เอ่อ จะมีคนมาอ่านไหมเนี่ย กระทู้แรกนะครับ
ผมเป็นเกย์นะครับ เมื่อประมาณ 3 ปี ที่ผ่านมา
ผมไปจีบ ผญ. คนนึง ตอนเรียน ปวช. ซึ่งตอนนั้นผมชอบ ผญ. คนนั้นจริงๆ ชอบมาก
แต่เขาก็ไม่สนใจผมเลย เท หมดหน้าตัก ลงทุนทุกอย่าง จนผมท้อ
ผมลืมบอก ว่าเราเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ก่อนที่เขาตัดสินใจย้ายสาขา ผมเลยบอกความรู้สึกทั้งหมด
ว่าที่ทำอะไรให้ไปเพราะชอบ เขาก็ เฉยๆ ผมก็ต้องยอมรับความจริง ว่าผม คงยังไม่ดีพอ
จากนั้นมา ผมก็ไม่ได้ มีแฟนอีกเลย คิดจะชอบใครผมก็ไม่กล้า
เพราะความรู้สึกนั่น ผมเลยไม่อยากมีความรักอีก
จน มาเมื่อเดือนก่อน ผญ. คนนั้นทักผมมา แล้วเล่าเรื่องราวของเขาให้ผมฟัง แล้วเพิ่งมาบอก
ว่าตอนนั้นเขาก็ชอบผม ผมก็อึ้งซิครับ แล้วก็บอกว่าตอนนั้นมีแฟนแล้ว
ตอนที่ผมจีบเขาบอกไม่มีแฟน แต่ผมสืบมาหมดแล้ว แฟนเขาอยู่ รังสิต เป็นรุ่นพี่ ผมก็เลยเฉย ๆ
แล้วเราก็กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม ผมก็บอกเรื่องที่ผมเป็นเกย์กับเขา
ต่อมาไม่นาน แฟนรุ่นพี่ของเขา ก็ทักเฟสผมมา เราคุยกัน เขาก็แคปหน้าจอมา
เป็นข้อความในแชทเฟส เหมือนว่าผมจะคุยสนิทสนมกับคนในแชทนั่นมากไป
ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก เพื่อนสนิทสาวของผม ผมก็เลยบอกแฟนเพื่อนไปว่าผมเป็นเกย์
แต่เขาไม่ได้สบายใจขึ้นเลย เพราะว่า ทะเลาะกันมา
ผมก็ถามว่า เพราะผมเหรอ เขาบอกว่าไม่ใช่ แต่ผมก็ยังคงรู้สึกผิด คิดว่าเพราะผม
ผมเลยไปถามเพื่อนผมว่าเป็นไร โกรธกันเรื่องไร ผมถามอ้อม ๆ นะ เพราะเพื่อนผมไม่รู้ว่าผมคุยกันกับแฟนมัน
มันก็บอกเป็นงี้นะ เป็นงั้นนะ ผมก็ไปบอกแฟนรุ่นพี่ของมัน แฟนรุ่นพี่ของมัน ก็พยายามไปง้อ
แต่ก็ไม่ได้ผล จนแฟนรุ่นพี่ของมัน มาคุยกับผม ว่าไม่ได้ผล แล้วก็ร้องไห้ กับผมยกใหญ่
แล้วก็หายเงียบไป ทักเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ จนผมเริ่มรู้สึกแปลก ๆ กับตัวเอง
เพราะว่าผมเป็นห่วงเขามาก มากเกินไป ผมกับแฟนรุ่นพี่ของมัน ไม่ได้นอนกันทั้งคู่
แฟนมันร้องไห้ เสียใจทั้งคืน ส่วนผมรอการตอบกลับมา ว่าแฟนมันเป็นยัง
จนเช้าอีกวันที่เงียบหายไป ผมคิดไม่ตก คิดไปต่าง ๆ นา ๆ
