ณ ศูนย์วิจัย Charles Darwin Foundation
แอน "นี่เราเข้าใกล้มันมากเกินไปรึเปล่าอะ เล็ก"
ผม "แต่ดูเจ้าตัวไม่กลัวเรานะ"
โพสต์ท่านั่งขนาบคู่กับเต่ายักษ์กันเสร็จเรียบร้อย
"หนู ๆ ชั้นไม่กลัวเธอหรอก พวกเธอแค่อยากมาเซลฟี่กับชั้น ไม่ได้คิดจะกินเพื่อให้อายุยืน แต่คนรุ่นปู่ย่าของเธอ โหดร้ายมาก ทำเอาลุง จอร์จ เหลือตัวคนเดียวแบบนั้นอะ"
(สตั้นท์ไป 3 วิ) "เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?"
"เค้าเกิดมาบนเกาะพินต้า มีพี่น้องเพื่อน ๆ เยอะอยู่นะ ถึงตอนออกจากไข่ใหม่ ๆ ต้องคอยหลบเหยี่ยว นกผู้ล่า แต่พอโตเต็มที่แล้ว กระดองก็ช่วยป้องกันได้ทุกอย่าง"
"แล้วเป็นไงต่อล่ะ?" ผมรุกต่อ
"พอมนุษย์อย่างพวกเธอมา มาจับพวกเค้าไปขายจนเกือบสูญพันธ์ กินเต่าแล้วตายช้าใช่ไหมล่ะ ใครคิดนะ แถมยังเอาแพะมาอยู่บนเกาะ มันแย่งกินตะบองเพชรกับพืชของโปรดพวกเราเกลี้ยงเลย ไป ๆ มา ๆ เหลือลุงจอร์จ ตัวเดียวนี่ล่ะ"
"จนพวกเธอสำนึกผิด มารับเค้าไปดูแล แต่หาแม่พันธ์สายตรงให้ไม่ได้ เจอแต่ใกล้เคียง ได้ไข่มาแต่ไม่ฟักเป็นตัว จนเค้าหัวใจวายตายไปตามอายุน่ะ"
"แล้วทำไมผมถึงฟังเธอรู้เรื่องล่ะ??" เพิ่งจะงง
"ก็เธอฝันหวานอยู่บนเปลญวณน่ะสิ ตื่นได้แล้ว เพื่อน ๆ รออยู่"
สะดุ้งตื่นสิครับ!!
ปล. เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น โดยอิงจากเรื่องจริงครับ
มนุษย์อย่างเราสร้างลิสต์หางว่าวของพืชและสัตว์ที่สูญพันธ์ไปจากการกระทำของพวกเรายาวเหยียด เราควรจะ "รู้สำนึก" กันได้รึยังครับ?
'The fate of all living things on Earth is in Human hands'
ติดตามอ่านบทความดี ๆ ได้ที่
https://www.facebook.com/LEKtraveljourney/
[CR] หมู่เกาะกาลาปากอส
แอน "นี่เราเข้าใกล้มันมากเกินไปรึเปล่าอะ เล็ก"
ผม "แต่ดูเจ้าตัวไม่กลัวเรานะ"
โพสต์ท่านั่งขนาบคู่กับเต่ายักษ์กันเสร็จเรียบร้อย
"หนู ๆ ชั้นไม่กลัวเธอหรอก พวกเธอแค่อยากมาเซลฟี่กับชั้น ไม่ได้คิดจะกินเพื่อให้อายุยืน แต่คนรุ่นปู่ย่าของเธอ โหดร้ายมาก ทำเอาลุง จอร์จ เหลือตัวคนเดียวแบบนั้นอะ"
(สตั้นท์ไป 3 วิ) "เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?"
"เค้าเกิดมาบนเกาะพินต้า มีพี่น้องเพื่อน ๆ เยอะอยู่นะ ถึงตอนออกจากไข่ใหม่ ๆ ต้องคอยหลบเหยี่ยว นกผู้ล่า แต่พอโตเต็มที่แล้ว กระดองก็ช่วยป้องกันได้ทุกอย่าง"
"แล้วเป็นไงต่อล่ะ?" ผมรุกต่อ
"พอมนุษย์อย่างพวกเธอมา มาจับพวกเค้าไปขายจนเกือบสูญพันธ์ กินเต่าแล้วตายช้าใช่ไหมล่ะ ใครคิดนะ แถมยังเอาแพะมาอยู่บนเกาะ มันแย่งกินตะบองเพชรกับพืชของโปรดพวกเราเกลี้ยงเลย ไป ๆ มา ๆ เหลือลุงจอร์จ ตัวเดียวนี่ล่ะ"
"จนพวกเธอสำนึกผิด มารับเค้าไปดูแล แต่หาแม่พันธ์สายตรงให้ไม่ได้ เจอแต่ใกล้เคียง ได้ไข่มาแต่ไม่ฟักเป็นตัว จนเค้าหัวใจวายตายไปตามอายุน่ะ"
"แล้วทำไมผมถึงฟังเธอรู้เรื่องล่ะ??" เพิ่งจะงง
"ก็เธอฝันหวานอยู่บนเปลญวณน่ะสิ ตื่นได้แล้ว เพื่อน ๆ รออยู่"
สะดุ้งตื่นสิครับ!!
ปล. เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น โดยอิงจากเรื่องจริงครับ
มนุษย์อย่างเราสร้างลิสต์หางว่าวของพืชและสัตว์ที่สูญพันธ์ไปจากการกระทำของพวกเรายาวเหยียด เราควรจะ "รู้สำนึก" กันได้รึยังครับ?
'The fate of all living things on Earth is in Human hands'
ติดตามอ่านบทความดี ๆ ได้ที่
https://www.facebook.com/LEKtraveljourney/