เกลียดทุกคนในครอบครัว เพราะอยากให้ทุกคนรักเราคนเดียว เรียกว่าเห็นแก่ตัวรึเปล่าคะ

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือครอบครัวเราเป็นคนจีนอยากได้ลูกชาย ถึงขนาดไปบนบานขอก็เคยมี แต่สุดท้ายได้เป็นลูกผู้หญิง จริงๆเราก็รักน้องนะคะแต่บางทีก็รู้สึกว่าไม่ควรให้น้องเกิดมาจะดีกว่ารึเปล่านะ? กับพี่สาวก็เหมือนกันค่ะ แต่หนักกว่าเพราะอายุห่างกว่าเราแค่ปีกว่า แล้วตอนเด็กๆพี่เราเป็นลูกคนแรกทุกคนเลยประคบประหงมเลี้ยงแบบเจ้าหญิง คือ ต้องการอะไรคือได้หมด แต่กับเราคือปล่อยมากจะเป็นตายร้ายดียังไงคือปล่อยเลยถ้าเปรียบเทียบคือ เรากับพี่เคยเป็นไข้พร้อมกัน แม่พาพี่ไปโรงพยาบาลแล้วให้เราอยู่บ้านค่ะ แล้วให้กินยาพี่เอา แล้วเวลาพี่เราอยากได้อะไรคือต้องได้ ตอนเด็กๆเราเรียนไม่เก่งค่ะแต่ว่าชอบอ่านหนังสือ แต่พี่เราเก่งคณิตอังกฤษตั้งแต่เด็กครอบครัวเราเลยชอบเทียบเรากับพี่ แล้วชอบให้ท้ายพี่ด้วย คือเราเคยอ่านหนังสืออยู่แล้วพี่เดินมาจะอ่านบ้างเราอ่านยังไม่จบเลยไม่ให้บอกว่าเหลืออีก2หน้าก็จบแล้วให้รอก่อน แต่พี่กระชากจากมือเราไปเลยแล้วทำขาดด้วย พอเราฟ้องพ่อแม่ เขาก็แค่ดุพี่ว่าวันหลังอย่าทำแบบนี้อีก ส่วนหนังสือเล่มนั้นพ่อแม่ก็ไม่ได้ทำอะไรให้ใหม่ แต่พอเราอยากอ่านของพี่บ้างแล้วพี่ไม่ให้เราก็ขอๆขอจนกว่าจะได้แต่แค่ยืนขอเฉยๆไม่ได้ทำอะไรก็โดนดุค่ะ โดนตีด้วยบอกว่าเป็นเด็กไม่มีมารยาท คืองงมาก แล้วพอโตมาอยู่ป.6ขึ้นม.1เราสอบเข้ารร.รัฐค่ะชื่อดังๆหน่อย แล้วพอมีคนมาถามเกี่ยวกับเรา เช่น ทำไมเข้าที่นี่ มีติวอะไรบ้าง พ่อกับแม่จะตอบแบบไม่เคยถามเราเลย คือเราเข้าเพราะโดนดูถูกว่าไม่มีปัญญาจะเข้า แต่พ่อกับแม่ตอบทุกคนว่าเราเข้าเพราะชอบเรียนวิทย์แล้วรร.นี้เน้นวิทย์เราเลยเข้า แล้วพอเกรดม.1ออกเราได้เกรด3.10ส่วนพี่ได้แค่2.5กว่าๆแต่เราโดนว่า ว่าเกเรียนว่าขี้เกียจ แต่พี่ไม่โดนว่าอะไรเลย แถมพ่อแม่ยังปลอบใจ พอเราแข่งอะไรได้รางวัลมาเขาก็บอกเราแค่ อืม ดีแล้ว แต่พี่เราไม่เคยทำอะไรเลย เขากลับชมว่าพี่เราขยันตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีทั้งๆที่แต่งหน้าทาปากพับกระโปรงไปรร. พอพี่เราอยู่ม.3ก็ไม่ยอมไปรร.