สวัสดีเพื่อนๆทุกคน ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก สับสนกับหัวใจตัวเอง เรารู้ว่าตอนนี้เราทำผิดรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก เราต้องตัดสินใจแล้ว เพราะถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปนานๆคงไม่ดีทั้งหมด
เริ่มเรื่องเลยนะ เราคบกับคนๆนึงมานานพอสมควรและแอบคบกับอีกคนมานานพักนึงแล้วเหมือนกัน ต้องบอกทั้งสองคนนี้ดีทั้งคู่นะ ถ้าใครคนนึงไม่ดีคงตัดสินใจได้นานแล้ว ทั้งสองคนนี้มีชีวิตที่แตกต่างกัน ปล.เราสามคนเรียนอยู่มหาลัยนะยังไม่ได้ทำงาน
คนที่หนึ่งเป็นคนธรรมดาๆนี่แหละ ไม่ได้รวยไม่ได้จนคือฐานะปานกลาง เขาเป็นคนที่ดีนะ มีปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ปัญหา ตอนที่เขาไม่มีเราก็ไม่มีก็ต้มมาม่ากินกัน ผ่านความลำบากมาด้วยกันตลอด เวลาอยู่กับเขาเราเป็นตัวของตัวเองมาก จะตดใส่จะเลอใส่ก็ยังได้ ด่ากันพูดจาหยาบคายใส่กันได้ เขาพาเราไปหาพ่อแม่เขาด้วยนะ พ่อแม่เขาดีกับเรามากๆเป็นกันเองทุกอย่าง รักเราเหมือนลูกอีกคนนึงไปเลย เขาไม่ค่อยดูแลเราได้ดีเท่าไหร่หรอกเพราะเขาไม่ได้มีเงินมากมาย แต่เรื่องนี้เราไม่ซีเรียสนะเพราะเราไม่ได้คบใครที่เงิน แต่คนเราก็มีข้อเสียกันทุกคน เขาชอบกินเหล้ากับเพื่อนๆ ตอนที่อยู่ด้วยกันไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่ว่าตลอดเวลาที่คบกันเขาไม่เคยนอกใจเราเลยสักครั้งเดียว เราอยากได้อะไรเขาจำได้หมดละเขาก็แอบเก็บตังซื้อให้ รวมๆแล้วเราก็มีความสุขมากนะเวลาอยู่กับเขาถึงแม้ว่าจะทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆบ้าง แต่เราก็เป็นตัวของตัวเองสุดๆ
คนที่สองเขาเป็นคนมีเงินมีตระกูลดี ด้วยความที่เขาเป็นคนรวยเรียกได้ว่าก็มีเงินมีรถ มีฐานะ เขาดูแลเราดีมากไม่เคยทำให้เราลำบากเลยสักครั้ง ขับรถมาหาเราได้ทุกวัน พาไปเที่ยวทุกที่ๆเราอยากไป อยากได้อะไรก็ซื้อให้ได้เลย เราเคยบอกเลิกเขาหลายครั้งแล้วเพราะเค้าไม่เหมาะสมกับเรา เขาดูดีแต่เราติดดินไม่มีไรเหมาะกันเลย สังคมของเขากับของเรามันแตกต่างกันมาก เราใช้ชีวิตแบบคนรวยไม่ค่อยเป็น เพราะเราเป็นคนธรรมดา ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาเลือกเรา ทั้งๆที่เขาก็ไม่มีไรบกพร่องเลย เพอเฟคด้วยซ้ำ เราเคยหายไปจากชีวิตเขาเพื่อให้เขาไปเจอคนที่เหมาะกับเขา แต่เขาก็ยังรอเราตลอดเวลาระยะหนึ่งนานพอควรเลยแหละ จนเรากลับไปเขาดีใจมากๆ เขาเคยจะพาเราไปหาพ่อแม่ของเขาแต่เราไม่กล้าเรากลัวมากกลัวว่าเราเข้ากับบ้านเขาไม่ได้ เพราะเราธรรมดามากๆ มันเหมือนนิยายเลย เหมือนหมาวัดกับเครื่องบินไรประมาณนี้เลย แต่เขาก็เป็นคนดีมากๆเลย ไม่คิดว่าเขาจะเอาเราด้วยหรอ? ยังงงไม่หาย ทุกคนที่รู้จักเขาก็บอกว่าเขาเป็นคนดีรักใครรักจริง แต่อย่างที่บอกเราก็มีอีกคนเหมือนกัน
เราควรทำยังไงดี วันนี้เราคิดหนักมาก เพราะมันถึงเวลาที่เราต้องตัดสินใจแล้ว ปล่อยไว้นานกว่านี้แย่กันหมดแน่ๆเพราะเราก็ไม่ชอบให้ตัวเราเองทำแบบนี้เลย ถ้าวันนึงเราเป็นตัวเลือกบ้างคงเจ็บน่าดู เราไม่อยากเป็นคนเลวแบบนี้เราไม่ชอบตัวเองที่เป็นตอนนี้เลย
อ่อ ปล. คนแรกเป็นคนต่างจังหวัดใช้ชีวิตธรรมดาๆ ทำสวนเล็กๆ ชอบธรรมชาติไม่ชอบเมืองกรุง
เขาไปๆมาๆหาเรา บางครั้งเราก็ไปหาเขา คนที่สองเป็นคนกรุงเทพ ใช้ชีวิตเรียบหรูไฮโซ ชอบความสบาย
ระหว่างคนธรรมดาที่อยู่ด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเอง กับคนรวยที่อยู่ด้วยแล้วสุขสบาย คุณจะเลือกใคร?
