอะไรเหมือนๆกันคอยดูแลเราเสมอเวลาเราไปไหน เข้ากับเพื่อนเราได้เพื่อนๆเราบอกคนนี้ผ่าน
ถึงเราจะรู้สึกดีแค่ไหนเวลาอยู่กับคนนี้ เราก็รู้ใจตัวเองเสมอว่าเราคิดถึงคนเก่าเรายังหวังว่าเขาจะกลับมา(เพราะทุกคนมีหน้าที่)
เพื่อนเราก็เตือนสติเราว่าให้อยู่กับคนที่อยู่กับเราตอนนี้ดีกว่า โอเคค่ะเราเลยเปิดใจมากขึ้นรับคนนี้เข้ามาในใจมากขึ้น
ดูแล้วไปได้สวยใช่ไหมคะ แต่อยู่ๆเขาก็หายไปเลยไม่รู้ว่าหายไปไหน หรือเรารู้ตัวช้าไปเค้าอาจรอไม่ไหว? งง
จนตอนนี้ในใจเราสับสนมากค่ะ น้อยใจเหนื่อยใจท้อแท้ ไม่รู้จะพูดกับใคร จะบอกเพื่อนไปก็บอกได้ไม่หมดไม่อยากยกปัญหาของเราไปให้เพื่อนมาก
มันทำให้เราคิดว่าทำไมโลกนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับเราเลย คือ โดนบอกเลิกทั้งๆที่ก็คบกันมา6ปี เพียงเพราะผญคนเดียว เขาไม่ต้องเสียใจแต่เราเสียใจแทบบ้า เขาเลิกกับเราละมีคนดูแลแต่เราต้องดูแลตัวเอง ยิ่งตอนนี้ปิดเทอมวันๆนึงเรายังไม่รู้เลยว่าจะผ่านมันไปยังไงดี แล้วเราเรียนต่างจังหวัดด้วยทุกทีวันหยุดหรือปิดเทอมก็จะกลับบ้านทุกๆปีก็ใช้เวลาอยู่กับแฟนเก่านั่นแหละค่ะแต่ปีนี้คือไม่มีใครจริงๆ มันก็อยู่กับแฟนใหม่มัน พ่อแม่เราก็ทำงานี่อื่นๆนานๆเจอกันทีเราอยู่บ้านคนเดียวไม่ได้ออกไปไหนกับใคร บางทีก็น้อยใจเห็นมันเช็คอินนู่นี่กับแฟนใหม่ แล้วเราละต้องอยู่คนเดียวเที่ยวคนเดียวเลยตัดสินใจกลับไปอยู่หอ แต่ก็เหงากว่าเดิมเพื่อนๆกลับบ้านกันหมด ยิ่งน้อยใจตัวเองโดนทิ้งมา พอเปิดใจก็โดนเทอีก(ทุกวันนี้ยังคิดถึงเขาอยู่เลย) เปิดใจอีกก็โดนเทอีกซะงั้น เหมือนไม่มีใครพูดกับใครไม่ได้เลย มันจุกอยู่ในอกบอกไปก็บอกได้ไม่สุด มันรู้สึกไปต่อไม่ได้แต่พอจะกลับไปก็ไปไม่ได้อยู่ดี เหมือนตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไรเลยแต่ถูกกระทำตลอด ตื่นมาทุกวันนี้ไม่รู้จะไปไหนกับใครไม่รู้จะคุยกับใครหลับต่อยังจะดีกว่า มีแต่จุดเขียวๆบนเฟสบุ๊ค ไม่รู้สึกชอบใครไม่รู้สึกอะไรเลยมันว่างเปล่าเหมือนตัวเองเป็นอากาศ
แฟนเก่าเราทำไมมีความสุขดีจังไม่เห็นต้องเสียใจ ชีวิตดีดี๊ทั้งๆที่ทิ้งกัน
คนที่เทไปตอนนี้เขาจะคิดถึงเราไหมยังมีหลายอย่างที่ค้างคา แล้วเราต้องรออยู่ไหมถ้าวันนึงหน้าที่ของเราต่างสำเร้จกันแล้วเราจะกลับมาคุยกันอยู่ไหม?