ค่ะร้องไห้ไม่ยอมไปถือคัตเตอร์ขู่บ้าง นั่งบนดาดฟ้าบ้าง พ่อกับแม่ก็ตามใจ ประคบประหงมอยากได้อะไรก็ได้อยู่กับ้านเฉยๆก็มีเงินซื้อของเป็นพัน แต่ของเรานี่กรีดเต็มแขนเลยค่ะทั้งไหล่ทั้งแขนทั้งมือเป็นรอยเลือดออก ทั้งขีดธรรมดาทั้งคำด่า พ่อกับแม่แค่บอกว่า วันหลังอย่าทำอีกถ้าจะทำให้ทำกับพ่อแม่แล้วก็ไปดูพี่ต่อ คือเหตุผลก็ไม่ถาม มีแต่พาไปหาจิตแพทย์เอายามากิน พอพี่เราต้องเรียนพิเศษแล้วพี่ไม่อยากเรียนทำหน้าบึ้งก็มาถามเราว่าพี่เป็นอะไร แล้วก็ชอบมาถามเราทุกวันว่าพี่เป็นอะไร บอกให้ตะล่อมถามพี่ พอเราถามว่าทำไมต้องมาถามเรา เขาก็บอกว่าเห็นว่าพี่สนิทกับเราที่สุด ทั้งๆที่พี่ก็อยู่บ้านกับพ่อแม่ไม่ได้ไปเรียน พอพ่อแม่หาที่เรียนให้ใหม่ไปคุยกับผอ.คุยกับคนนู้นคนนี้ฝากเข้าเสียเงินเป็นแสน พอพี่ไม่ไปเรียนจนหมดสิทธิ์ก็ยังตามใจ คือเราเกลียดมาก เราเคยร้องไห้เพราะแม่ถามกับเราว่าทำไมพี่ไม่ยอมเรียนด้วยซ้ำ คือที่เราทำไปมันไม่มีค่าเลยเหรอ พวกรางวัลหรือการเป็นเด็กดีเชื่อฟังพ่อแม่ของเรามันไม่มีประโยชน์ใช่มั้ย? คือทุกคนบอกให้เราไปเรียน ให้เป็นความหวังของพ่อแม่ แต่พออยู่กับพี่ก็ประคบประหงมบอกว่าพี่เก่งอย่างนู้นพี่ดีอย่างนี้ บอกว่าเราเทียบไม่ได้ คือเราโกรธมากแล้วก็ไม่เข้าใจด้วยว่าพี่เราดีตรงใหน ตอนนี้คือไม่พอใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะก็ว่าถ้าทำอะไรพี่ไปแล้วพ่อแม่จะเกลียดตัวเอง คือทุกคืนชอบตื่นมาตอนกลางคืนแล้วนั่งจ่อคัตเตอร์ที่คอพี่ คือยังไม่กล้าแทงเพราะกลัวโดนจับแล้วต้องแยกกับพ่อแม่ กลัวโดนพ่อแม่เกลียด เลยทำกับตัวเอง พอไปรร.ก็โดนล้อว่าโรคจิตบ้าง อะไรบ้าง ตอนนี้คือเครียดมาก คือคิดแบบมีแค่เราไม่พอเหรอ?ลืมๆพี่ไปไม่ได้เหรอ คือไม่อยากให้พี่เกิดมาเลย แล้วพ่อกับแม่จะมีลูกอีกคนเพราะอยากได้ลูกผู้ชาย คือมีแค่เราไม่พอเหรอ มีลูก3คนมันไม่พอใช่มั้ย ใจจริงคืออยากจะฆ่ามันให้หมดทั้งวงศ์ตระกูลแล้วค่ะจะพี่จะน้องจะอากงอาม่าคือตายๆไปให้หมดจะดีมาก เหลือแค่เรากับพ่อแม่พอ แบบนี้เรียกว่าเห็นแก่ตัวรึเปล่าคะ แล้วมีวิธีแก้รึเปล่า เราไม่อยากเป็นแบบนี้แต่ทุกวันนี้เป็นหนักขึ้นเรื่อยๆพ่อกับแม่ก็ตรวจทุกวันว่าเรากรีดตัวเองรึเปล่า พอไม่มีวิธีระบายแล้วมันเป็นยิ่งกว่าเดิม ใครมีวิธีแก้บ้างคะ หรือใครมีวิธีอะไรแนะนำช่วยบอกทีค่ะ คือเคลียดมาก ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ปล.ใครมีวิธีควบคุมอารมณ์หรือสีหน้าบ้างช่วยบอกหน่อยนะคะขอบคุณค่ะ