เริ่มเรื่องเลยนะ เราคบกับคนๆนึงมานานพอสมควรและแอบคบกับอีกคนมานานพักนึงแล้วเหมือนกัน ต้องบอกทั้งสองคนนี้ดีทั้งคู่นะ ถ้าใครคนนึงไม่ดีคงตัดสินใจได้นานแล้ว ทั้งสองคนนี้มีชีวิตที่แตกต่างกัน ปล.เราสามคนเรียนอยู่มหาลัยนะยังไม่ได้ทำงาน
คนที่หนึ่งเป็นคนธรรมดาๆนี่แหละ ไม่ได้รวยไม่ได้จนคือฐานะปานกลาง เขาเป็นคนที่ดีนะ มีปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ปัญหา ตอนที่เขาไม่มีเราก็ไม่มีก็ต้มมาม่ากินกัน ผ่านความลำบากมาด้วยกันตลอด เวลาอยู่กับเขาเราเป็นตัวของตัวเองมาก จะตดใส่จะเลอใส่ก็ยังได้ ด่ากันพูดจาหยาบคายใส่กันได้ เขาพาเราไปหาพ่อแม่เขาด้วยนะ พ่อแม่เขาดีกับเรามากๆเป็นกันเองทุกอย่าง รักเราเหมือนลูกอีกคนนึงไปเลย เขาไม่ค่อยดูแลเราได้ดีเท่าไหร่หรอกเพราะเขาไม่ได้มีเงินมากมาย แต่เรื่องนี้เราไม่ซีเรียสนะเพราะเราไม่ได้คบใครที่เงิน แต่คนเราก็มีข้อเสียกันทุกคน เขาชอบกินเหล้ากับเพื่อนๆ ตอนที่อยู่ด้วยกันไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่ว่าตลอดเวลาที่คบกันเขาไม่เคยนอกใจเราเลยสักครั้งเดียว เราอยากได้อะไรเขาจำได้หมดละเขาก็แอบเก็บตังซื้อให้ รวมๆแล้วเราก็มีความสุขมากนะเวลาอยู่กับเขาถึงแม้ว่าจะทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆบ้าง แต่เราก็เป็นตัวของตัวเองสุดๆ
คนที่สองเขาเป็นคนมีเงินมีตระกูลดี ด้วยความที่เขาเป็นคนรวยเรียกได้ว่าก็มีเงินมีรถ มีฐานะ เขาดูแลเราดีมากไม่เคยทำให้เราลำบากเลยสักครั้ง ขับรถมาหาเราได้ทุกวัน พาไปเที่ยวทุกที่ๆเราอยากไป อยากได้อะไรก็ซื้อให้ได้เลย เราเคยบอกเลิกเขาหลายครั้งแล้วเพราะเค้าไม่เหมาะสมกับเรา เขาดูดีแต่เราติดดินไม่มีไรเหมาะกันเลย สังคมของเขากับของเรามันแตกต่างกันมาก เราใช้ชีวิตแบบคนรวยไม่ค่อยเป็น เพราะเราเป็นคนธรรมดา ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาเลือกเรา ทั้งๆที่เขาก็ไม่มีไรบกพร่องเลย เพอเฟคด้วยซ้ำ เราเคยหายไปจากชีวิตเขาเพื่อให้เขาไปเจอคนที่เหมาะกับเขา แต่เขาก็ยังรอเราตลอดเวลาระยะหนึ่งนานพอควรเลยแหละ จนเรากลับไปเขาดีใจมากๆ เขาเคยจะพาเราไปหาพ่อแม่ของเขาแต่เราไม่กล้าเรากลัวมากกลัวว่าเราเข้ากับบ้านเขาไม่ได้ เพราะเราธรรมดามากๆ มันเหมือนนิยายเลย เหมือนหมาวัดกับเครื่องบินไรประมาณนี้เลย แต่เขาก็เป็นคนดีมากๆเลย ไม่คิดว่าเขาจะเอาเราด้วยหรอ? ยังงงไม่หาย ทุกคนที่รู้จักเขาก็บอกว่าเขาเป็นคนดีรักใครรักจริง แต่อย่างที่บอกเราก็มีอีกคนเหมือนกัน
เราควรทำยังไงดี วันนี้เราคิดหนักมาก เพราะมันถึงเวลาที่เราต้องตัดสินใจแล้ว ปล่อยไว้นานกว่านี้แย่กันหมดแน่ๆเพราะเราก็ไม่ชอบให้ตัวเราเองทำแบบนี้เลย ถ้าวันนึงเราเป็นตัวเลือกบ้างคงเจ็บน่าดู เราไม่อยากเป็นคนเลวแบบนี้เราไม่ชอบตัวเองที่เป็นตอนนี้เลย
อ่อ ปล. คนแรกเป็นคนต่างจังหวัดใช้ชีวิตธรรมดาๆ ทำสวนเล็กๆ ชอบธรรมชาติไม่ชอบเมืองกรุง
เขาไปๆมาๆหาเรา บางครั้งเราก็ไปหาเขา คนที่สองเป็นคนกรุงเทพ ใช้ชีวิตเรียบหรูไฮโซ ชอบความสบาย