ส่วนเทออยู่ๆหายไป หายไปไหนงง เราเปิดใจแล้วเนี๋ย ไม่พอใจอะไรบอกสิหายไปแบบนี้คือไร? อย่างน้อยมาบอกลากันก่อน
แบบนี้เขาเรียกว่าเหงารึปล่าคะ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลทั้งทีไม่ได้ไหลมานานมากหลังจากเลิกกับแฟนเก่าไป รู้สึกอ่อนแอมากตอนนี้อยากมีใครสักคนที่เราคุยกับเค้าได้ทุกเรื่องมีจุดหมายที่จะตื่น5555 ตกลงแบบนี้คือเหงาใช่ไหมคะ แล้วเราทำอะไรผิดถึงเจอแต่เรื่องแย่ๆแบบนี้
ขอบคุณค่ะคนที่หลงเข้ามาอ่านอาจจะไร้สาระแต่ตอนนี้เราน้อยใจมากกอไก่ตัวเท่าบ้าน
ปล.ปลอบเราได้นะ
ขอระบาย:รู้สึกไปต่อไม่ได้ เดินกลับก็ไม่ได้
เริ่มจากเราเลิกกับแฟนที่คบกันมา6ปี เพราะเขามีคนใหม่ เขาเลือกคนนั้นที่เพิ่งคุยกัน2เดือนให้เหตุผลว่านิสัยเหมือนเรา
เราเสียใจอยู่หลายเดือนเพราะเรามีเพื่อนดีๆที่คอยอยู่ข้างเราจนทำใจได้ เลยเปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาคุย
พอเจอคนที่คุยกันถูกคอเราเริ่มมองโลกสดใสขึ้น happyมีความสุขดีคิดว่าจะจริงจังกับคนนี้ละ เริ่มมอใอนาคตด้วยกันเป้นความรู้สึกที่ดีมาก
สุดท้ายทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีแต่ก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง โดนเทแบบไม่ทันได้ตั้งตัว (ไม่ทันจริงๆค่ะ ไม่มีการเตรียมใจอะไรเลย)
พยายามเข้าใจเขาเพราะทุกคนมีเหตุผล อาจจะรู้สึกผิดหวังมากๆๆๆเพราะคาดหวังไว้ อีกทั้งต้องเลิกคุยกันทั้งๆที่ยังรู้สึกดีต่อกัน(แต่ทุกคนมีหน้าที่)
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เปิดใจใหม่คิดซะว่าเราอายุเท่านี้เอง(ยี่สิบต้นๆ) ยังเจอคนอีกเยอะ ยอมรับค่ะว่าแอบคุยหลายคน555
แล้วก็มาเจอคนใหม่ เค้าดีกับเรามากชอบอะไรเหมือนๆกันคอยดูแลเราเสมอเวลาเราไปไหน เข้ากับเพื่อนเราได้เพื่อนๆเราบอกคนนี้ผ่าน
ถึงเราจะรู้สึกดีแค่ไหนเวลาอยู่กับคนนี้ เราก็รู้ใจตัวเองเสมอว่าเราคิดถึงคนเก่าเรายังหวังว่าเขาจะกลับมา(เพราะทุกคนมีหน้าที่)
เพื่อนเราก็เตือนสติเราว่าให้อยู่กับคนที่อยู่กับเราตอนนี้ดีกว่า โอเคค่ะเราเลยเปิดใจมากขึ้นรับคนนี้เข้ามาในใจมากขึ้น
ดูแล้วไปได้สวยใช่ไหมคะ แต่อยู่ๆเขาก็หายไปเลยไม่รู้ว่าหายไปไหน หรือเรารู้ตัวช้าไปเค้าอาจรอไม่ไหว? งง
