ช่วยบอกผมทีว่าตรรกะของผมถูกหรือเพี้ยน ว่าด้วย "กรรมตามสนอง" ในศาสนาพุทธ

เหตุการณ์สมมุตินะครับ มีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งชื่อA นิสัยเลวมากๆเป็นที่เอือมระอาของทุกคนรวมถึงผมด้วย จนมีวันหนึ่งด้วยความโมโหผมจึงเดินเข้าไปจะชกหน้านายA แต่นายBเข้ามาห้ามผมและบอกว่า "อย่าเลยปล่อยให้เวรกรรมตามสนองมันเองเถอะ"

ประเด็นอยู่ตรงที่ปล่อยให้เวรกรรมตามสนองมันเองนี่แหละครับ ผมสงสัยว่าทำไมนายB ไม่คิดบ้างว่า "การที่ผมชกหน้านายA มันก็คือกรรมของนายA ที่โดนสนอง" โดยกรรมนั้นได้กระทำผ่านผม ซึ่งมีเหตุปัจจัยที่เกื้อหนุนกันมาจนมาจบลงที่ผมชกหน้านายA

ถ้าทุกคนปล่อยให้เป็นเรื่องของเวรกรรมไปเสียหมดและปล่อยไป แล้วกลไกของ "กรรมตามสนอง" ล่ะจะทำงานอย่างไร เอ๋หรือกรรมไม่มีจริง