เขาคิดสั้นรึเปล่าวะ เป็นอะไรไหม ผมทักไปย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ
จนเขาก็ตอบกลับมา ว่า พี่เลิกกับเขาแล้ว ข้อความนั้น มันเหมือนเล่น ซ้ำ ๆ อยู่ในหัวของผม
เลิกกับเขาแล้ว เลิกกับเขาแล้ว เลิกกับเขาแล้ว
ความรู้สึกผมตอนนั้น เหมือนผมเจ็บ เหมือนเป็นคนที่ถูกบอกเลิกเองเลย
ผมนึกอยู่นาน ว่าผมจะปลอบยังไง ช่วยยังไงดี เพราะเรื่องพวกนี้ไม่ถนัดเลย
ผมก็บอกว่าเดี๋ยวคุยกับมันให้ เดี๋ยวไปคุยกับเพื่อนให้ ตอนแรกมันก็ไม่ยอมคุยหรอก
แล้วผมก็ตัดสินใจเล่าไปว่าแฟนรุ่นพี่อะ เป็นงี้ เป็นงี้ เป็นงี้
ก่อนจะจบท้ายว่า คบกันมาตั้งนานข้อเสียนิดหน่อย ก็ต้องยอมรับกันดิวะ อีกอย่างนึงนะ
ที่กูเล่าให้ฟังไป เป็นความจริง เขาเสียใจ เขารัก กลับไปหาเขาเชื่อกูเถอะ
แล้วในที่สุดก็ดีกัน เมื่อไม่นานมานี้ แฟนมันมาขอบใจผม ผมก็บอกไม่เป็นไร
พอเขาสองคนดีกัน ผมก็แบบรู้สึกเจ็บ ทั้ง ๆ ที่ควรจะดีใจ ผมเองไม่ใช่หรอ ที่ทำให้เขาดีกัน
แต่ผม ไม่เข้าใจว่าผมเป็นอะไร กันแน่ และช่วงนี้ผมกับแฟนมัน คุยกันทุกวัน แทบจะทุกเวลา
จนผมคิดว่า ความรู้สึกของผมมันชัดขึ้น ชัดขึ้น
ผมควรทำไง ถ้าผมไปชอบแฟนเพื่อน ???
ผมเป็นเกย์นะครับ เมื่อประมาณ 3 ปี ที่ผ่านมา
ผมไปจีบ ผญ. คนนึง ตอนเรียน ปวช. ซึ่งตอนนั้นผมชอบ ผญ. คนนั้นจริงๆ ชอบมาก
แต่เขาก็ไม่สนใจผมเลย เท หมดหน้าตัก ลงทุนทุกอย่าง จนผมท้อ
ผมลืมบอก ว่าเราเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ก่อนที่เขาตัดสินใจย้ายสาขา ผมเลยบอกความรู้สึกทั้งหมด
ว่าที่ทำอะไรให้ไปเพราะชอบ เขาก็ เฉยๆ ผมก็ต้องยอมรับความจริง ว่าผม คงยังไม่ดีพอ
จากนั้นมา ผมก็ไม่ได้ มีแฟนอีกเลย คิดจะชอบใครผมก็ไม่กล้า
เพราะความรู้สึกนั่น ผมเลยไม่อยากมีความรักอีก
จน มาเมื่อเดือนก่อน ผญ. คนนั้นทักผมมา แล้วเล่าเรื่องราวของเขาให้ผมฟัง แล้วเพิ่งมาบอก
ว่าตอนนั้นเขาก็ชอบผม ผมก็อึ้งซิครับ แล้วก็บอกว่าตอนนั้นมีแฟนแล้ว
ตอนที่ผมจีบเขาบอกไม่มีแฟน แต่ผมสืบมาหมดแล้ว แฟนเขาอยู่ รังสิต เป็นรุ่นพี่ ผมก็เลยเฉย ๆ
แล้วเราก็กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม ผมก็บอกเรื่องที่ผมเป็นเกย์กับเขา
ต่อมาไม่นาน แฟนรุ่นพี่ของเขา ก็ทักเฟสผมมา เราคุยกัน เขาก็แคปหน้าจอมา