จนตอนนี้ในใจเราสับสนมากค่ะ น้อยใจเหนื่อยใจท้อแท้ ไม่รู้จะพูดกับใคร จะบอกเพื่อนไปก็บอกได้ไม่หมดไม่อยากยกปัญหาของเราไปให้เพื่อนมาก
มันทำให้เราคิดว่าทำไมโลกนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับเราเลย คือ โดนบอกเลิกทั้งๆที่ก็คบกันมา6ปี เพียงเพราะผญคนเดียว เขาไม่ต้องเสียใจแต่เราเสียใจแทบบ้า เขาเลิกกับเราละมีคนดูแลแต่เราต้องดูแลตัวเอง ยิ่งตอนนี้ปิดเทอมวันๆนึงเรายังไม่รู้เลยว่าจะผ่านมันไปยังไงดี แล้วเราเรียนต่างจังหวัดด้วยทุกทีวันหยุดหรือปิดเทอมก็จะกลับบ้านทุกๆปีก็ใช้เวลาอยู่กับแฟนเก่านั่นแหละค่ะแต่ปีนี้คือไม่มีใครจริงๆ มันก็อยู่กับแฟนใหม่มัน พ่อแม่เราก็ทำงานี่อื่นๆนานๆเจอกันทีเราอยู่บ้านคนเดียวไม่ได้ออกไปไหนกับใคร บางทีก็น้อยใจเห็นมันเช็คอินนู่นี่กับแฟนใหม่ แล้วเราละต้องอยู่คนเดียวเที่ยวคนเดียวเลยตัดสินใจกลับไปอยู่หอ แต่ก็เหงากว่าเดิมเพื่อนๆกลับบ้านกันหมด ยิ่งน้อยใจตัวเองโดนทิ้งมา พอเปิดใจก็โดนเทอีก(ทุกวันนี้ยังคิดถึงเขาอยู่เลย) เปิดใจอีกก็โดนเทอีกซะงั้น เหมือนไม่มีใครพูดกับใครไม่ได้เลย มันจุกอยู่ในอกบอกไปก็บอกได้ไม่สุด มันรู้สึกไปต่อไม่ได้แต่พอจะกลับไปก็ไปไม่ได้อยู่ดี เหมือนตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไรเลยแต่ถูกกระทำตลอด ตื่นมาทุกวันนี้ไม่รู้จะไปไหนกับใครไม่รู้จะคุยกับใครหลับต่อยังจะดีกว่า มีแต่จุดเขียวๆบนเฟสบุ๊ค ไม่รู้สึกชอบใครไม่รู้สึกอะไรเลยมันว่างเปล่าเหมือนตัวเองเป็นอากาศ
แฟนเก่าเราทำไมมีความสุขดีจังไม่เห็นต้องเสียใจ ชีวิตดีดี๊ทั้งๆที่ทิ้งกัน
คนที่เทไปตอนนี้เขาจะคิดถึงเราไหมยังมีหลายอย่างที่ค้างคา แล้วเราต้องรออยู่ไหมถ้าวันนึงหน้าที่ของเราต่างสำเร้จกันแล้วเราจะกลับมาคุยกันอยู่ไหม?
ส่วนเทออยู่ๆหายไป หายไปไหนงง เราเปิดใจแล้วเนี๋ย ไม่พอใจอะไรบอกสิหายไปแบบนี้คือไร? อย่างน้อยมาบอกลากันก่อน
แบบนี้เขาเรียกว่าเหงารึปล่าคะ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลทั้งทีไม่ได้ไหลมานานมากหลังจากเลิกกับแฟนเก่าไป รู้สึกอ่อนแอมากตอนนี้อยากมีใครสักคนที่เราคุยกับเค้าได้ทุกเรื่องมีจุดหมายที่จะตื่น5555 ตกลงแบบนี้คือเหงาใช่ไหมคะ แล้วเราทำอะไรผิดถึงเจอแต่เรื่องแย่ๆแบบนี้
ขอบคุณค่ะคนที่หลงเข้ามาอ่านอาจจะไร้สาระแต่ตอนนี้เราน้อยใจมากกอไก่ตัวเท่าบ้าน
ปล.ปลอบเราได้นะ