เป็นข้อความในแชทเฟส เหมือนว่าผมจะคุยสนิทสนมกับคนในแชทนั่นมากไป
ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก เพื่อนสนิทสาวของผม ผมก็เลยบอกแฟนเพื่อนไปว่าผมเป็นเกย์
แต่เขาไม่ได้สบายใจขึ้นเลย เพราะว่า ทะเลาะกันมา
ผมก็ถามว่า เพราะผมเหรอ เขาบอกว่าไม่ใช่ แต่ผมก็ยังคงรู้สึกผิด คิดว่าเพราะผม
ผมเลยไปถามเพื่อนผมว่าเป็นไร โกรธกันเรื่องไร ผมถามอ้อม ๆ นะ เพราะเพื่อนผมไม่รู้ว่าผมคุยกันกับแฟนมัน
มันก็บอกเป็นงี้นะ เป็นงั้นนะ ผมก็ไปบอกแฟนรุ่นพี่ของมัน แฟนรุ่นพี่ของมัน ก็พยายามไปง้อ
แต่ก็ไม่ได้ผล จนแฟนรุ่นพี่ของมัน มาคุยกับผม ว่าไม่ได้ผล แล้วก็ร้องไห้ กับผมยกใหญ่
แล้วก็หายเงียบไป ทักเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ จนผมเริ่มรู้สึกแปลก ๆ กับตัวเอง
เพราะว่าผมเป็นห่วงเขามาก มากเกินไป ผมกับแฟนรุ่นพี่ของมัน ไม่ได้นอนกันทั้งคู่
แฟนมันร้องไห้ เสียใจทั้งคืน ส่วนผมรอการตอบกลับมา ว่าแฟนมันเป็นยัง
จนเช้าอีกวันที่เงียบหายไป ผมคิดไม่ตก คิดไปต่าง ๆ นา ๆ
เขาคิดสั้นรึเปล่าวะ เป็นอะไรไหม ผมทักไปย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ
จนเขาก็ตอบกลับมา ว่า พี่เลิกกับเขาแล้ว ข้อความนั้น มันเหมือนเล่น ซ้ำ ๆ อยู่ในหัวของผม
เลิกกับเขาแล้ว เลิกกับเขาแล้ว เลิกกับเขาแล้ว
ความรู้สึกผมตอนนั้น เหมือนผมเจ็บ เหมือนเป็นคนที่ถูกบอกเลิกเองเลย
ผมนึกอยู่นาน ว่าผมจะปลอบยังไง ช่วยยังไงดี เพราะเรื่องพวกนี้ไม่ถนัดเลย
ผมก็บอกว่าเดี๋ยวคุยกับมันให้ เดี๋ยวไปคุยกับเพื่อนให้ ตอนแรกมันก็ไม่ยอมคุยหรอก
แล้วผมก็ตัดสินใจเล่าไปว่าแฟนรุ่นพี่อะ เป็นงี้ เป็นงี้ เป็นงี้
ก่อนจะจบท้ายว่า คบกันมาตั้งนานข้อเสียนิดหน่อย ก็ต้องยอมรับกันดิวะ อีกอย่างนึงนะ
ที่กูเล่าให้ฟังไป เป็นความจริง เขาเสียใจ เขารัก กลับไปหาเขาเชื่อกูเถอะ
แล้วในที่สุดก็ดีกัน เมื่อไม่นานมานี้ แฟนมันมาขอบใจผม ผมก็บอกไม่เป็นไร
พอเขาสองคนดีกัน ผมก็แบบรู้สึกเจ็บ ทั้ง ๆ ที่ควรจะดีใจ ผมเองไม่ใช่หรอ ที่ทำให้เขาดีกัน
แต่ผม ไม่เข้าใจว่าผมเป็นอะไร กันแน่ และช่วงนี้ผมกับแฟนมัน คุยกันทุกวัน แทบจะทุกเวลา
จนผมคิดว่า ความรู้สึกของผมมันชัดขึ้น ชัดขึ้น